เรื่องของคนชอบชนไก่ ตอนที่ 3

 

 

 

        ทันทีที่โยมพ่อของลูกได้แปรเปลี่ยนมาเป็นภุมมเทวาแล้ว ท่านก็รู้สึกอึ้ง...ทึ่ง และตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก ซึ่งในตอนนี้โยมพ่อของลูกกำลังใช้ชีวิตแบบภุมมเทวาอยู่ในวิมานของท่าน ซึ่งมีลักษณะเป็นวิมานไม้สองชั้นหลังเล็กๆ ภายในตัววิมานก็จะมีเฟอร์นิเจอร์และข้าวของเครื่องใช้ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นตู้เตียงหรือโต๊ะต่างๆ เป็นต้น ซึ่งเฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นภายในวิมานของท่าน ล้วนแต่ทำด้วยไม้ทั้งสิ้น นอกจากโยมพ่อของลูกจะมีวิมานเป็นของตนเองแล้ว ท่านยังมีบริวารคอยแวดล้อมดูแลท่าน จำนวน 5 ตนอีกด้วย

 

 

 

        ในความเป็นจริงแล้ว ด้วยกำลังบุญทั้งหมดที่โยมพ่อของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นบุญที่พระลูกชายของท่านได้บวชอุทิศชีวิต เข้ามาสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลังอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันอยู่เขตในกับหมู่คณะ  (บุญนี้ถือเป็นบุญหลัก) กับบุญทุกบุญที่พระลูกชายได้ทำให้ท่านตอนท่านยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็นบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว บุญหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็นต้น และบุญต่างๆที่โยมพ่อของลูกได้เคยกระทำไว้ด้วยตนเอง ไม่ว่าจะเป็นบุญทอดกฐิน บุญเป็นประธานทอดผ้าป่า หรือบุญที่ท่านได้ร่วมกันสร้างโบสถ์ สร้างศาลา เป็นต้น ซึ่งบุญทุกบุญที่ได้กล่าวมานี้ ถือว่าเป็นบุญที่มีกำลังแรงที่จะส่งผลทำให้โยมพ่อของลูก สามารถไปเกิดในภพภูมิที่ดีที่มีความละเอียดประณีตยิ่งๆขึ้นไปกว่านี้ได้ แต่ด้วยเหตุผลบางประการจึงทำให้ท่านไม่สามารถไปเกิดในภพภูมิที่สูงยิ่งๆขึ้นไปกว่านี้ได้

 

 

 

        สาเหตุที่ทำให้โยมพ่อของลูก ไม่สามารถไปเกิดในภพภูมิที่สูงยิ่งๆขึ้นไปกว่านี้ได้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะสาเหตุใหญ่ๆทั้งหมด 3 ประการด้วยกัน กล่าวคือ

 

ประการที่หนึ่ง ในสมัยที่โยมพ่อของลูกทำบุญต่างๆด้วยตนเอง ท่านไม่ได้ทำบุญด้วยใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธาและมีปีติหล่อเลี้ยงตามหลักพระพุทธศาสนา ดังนั้น แม้โยมพ่อของลูกจะทำบุญมาก แต่ความปลื้มปีติในบุญที่ท่านได้กระทำเอาไว้กลับมีน้อย ด้วยเหตุนี้เอง จึงเป็นผลทำให้บุญทุกบุญที่ท่านได้เคยสั่งสมเอาไว้ไม่สามารถส่งผลได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง เนื่องจากใจของท่านไม่ได้ปลื้มปีติในบุญที่ท่านได้เคยกระทำไว้ (ดังนั้น ถ้าจะให้ถูกหลักวิชชา ต้องทำบุญด้วยความปลื้มปีติใจ)

 

 

 

โยมพ่อของลูกไม่ได้ทำบุญด้วยใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเลื่อมใสศรัทธา และมีปีติหล่อเลี้ยงตามหลักพระพุทธศาสนา

ประการที่สอง ในสมัยที่โยมพ่อของลูกยังมีชีวิตอยู่ ยามใดที่พระลูกชาย (ตัวลูก) ได้ทำบุญต่างๆดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้นให้กับท่าน แล้วนำบุญเหล่านั้นไปฝากท่าน เพื่อให้ท่านได้อนุโมทนาบุญ โยมพ่อของลูกก็จะเพียงแค่รับฟังและรับรู้ แต่ในใจของท่านไม่ได้นึกอนุโมทนาหรือปลื้มปีติกับบุญที่พระลูกชายได้ทำให้ ซึ่งการที่ท่านรู้สึกเช่นนั้น ไม่ได้เป็นเพราะท่านไม่รักพระลูกชายแต่อย่างใด แท้ที่จริงแล้วกลับเป็นเพราะโยมพ่อของลูกยังไม่เข้าใจเรื่องบุญบาป และเรื่องราวของกฎแห่งกรรม อีกทั้งไม่รู้ถึงหลักวิชชาในการสั่งสมบุญ, นึกถึงบุญ และอนุโมทนาบุญ ตามหลักพระพุทธศาสนา ด้วยเหตุนี้เอง เวลาที่พระลูกชายเอาบุญไปฝากโยมพ่อของลูก ท่านจึงรู้สึกเฉยๆ หรือไม่ได้ปลื้มปีติในบุญที่พระลูกชายทำให้ ดังนั้น แทนที่ท่านจะได้บุญอย่างเต็มที่อย่างที่ควรจะเป็น ท่านจึงได้บุญไปนิดๆหน่อยๆ

 

 

 

เมื่อพระลูกชาย (ตัวลูก) ทำบุญให้โยมพ่อของลูก ในใจของท่านไม่ได้นึกอนุโมทนา

หรือปลื้มปีติกับบุญที่พระลูกชายได้ทำให้

ประการที่สาม เนื่องจากโยมพ่อของลูกยังดื่มเหล้า, สูบบุหรี่ และเล่นการพนันชนไก่ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ สิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นตัวบั่นทอนที่ทำให้ใจของท่านไม่ใส ไม่สว่าง

 

        ด้วยเหตุทั้งสามประการนี้เอง จึงเป็นผลทำให้ผลแห่งบุญที่โยมพ่อของลูกได้เคยสั่งสมเอาไว้ไม่สามารถส่งผลได้อย่างเต็มที่เต็มกำลังอย่างที่ควรจะเป็น อุปมาเหมือนกับท่อน้ำที่มีตะกรันติดอยู่ข้างใน จึงส่งผลให้น้ำที่ไหลออกมาจากท่อน้ำนั้น ไม่สามารถไหลได้อย่างเต็มที่เต็มกำลัง ดังนั้น โยมพ่อของลูกจึงไม่สามารถไปเกิดในภพภูมิที่สูงยิ่งๆขึ้นไปกว่านี้ได้ และที่สำคัญที่สุด ถ้าหากไม่มีพระลูกชายที่ได้บวชอุทิศชีวิต เข้ามาสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลังอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันอยู่เขตในกับหมู่คณะ  โยมพ่อของลูกจะต้องไปเสวยทุกขเวทนาอยู่ในอบายภูมิอย่างแน่นอน