ชีวิตสุขสดใสเมื่อพบพระภายใน

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระอนุวัฒน์ ชุตินฺธโร อายุ 44 ปี ปัจจุบันรับหน้าที่ในกองทัพธรรมเป็นพระผู้ช่วยหัวหน้าศูนย์อบรมที่วัดเสาธงทอง อำเภอเมือง จังหวัดสิงห์บุรี หลวงพ่อครับ กระผมเป็นคนสิงห์บุรีโดยกำเนิด และกระผมก็รู้สึกปลื้มใจที่ได้ทราบว่าหลวงพ่อก็เป็นหนุ่มเมืองสิงห์เหมือนกันครับ นับเป็นบุญตัวและบุญตาของกระผมจริงๆครับที่ได้มาเจอหลวงพ่อ กระผมแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าหลวงพ่ออายุ 67 แล้ว แต่หลวงพ่อยังดูหนุ่มอยู่เลยครับ หลวงพ่อเป็นแรงบันดาลใจ เป็นคนในอุดมคติที่ทำให้กระผมอยากบวชต่อแบบวันต่อวัน หลวงพ่อทราบหรือไม่ครับว่า กระผมเป็นลูกเกือบกำพร้าที่พ่อแม่ไม่มีเวลาเลี้ยง เพราะท่านต้องไปทำงานต่างจังหวัด กว่าจะได้กลับมาอยู่ร่วมกันพ่อ-แม่-ลูก กระผมก็อายุปาเข้าไป 40 ปีแล้วครับ แต่ถึงอย่างไร กระผมก็ยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ยังมียายคอยเลี้ยงดูกระผมมาตั้งแต่เท้าเท่าฝาหอย พอโตขึ้นกระผมก็เข้ากรุงเทพฯมาทำงานรับเหมา ส่วนยายก็มีพี่ชายของกระผมเป็นคนดูแลครับ

 

 

 

        ก่อนมาบวช ชีวิตของกระผมกะปลกกะเปลี้ยสุดๆ เพราะสตางค์หมดกระเป๋าเลยครับ จับธุรกิจอะไรก็ขาดทุน โดนโกง กระผมขาดทุนหนักถึงขนาดขอพับเสื่อกลับบ้านเกิด แต่โชคก็ยังไม่เข้าข้าง เพราะแม้จะกลับมารับงานแถวบ้าน แต่คำว่า “ขาดทุน” นี่สิครับ ยังตามมารังควานกระผมแบบไม่หยุดหย่อน กระผมเครียดมาก จากนั้น กระผมจึงขออยู่เฉยๆแบบนิ่งสงบสยบความเจ๊งดีกว่า จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง กระผมได้ไปดูทีวีที่บ้านเพื่อน แล้วกระผมก็เห็นพระสงฆ์รูปหนึ่ง ซึ่งดูท่าทางของท่านสง่างามมากๆ กำลังเทศน์สอนอยู่ในทีวี กระผมจึงอยากรู้จักว่าท่านเป็นใคร แล้วที่วัดนี้กำลังทำอะไรกัน ซึ่งเพื่อนได้บอกให้ฟังว่า “พระที่อยู่ในทีวี คือ พระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ท่านเป็นคนเมืองสิงห์เหมือนกับเรานี่เอง ได้ข่าวว่าท่านกำลังจะจัดโครงการบวชพระแสนรูป รุ่นภาคฤดูร้อน บวชฟรีด้วย หลวงพ่อออกสตางค์ให้”

 

        เมื่อได้ยินดังนั้น กระผมก็เกิดศรัทธาอยากบวชขึ้นมาทันที แต่เพื่อนบอกว่า “ให้รอก่อน ใจเย็นๆ เดี๋ยวทางวัดก็จะส่งผู้นำบุญมาชวนคนบวช” นับจากนั้น กระผมก็เฝ้ารอด้วยใจจดจ่อตามที่เพื่อนบอก ช่วงที่รอผู้นำบุญ ได้มีคนมาจ้างกระผมไปทำงานและขณะที่กระผมกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่นั้น ได้มีผู้นำบุญชื่อ “หมอนุ้ย” เข้ามาชวนคนบวช พอเขาชวน กระผมก็รีบรับใบสมัครมากรอกทันที ตอนกรอกใบสมัคร กระผมรู้สึกดีใจมากจนอธิบายไม่ถูก เพราะกระผมรู้ว่า “นี่...คือ หนทางสวรรค์ นับจากนี้ไป ชีวิตของเราจะต้องดีขึ้น และดีขึ้นทุกวันแน่ๆ”

 

 

        หลวงพ่อครับ กระผมขอสารภาพอย่างลูกผู้ชายอกสามศอกว่า เมื่อตอนเข้ามาอบรมใหม่ๆ ด้วยความที่กระผมเป็นคนเจ้าอารมณ์ เวลามีใครพูดผิดหูนิดผิดหูหน่อยกระผมจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ กระผมจึงเกือบจะเล่นงานเพื่อนอยู่หลายครั้ง แต่โชคยังดีที่กระผมมีหลวงพ่อและพระอาจารย์คอยบอกคอยสอน และเตือนสติอยู่เสมอว่า “เราเข้ามาบวชแล้ว สละจากเพศคฤหัสถ์มาเป็นพระแล้ว เราต้องทำตัวให้เป็นที่ตั้งแห่งศรัทธาของสาธุชน เราต้องใช้ขันติให้มากๆ และให้จับแต่เรื่องดีๆของคนอื่น” และที่สำคัญ คือ กระผมเห็นคนโน้นคนนี้นั่งสมาธิ มีประสบการณ์ภายในแล้วชีวิตเขาดีขึ้น ใจเย็นขึ้น กระผมจึงอยากทำได้บ้าง พอคิดได้อย่างนี้ กระผมจึงตั้งอกตั้งใจกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนใหม่ และดูหลวงพ่อเป็นแบบอย่าง กระผมตั้งใจนั่งสมาธิตามที่หลวงพ่อบอกทุกอย่าง กระผมนั่งอยู่ประมาณเดือนครึ่ง โดยตั้งใจนั่งทั้งในรอบและนอกรอบ คือ ช่วงดึกตั้งแต่เวลาเที่ยงคืนจนถึงตี 4 ตี 5 ของทุกวัน

 

 

        แรกๆกระผมก็เห็นเป็นแสงขาวๆแวบๆ กระผมก็ภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อยๆ แต่พอนั่งต่อไปสักพัก ก็เห็นองค์พระองค์น้อยๆสว่างๆอยู่ที่ศูนย์กลางกาย ตอนนั้นกระผมพยายามทำใจเป็นสมาธิ แล้วองค์พระก็ขยายใหญ่ขึ้นเท่ากำปั้น กระผมนั่งดูท่านไปเรื่อยๆ แล้วท่านก็ขยายใหญ่ขึ้นจนครอบคลุมตัวกระผม กระผมรู้สึกว่าตัวเองเบามาก เหมือนปุยนุ่นที่ล่องลอยอยู่ในอากาศ แล้วองค์พระก็ขยายออกไปเรื่อยๆจนกลายเป็นองค์พระแก้วใส สวยมาก สวยเหมือนเพชร กระผมมองเห็นท่านชัดใสแจ่ม และมีความสุขมาก รู้สึกสบายมากๆ เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก กระผมรู้สึกเป็นสุขจนไม่อยากออกจากสมาธิเลยครับ

 

        ตอนนี้ กระผมกลายเป็นคนใจเย็นใจเป็นพระแล้วครับ แถมยังมีเรื่องดีๆตามมาอีก กล่าวคือ จู่ๆลูกหนี้ที่ติดเงินกระผมเป็นปีๆก็เอาเงินมาคืนให้ กระผมจึงมีเงินมาสร้างองค์พระปิดเจดีย์กับหลวงพ่อเกือบสองแสนบาท หลวงพ่อครับ กระผมภูมิใจและก็ดีใจที่ได้บวชเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ กระผมไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ กระผมอยากบอกหลวงพ่อว่า “กระผมจะรัก และขอช่วยงานหลวงพ่อตลอดไปครับ”

 

กราบคารวะด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระอนุวัฒน์ ชุตินฺธโร