ชีวิตที่เลือกแล้ว ขอบวชสร้างบารมี

     หลวงพ่อครับ มาถึงวันนี้ ผมรู้สึกโชคดีมากๆครับ  ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนผมคิดว่า ผมน่ะ โชคไม่ค่อยดี เพราะผมเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน เป็นลูกชายคนโตที่มีน้องอีกหลายคน ต้องช่วยโยมพ่อโยมแม่ทำงานมาตั้งแต่ยังเด็ก และด้วยเหตุนี้เองเมื่อเรียนถึงแค่ ม.2  ผมก็ต้องเสียสละลาออกจากโรงเรียนมาช่วยโยมพ่อโยมแม่ ซึ่งมีอาชีพปลูกผักขาย ผมช่วยทางบ้านทำงานอย่างเต็มกำลังเท่าที่จะทำได้ครับจนวันเวลาล่วงเลย ผมก็ล่วงวัยใกล้ 23 ขวบ ผมยังคงปลูกผักขายที่ตลาดเหมือนเดิมครับ

 

     แต่ผมเริ่มเห็นบางอย่างเปลี่ยนไป คือ ผมเห็นชายแมนๆ รุ่นน้องที่อายุครบบวช เขาทยอย-บวชตามวัดใกล้บ้านครับ ผมจึงเริ่มคิดอยากจะบวชบ้าง เมื่อไปปรึกษาโยมแม่ก็ปรากฏว่า วันนั้นสองเราใจตรงกันครับ ท่านดีใจมากบอกว่า ขอแค่ลูกชายแม่ได้บวช แม้ต้องกู้หนี้ยืมสินเท่าไหร่แม่ก็ยอม  หลวงพ่อครับ แต่อีกไม่กี่วันต่อมาโชคดีก็เป็นของผม เพราะโยมพ่อท่านไปตัดผมที่ร้านใกล้บ้าน ได้เจอหนังสือชวนบวชพอดี เพราะเจ้าของร้านเคยมาบวชในโครงการของวัด เขาบอกว่าเป็นโครงการที่ดีมากๆ มีลูกมีหลานให้พามาบวชเยอะๆ เมื่อผมได้อ่านหนังสือนั้นแล้วก็ตกลงบวชทันที เพราะนับข้อดีได้หลายข้อ ที่สำคัญที่บ้านไม่ต้องเป็นหนี้เพราะงานบวชผมแม้สักบาทเลยครับ

     ช่วงที่เข้าอบรมใหม่ๆ ผมรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย เพราะต้องปรับตัวหลายอย่าง หลายเรื่อง แต่มาคิดดูอีกที ก็คิดได้ว่า หลายอย่างที่ฝืน ทุกอย่างที่ฝึก สุดท้ายประโยชน์ก็เกิดกับตัวเรา ผมจึงปรับใจใหม่แล้วคิดว่าพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยงแนะนำอะไร ผมจะตั้งใจทำอย่างไม่มีข้อแม้เงื่อนไขเลยครับ

     ผมมีความสุขมากขึ้น เมื่อใจสบายผลการปฏิบัติธรรมก็พลอยก้าวหน้าไปด้วยครับ จากที่เคยนั่งได้แค่ 5-10 นาที แล้วต้องลุก ผมก็เริ่มนั่งได้นานขึ้นและมีความสุขกับการนั่งสมาธิครับ จนวันหนึ่งผมนั่งโดยเริ่มจากการทบทวนบุญแล้วก็รู้สึกว่ามีแสงสว่างเหมือนแสงจันทร์ที่กลางท้อง แล้วผมก็เห็นดวงแก้วใสขนาดเกือบเท่ากำปั้นมีรัศมีรอบๆ แล้วดวงแก้วก็ค่อยๆ ขยายใหญ่ออกไปเรื่อยๆ จนคลุมวัด คลุมจังหวัดนครปฐม ขยายใหญ่คลุมประเทศและโลกเลยครับ ผมมีความสุขมากๆ สุขจนไม่อยากลุกจากที่เลยครับ

 

     หลวงพ่อครับ เมื่อผมได้มาอบรมอยู่ที่ระเบียง 3 ผมได้เป็นหนึ่งในหลายๆ คน ที่ได้มาช่วยกันปกป้องวัดด้วยนะครับ ผมตัก ยก ขน ย้ายกระสอบทราย รับบุญด้วยความปลื้ม แต่ด้วยภารกิจที่ต้องทุ่มกันสุดกำลังนี้ทำให้ต้องใช้ความสามารถส่วนตัวในการประคองธรรมะไปด้วยรับบุญไปด้วย ดวงแก้วของผมจึงเลือนเหลือประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ครับ แต่ผมก็ประคองใจ ภาวนาสัมมาอะระหังอยู่ตลอด จนเมื่อหลวงพ่อเมตตามาให้กำลังใจ มานำนั่งสมาธิ ผมก็นั่งสมาธิได้ดีขึ้นครับ

 

     โดยตอนเริ่มนั่งผมก็นึกทบทวนบุญทุกบุญด้วยความปลื้ม ปลื้มจนสว่างที่กลางท้อง แล้วผมก็นึกถึงดวงแก้ว พร้อมกับท่องสัมมา อะระหังสักพักดวงแก้วก็ค่อยๆ เล็กลงๆ จนเล็กมากๆ แล้วองค์พระก็ผุดขึ้นมาแทนครับ ผมเห็นองค์พระแบบท็อปวิวตั้งแต่เศียรจนเต็มองค์ ตอนหลังผมเห็นองค์พระได้รอบด้านเลยครับ เป็นองค์พระที่ใสเกินเพชร ใสเกินแก้ว ซึ่งตอนแรกขนาดใหญ่เท่าตัวผม แล้วก็ค่อยๆ ขยายออกไปเรื่อยๆ จนคลุมวัด คลุมประเทศ คลุมโลก และยังขยายออกไปไม่มีที่สิ้นสุดครับ แม้ผมจะลืมตาก็ยังเห็นชัด 80 เปอร์เซ็นต์ครับ

  

พระชิดชนก  ปญฺญาเชฏฺโฐในท่า Peace Position

 

     หลวงพ่อครับ ผมรู้สึกโชคดีและภาคภูมิใจมากๆ ที่ชาติหนึ่งของการได้เกิดเป็นลูกผู้ชาย ผมได้มาเป็นพระลูกชายของหลวงพ่อ ผมจะตั้งใจนั่งสมาธิให้มากขึ้นเพราะผมอยากเป็นบุคคลที่โชคดีแบบอันลิมิเตดที่จะได้ไปเดินธุดงค์สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ และผมจะใช้โอกาสของชีวิตที่ได้บวชสร้างบารมีในครั้งนี้ตักตวงบุญติดตัวไปให้มากที่สุดเลยครับ