ธุดงค์ธรรมชัย หรอยจังหู้

เมื่อว่าที่พระพี่เลี้ยงกองพลแสนรูป เดินธุดงค์ธรรมชัย

ทุกหมู่บ้านทั่วไทยก็ปลื้มใจไปทั้งแผ่นดิน

ขณะนี้คณะพุทธบุตรกองพันและกองพลสถาปนากำลังเกิดอาการหัวใจแข็งแรงกันถ้วนทั่ว เพราะนับวันบทฝึกของธุดงค์ธรรมชัยก็ทวีความน่าตื้นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะบรรยากาศการเดินธุดงค์ในแดนสะตอนั้น “หรอยจังหู้” หรอย...จนขนแขนสแตนอั๊พกันเลยทีเดียว

ซึ่งความหรอยที่ว่านี้เกิดขึ้นที่ชุมพร ขณะที่พระกองพันกองพลฯ เดินธุดงค์มาถึงหน้าค่ายทหารกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ มีโยมกลุ่มหนึ่งขับรถผ่านมาจึงจอดรถ แล้วก็ดูพระธุดงค์ด้วยอาการตะลึง จากนั้นทุกคนในรถทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ก็กรูกันวิ่งออกจากรถไปซื้อพวงมาลัย แล้ววิ่งกลับมานั่งคุกเข่าน้อมมาลัยถวายพระทุกรูป

ญาติโยมเกิดศรัทธาน้อมถวายพวงมาลัยแด่พระธุดงค์

มีโยมอีกท่านหนึ่งกำลังจะพาพี่สาวไปโรงพยาบาล พอเห็นพระธุดงค์ ก็หยุดรถทันที แล้วลงจากรถมานิมนต์พระให้ฉันภัตตาหาร พอพระธุดงค์บอกว่าฉันมื้อเดียวและวันนี้ก็ฉันภัตตาหารมาแล้วโยมจึงบอกว่า “ไม่เป็นไรไม่ได้ถวายอาหารก็ขอถวายปานะก็แล้วกัน” พร้อมทั้งถามถึงปลายทางที่จะไปพัก เพราะขากลับจากโรงพยาบาลจะนำอาหารมาถวายในวันต่อไป

สองพี่น้องชิงทำบุญถวายปัจจัยและปานะพระธุดงค์
ก่อนไปหาหมอที่โรงพยาบาล

ส่วนอีกสายหนึ่ง กำลังเดินทางไปวัดถ้ำเขาสำเภาทองและวัดห้วยแก้ว ก็มีโยมอีกคณะหนึ่ง กำลังขับรถเดินทางจากจังหวัดสุราษฏร์ธานีเพื่อจะไปทำธุระที่กรุงเทพฯ พอเห็นพระก็จอดรถแล้วเอาปัจจัยมาถวาย พร้อมกับถามว่า พระคุณเจ้ามาจากวัดไหน จะกลับเมื่อไหร่ ขากลับจากกรุงเทพฯ จะมาทำบุญด้วยอีก พระที่สงบเสงี่ยมสง่างามอย่างนี้ นานๆที่จะได้พบ

ที่วัดถ้ำกระทิงทอง มีพระเป็นเจ้าอาวาสอยู่เพียงรูปเดียว คือ หลวงพ่อสมคิด อธิปุญฺโญ ท่านเป็นอดีตพระธุดงค์ชั้นครู ประสบการณ์ของท่าน “อย่างแรง” เลยครับ ท่านเคยเดินธุดงค์มาทั่วทุกภาคของประเทศ ท่านเล่าว่า ครั้งหนึ่งในตอนกลางคืน ขณะที่กำลังถือธุดงค์ข้อเนสัชชิกังคังอยู่ในถ้ำ จู่ ๆ ก็มีสิ่งทดสอบจิตเยื้องกลายเข้ามา สิ่งนั้นคือ เสือลายพาดกลอน ตัวใหญ่มากๆ ค่อยๆ ย่องเข้ามาในถ้ำอย่างมีลีลา พร้อมกับส่งสายตาวาวๆ แดงๆ มายังท่าน พอเห็นดังนั้น ท่านก็สวดมนต์บทเจ็ดตำนาน สวดไปสวดมา เมื่อไม่อยากสบตากับพี่เสือ จึงนั่งหลับตานิ่งๆ ทำสมาธิจนถึงรุ่งเช้า พอวันรุ่งขึ้นรอบๆตัวท่านปรากฏรอยเท้าเสือเต็มไปหมด อีกวันต่อมาในช่วงกลางวันขณะท่านเดินจงกรมอยู่ ก็เห็นงูเห่าเผือกเลื้อยเข้ามา ตัวใหญ่มากๆ แถมแผ่แม่เบี้ยขู่ด้วย ซึ่งท่านก็แผ่เหมือนกัน คือ แผ่เมตตากลับไป พร้อมตั้งจิตอธิษฐานเอาชีวิตเป็นเดิมพันในการสร้างบารมี ท่านนึกว่า อุปสรรคมีไว้ให้ข้าม ท่านจึงก้าวข้ามงูตัวนั้นไป ปรากฏว่า งูเห่าฉกท่านครับแต่ฉกไม่ถูก แล้วก็เลื้อยหายไปในป่า

(พระรูปแรกซ้ายมือ) หลวงพ่อสมคิด อธิปุญฺโญ
เจ้าอาวาสวัดถ้ำกระทิงทอง

หลังจากถ่ายทอดประสบการณ์การอยู่ธุดงค์ของท่านแล้ว ท่านเจ้าอาวาสก็ให้พระธุดงค์ทุกรูป ทดสอบกำลังใจด้วยการปฏิบัติธรรมอยู่ในถ้ำยามสนธยา แต่ละรูปจะนั่งห่างกันราวๆ 25 เมตร ความเงียบและเย็นของถ้ำที่มีเพียงแสงเทียนเล่มเดียวเป็นเพื่อน ทำให้บรรยากาศราวกับมิติพิศวง ความรู้สึกใหม่ที่เข้ามาเยือนทันทีก็คือ ความกลัวแบบมิใช่น้อย เทียนเล่มเล็กๆ ให้ความสว่างเพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น แต่จินตนาการท่ามกลางความมืดมิดนั้นสุดแสนจะยาวนาน แต่เมื่อไม่อาจต้านทานได้ พวกเราทุกรูปจึงต้องอดทนนั่งต่อไป และค่อยๆ อาศัยความสงบแห่งจิต พิชิตกำแพงแห่งนิวรณ์ทั้งปวง

พระสังเวียน อตฺตทโม (อัต-ตะ-ทะ-โม) หรือพระเปเล่แห่งโซโลม่อน ผู้เคยผ่านสังเวียนแห่งมนุษย์กินคนมาแล้ว แต่ประสบการณ์ครั้งนี้กลับตื่นเต้นมากกว่า ท่านเล่าประสบการณ์การปฏิบัติธรรมครั้งนี้ว่า “เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งเนสัชชิกังคังทั้งคืนในถ้ำครับ แรกๆ ก็ยังหวั่นๆ ว่าเราจะเจออะไรแปลกๆ บ้าง แต่พอนั่งไปสักพัก ความเงียบสงัดทำให้ใจของผมค่อยๆ สงบ ไม่หลับไม่ง่วงเลยตลอดทั้งคืน ตัวโปร่งโล่งเบา มีความรู้สึกเหมือนลอยอยู่ในถ้ำกว้างๆ นั้น และมีความรู้สึกว่ามีองค์พระคลุมตัวผมอยู่ตลอด เวลาก็ผ่านไปเร็วมากๆ เลยครับ”

ส่วนที่วัดห้วยแก้ว พระธนพล อกพโล (อะ-กะ-พะ-โล) ได้เล่าว่า อาศัยที่ท่านเป็นคนพัทลุง จึงได้ “แหลงใต้” ประสานงานกับพระในพื้นที่ตลอด และได้รับความเมตตาจากเจ้าอาวาส คือ หลวงพ่อฉัตรชัย อายุวฒฺฑโก (อายุ-วัฒ-ฑะ-โก) ท่านอายุ 60 ปีแล้ว ขณะที่กำลังปักกลดกันอยู่ หลวงพ่อท่านมาสอนปักกลดและมาช่วยขึงเชือกทำราวตากจีวรแล้วก็พูดว่า “วัดพระธรรมกายนี่ดีนะที่ให้พระมาทำกิจกรรมอย่างนี้ จะได้ฝึกความอดทนและเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง”

พอเช้าตรู่ก็ได้ออกเดินบิณฑบาตด้วยเท้าเปล่า หนทางของการบิณฑบาตล้วนแต่หินกรวดแหลมๆ ทั้งนั้น กว่าจะถึงบ้านเรือนก็เป็นพระปางสะดุ้งเป็นระยะ แต่พอถึงละแวกบ้าน แทบตัวลอยเลยครับ เพราะปลื้มมากๆ ที่ญาติโยมมาใส่บาตรกันเต็มไปหมดเลย

อยู่ที่นี่ก่อนจะทำอะไร พวกผมก็จะกราบเรียนปรึกษาท่านเจ้าอาวาสก่อนครับ ท่านยังเมตตาเทศน์สอนในเรื่อง “การฝึกตัวของพระที่ทำให้ญาติโยมศรัทธา” พอท่านเห็นพวกผมทำกิจกรรมมากมาย ทั้งพัฒนาวัด ทั้งการสวดมนต์ทำวัตรและนั่งสมาธิ ท่านก็กล่าวชื่นชมให้พวกผมฟังว่า “ล่วงผ่อธัมมชโยซูดหยอดนิ (หลวงพ่อธัมมชโยท่านสุดยอดมาก) ท่านมีวิธีการจัดรูปแบบกิจกรรมที่ดี ท่านเป็นพระต้นแบบของชาวพุทธ เป็นยอดผู้นำที่มีวิสัยทัศน์ ต้องมีพระแบบหลวงพ่อธัมมชโย พระพุทธศาสนาจึงจะเจริญรุ่งเรือง”

หลวงพ่อฉัตรชัย อายุวัฒฑโก เจ้าอาวาสวัดห้วยแก้ว

หลวงพ่อครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วครับว่า ทำไมจึงต้องมาเดินธุดงค์ ทำไมต้องมาทำภารกิจพิเศษ และผมก็เห็นแล้วครับว่า กิจกรรมของหลวงพ่อทุกกิจกรรมมันซูดหยอดจังหู้ครับ อยากให้ผู้ชายแมนๆ ทั่วประเทศได้มาลองพิสูจน์ด้วยตนเองว่าชีวิตของพระนั้นหรอยแค่ไหน