พระศรีอริยเมตไตรย์ ตอนที่ 4 ฉัพพรรณรังสีของพระสุมังคลพุทธเจ้า

 

        ความเดิมจากตอนที่แล้ว....ในยุคพระศาสนาของ "¹พระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้า"-นั้น ได้มีการประชุมเหล่าพระอรหันต์ขีณาสพถึงสามครั้งด้วยกัน (เหมือนสาวกสันนิบาตในวันมาฆบูชานั่นเอง)-โดยในครั้งแรก,-ครั้งที่สองนั้น ได้มีพระภิกษุสงฆ์ที่เป็นพระอรหันต์ขีณาสพ มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมายเป็นจำนวนถึงแสนโกฏิรูป (หรือล้านล้านรูป)-ด้วยกัน ซึ่งทุกรูปที่มาประชุมพร้อมกันในครั้งนั้น ล้วนเป็นพระภิกษุที่บวชแบบ "²เอหิภิกขุอุปสัมปทา" ทั้งสิ้น

¹หรือ พระสุมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้า

²การบวชที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประทานให้ด้วยพระองค์เอง

        ส่วนในการประชุมครั้งที่สามนั้น ได้มีพระภิกษุสงฆ์ที่เป็นพระอรหันต์ขีณาสพ มาประชุมพร้อมกันถึง 90-โกฏิ (หรือเก้าร้อยล้านรูป)-ซึ่งการประชุมในครั้งนี้ ได้มีเรื่องน่าอัศจรรย์ใจอยู่ประการหนึ่งนั่นก็คือ พระอรหันต์สาวกทั้ง 90-โกฏิ ล้วนเป็นพระสงฆ์สาวกที่เพิ่งจะออกบวช ด้วยกันทั้งสิ้น ส่วนสาเหตุของการประชุมพระอรหันต์สาวกครั้งที่สามนี้ เนื่องมาจากพระภาดา (น้องชายต่างพระมารดา)-ของพระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งมีพระนามว่า “อานันทกุมาร” ได้เสด็จมาฟังธรรมจากพระบรมศาสดา พร้อมกับเหล่าบริวารอีก 90 โกฏิ

 

 

        เมื่อพระศาสดาได้แสดง อนุบุพพิกถา (พระธรรมเทศนาที่กล่าวถึงการให้ทาน การรักษาศีล การพรรณนาถึงสวรรค์ โทษของกามและอานิสงส์ในการออกบวช)_แก่อานันทกุมารและเหล่าบริวาร จำนวน 90-โกฏิ จบแล้ว อานันทกุมารและเหล่าบริวารทั้งหมดก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ พร้อมด้วยปฏิสัมภิทา 4

 

 

        เมื่อพระบรมศาสดาได้ทอดพระเนตร เห็นอุปนิสัยที่น้อมไปในการบรรพชาของอานันทกุมารและเหล่าบริวารแล้ว พระพุทธองค์จึงทรงประทานการบวชแบบเอหิภิกขุอุปสัมปทา แก่อานันทกุมารพร้อมด้วยเหล่าบริวารอีก 90 โกฏิ ด้วยพระดำรัสว่า “เธอจงเป็นภิกษุมาเถิด”

 

 

        เมื่อสิ้นพระสุรเสียงของพระพุทธองค์แล้ว บาตรและจีวรอันสำเร็จด้วยบุญฤทธิ์ก็พลันบังเกิด และห่มครองกายของพระอานันทกุมารและเหล่าบริวารทั้ง 90-โกฏิ ในทันที ครั้นพระอานันทกุมารและเหล่าบริวารได้ออกบวชเป็นพระภิกษุสงฆ์แล้ว ทุกๆรูปต่างก็มีอากัปกิริยาอันงดงามน่าเคารพเลื่อมใส แลดูคล้ายกับเป็นพระมหาเถระผู้มีพรรษากาลมาก และจากการออกบวชของพระอานันทกุมารและเหล่าบริวารทั้ง 90-โกฏิ จึงเป็นที่มาของการประชุมพระอรหันต์ขีณาสพในครั้งที่สามนี้

 

 

        พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแต่ละพระองค์นั้น ตามปกติแล้ว ทุกๆพระองค์จะมีพระรัศมีเป็นฉัพพรรณรังสีที่แผ่ออกไปรอบพระวรกายเป็นปรกติ ฉัพพรรณรังสี คือ รัศมีหกประการ ดังนี้

 

1.นีละ เขียวเหมือนดอกอัญชัน

 

2. ปีตะ เหลืองเหมือนหรดาลทองคำ

 

3.โลหิตะ แดงเหมือนตะวันอ่อน

 

4.โอทาตะ ขาวเหมือนแผ่นเงิน

 

5.มัญเชฎฐะ (มัญเชฐะ) สีหงสบาท เหมือนดอกเซ่งหรือหงอนไก่ (สีแสด)

 

6.ประภัสสร เลื่อมพรายเหมือนแก้วผลึก

 

 

 

        บางพระองค์มีพระรัศมีที่แผ่ไปได้ 1-วา บางพระองค์มีพระรัศมีที่แผ่ไปได้ 2-วา และบางพระองค์มีพระรัศมีที่แผ่ไปได้โดยรอบกว้างถึง 80-ศอก หรือ 20-วา แต่สำหรับพระรัศมีของพระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น จะแตกต่างจากพระรัศมีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์อื่นๆเป็นอย่างมาก เพราะพระรัศมีของพระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น จะเป็นสีทองและแผ่ออกไปตลอดหมื่นโลกธาตุ อีกทั้งพระรัศมีของพระองค์ยังสามารถตั้งอยู่ตลอดกาลเป็นนิตย์อีกด้วย

 

        คำว่า “หมื่นโลกธาตุ”_ในที่นี้ หมายถึง หมื่นจักรวาล ซึ่งใน 1-จักรวาลนั้น จะประกอบไปด้วย ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ เขาสิเนรุ ทวีปทั้งสี่ 4 (ได้แก่ ชมพูทวีป อปรโคยานทวีป ปุพพวิเทหทวีป และ อุตตรกุรุทวีป) มหาสมุทรทั้งสี่ สวรรค์ 6 ชั้น พรหมโลก อรูปพรหม และอบายภูมิ

 

 

        กล่าวได้ว่า “ทั่วทุกพื้นที่บนโลก ตลอดไปจนถึงหมื่นโลกธาตุ ล้วนถูกอาบด้วยพระรัศมีสีทอง ประดุจถูกหุ้มด้วยแผ่นทองคำ”_ซึ่งตลอดระยะเวลาที่พระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังทรงมีพระชนมายุอยู่นั้น (พระองค์ทรงมีพระชนมายุยืนยาวถึงเก้าหมื่นปี)_แสงของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ไม่สามารถที่จะส่องแสงสว่างไสวสู้แสงแห่งพระรัศมีของพระองค์ได้ และด้วยเหตุนี้เอง ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว จึงไม่ได้ใช้เป็นเครื่องบอกเวลาว่า เป็นช่วงกลางวันหรือกลางคืน เหมือนอย่างในยุคปัจจุบันนี้

 

 

        แต่สิ่งที่ทำให้มนุษย์ในยุคของพระมังคลสัมมาสัมพุทธเจ้าล่วงรู้ว่า ช่วงไหนเป็นเวลากลางวัน หรือช่วงไหนเป็นเวลากลางคืน ก็มาจากการสังเกตธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัวเป็นหลัก ยกตัวอย่างเช่น การสังเกตจากดอกไม้บางชนิดที่จะเบ่งบานในเวลาเย็น เมื่อทุกๆคนมองเห็นว่า ดอกไม้ชนิดนี้เบ่งบานเมื่อไหร่ ทุกๆคนก็จะรู้ในทันทีว่า ช่วงนี้เป็นเวลาเย็น หรือการสังเกตจากเหล่านกกาที่จะออกหากินในเวลาเช้า เมื่อทุกๆคนมองเห็นว่า เหล่านกกาออกหากินเมื่อไหร่ ทุกๆคนก็จะรู้ในทันทีว่า ช่วงนี้เป็นเวลาเช้า เป็นต้น

<< ตอนที่ 3 สุเมธดาบสได้รับพยากรณ์

พระศรีอริยเมตไตรย์

ตอนที่ 5 การถวายบุตรเป็นทานของพระสุมังคลพุทธเจ้า >>