พระภัททิยเถระกับการสร้างบุญพิเศษอย่างหนึ่งให้เต็มที่เต็มกำลัง

 ทองคำ

 

กับเส้นทางการสร้างบารมี

ของผู้มีบุญในพระไตรปิฎก

 

 

พระภัททิยเถระ 

 

        ตลอดเวลาแห่งการเดินทางในสังสารวัฏนั้น ไม่มีอะไรสำคัญกว่า “บุญกุศล” เพราะบุญเป็นมิตรแท้ที่ติดตามตัวเราไปได้ทุกภพทุกชาติ คนที่ไม่สร้างบุญกุศล จึงถือว่าเป็นคนที่ประมาทในการดำเนินชีวิตยิ่งกว่าความประมาทใดๆ และผลจากความประมาทนี้ จะนำชะตากรรมที่มืดมนมาสู่ชีวิตของเขา และหากเขายังดำเนินชีวิตด้วยความประมาทต่อไป ชีวิตก็จะยิ่งมืดมนลงไปเรื่อยๆ เพราะบุญที่เคยสั่งสมไว้ในอดีตจะค่อยๆ หมดลงไปทุกวัน และเมื่อหมดบุญ สิ่งดีๆ ทั้งหลายก็จะพากันทยอยจากไป ไม่ว่า คน สัตว์ หรือสิ่งของ เพราะไม่มีบุญที่จะรักษาสิ่งเหล่านั้นเอาไว้อีกแล้ว

 

        ด้วยเหตุนี้ ผู้มีปัญญาทุกยุคทุกสมัยจึงไม่ประมาทในการสั่งสมบุญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุญพิเศษ ที่จะมีอานิสงส์พิเศษอลังการ ดังเช่นผลบุญจากการสร้างบารมีของพระภัททิยะเถระ ในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเรา พระภัททิยะเถระบังเกิดในครอบครัวที่มีตระกูลสูง สมบูรณ์พร้อมด้วยมนุษย์สมบัติอันเลิศ เป็นที่เคารพยกย่องของมหาชน ท่านเป็นผู้มีบุญมาก มีรูปสมบัติงดงาม ผิวพรรณวรรณะสวยงามกว่าคนทั่วไป และยังมีมือเท้าที่สวยงามเป็นพิเศษอีกด้วย เพราะท่านใช้มือและเท้าสร้างบารมีตลอดมาหลายภพหลายชาติ

 

เมื่อท่านมีโอกาสได้ฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็เกิดจิตเลื่อมใสออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา

 

        ในชาตินี้ เมื่อท่านมีโอกาสได้ฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็เกิดจิตเลื่อมใสออกบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา หลังจากบวชแล้ว ท่านตั้งใจปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ และใช้เวลาไม่นานก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ เมื่อเป็นพระอรหันต์แล้ว ท่านระลึกถึงบุญที่เคยทำมาในอดีตชาติ เมื่อเห็นบุพกรรมของตนแล้ว ท่านเกิดความปีติยินดี จึงประกาศบุพกรรมว่า “เมื่อภพชาติที่ผ่านมา เราได้สร้างบุญกับเนื้อนาบุญอันเลิศ คือพระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมกับเหล่าพระสาวก บุญนั้นส่งผลให้เราบรรลุถึงสมบัติทั้งสอง เราเป็นผู้ขวนขวายในวิเวก มีปกติอยู่ในเสนาสนะอันสงัด อริยผลทั้งปวงเราบรรลุแล้ว เราเป็นผู้ไม่มีความเศร้าหมองของจิต พระสัพพัญญูผู้เป็นนายกของโลกทรงทราบคุณทั้งปวงของเราแล้ว คุณวิเศษทั้งหลายคือปฏิสัมภิทาญาณ 4 วิโมกข์ 8 และอภิญญา 6 เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้าเราได้ทำเสร็จแล้ว” ประวัติการสร้างบารมีที่น่าสนใจของท่านที่ปรากฎอยู่ในพระไตรปิฎกมีดังนี้

 

        ในกาลแห่งพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระพระภัททิยะเถระ ได้บังเกิดเป็นบุตรของเศรษฐี เมื่อเจริญวัยแล้ว ก็แต่งงานมีครอบครัวเหมือนดังชาวโลกทั่วไป วันหนึ่ง บุตรเศรษฐีเห็นชาวเมืองพากันไปทำบุญด้วยความร่าเริงเบิกบาน อุบาสกอุบาสิกาพากันไปเข้าเฝ้าพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไปฟังธรรม ทำทาน รักษาศีล และมีหลายๆ ท่านออกบวชในสำนักของพระบรมศาสดา เมื่อเขาเห็นทุกๆ คน ขวนขวายในการสร้างบุญ ก็คิดว่า “ตัวเราก็ไม่ควรปล่อยโอกาสให้ผ่านเลยไป ควรจะสร้างบุญพิเศษสักอย่างหนึ่งให้เต็มที่เต็มกำลัง”

 

บุตรเศรษฐีจึงตั้งใจบำเพ็ญบุญตลอดมา

 

        จากนั้นบุตรเศรษฐีก็ส่งคนไปนิมนต์พระบรมศาสดา และภิกษุสงฆ์มาเป็นเนื้อนาบุญ ด้วยความตั้งใจที่จะเอาบุญพิเศษ เขาจึงตระเตรียมบัลลังก์ทองถึง 100,000 ตัว ปูลาดด้วยเครื่องลาดที่มีขนยาว เครื่องลาดยัดนุ่น เครื่องลาดมีรูปดอกไม้ ผ้าเปลือกไม้ และผ้าฝ้าย เพื่อถวายแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระภิกษุสงฆ์ แล้วจัดสถานที่ปูลาดอาสนะอันมีค่าและสวยงาม เพื่อรองรับพระภิกษุถึง 100,000 รูป เมื่อได้เวลา พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เสด็จมาพร้อมด้วยพระสงฆ์สาวก หลังจากที่พระพุทธองค์ประทับนั่งบนอาสนะที่จัดเตรียมไว้พร้อมกับหมู่สงฆ์แล้ว บุตรเศรษฐีได้ถวายภัตตาหารอันประณีตที่เตรียมไว้ด้วยจิตที่เลื่อมใส และถวายบัลลังก์ทองอันสูงค่าแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและคณะสงฆ์

 

        หลังจากที่พระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงรับเครื่องบูชาแล้ว ก็ทรงมองไปในอนาคตกาลภายภาคหน้า และทรงทราบว่าอานิสงส์ใหญ่ได้บังเกิดขึ้นกับบุตรเศรษฐีแล้ว พระองค์ทรงปรารถนาที่จะให้บุตรเศรษฐีมั่นใจในผลแห่งบุญที่บังเกิดขึ้น จึงตรัสพยากรณ์ว่า “ผู้ใดถวายอาสนะทองอันลาดด้วยเครื่องลาดวิเศษมีขนยาวนี้ เราจักพยากรณ์ผู้นั้น ท่านทั้งหลายจงฟังเรากล่าว ผู้นั้นจักได้เป็นเท้าสักกเทวราช 74 ครั้ง มีนางเทพอัปสรแวดล้อมเสวยสมบัติ จักได้เป็นพระเจ้าประเทศราชครอบครองพสุธา 1,000 ครั้ง จักได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ 51 ครั้ง จักเป็นผู้มีสกุลสูงในกำเนิดและภพทั้งปวง ภายหลังผู้นี้จักบวชเป็นพระสาวกของพระสมณโคดมพุทธเจ้ามีนามว่า “ภัททิยะ”

 

        เมื่อฟังพระดำรัสของพระบรมศาสดาแล้ว มหาปีติก็บังเกิดขึ้นกับบุตรเศรษฐีอย่างไม่มีประมาณ เขาจึงตั้งใจบำเพ็ญบุญตลอดมา ด้วยอานุภาพของบุญที่ตั้งใจสะสมมาโดยตลอด เมื่อละโลกแล้ว บุตรเศรษฐีได้ไปบังเกิดในสวรรค์ จากนั้นเวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน 2 ภพ คือได้เกิดเป็นเทวดาและมนุษย์เท่านั้น โดยไม่ตกไปในอบายภมิเลย ตรงตามพระดำรัสของพระบรมศาสดาทุกประการ และในชาติสุดท้าย บุตรเศรษฐีก็ได้บรรลุมรรคผลนิพพานอันเป็นเป้าหมายสูงสุดของการเดินทางในสังสารวัฏ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ ห่างไกลจากทุกข์ทั้งปวง

 

เมื่อฟังพระดำรัสของพระบรมศาสดาแล้ว มหาปีติก็บังเกิดขึ้นกับบุตรเศรษฐีอย่างไม่มีประมาณ

 

        ในบรรดามนุษย์จำนวนมากมายมหาศาลนั้น เมื่อละโลกไปแล้ว คนที่ได้ไปเกิดในสุคติภูมิมีน้อยมาก ส่วนใหญ่จะไปเกิดในทุคติภูมิทั้งสิ้น ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเคยตรัสเปรียบเทียบไว้ว่า คนที่ได้ไปเกิดในสวรรค์มีแค่เขาโค แต่คนที่ตกนรกมีเท่าขนโค ดังนั้นการที่พระภัททิยเถระได้เวียนว่ายตายเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิตลอดต่อเนื่องเป็นเวลานานแสนนาน โดยที่วิบากกรรมซึ่งท่านต้องเคยทำผิดพลาดไว้บ้างในอดีตชาติ ไม่สามารถตามมาส่งผลให้ท่านไปเกิดในทุคติภูมิได้เลย จึงเป็นเรื่องที่ยากแสนยาก นอกจากนี้ ท่านยังได้ไปเกิดเป็นท้าวสักกเทวราชถึง 74 ครั้ง ได้เป็นพระเจ้าประเทศราชอีก 1,000 ครั้ง ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิถึง 51 ครั้ง และได้เกิดในตระกูลสูงทั้งในสวรรค์และโลกมนุษย์ สุดท้ายได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ทั้งหมดนี้ล้วนเกิดจากอานุภาพบุญใหญ่ที่ถวายบัลลังก์ทอง 100,000 ตัว ดังที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสพยากรณ์ไว้

 

        สำหรับเราแม้มิได้ถวายบัลลังก์ทองถึง 100,000 ตัว แต่หากเราได้ถวายทองคำหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ไว้เป็นปูชนียวัตถุให้ผู้คนรุ่นแล้วรุ่นเล่ามาสักการบูชา บุญกุศลเป็นอันมากก็จะเกิดขึ้นกับเราเช่นกัน และหากผู้มาทีหลังได้ศึกษาประวัติของหลวงปู่จนกระทั่งเกิดแรงบันดาลใจในการทำความดี ทำบุญทำกุศลตามอย่างท่าน บุญที่เกิดกับเราผู้มีส่วนในการหล่อรูปเหมือนหลวงปู่ ก็จะยิ่งทวีปริมาณเพิ่มขึ้น และบุญอันมหาศาลนี้ จะช่วยไปตัดรอนวิบากกรรมที่เราเคยพลาดพลั้งทำมา ทั้งในอดีตชาติและในปัจจุบันชาติให้เบาบางลง จนกระทั่งไม่สามารถตามมาส่งผลได้ ซึ่งจะทำให้เราดำรงชีวิตอยู่อย่างมีความสุขทั้งในชาตินี้และภพชาติเบื้องหน้า ต่างจากชีวิตของคนที่ไม่เห็นความสำคัญของบุญ

 

(จากภัททิยกาฬิโคธายปุตตเถราปทานที่ 3)