อานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่ สมบัติไม่วิบัติ

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ กัลฯปวัลภา ปานเขียน สามีของลูกชื่อ กัลฯปาน คลองน้อย สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนตำบลแหลมใหญ่ จังหวัดสมุทรสงคราม เราทั้งสองขอกราบรายงานข่าวเด่นประเด็นร้อน ที่ร้อนสุดๆในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมาค่ะ ที่ลูกบอกว่าร้อนสุดๆ ก็เพราะว่าบ้านของลูก คือ บ้านเลขที่ 72 หมู่ 3 ตำบลแหลมใหญ่ จังหวัดสมุทรสงคราม เพิ่งจะรอดมาได้อย่างปาฏิหาริย์จากการถูกเพลิงไหม้ เมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน พ.ศ.2554 ที่ผ่านมาค่ะ ซึ่งลูกก็มีความเชื่อมั่นและศรัทธาเกินพันเปอร์เซ็นต์เลยว่า ที่บ้านของเราอยู่รอดปลอดภัยจากพระเพลิงในคืนนั้นมาได้ ก็เป็นเพราะบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่สดมาช่วยไว้แท้ๆ โดยลูกขอกราบรายงานลำดับเหตุการณ์สุดระทึก ที่ทั้งเขย่าขวัญสั่นประสาทตัวลูกและสามี ดังต่อไปนี้ค่ะ

 

 

 

        วันนั้น หลังจากที่เสร็จจากงานบุญบูชาข้าวพระวันอาทิตย์ต้นเดือนที่วัดพระธรรมกายแล้ว ความจริงลูกจะต้องกลับถึงบ้านที่จังหวัดสมุทรสงครามประมาณสี่ทุ่มครึ่งเหมือนทุกครั้ง แต่เผอิญวันนั้นเป็นความโชคดีของลูกอย่างไรไม่ทราบค่ะ ที่ก่อนจะกลับ ลูกได้บังเอิญพบกับพระอาจารย์หัวหน้าศูนย์อบรมฯของวัดมณีสรรค์ที่ลูกได้เคยบวชอุบาสิกาแก้วหน่ออ่อน ท่านเมตตามาส่งลูกถึงที่บ้าน ลูกจึงถึงบ้านเร็วกว่าปกติ กล่าวคือ ถึงประมาณสองทุ่มค่ะ พอกลับมาแล้ว ลูกก็รีบอาบน้ำอาบท่าและเข้านอน ซึ่งพอตอนสักประมาณสี่ทุ่มครึ่งเห็นจะได้ สามีของลูกก็ได้ยินเสียงดังเปรี๊ยะๆมาจากข้างบ้าน พอเปิดหน้าต่างออกดูก็พบว่า บ้านข้างๆกำลังมีไฟไหม้ค่ะ ซึ่งสามีได้หันมาบอกให้ลูกรีบเก็บข้าวของเงินทองให้หมด

 

        ตอนนั้น ด้วยความที่ลูกตกใจกลัวสุดขีด ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ได้แต่ร้องเรียกให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯช่วย ลูกร้องว่า “หลวงปู่ช่วยลูกด้วย วันนี้ลูกขอเบิกบุญทั้งหมดที่ลูกได้ทำมา ขอให้พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯรีบมาช่วยลูกด้วย อย่าให้ไฟมาไหม้ถึงบ้านของลูกเลย เจ้าค่ะ” แล้วจากนั้นลูกกับสามีก็ช่วยกันสวดมนต์ค่ะ แต่สวดไปได้ไม่เท่าไหร่ เราก็เกิดรู้สึกหวั่นใจ จึงพากันวิ่งออกไปหน้าบ้าน แล้วก็เห็นบ้านที่ติดกับเราแค่กำแพงกั้นกำลังถูกไฟลุกไหม้ เปลวไฟลุกโชนแดงฉานพุ่งสูงมาก น่ากลัวมากๆเลยค่ะ แถมตอนนั้นรถดับเพลิงก็ยังมาไม่ถึง ทำให้ลูกกับสามียิ่งใจคอไม่ดี เพราะกังวลไปหมด เนื่องจากบ้านที่อยู่ติดกับเราทำอุตสาหกรรมนึ่งปลาทู มีแต่ถังแก๊สและสายไฟระโยงระยางเต็มไปหมด ส่วนบ้านของลูกก็เป็นเพียงบ้านไม้เก่าๆ ถ้าไฟมาถึงจริงๆก็คงไม่เหลืออะไร

 

 

 

        ตอนนั้น ลูกได้แต่ร้องเรียก แล้วก็ร้องไห้ พนมมือไหว้บอกกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่เจ้าขา นี่บ้านของหลวงปู่นะเจ้าคะ ลูกเป็นแค่ผู้อาศัย ขออย่าให้มีลมเลย ขออย่าให้พระเพลิงมาถึงบ้านของเราเลย หลวงปู่เป็นที่พึ่งสุดท้าย ขอให้บ้านของหลวงปู่จงปลอดภัย ให้พ้นวิกฤติจากภัยพิบัติครั้งนี้ด้วยเถิด” ซึ่งพอลูกได้อธิษฐานกับท่าน ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดมาก กล่าวคือ ปกติถ้ามีไฟไหม้ก็จะเกิดลมพัดบ้าง แต่ขณะนั้นแม้ว่าเปลวไฟจะลุกร้อนแรงแค่ไหน แต่ลมกลับสงบนิ่ง เรียกว่าไม่มีลมพัดมาเลยค่ะ แถมเปลวไฟที่กำลังจะลามมาทางบ้านของลูก จู่ๆไฟก็กลับพุ่งตรงขึ้นฟ้าแล้วเปลี่ยนทิศย้อนกลับไปไหม้อีกทาง จึงทำให้บ้านของลูกรอดอย่างปาฏิหาริย์เลยค่ะ ซึ่งตอนนั้นก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่รถดับเพลิงมาถึงพอดี ลูกกับสามีถึงกับโล่งใจและดีใจแบบสุดๆ และเราก็เชื่ออย่างที่สุดว่า เป็นเพราะบารมีและความศักดิ์สิทธิ์ของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯบ้านของเราถึงได้อยู่รอดปลอดภัย โดยไม่ต้องเสียทรัพย์สินอะไรเลยค่ะ

 

 

 

        ลูกขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะเจ้าคะ ที่เราได้พบกับความศักดิ์สิทธิ์ของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เพราะอย่างตอนที่สามีของลูกจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นอบต. เขาก็มาขอกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯที่วิหารพระมงคลเทพมุนีที่วัดพระธรรมกายค่ะ เขาถึงได้ตำแหน่งมาอย่างง่ายๆ ชนิดสำเร็จเป็นอัศจรรย์” ลูกขอยืนยันและยืนกรานว่า “การที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯนั้น ชีวิตของเราจะดีขึ้นจริงๆ อยู่รอดปลอดภัยจริงๆ เราพึ่งท่านได้จริงๆค่ะ” ซึ่งเราทั้งสองก็จะขอเป็นลูกหลานกตัญญูติดตามพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ หลวงพ่อ และคุณยายอาจารย์ สร้างบารมีเรื่อยไปตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรมเลยค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

ปวัลภา ปานเขียน