แม่ชีกลางน้ำโขง

View this page in: 中文

CASE STUDY

แม่ชีกลางน้ำโขง

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลำบากไม่เคยลืม ลึกลับมิลืมเลือน ผิดหวังมิลืมสิ้น ประทับจิตลืมไม่ลง ภาพสี่อารมณ์เหล่านี้ ฝังติดตรึงใจลูกตลอดมา จึงตัดสินใจเขียน Case Study ส่งให้คุณครูไม่ใหญ่เมตตาฝันในฝัน แต้มสีเติมสันบางภาพที่ดีงามให้ยิ่งคมชัดในใจลูกและผู้คน แล้วลบเลือนภาพที่หมองหม่นด้วยหลักเหตุและผลของกฎแห่งกรรมด้วยเทอญ

ตัวลูกนั้น สังคมเขายกย่องให้เป็นแม่พิมพ์ของชาติ เป็นครูผู้ใฝ่ธรรม ทุกช่วงปิดเทอมจะไปบวชเนกขัมมะหรือชีพราหมณ์ นุ่งขาวห่มขาว มุ่งสู่เส้นทางสีขาวทั่วไทย วัดต่างๆที่เขาว่าดีไปมาหมด ครั้งหนึ่งลูกธุดงค์ไปลำปางกับพระอาจารย์ ท่านมีจิตศรัทธาจะทำกลดถวายพระทั้งวัด โดยใช้ไม้ที่ดีที่สุด คือ ก้านลาน ซึ่งมีอยู่ที่โคราช ท่านจึงใช้ลูกเดินทางจากลำปางไปซื้อที่นั่น

ลูกตกใจมาก ถามว่า “ท่านจะให้ลูกไปได้อย่างไร ลูกเป็นผู้หญิงนะ”

ท่านถามว่า “แล้วจะไปไหม”

ลูกก็ตอบว่า “ท่านกล้าใช้ ลูกก็กล้าไป”

แล้วลูกก็มุ่งหน้าลุยเดี่ยวไปตามทุ่งนา ถามทางชาวบ้านไปเรื่อยๆลำบากมากๆ ระหว่างทางยังท้องเสียทรมานสุดๆ ต้องขอเข้าห้องน้ำตามโรงเรียนข้างทาง ลูกไม่เคยลืมเลย

นอกจากเรื่องลำบากไม่เคยลืมแล้ว เรื่องลึกลับมิลืมเลือนก็เกิดขึ้นในช่วงบวชชีพราหมณ์นี้เช่นกัน ลูกมักเจอกับมนุษย์ในอดีต ที่ปัจจุบันเรียกว่า “อดีตมนุษย์” เป็นระยะๆ ครั้งหนึ่ง ลูกหาประสบการณ์ด้วยการไปนอนในป่าช้าพร้อมกลุ่มลูกศิษย์ ขณะนอนอยู่ รู้สึกว่ามีคนร่างใหญ่ชะโงกหน้าเข้ามามองในมุ้ง แต่ก็แปลกลูกกลับไม่กลัวเลย รุ่งขึ้นเล่าให้พระอาจารย์ฟัง ท่านบอกว่าเขาเป็นลุงที่ตายไปแล้วของศิษย์คนหนึ่งที่ลูกสอนอยู่

อีกครั้งหนึ่ง ลูกไปเยือนวัดแห่งหนึ่งในจังหวัดหนองคาย เช้าตรู่วันใหม่ สายตาของลูกมองชมวิวไปตามลำน้ำโขง พลันถูกสะกดไว้ที่โขดหินใหญ่กลางแม่น้ำ ภาพแม่ชีในชุดขาวนั่งสมาธิสงบสำรวมอยู่บนนั้น เห็นอยู่นาน 2วันติดกัน แม้ไม่ใช่ภาพปริศนา แต่ใจลูกบังเกิดปริศนาว่าท่านเป็นใคร เช้าวันที่สาม ลูกจึงไปสำรวจดู เห็นแต่ผืนน้ำเวิ้งว้าง ไม่เห็นร่องรอยของแผ่นดินให้ใช้เหยียบย่ำจ้ำเดินไปยังโขดหินนั้นได้เลย สอบถามหัวหน้าแม่ชีจึงทราบว่าแม่ชีท่านนี้ตายไปนานแล้ว แต่จิตผูกพัน...ยังอยู่ที่นี่

เรื่องลึกลับเรื่องต่อมา เกิดขึ้นตอนไปอบรมที่วิทยาลัยครูสวนสุนันทา ลูกไปนอนกับเพื่อนครูที่ดูแลหอพักซึ่งเป็นตึกเก่าสมัยรัชกาลที่5 ใกล้ๆตึกนี้มีศาลของพระนางสุนันทาเทวีตั้งอยู่ ตอนนั้นยังไม่หลับ พลันเห็นภาพดั่งในนิยายเวทมนตร์ เตียงของครูที่นอนด้วยนั้นลอยได้

ลูกเปิดมุ้งครอบออกมาถามว่า “พี่...เตียงพี่ลอยหรือเปล่า”

ขณะเดียวกันเพื่อนก็เปิดมุ้งออกมาถามลูกเหมือนกันว่า “แล้วเตียงเธอล่ะ...ลอยหรือเปล่า”

เตียงของเราลอยทั้งคู่เลย ลูกจึงมองไปที่ศาลแล้วก็บอกว่า “ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียน แต่ว่าแค่นี้ก็พอแล้วนะ” ใจคิดว่าท่านคงแค่มาทักทาย ลูกมาทราบภายหลังว่ามักมีคนเห็นผู้หญิงแต่งตัวชุดไทย เดินเล่นแถวนี้เสมอๆ ทำเอาขนแขน stand up เลยค่ะ

ลูกปฏิบัติธรรมทั่วไทยหลายปี จนมาอ่านพบในหนังสือโลกทิพย์ ถึงเรื่องราวของ คุณยายแม่ชีถนอม อาสน์ไว ศิษย์พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ จึงดั้นด้นไปพบท่านที่วัดแห่งหนึ่งในจังหวัดอ่างทอง ท่านอายุมากแล้วถึง 80ปี ทุกเช้าท่านจะนำบูชาข้าวพระแล้วสอนว่า “ศักดิ์สิทธิ์นะบูชาข้าวพระน่ะ แม่ทองสุกกับแม่จันทร์เขาเป็นผู้พบ ทำกันประจำ” จนวันจะกลับบ้านลูกนึกถึงประวัติของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ตอนที่สอนวิชชาธรรมกายให้แขกอินเดียเห็นในวันเดียว ลูกขอให้คุณยายแม่ชีถนอม ท่านสอนแบบนั้นบ้าง ท่านตอบว่า “ได้สิ ถ้ายายยังไม่บอกให้เลิก ห้ามลืมตาหรือขยับตัวนะ”

คุณยายแม่ชีถนอมให้ลูกนั่งสมาธิประจันหน้ากับท่าน ลูกก็สู้เป็นไม่สู้ตายภาวนา “สัมมา อะระหัง” ไปเรื่อยๆ นานเท่าใดจำไม่ได้ รู้แต่ว่านานมากเป็นชั่วโมง ปวดเมื่อยก็ยังพอทน แต่กลับเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว เหงื่อไหลเป็นทาง เวียนศีรษะเหมือนถ่ายท้องและอาเจียน แต่ด้วยความอยากได้ แม้สุดทนก็ขอทนให้ถึงที่สุด นั่งต่อไปเรื่อยๆ ในที่สุดก็หงายหลังล้มตึงไปเลย คุณยายแม่ชีถนอมบอกว่า “แพ้ไอ้ดำแล้ว” แพ้ในวันสุดท้ายไร้โอกาสแก้ตัว ลูกพกความผิดหวังกลับบ้าน ผิดหวังมิลืมสิ้นไปนานทีเดียว

แต่ชีวิตก็คล้ายดั่งบทละครมีผิดหวังสมหวังปะปนกันไป ปี_พ.ศ.2526 พี่สาวของเพื่อน แนะนำให้รู้จักวัดพระธรรมกาย ก้าวแรกที่เหยียบเข้าวัดรู้สึกทันทีว่า “ใช่เลย ประมาณนี้เลย นี่บ้านเราวัดเรานี่นา มาครั้งแรกก็เหมือนเคยมานับครั้งไม่ถ้วน” จากนั้นลูกก็มาวัดทุกอาทิตย์ วันเสาร์ก็ออก Knock_door_แนะนำวัด ลูกมาอยู่ธุดงค์เป็นประจำ ประทับใจพี่เลี้ยงรุ่นก่อนๆ โดยเฉพาะการปฏิบัติธรรมบนดอยสุเทพ-ปุย ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อเป็นผู้นำนั่งสมาธิ และถามประสบการณ์เองเกือบทุกวัน ก่อนกลับพระเดชพระคุณหลวงพ่อจะไปส่งขึ้นรถทัวร์ ภาพเหล่านั้นช่างเป็นภาพประทับจิตไม่รู้ลืม

จากนั้น ลูกก็ทวีบทบาท จากครูผู้ใฝ่ธรรมเป็นครูผู้ขยายธรรม จากมุ่งสู่เส้นทางสีขาวเป็นมุ่งเชื่อมต่อเครือข่ายสีขาวสู่ใจคน ครั้นถึงสมัยที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระชนมายุครบ 60พรรษา พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้บุญจัดธุดงค์ทุกจังหวัด บุญอยู่ตรงหน้าลูกจะรอช้าอยู่ใย จัดธุดงค์ไปหลายอำเภอ มีผู้มาธุดงค์เกือบ 400คน ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดมาเป็นประธานเปิดงานทุกอำเภอที่ลูกจัด

หลังจากนั้น ไอเดียก็แตกเป็นสาย ลูกคิดชักนำกลุ่มวัยรุ่นเข้าวัดบวชธรรมทายาท จึงขอโอนการสอนจากประถมไปสอนกรมอาชีวะ คำสั่งออกมาให้ไปอยู่จังหวัดเลย ซึ่งขณะนั้นยังไร้เปลวเทียนให้แสง ไร้ผู้นำบุญให้ทาง (แก่ผู้หลงทาง) ลูกใช้โอกาสนี้สร้างผู้นำบุญใหม่ และพานักศึกษาไปปฏิบัติธรรมที่ศูนย์ของวัดที่ภูเรือ

ขณะอยู่จังหวัดเลย บุญก็ยิ่งติดตามคุ้มครองลูกเสมอ ครั้งหนึ่งเห็นพวกครูกำลังเล่นไพ่กันที่โรงครัว ลูกไม่ชอบจึงเดินหนีไปยังสวนใกล้ๆ พบบ่อน้ำก็นึกอยากเล่นน้ำ เพราะคิดว่าคงตื้นๆ แต่พอกระโจนลงไป น้ำในบ่อนั้นกลับลึกมากเกินคาด ลูกว่ายน้ำไม่เก่งจมดิ่งลงก้นสระทันที ไม่มีอะไรให้จับยึดได้เลย ลูกกำพระมหาสิริราชธาตุที่ห้อยคอไว้แน่น ใจคิดว่าลูกยังไม่อยากตาย พร้อมกับโบกมือร้องให้คนช่วย แต่ก็ไม่มีใครมาช่วย ก่อนที่จะขาดใจ ทันใดนั้นลูกก็รู้สึกว่าอะไรบางอย่างดันตัวลูกขึ้นมา แล้วลูกก็คว้าชายตลิ่งไว้ได้ แต่แล้วลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็แผ่วเบา พร้อมกับแรงฮึดสู้ของลูก พอพ่นลมสุดท้ายออกมาด้วยอาการคอพับคออ่อนแล้ว ก็สลบไปหลายชั่วโมง รอดตายมาได้ราวปาฏิหาริย์

เมื่อผู้นำบุญเกิดขึ้นที่จังหวัดเลย ได้ผ่านเลยไปแล้ว ลูกก็ขอย้ายไปสร้างต่อที่จันทบุรี ย้ายไปครั้งนี้สาหัสนัก เมื่อสิ่งดีๆของวัดถูกบดบังด้วยเมฆหมอกแห่งความไม่เข้าใจ มีผู้นำข่าวโจมตีวัดติดทั่ววิทยาลัย นักศึกษาจะดึงออก ลูกบอกว่า “ไม่ต้อง ความจริงก็คือความจริง เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์”

ขณะนั้น ลูกเตรียมนำนักศึกษามาร่วมงานฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ แต่ผอ.ไม่เซ็นใบขออนุญาตผู้ปกครองให้ ลูกก็เซ็นเอง ผอ.สั่งห้องเอกสารการพิมพ์ไม่ให้พิมพ์ให้ ลูกก็ไปจ้างพิมพ์ข้างนอก ผอ.ขึ้นพูดหน้าเสาธงว่า “ไม่อนุญาตให้นักศึกษาทุกคนไปวัดพระธรรมกาย” ลูกก็ขึ้นชี้แจงนักศึกษาว่า “เราจะไม่ไปในนามของวิทยาลัย จะไปในนามของชาวบ้าน” ผอ.โกรธมาก

ครั้งนั้น อุปสรรคมากเหลือเกิน จนน้ำตาลูกทะลักพรั่งพรูออกมา แต่เมื่อนึกถึงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่โดนหนักกว่าหลายพันเท่า ท่านยังทนได้ ลูกจึงอดทนทำต่อไป ลูกนำนักศึกษามาได้ถึง 6คันรถบัส แต่ลูกก็กลายเป็นแกะขาว ถูกครูท่านอื่นถากถางต่างๆนานาด้วยถ้อยคำที่เชือดเฉือนสะเทือนใจ แต่ละก้าวย่างในการสร้างบารมีของลูกนั้น ต้องอดทนอดกลั้นต่อการถูกเหยียดหยามหยันตอกย้ำทุกวี่ทุกวัน

ซึ่งทุกครั้งที่มีงานบุญใหญ่ กว่าลูกและนักศึกษาจะกลับถึงวิทยาลัยก็ตี5 แทนที่จะได้พักผ่อนกลับมาต้องเจอผู้ปกครองที่มารอต่อว่า หาว่าเอาลูกเขาไปใช้เป็นคนโบกรถ ลูกต้องยิ้มแย้มอดทนอธิบายให้ทุกคนเข้าใจ ลูกคิดว่าการฝ่าฟันอุปสรรคแต่ละครั้งก็เปรียบเสมือนการวางอิฐงามแต่ละก้อน ลงบนรากฐานแห่งชีวิตการสร้างบารมีของเรา

ในส่วนของครอบครัว ลูกก็ติดดาวธรรม หวังให้คุณพ่อกับพี่สาวได้ดู แต่ คุณพ่อ ไม่ค่อยเข้าใจแถมยังวิจารณ์ฝันในฝันในทางลบอีก ครั้งหนึ่งคุณพ่อป่วย พี่สาว จึงห้ามตัวลูกมาวัด คืนหนึ่ง คุณพ่อกำลังนอนหลับ ลูกนอนเฝ้าอยู่ข้างๆ พี่สาวก็วิ่งมาต่อว่าลูกว่า “อะไรกันนอนอยู่ข้างพ่อ ไม่ได้ยินเสียงพ่อร้องครางเลยหรือ” ปรากฏว่าคุณพ่อขาดใจตายแล้ว พี่สาววิ่งไปตามคนอื่นๆ

ลูกคิดว่าคุณพ่อยังวนเวียนอยู่แถวนั้น จึงตะโกนบอกว่า “พ่อไม่ต้องห่วงลูกๆนะ รีบไปดูองค์พระจารึกชื่อพ่อบนยอดโดมมหาธรรมกายเจดีย์ เวียนประทักษิณ 3รอบแล้วขึ้นไปวิมานเลยนะคะ” คุณพ่อเสียเมื่ออายุได้ 87ปี ส่วน คุณแม่ของลูก ได้ป่วยเป็นความดัน เสียชีวิตที่โรงพยาบาล เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ.2531 อายุได้ 71ปี

พี่ชายของลูก มีอาชีพเป็นตำรวจ ชอบดื่มเหล้า และสูบบุหรี่ ต่อมาได้ป่วยเป็นโรคเชื้อราขึ้นสมอง ป่วยอยู่ประมาณ 1อาทิตย์ ก็เสียชีวิตเมื่ออายุได้ 47ปี

คำถาม

1.คนร่างใหญ่ที่ชะโงกหน้าเข้ามาในมุ้งของลูก ครั้งที่นอนในป่าช้า เป็นใครคะ เขามาทำไม แม่ชีที่ลูกเห็นนั่งอยู่บนโขดหินกลางน้ำโขงนั้น ลูกเห็นจริงหรือไม่คะ ท่านคือใคร และมานั่งทำไม ตอนนอนอยู่หอพักวิทยาลัยครูสวนสุนันทา เตียงของลูกและเตียงของเพื่อนที่นอนด้วยกันลอยจริงหรือไม่ ผู้หญิงแต่งชุดไทยมาเดินบ่อยๆที่วิทยาลัย มีจริงหรือไม่อย่างไรคะ

2.พวกอดีตมนุษย์ ภูต ผี ปีศาจ เหล่านี้ทั้งที่มีบุญมากและบุญน้อย มีกิจวัตรกิจกรรมประจำวันอย่างไรคะ

3.ครั้งที่ลูกไปขอให้คุณยายแม่ชีถนอมสอนสมาธิให้ กรรมใดลูกจึงทรมานมากจนหงายท้องไปเลย คุณยายแม่ชีบอกว่า “แพ้ไอ้ดำแล้ว” หมายความว่าอย่างไรคะ

4.บุญใด ทำให้ลูกขยายเครือข่ายสีขาวไปได้มากมาย และกรรมใดจึงพบอุปสรรคมากมายเช่นกันคะ

5.ลูกเกือบจมน้ำตาย เป็นเพราะบุพกรรมอะไร และลูกรอดชีวิตมาได้เพราะอานุภาพพระมหาสิริราชธาตุ ใช่หรือไม่คะ

6.คุณพ่อของลูกตายด้วยวิบากกรรมใด ทำไมลูกจึงไม่ได้ยินเสียงร้องทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆ คุณพ่อทำตามหลักวิชชาที่ลูกตะโกนบอกหรือไม่คะ ตายแล้วไปอยู่ภพภูมิใด การที่คุณพ่อวิจารณ์ฝันในฝันจะมีบาปกรรมอย่างไร ลูกจะช่วยท่านแก้ไขได้อย่างไรคะ

7.คุณแม่ตายด้วยวิบากกรรมใด ตายแล้วไปอยู่ภพภูมิไหน คุณพ่อและคุณแม่ได้รับบุญที่ลูกสร้างองค์พระให้หรือไม่คะ

8.พี่ชายขณะนี้อยู่ภพภูมิใด ลำบากมากหรือไม่ มีบุญใดที่พอจะช่วยเขาให้พ้นทุกข์คะ

9.การผิดศีลจะทำให้ศีลบารมีที่เคยบำเพ็ญมาในอดีตลดลงหรือไม่ ถ้าเริ่มกลับมาตั้งใจรักษาศีลใหม่ จะต้องบำเพ็ญศีลบารมีชดเชยส่วนที่เคยทำผิดศีลไปหรือไม่อย่างไรคะ

10.ลูกทำกรรมอะไรมา จึงอยู่ในครอบครัวที่ไม่อบอุ่น ไม่ค่อยเกื้อกูลกัน โดยเฉพาะกับพี่สาวคนที่สอง เธอเป็นคนเจ้าอารมณ์ โมโหง่าย ลูกมีกรรมอะไรกับพี่คนนี้หรือไม่คะ ทำไม ลูกชวนคนอื่นเข้าวัดได้มากมาย แต่ไม่สามารถชวนพี่น้องเข้าวัดได้เลยคะ

11.ก่อนเข้าวัด ทำไมลูกชอบบวชชีพราหมณ์ ชอบเดินธุดงค์ทั้งที่เป็นผู้หญิง เหตุใดมักพบกับความลำบากและเรื่องประหลาดๆ พวกผี-ปีศาจ ชาติต่อไปลูกจะได้เกิดเป็นชายได้บวชสมปรารถนาหรือไม่คะ

12.ลูกเคยสร้างบุญกับหมู่คณะอย่างไร มีหน้าที่อะไร พุทธันดรที่แล้วได้มาสร้างบารมีกี่รอบ ชาตินี้ลูกมีบุญพอที่จะได้เข้าถึงธรรมกาย และได้ทำวิชชาหรือไม่คะ

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คนร่างใหญ่ที่ชะโงกหน้าเข้ามาดูในมุ้ง ครั้งที่นอนป่าช้านั้น คือ ภุมมเทวา สายยักษ์ ที่อยู่ตรงนั้น เขามาเยี่ยมดูลูกที่มีดวงบุญสว่างอยู่ในตัว

แม่ชีที่ลูกเห็นนั่งอยู่บนโขดหินกลางน้ำโขงนั้น คือ ภุมมเทวา สายวิทยาธร สายปฏิบัติ ที่ยังไม่ได้มีผลการปฏิบัติธรรมอะไรมากนัก แต่มีความผูกพันในสถานที่แถวนั้น จึงมานั่งบำเพ็ญภาวนา และชมวิวไปตามปกติของท่าน

ตอนนอนอยู่ที่วิทยาลัยครูสวนสุนันทา เตียงของลูกและเตียงของเพื่อนที่นอนด้วยกันนั้น ก็ไม่ได้ลอยจริง แต่เป็นแค่ความรู้สึกที่ภุมมเทวาที่อยู่แถวนั้นบันดาลให้เห็นไป

ผู้หญิงที่แต่งชุดไทยมาเดินบ่อยๆที่วิทยาลัยนั้น ก็มีจริง เป็นภุมมเทวาที่อยู่แถวนั้น

2.ภูติ ผี ปีศาจ ทั้งมีบุญมากหรือน้อยนั้น ก็มีกิจวัตรกิจกรรมแตกต่างกันไป เช่น บางพวกก็ร่อนเร่ บางพวกก็ไปนั่งชมวิวดังที่ตัวลูกเห็นกลางน้ำโขง บางพวกก็ไปเป็นบริวารรับใช้หัวหน้าเขต บางพวกก็ใช้ชีวิตคล้ายๆเรื่องเดิมๆในสมัยที่เป็นมนุษย์ บางพวกก็ถูกหัวหน้าเขตใช้ให้ไปเฝ้าสมบัติต่างๆ บางพวกก็มีบ้านมีที่อยู่ มีการจีบกัน มีครอบครัว มีลูกเต้าคล้ายมนุษย์ เช่น พวกเมืองลับแล เป็นต้น

3.ครั้งที่ตัวลูกไปให้แม่ชีถนอมสอนสมาธิ ลูกทรมานและหงายท้องไปเลยนั้น เพราะตัวลูกไป ลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง ด้วยความอยากได้มากเกินไป จึงทำให้เกิดอาการตึงเครียด แล้วก็น็อคหงายท้อง

ที่แม่ชีบอกว่า “แพ้ไอ้ดำแล้ว” หมายความว่าท่านก็พยายามแก้ไขให้ตัวลูกสมปรารถนา แต่ทำไม่สำเร็จ เพราะมารขวางไว้ จึงพูดดังนั้น

4.ลูกขยายเครือข่ายสีขาวไปได้มากมาย เพราะในอดีต มีบุญชักชวนคนทำความดี โดยการเผยแผ่มากมาย มาส่งผลให้มีอุปนิสัยอย่างนี้

แต่ที่มีอุปสรรคมากมายนั้น ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของงาน ไม่ได้มีวิบากกรรมอะไร บางคนอินทรีย์แก่ก็ชวนได้ง่าย บางคนอินทรีย์อ่อนก็ชวนได้ยาก เป็นต้น

5.ลูกเกือบจมน้ำตาย เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่ง ตอนเป็นผู้ชาย ในวัยรุ่นกำลังคะนอง ได้จับลูกแมวไปจุ่มน้ำเล่นเพื่อสอนให้มันว่ายน้ำ แต่มันว่ายไม่ได้ ได้สำลักน้ำจนเกือบตาย วิบากกรรมนี้ มาส่งผล

ที่รอดมาได้ เพราะบุญที่ทำมากับหมู่คณะมาช่วยไว้

6.คุณพ่อของลูกตาย เพราะท่านหมดอายุขัย ตอนช่วงที่ตัวลูกหลับลึกสนิท จึงทำให้ไม่ได้ยินเสียงของท่าน ทั้งๆที่อยู่ใกล้ๆ

ท่านไม่ได้ทำตามหลักวิชชาที่ลูกตะโกนบอก

ตายแล้ว ไปเป็นภุมมเทวา ระดับทั่วไป ด้วยบุญที่ลูกทำตามหลักวิชชา ช่วยท่านเอาไว้ไม่ให้ไปอบาย

การที่ท่านวิจารณ์ฝันในฝันแบบแอนตี้นั้น ถ้ากรรมส่งผลอย่างน้อยก็จะไปอยู่ยมโลก ต้องไปถูกเจ้าหน้าที่ในยมโลกตบปากด้วยมือบ้าง ไม้บ้าง ของแหลมบ้าง แล้วแต่พูดแบบไหน

ถ้าพูดทิ่มแทงก็จะโดนของแหลมแทง ถ้าพูดกระทบกระเทียบก็จะถูกลากลิ้นออกมาแล้วเอาค้อนเหล็กร้อนทุบลิ้น เป็นต้น และจะปิดทางสวรรค์ นิพพาน

ลูกจะต้องทำบุญอุทิศให้ท่านบ่อยๆ อีกทั้งท่านก็ต้องแก้ไขตัวท่านเองด้วย

7.คุณแม่ตาย เพราะหมดอายุขัย และด้วยวิบากกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารในอดีตและปัจจุบัน

ตายแล้วก็ไปเป็นภุมมเทวา ระดับทั่วๆไป ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้น

8.พี่ชายตายแล้ว ไปอยู่มหานรกขุม5_ก่อนไปขุมอื่น (เพราะผิดศีลทั้ง 5ข้อ) ด้วยกรรมดื่มสุรา

กำลังโดนนายนิรยบาลกรอกน้ำกรดสีดำร้อนแรงอยู่ ทุกข์ทรมานมาก ไม่อาจรับบุญได้

ให้อุทิศบุญไปให้บ่อยๆ บุญก็จะได้ไปคอยอยู่ที่ยมโลก เมื่อพ้นมหานรกมาสู่ยมโลกจึงจะได้รับบุญ

9.การผิดศีลจะทำให้ศีลบารมีที่เคยบำเพ็ญมาในอดีตอ่อนกำลังลง

ถ้าเริ่มกลับมาตั้งใจรักษาศีลบารมีใหม่ ก็จะทำให้ศีลบารมีกลับไปอยู่ที่เดิม ซึ่งขึ้นอยู่กับผิดมากผิดน้อย บ่อยหรือไม่บ่อย เป็นต้น

10.ตัวลูกเกิดมาในครอบครัวที่ไม่อบอุ่น ไม่ค่อยเกื้อกูลกัน โดยเฉพาะกับพี่สาวคนที่สอง เธอเป็นคนเจ้าอารมณ์โมโหง่าย เพราะในอดีต ตัวลูกมักจะทำดีกับคนนอกครอบครัว แต่กับคนในครอบครัวก็มักจะเจ้าอารมณ์ ผังนี้ติดตัวมา แต่ไม่ได้มีวิบากกรรมกับพี่สาวคนนี้

ให้แก้ไขโดยให้อภัยพี่สาวคนนี้ และพยายามพูดดีๆ ทำดีๆ มีน้ำใจตอบแทนไป

ที่ลูกชวนคนอื่นได้เข้าวัดมากมาย เพราะบุญที่เคยชวนคนทำความดี มาส่งผล

แต่ที่ไม่อาจชวนพี่น้องให้เข้าวัด เป็นเพราะวิบากกรรมดังกล่าว ที่เจ้าอารมณ์กับคนในครอบครัวมาบดบังไว้

11.ก่อนเข้าวัดพระธรรมกาย ตัวลูกชอบบวชชีพราหมณ์ ชอบเดินธุดงค์ทั้งๆที่เป็นผู้หญิง เพราะในอดีต สมัยเป็นผู้ชายก็เคยมีบุญบวชมาก่อน อุปนิสัยนี้ก็เลยติดตัวมา

ที่ชอบพบเหตุการณ์ประหลาด พวกภูติ ผี ปีศาจ และลำบาก เพราะในอดีต ตัวลูกชอบอธิษฐานให้เห็นอะไรแปลกๆลึกลับด้วยตาเนื้อ มาส่งผล

ชาติต่อไปก็ขึ้นอยู่กับชาตินี้ ถ้าลูกตั้งใจประพฤติพรหมจรรย์จนหมดอายุขัย และตั้งใจมั่นว่าจะเป็นผู้ชายในภพชาติต่อไป ก็จะสมปรารถนา เพราะหมดวิบากกรรมที่ทำให้เป็นผู้หญิงแล้ว

12.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมาได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช มีนิสัยเจ้าชู้ มีน้องหญิงเยอะ วิบากกรรมนี้จึงมาส่งผลให้เป็นผู้หญิง แต่พุทธันดรที่ผ่านมาก็ได้ออกบวชตามพระราชา

เมื่อออกบวชแล้วก็ธุดงค์จาริกออกเผยแผ่ ไปตามหัวเมืองต่างๆจนตลอดชีวิต มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงดวงใสๆ องค์พระใสๆ พอประคองเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ ได้ลงมาสร้างบารมีได้ทั้ง 2รอบ

ชาตินี้ ตัวลูกถ้าตั้งใจปฏิบัติอย่างจริงจังสม่ำเสมอ ถูกหลักวิชชาก็จะเข้าถึงพระธรรมกายได้

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย