สาเหตุหนึ่ง..ที่ทำให้ใจรวมยาก

การนั่งสมาธิ

สาเหตุหนึ่ง..ที่ทำให้ใจรวมยาก

จากคอลัมน์ท้ายเล่มวารสารอยู่ในบุญ

      บางคนนั่งสมาธิมานานก็ยังไม่เข้าถึงธรรมสักทีสาเหตุหนึ่งที่เป็นเช่นนี้ เพราะเรื่องราวหยาบ ๆ ในชีวิตเรายังไม่ลงตัว เช่น การบริหารเวลา กิจวัตร กิจกรรม ไม่เป็นไปตามระบบ เมื่อเรื่องหยาบ ๆ เรายังจัดการไม่ได้ เรื่องละเอียดก็ยากที่เราจะทำได้ดี เพราะหากหยาบ ๆ ไม่ลงตัวเวลาเราไปนั่งสมาธิ ใจเราจะมีห่วง มีกังวล พะวงหน้าพะวงหลัง เพราะเมื่อหยาบไม่ลงตัว ละเอียดก็ไม่ลงกลาง...

      การจัดการเรื่องหยาบ ๆ ให้ลงตัวแบบง่าย ๆ ก็คือเราต้องฝึกให้เป็นคนสะอาด เป็นระเบียบ สุภาพ ตรงเวลาหากเราทำ 4 เรื่องนี้ในระบบของชีวิต ฝึกจนเป็นนิสัยได้เรื่องราวหยาบ ๆ ของเราก็จะลงตัวง่ายขึ้น คือ มองไปรอบตัวก็ไม่รกหูรกตา หาของเจอ อารมณ์ไม่เสีย และหากเราสุภาพในเรื่องการใช้คำพูด ก็จะไม่ทำให้ผู้อื่นโกรธ หรือมาทะเลาะกับเราง่าย ๆ หรือหากเราแต่งกายสุภาพ ไม่โป๊ การผิดศีลข้อ 3 ก็จะลดน้อยลง หรือหากเราตรงต่อเวลา รักษาคำพูดเราก็จะได้ไม่ต้องหาเหตุผลมาอ้าง หรือโกหก ซึ่งเป็นการเพาะนิสัยการมีมารยาโดยไม่รู้ตัว ฯลฯเมื่อกิจวัตร กิจกรรมหยาบ ๆ ลงตัว เป็นระบบระเบียบ ละเอียดก็จะลงกลาง คือ เวลานั่งสมาธิใจเราจะรวมเป็นหนึ่งที่ศูนย์กลางกายได้ง่าย ใจจะปลอดกังวล ลดความฟุ้งซ่าน และเมื่อเป็นดังนี้ เราก็จะเข้าถึงธรรมได้แบบง่ายๆ นั่นเอง