อิ่มแล้วง่วงทำสมาธิไม่ได้ แก้อย่างไรดีหนอ !!

  

 

 

 

 

 

                                                             

บาง...คนรับกินอาหารเสร็จแล้วก็..ง่วง!!

 

                   ....ถ้านั่งสมาธิก็จะสัปหงก..

 

        สาเหตุ...ที่สำคัญคือ ดื่มน้ำน้อยเกินไปหรือรับประทานอาหารมากไปจนไม่มีช่องว่างสำหรับน้ำ ทำให้อาหารในกระเพาะข้นมาก ยากต่อการย่อยพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนไว้ว่า ทุกครั้งที่รับประทานอาหารให้เตือนตนว่า อีก ๔ – ๕ คำจะอิ่มให้หยุดเสีย แล้วก็ดื่มน้ำเข้าไปสักแก้วหนึ่ง ใครก็ตามขณะที่รู้สึกว่าอีก ๔ – ๕ คำจะอิ่มความจริงคืออิ่มแล้ว เพราะอาหาร ๔ – ๕ คำที่เรารู้สึกว่า ยังขาดอยู่นั้นกำลังเดินทางไม่ถึงกระเพาะ ในทันทีที่ถึงกระเพาะ รู้สึกอิ่มพอดี บางคนพอพบกับข้าวที่อร่อยถูกปาก ทั้งที่อิ่ม แล้ว ยังขอแถมอีก ๔-๕ คำ                                       

                                                     

                                                     

                                                                                                 

นั่นแสดงว่า...

 

      เมื่อ..ดื่มน้ำแล้ว ก็เกินไปตั้ง ๙คำ ๑๐คำ  

 

     ทำไม..พระองค์จึงทรงสอนเช่นนั้น ทั้งนี้ก็เพื่อให้มีที่ว่างในกระเพาะและลำไส้พอที่น้ำจะแทรกเข้าไปได้ อาหารก็จะเหลวลงซึ่งจะช่วยให้การบีบตัวของกระเพาะและลำไส้ได้สะดวก ไม่ต้องออกแรงมาก ร่างกายจึงไม่เพลีย ไม่ล้า การย่อยอาหารดำเนินไปได้โดยง่าย อิ่มแล้วไม่ง่วง นั่งสมาธิก็ไม่สัปหงก

 

 

 

    สาเหตุของการขาดน้ำ
 

      สาเหตุ...ที่ร่างกายของคนเราขาดน้ำที่พบบ่อยๆ คือ

    ๑.  ไม่ทราบกลไกและความสำคัญของน้ำ ที่มีต่อร่างกายแต่ละระบบ จึงดื่มน้ำน้อย ทำให้ไม่เพียงพอต่อความต้องการของร่างกาย

   

    ๒. ความพลั้งเผลอ เมื่อต้องไปทำงานอยู่กลางแดด หรือถูกลมโกรก หรืออยู่หน้าพัดลมนานๆ หรืออยู่หน้าเตาไฟ แม้ดื่มน้ำในปริมาณเท่ากับในเวลาปกติ ก็ทำให้ร่างกายขาดน้ำได้

   

     ๓. ไม่ได้ออกกำลังกายเป็นประจำ กล้ามเนื้อและพังผืดจึงหดเกร็งอยู่ตลอดเวลา ทำให้การดูดซึมน้ำได้ไม่ดี แม้จะดื่มน้ำเข้าไปมาก็ดูดซึมได้น้อย จึงเก็บน้ำไม่อยู่ ขับถ่ายออกเร็วและปัสสาวะถี่เข้า ทำนองเดียวกับดินที่ไม่ได้พรวน ย่อมดูดซึมน้ำที่ราดลงไปได้น้อย รดลงไปมากเท่าไรก็ไหลไปที่อื่นหมด ร่างกายจึงขาดน้ำ

   

    ๔. ดื่มน้ำเย็นจัด ตามธรรมดาถ้าร่างกายของเราไม่เจ็บป่วยแม้จะดื่มน้ำเย็นก็มักไม่เป็นปัญหา แต่เมื่อใดที่ร่างกายอ่อนแอถ้าดื่มน้ำที่เย็นจัดโดยเฉพาะน้ำที่ใส่น้ำแข็ง หรือน้ำในตู้เย็นเข้าไปแล้วก็จะทำให้กล้ามเนื้อ กระเพาะ และลำไส้หดเกร็ง จึงดูดซึมได้ไม่ดีเพราะฉะนั้น พอดื่มน้ำเย็นจัดไม่ถึง ๕ นาที น้ำที่ดื่มเข้าไปน้ำที่ดื่มเข้าไปส่วนใหญ่ก็จะถูกขับออกมาเป็นปัสสาวะ ร่างกายจึงขาดน้ำไปโดยปริยาย

   

    ๕. เมื่อต้องเดินทางไปต่างประเทศ ในช่วงฤดูหนาวที่มีอากาศเย็นมาก ซึ่งมีอากาศแห้งอยู่แล้ว หากต้องพักอยู่ในห้องที่ใช้เครื่องทำความร้อน (Heater) จึงทำให้ร่างกายยิ่งขาดน้ำบางครั้งถึงกับทำให้เส้นเลือดฝอยแตก เลือดกำเดาออก

 

 

 

                 

                         

 

                                                           ติดตามตอนต่อไป....

 

จากหนังสือ...ขุททกนิกาย เถรคาถา มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย เล่ม ๒๖ หน้า ๕๐๐