ชีวิตเหมือนฝันเมื่อได้มาบวช

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2555
ความประทับใจของพระธรรมทายาทรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์
 

ตอน ชีวิตเหมือนฝันเมื่อได้มาบวช

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผมพระธรรมทายาทศักดิ์สิทธิ์  ปญฺญาสกฺโกอายุ 28 ปี ตัวแทนพระธรรมทายาท หนึ่งในกองพันรุ่นสถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ ขอรายงานตัวครับ

 

 

พระธรรมทายาทศักดิ์สิทธิ์  ปญฺญาสกฺโก

 

        หลวงพ่อครับตั้งแต่ผมทราบว่าหลวงพ่อได้คิดโครงการให้พระธรรมทายาททั้ง 1,127 รูปเดินธุดงค์บนเส้นทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ ผมก็รู้สึกดีใจ และคิดว่า เอ๊ะ นี่เราฝันไปหรือเปล่านี่ เรามีบุญมากถึงขนาดนี้เชียวหรือ   ซึ่งพอได้ออกเดินธุดงค์จริงๆ ผมก็รู้สึกว่าทั้ง 24 วัน มันคือ 24 วันแห่งความปลาบปลื้มครับตลอดเส้นทาง 381 กิโลเมตรบนกลีบกุหลาบนั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเดินอยู่บนโลกอีกมิติหนึ่งที่มีแต่ความสดชื่น และปลาบปลื้มที่สุดในชีวิต   ทุกๆคำสาธุการอันประเสริฐจากปากของญาติโยมทำให้ผมต้องกลับมามองดูตัวเองว่า เราทำดี  ปฏิบัติตัวดีแล้ว สมกับคำที่ญาติโยมเขาได้กล่าวคำว่า สาธุๆซึ่งแปลว่า ดีแล้ว จริงๆหรือ   ฉะนั้นทุกๆก้าวจึงเป็นย่างก้าวที่ผมตั้งใจทำอย่างดีที่สุดครับและก็มีอยู่ช่วงหนึ่งครับที่ผมรู้สึกประทับใจมากๆนั่นก็คือ ในระหว่างที่ขบวนพระธุดงค์ได้ชะลอขบวนและหยุดเดิน ซึ่งเป็นเวลาเพียงไม่กี่วินาที  ก็มีโยมป้าท่านหนึ่ง ท่านนั่งอยู่ตรงที่ผมยืนพอดี  ท่านได้เรียกผมและบอกผมว่า   โยมขอกราบขอบพระคุณพระคุณเจ้าเป็นอย่างมากนะเจ้าคะ ที่ได้บวชเป็นเนื้อนาบุญให้แก่ญาติโยม แล้วจากนั้นโยมป้าท่านนั้นก็ได้ก้มลงกราบลงกับพื้นตรงที่ผมยืนอยู่นั่นเองครับ  หลวงพ่อครับ  ภาพนั้นทำให้ผมปลื้มใจเป็นอย่างมากที่เห็นญาติโยมเขามีศรัทธามากถึงขนาดนี้  ซึ่งผมคิดว่าหากผมยังใช้ชีวิตอยู่ในทางโลก      ผมคงจะหาภาพดีๆอย่างนี้ไม่ได้อย่างแน่นอนครับ  ในทุกๆย่างก้าวของผม

 

         นอกจากจะได้ตรึกธรรมะโดยมองกลางมองทางตามที่หลวงพ่อสอนแล้ว  ผมก็ยังเพิ่มคุณค่าให้ทุกย่างก้าวของผม  ด้วยการระลึกนึกถึงพระคุณของหลวงพ่อที่ได้คิดโครงการอันวิเศษสุดนี้ให้กับพวกเราได้บุญใหญ่กันถ้วนหน้าทั้งพระทั้งโยมด้วยครับยิ่งนึกถึงพระคุณของหลวงพ่อก็ทำให้ผมยิ่งปลื้มผมเดินไปก็ขนลุกไป เดินไปความรู้สึกในใจก็ยิ่งเด่นชัดว่าหลวงพ่อเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาจริงๆครับ ผมเห็นงานของหลวงพ่อแล้วผมรู้สึกว่า หลวงพ่อเป็นผู้ที่มีบารมีเต็มเปี่ยมจริงๆครับ  ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลวงพ่อคิด  ล้วนทำเพื่อลูกพระและลูกโยมและเพื่อกอบกู้พระพุทธศาสนาจริงๆ   ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเองและก็มีความภูมิใจในตัวหลวงพ่อมากๆเลยครับ หลวงพ่อทำให้ผมค้นพบคุณค่าของความเป็นพระ ได้พบความสุขที่แตกต่างเพราะชีวิตของผมที่ผ่านมานั้น  ต้องขอใช้คำว่าผมมีชีวิตแบบนอนกับดินกินกับทรายในฐานะของชาวไร่ ที่ทำไร่อ้อยไร่มัน ถ้าหากไม่ได้มาบวช ผมคงเป็นเพียงชาวไร่ตัวดำๆที่หลงใช้เงินไปอย่างฟุ่มเฟือยเพื่อซื้อความสุขทางโลกเท่านั้นล่ะครับแต่พอได้มาบวชแล้ว ก็ได้ค้นพบว่า เราคงเกิดมาเพื่อสิ่งนี้ซึ่งบางทีผมก็อดที่จะคิดน้อยใจไปไม่ได้ว่ายี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดปีที่ผ่านมาผมมัวแต่ไปทำอะไรอยู่  ทำไมถึงมารู้จักวัดช้าจังและผมก็อยากจะขอจดจำหลวงพ่อไปทุกๆวินาทีเลยครับจะขออยู่กับหลวงพ่อต่อไปและยอมตายในผ้าเหลืองนี้แหละครับเพราะช่วงเวลาแห่งความสุขที่ได้มาบวชอยู่กับหลวงพ่อ เป็นความสุขที่เติมไม่รู้จักเต็ม ไม่รู้จักอิ่มจริงๆครับ   และถ้าเป็นไปได้  ความเจ็บป่วยที่หลวงพ่อเป็นอยู่นั้นผมก็อยากจะขอรับไว้เองครับเพราะผมอยากที่จะเห็นหลวงพ่อมีความสุขทั้งภายนอกและภายใน   อยากเห็นหลวงพ่ออยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกพระลูกโยมและพระพุทธศาสนาต่อไปตราบนานเท่านานครับ 

 

       โดยสุดท้ายนี้ผมในฐานะพระพี่ชายก็อยากจะฝากถึงน้องเณรที่จะร่วมเดินธุดงค์อัญเชิญหลวงปู่ทองคำไปยังวัดปากน้ำในเร็วๆนี้ว่า  เมื่อน้องเณรมาถึงจุดนี้แล้ว  ได้มีโอกาสออกเดินธุดงค์ซึ่งน้อยคนนักที่จะมีโอกาสเหมือนกับเรา   หลวงพี่ก็อยากจะให้น้องเณรทุกๆรูปจงตั้งใจทำภารกิจนี้ให้ดีที่สุดอย่างเต็มที่ เต็มกำลัง    ซึ่งหลวงพี่ยินดีที่จะให้น้องเณรทำให้ได้ดีกว่าหลวงพี่  ขอให้น้องเณรทำให้ได้ดีกว่าดีที่สุด  แล้วเราก็จะเดินไปถึงจุดหมายด้วยกันและประสบความสำเร็จไปด้วยกัน  ดังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อมุ่งหวังไว้