เตรียมใจให้พ่อ รอวันไปสวรรค์ ตอนที่ 2

 

 

 

        เมื่อเทพบุตรใหม่ได้เห็นเทวรถและบริวารเหล่านั้นแล้ว ท่านก็ไม่รอช้า รีบเดินแบบลอยๆขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถ ด้วยใบหน้าที่แช่มชื่นเบิกบานและเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขใจแบบสุดๆ จากนั้น เทพบุตรใหม่ก็ได้นึกทบทวนบุญทุกๆบุญอยู่บนเทวรถของท่าน จนกระทั่ง เมื่อถึงเวลาที่มีการสวดพระอภิธรรรมสรีระร่างของตัวท่านเอง เทพบุตรใหม่ก็ได้นำเทวรถพร้อมกับเหล่าบริวารไปร่วมพิธีฟังสวดพระอภิธรรม และร่วมอนุโมทนาบุญกับผู้มีบุญทุกๆคน

 

 

 

        หลังจากเสร็จพิธีฟังสวดพระอภิธรรรมสรีระร่างของตัวท่านเองแล้ว เทพบุตรใหม่จึงได้นำเทวรถกลับมาจอดไว้ที่ด้านหน้ามหาธรรมกายเจดีย์ แล้วท่านก็ได้นึกทบทวนบุญของตนเองต่อ ซึ่งท่านได้ไปร่วมพิธีฟังสวดพระอภิธรรมสรีระร่างของท่านทุกวันจนถึงวันสุดท้าย และเมื่อเสร็จสิ้นพิธีชำระร่างของท่านแล้ว เทพบุตรใหม่จึงได้นำเทวรถมาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์เป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนั้น เทวรถของเทพบุตรใหม่ก็ได้ลอยขึ้น...แล้วแวบกลับไปยังสวรรค์ชั้นดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ในทันที

 

       ส่วนสาเหตุที่ทำให้อาป๊าของลูกได้เดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ได้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะบุญทุกๆบุญที่ท่านได้กระทำร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ท่านได้ช่วยสนับสนุนกิจกรรมต่างๆที่ทางวัดพระธรรมกายได้ไปจัดขึ้นที่จังหวัดสุโขทัยตั้งแต่รุ่นบุกเบิก, บุญที่ท่านได้ถวายลูกชายให้กับพระมหาเถระทั้งสองที่ท่านเคารพรักเป็นอย่างมาก (คุณครูไม่ใหญ่ และ คุณครูไม่เล็ก) โดยไม่หวั่นไหวต่อความไม่เข้าใจของบุคคลอื่น, บุญที่ท่านได้บวชเป็นพระภิกษุ และบุญที่ลูกชายทุกๆคนของท่านได้บวชให้กับท่าน เป็นต้น

 

 

 

 

        กอปรกับ ภายในใจของอาป๊าของลูกก็มีความผูกพันกับวัดพระธรรมกายและหมู่คณะเป็นอย่างมาก อีกทั้งในช่วงสุดท้ายของชีวิต ลูกๆของท่านได้เตรียมตัวในการเดินทางไปสู่ปรโลกให้กับท่านได้อย่างดีเยี่ยม เมื่อบุญทั้งหลายเหล่านี้ (ซึ่งถือว่าเป็นบุญหลัก) มารวมกับบุญอื่นๆที่ตัวท่านได้สั่งสมมาตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นบุญที่ท่านได้กระทำเอาไว้ในพระพุทธศาสนา และบุญสงเคราะห์โลก เป็นต้น ได้ช่องตามมาส่งผล จึงทำให้อาป๊าของลูกสามารถเดินทางกลับไปสู่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ได้อย่างสง่างาม หลังจากที่เทพบุตรใหม่ หรืออาป๊าของลูก ได้ไปอยู่ที่สวรรค์ชั้นดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียงแล้ว ท่านได้ฝากสาส์นแห่งความรักและคิดถึง มาถึงทุกๆคนในครอบครัวของท่านในทำนองที่ว่า ท่านรู้สึกซาบซึ้งและขอบใจลูกๆทุกคนเป็นอย่างมากที่คอยช่วยดูแลท่าน คอยให้ท่านได้ทำบุญ และเตรียมตัวให้กับท่านก่อนที่ท่านจะเดินทางไปสู่ปรโลก...

 

 

 

        ในตอนนี้ ท่านได้เห็นผลแห่งบุญประจักษ์แจ้งด้วยตาของตัวท่านเองแล้วว่า “ผลแห่งบุญมีจริง และให้ผลมากมายเกินกว่าที่จะประมาณได้จริงๆ” ซึ่งบุญทุกๆบุญ ทั้งบุญที่ท่านได้ทำด้วยตนเองและบุญที่ลูกๆให้ท่านได้ทำ ไม่ได้หายไปไหนเลย ล้วนแล้วแต่มาปรากฏเป็นทิพยสมบัติทั้งสิ้น และทิพยสมบัติเหล่านี้ก็ช่างประณีตงดงาม และดึงดูดตาดึงดูดใจอย่างที่ในเมืองมนุษย์ไม่มีทางจะจินตนาการได้เลย ท่านจึงอยากให้ทุกๆคนในครอบครัวได้มาเห็น และได้มาอยู่ด้วยกันที่สวรรค์แห่งนี้...

 

 

 

        แต่ในตอนนี้ ขอให้ทุกๆคนตั้งใจสั่งสมบุญให้เต็มที่ ให้ช่วยงานวัด ช่วยงานพระมหาเถระ (คุณครูไม่ใหญ่) และช่วยงานพระพุทธศาสนาอย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพัน แล้วอย่าลืมอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ท่านด้วย ซึ่งในเวลาที่ลูกคนใดทำบุญแล้วอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้ท่าน ภาพของลูกคนนั้นก็จะมาปรากฏให้ท่านได้เห็นอย่างชัดเจนเลยทีเดียว และท่านอยากให้ทุกๆคนไม่ต้องเป็นห่วงท่าน ให้ประคับประคองกันให้ดีและดูแลอาม้าของลูกด้วย ให้อาม้าของลูกได้ทำบุญมากๆ เหมือนอย่างที่ลูกๆได้ดูแลท่าน และทุกๆคนอย่าลืมอธิษฐานจิตให้ได้มาอยู่ด้วยกันที่สวรรค์แห่งนี้ ซึ่งสวรรค์แห่งนี้ดีมากๆ...ยิ่งกว่ามากจริงๆ มีแต่ความสุขสบายและเต็มไปด้วยสิ่งที่สวยงามมากมาย”