มีวันนี้ เพราะมาบวช

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระสายัณห์ ธนสิทฺโธ อายุ 33 ปี บวชในโครงการหนึ่งแสนแรก (ปี พ.ศ.2553) และทุ่มเททำหน้าที่รับบุญเป็นพระพี่เลี้ยงทั้งโครงการบวชพระหนึ่งแสนรูป, โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อนทุกโครงการ และปัจจุบันกำลังรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยง โครงการอุปสมบทหมู่พระธรรมทายาทนานาชาติ หรือ IDOP รุ่นที่ 9 ก่อนมาบวช กระผมมีชีวิตที่ดี เรียบง่าย และค่อนข้างจะประสบความสำเร็จครับ กระผมเคยเป็นช่างในตำแหน่งเทคนิเชี่ยน (Technician) 2 ดูแลควบคุมการผลิตชิ้นส่วนอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ทำงานให้กับบริษัทเกาหลี ในเขตนิคมอุตสาหกรรม จังหวัดลำพูน กระผมทำงานนี้ได้เกือบสิบปีก็เออรี่รีไทร์ (Early Retire) และไปพักผ่อนแบบสบายๆอยู่ประมาณครึ่งปีจนสบายใจ ก็ไปทำงานต่อในตำแหน่งผู้จัดการทั่วไปของสโมสรสนามกอล์ฟแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ครับ วันทั้งวันกระผมจะง่วนอยู่กับการทำงานและดูแลลูกค้า แต่พอตกเย็นก็จะไปสังสรรค์เฮฮากับเพื่อนๆซึ่งก็จะมีการดื่มบ้างนิดๆหน่อยๆครับ

 

 

 

        วันหนึ่งขณะที่กำลังดูเคเบิ้ลทีวีอยู่ที่บ้าน ก็บังเอิญกดรีโมทไปเจอโฆษณาชวนบวชพระโครงการหนึ่งแสนรูปทั่วไทย แต่จดเบอร์โทรศัพท์ไม่ทันครับ พอวันต่อมาก็จ้องจะรอดูโฆษณานี้อีก แต่ก็หาช่องไม่เจอแล้ว เพราะกระผมจำไม่ได้ว่าวันนั้นดูช่องอะไร จนผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ บุญบันดาลให้กระผมไปเจอบูธชวนบวชที่ตลาดนัด กระผมจึงเข้าไปสอบถามข้อมูล แล้วก็ตัดสินใจเขียนใบสมัครทันที เพราะกลัวพลาดอีกครับ หลวงพ่อครับ จริงๆแล้วกระผมใช้ชีวิตด้วยดีมาตลอดนะครับ แต่กระผมก็คิดว่า “การที่คนเราไม่ทำตัวเหลวไหล, บางคนก็รักษาศีลห้า, ศีลแปด แล้วอย่างนี้ คือ วิถีชีวิตที่ดีที่สุดแล้วหรือยัง”

 

        ตอนนั้น กระผมลางานมาบวชแค่ชั่วคราว ตั้งใจว่าถ้าสิ้นสุดโครงการก็จะลาสิกขา แต่พอบวชแล้ว มีความสุขมาก กระผมจึงบวชช่วยงานในโครงการต่างๆของหลวงพ่อต่อ ได้เป็นพระพี่เลี้ยง, เป็นพระอาจารย์หัวหน้าศูนย์ โดยต้องฝึกตัวเพิ่มเติมหลายอย่าง ต้องเป็นต้นแบบไม่ว่าจะเป็นการฉัน, การนั่ง, การยืน, การเดิน ก็ต้องทำอย่างมีแบบแผนมีวัฒนธรรม และต้องหัดเทศน์สอนด้วยนะครับ กระผมรับบุญด้วยหัวใจที่เบิกบานทุกวัน แต่พอเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2553 ก็ต้องจำใจลาสิกขา เพราะต้องกลับไปเคลียร์งานที่คั่งค้าง และทำเรื่องขอลาออกให้เรียบร้อย แล้วไม่นานกระผมก็กลับมาบวชอีกครั้งในรุ่นเข้าพรรษา ปี พ.ศ.2553 และอยู่ในเพศสมณะ ฝึกตน ทนหิว บำเพ็ญตบะ เป็นพระแท้ เดินตามหลวงพ่อมาจนถึงทุกวันนี้ครับ

 

 

 

        เวลากระผมนั่งสมาธิ กระผมจะภาวนา “สัมมาอะระหัง” ไปเรื่อยๆ ตอนแรกก็นิ่งบ้างไม่นิ่งบ้าง เผลอหลับบ้าง ฟุ้งบ้าง แต่พอฝึกไปทุกวันก็เริ่มดีขึ้นครับ วันหนึ่งในขณะที่กำลังภาวนา “สัมมาอะระหัง” อยู่นั้น กระผมรู้สึกเหมือนตัวมันจะหนักๆ นั่งไปสักพักก็เห็นแสงสว่างวาบขึ้นมา แล้วตัวก็เบากว่าเดิม อยู่ๆก็เห็นดวงแก้วกลมๆมีขนาดเล็กกว่าลูกปิงปองนิดหน่อย เกิดอยู่ตรงระหว่างคิ้วของกระผมครับ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร นั่งดูดวงแก้วไปก็รู้สึกมีความสุขดีครับ กระผมรู้สึกว่าดวงแก้วที่เห็นนั้นเป็นของจริง ไม่ใช่เราคิดไปเอง ตอนนั้น กระผมไม่สามารถทำให้ดวงแก้วลงไปอยู่ในท้องได้ และไม่เข้าใจว่า “การที่เราเห็นตรงหน้าผากกับการเห็นในท้อง มันจะต่างกันอย่างไร”

 

 

        แต่เมื่อไม่นานมานี้ หลังจากเสร็จภารกิจการรับบุญเป็นพระพี่เลี้ยงแล้ว กระผมก็หาเวลานั่งสมาธิ นั่งไปสักพักใหญ่ๆ ในท้องก็เบาๆ มีแต่ความรู้สึกว่างๆโล่งๆเฉยๆไม่มีอะไรเลย แล้วไม่นานก็เห็นจุดขาวๆเล็กๆอยู่ตรงกลางท้อง จุดนั้นค่อยๆสว่างจ้า ขยายวงใหญ่ขึ้นๆเหมือนแสงของสปอตไลท์ (Spotlight) พอมองนิ่งๆจากความสว่างก็กลายเป็นวงใสๆที่ขยายตัวพุ่งขึ้นมาจนชนหน้ากระผม แล้วก็หายไป จากนั้นก็มีลูกกลมๆใสๆเกิดขึ้นมาใหม่จากจุดเล็กๆนั้น ขยายออกเป็นวง...เป็นวงตามกันขึ้นมาไม่ขาดสายเลยครับ ตอนนั้นกระผมมีความสุขมาก เป็นความสุขภายในที่ใครก็เอาไปไม่ได้ครับ แล้วกระผมก็ทำตามที่หลวงพ่อสอนว่า “มีอะไรให้ดูก็ดูไป” กระผมก็ดูไปเรื่อยๆ ลูกกลมๆใสๆก็ขยายตามกันขึ้นมาเรื่อยๆครับ

 

        การได้ฟังคำสอนดีๆจากหลวงพ่อ ทำให้การมองโลกและชีวิตของกระผมเปลี่ยนไป และมีทัศนคติที่ถูกต้องเกี่ยวกับการเกิดครับ ตอนแรกกระผมคิดว่า “คนเราเกิดมา แค่กิน นอน ทำงาน หาเงิน คบเพื่อน และทำอะไรต้องมีค่าตอบแทน” แต่ตอนนี้กระผมรู้แล้วครับว่า “เราเกิดมาเพื่อทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี” ถ้าเปรียบเทียบชีวิต ตอนที่กระผมทำงานดูแลลูกค้า กับการได้มาเป็นพระพี่เลี้ยงคอยดูแลพระธรรมทายาท หรืออุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน มันมีคุณค่าต่างกันมากๆ กระผมทำหน้าที่ด้วยความจริงใจทุกวันโดยไม่หวังค่าตอบแทน แต่สิ่งที่กระผมได้รับ คือ บุญและบารมี ซึ่งกระผมก็ตั้งใจที่จะบวชให้ได้ในระดับชาติต่อชาติตามที่หลวงพ่อบอกครับ จะเป็นพระแท้ให้ญาติโยมที่สนับสนุนโครงการได้บุญไปมากๆ และขอกราบขอบพระคุณพระอาจารย์สมชาย อตฺถวโร ผู้เป็นกัลยาณมิตรคอยแนะนำประคับประคองกระผมให้อยู่บนเส้นทางธรรมตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ และขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อเป็นอย่างสูงครับ ที่ให้โอกาสกระผมได้บวช ถ้าไม่มีโอกาสจากหลวงพ่อก็คงจะไม่มีกระผมในวันนี้ และกระผมก็อยากกราบขอบพระคุณแทนคนทั้งโลกที่หลวงพ่อมีโครงการดีๆให้ทั้งกับเด็ก, ผู้ใหญ่, คนทุกเชื้อชาติ ทุกโครงการของหลวงพ่อ คือ แสงสว่างนำทางชีวิตที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนครับ

 

กราบคารวะด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระสายัณห์ ธนสิทฺโธ