รอดจากความตาย เพราะทอดกฐิน

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ อาจารย์จันทร์เพ็ญ ลิ้มไพบูลย์ อายุ 46 ปี เป็นอาจารย์สอนอยู่ที่โรงเรียนศรีประจันต์เมธีประมุข จังหวัดสุพรรณบุรี ลูกมีพี่น้องทั้งหมด 7 คน ซึ่งทุกคนก็ไม่มีปัญหาอะไร ยกเว้นพี่ชายคนที่สามของลูก คือ คุณชูชิด ลิ้มไพบูลย์ เพราะเขาเป็นคนที่เข้าโรงพยาบาลบ่อยที่สุด ถี่ที่สุด โดยเริ่มตั้งแต่ปี พ.ศ.2533 คือ จู่ๆพี่ชายของลูกก็มีอาการมองอะไรไม่เห็น พอไปตรวจก็ทำให้ทราบว่าเขาเป็นเนื้องอกในสมอง แล้วเนื้องอกนั้นใหญ่ขึ้นจนไปกดทับเส้นประสาทตาทำให้มีอาการไม่ต่างอะไรกับคนตาบอด ดังนั้น พวกเราจึงต้องส่งเขาไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลรามาธิบดี ซึ่งพอไปถึง คุณหมอก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย รีบจับพี่ชายของลูกโกนหัวทันที เพื่อเตรียมผ่ากะโหลก แล้วนำเนื้องอกออกจากเนื้อสมอง เมื่อผ่าเสร็จเขาก็มีอาการเจ็บปวดทุรนทุรายมาก หมอจึงให้อยู่โรงพยาบาลเพื่อเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดนานถึงหนึ่งเดือนจึงสามารถกลับบ้านได้ แต่พอพี่ชายของลูกกลับมาบ้านก็ได้รับของสมนาคุณชิ้นใหญ่หลังการผ่าตัด กล่าวคือ เขาเป็นโรคที่เป็นผลข้างเคียงจากการผ่าตัดและการรักษา คือ โรคเบาจืด ซึ่งเป็นภาวะที่ร่างกายไม่สามารถเก็บรักษาสมดุลของน้ำในร่างกาย โดยจะมีอาการปัสสาวะครั้งละมากๆ ทั้งคืน จนไม่ได้หลับได้นอน และถ้าดื่มน้ำทดแทนไม่ทัน อาจจะมีอาการช็อคในที่สุดได้ ดังนั้น พี่ชายของลูกจึงต้องไปหาหมอบ่อยๆจนกลายเป็นเหมือนงานประจำไปเลย

 

 

 

        ต่อมาในปลายปี พ.ศ.2551 พี่ชายของลูกก็มีอาการไข้ขึ้นสูง เพ้อ ไม่ได้สติ แล้วหมดสติ แน่นิ่งไม่รู้สึกตัวเลย พวกเราจึงต้องหามส่งโรงพยาบาลแบบกะทันหัน เมื่อไปถึง คุณหมอก็รีบนำตัวพี่ชายของลูกเข้าห้องไอซียูเป็นการด่วน และทำการตรวจอย่างละเอียด ทำให้เจอแจ็คพ็อตเข้าอย่างจัง กล่าวคือ พบเนื้องอกในสมองที่มีขนาดใหญ่โตกว่าเดิม คือ มีขนาดใหญ่ถึง 4.5 เซนติเมตร ไปกดทับเส้นประสาทในบริเวณเยื่อหุ้มสมอง ซึ่งเป็นอันตรายมากกว่าเก่าหลายเท่าตัว คุณหมอบอกว่า เนื้องอกที่งอกใหม่นี้ อยู่ลึกกว่าเดิมมาก แถมการผ่าตัดก็ยากอย่างที่สุด นอกจากนี้ คุณหมอยังตรวจพบโรคอื่นๆในตัวพี่ชายของลูกอีกเกือบ 10 โรค เช่น โรคไทรอยด์เป็นพิษ, โรคเบาหวาน, โรคระบบทางเดินอาหาร, โรคระบบทางเดินหายใจ จนคุณหมอเอ่ยปากว่า “ไม่รู้จะรักษาโรคอะไรก่อน” ซึ่งทุกคนที่ได้มาเห็นสภาพของพี่ชายของลูกในตอนนั้น ต่างส่ายหัว แล้วกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า “ไม่รอดแน่ๆ” จนพี่น้องและญาติทุกคนเริ่มทำใจ และคิดว่า “คราวนี้พวกเราคงต้องเสียพี่ชายคนนี้ไปจริงๆแล้ว”

 

        ในขณะที่พวกเรากำลังทำใจ คุณหมอได้แจ้งให้ทราบว่า “พวกคุณรู้ไหมครับว่า ขนาดของเนื้องอกใหญ่และอยู่ลึกมากแบบนี้ ถ้าผ่าออกคนไข้อาจเสียชีวิตทันที หรือถ้ารอดก็อาจกลายเป็นคนพิการไปเลย แต่ที่โชคร้ายที่สุดในตอนนี้ คือ ขณะนี้ห้องผ่าตัดของทางโรงพยาบาลปิดเพื่อปรับปรุงใหม่ จาก 10 ห้องเหลือแค่ห้องเดียว ทำให้มีคิวผ่าตัดยาวมาก ถ้าพวกคุณจะให้พี่ชายของคุณผ่าตัดที่นี่ ก็ต้องรอคิวกันนานถึง 5 เดือนกว่าจะได้ผ่า แต่หมอกลัวว่าถ้าจะรอถึงเวลานั้น คนไข้อาจจะเสียชีวิตไปแล้วนะครับ” เมื่อพวกเราได้ยินคุณหมอพูดดังนั้น พวกเราก็ยิ่งหมดหวัง โดยเฉพาะพี่สะใภ้ถึงกับปล่อยโฮ...ร้องไห้ฟูมฟาย แต่ครั้นพวกเราจะหามพี่ชายไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลอื่น ค่าใช้จ่ายก็เป็นล้าน พวกเราไม่มีเงินกันมากมายขนาดนั้น ส่วนตัวลูกเองได้พยายามตั้งสติ แล้วนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อว่า “ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ก็ให้สวดมนต์ นั่งสมาธิ แล้วแผ่เมตตา พร้อมกับให้นึกถึงพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯและคุณยายอาจารย์”

 

        จนกระทั่งต่อมา ลูกได้ทราบข่าวว่าทางวัดพระธรรมกายจะมีบุญใหญ่ คือ บุญทอดกฐินประจำปี พ.ศ.2551 ลูกจึงตัดสินใจรวบรวมเงินจำนวน 1.5 เอส ทำบุญนี้ทันที โดยอธิษฐานว่า “ขอให้ผลบุญนี้ไปตัดรอนวิบากกรรมของพี่ชาย และช่วยพี่ชายของลูกด้วย” ซึ่งหลังจากทำบุญไปไม่นานเลยค่ะ อยู่ๆวันที่ 25 มกราคม พ.ศ.2552 ทางโรงพยาบาลได้โทรศัพท์มาแจ้งว่า ได้เลื่อนกำหนดวันผ่าตัดให้เร็วขึ้นสามเดือน คือ จะนัดผ่าตัดในวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2552 ทั้งๆที่ตามกำหนดเดิมจะต้องผ่าตัดในเดือนพฤษภาคม พ.ศ.2552 จึงทำให้พี่ชายของลูกสามารถผ่าตัดได้เร็วขึ้นก่อนกำหนดอย่างอัศจรรย์ เหตุการณ์ในครั้งนี้ ทำให้ลูกดีใจจนน้ำหูน้ำตาไหล ตื้นตันใจที่บุญทอดกฐินได้ช่วยพี่ชายของลูกไว้ เพราะลูกคิดว่าหากรอจนถึง 5 เดือนจริงๆ พี่ชายของลูกคงจะตายไปแล้ว

 

 

 

        จากนั้น พอถึงวันผ่าตัด พวกเราก็มารอฟังผลกันที่หน้าห้องผ่าตัด โดยลูกนึกถึงบุญทอดกฐินที่เพิ่งทำไป กอปรกับอาราธนาขอบารมีธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และก่อนเข้าห้องผ่าตัด พี่ชายของลูกได้อธิษฐานขอบารมีธรรมพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่ครับ...ช่วยผมด้วยนะครับ ขอให้การผ่าตัดผ่านไปโดยปลอดภัยนะครับ” ซึ่งการผ่าตัดในครั้งนี้ คุณหมอได้ใช้เวลาผ่าตัดนานถึง 6 ชั่วโมง นับเป็นเวลาที่พวกเราลุ้นระทึกกันมาก แต่เมื่อคุณหมอนำพี่ชายออกมาจากห้องผ่าตัด ปรากฏว่า...พี่ชายของลูกรอดตาย ปลอดภัย และไม่พิการอย่างที่คิด แถมผลข้างเคียงจากการผ่าตัดที่น่าหนักใจก็ไม่มี จนทุกคนประหลาดใจมาก อีกทั้งพี่ชายของลูกยังฟื้นตัวและแข็งแรงเร็วกว่าที่คาดคิดอย่างน่าอัศจรรย์ค่ะ

 

        สุดท้ายนี้ ลูกขอยืนยันว่า “บุญทอดกฐินนี้แรงจริงๆค่ะ เพราะสามารถช่วยชีวิตพี่ชายของลูกได้อย่างอัศจรรย์” ลูกอยากจะขอชวนทุกคนมาสร้างบุญกฐินปีนี้ให้มากๆนะคะ เพราะปีนี้จะมีการสร้างอาคารพระผู้ปราบมาร และอาคารคุณยายอาจารย์ หนึ่งไม่มีสอง ซึ่งจะทำให้ผู้ทำได้อานิสงส์มากแบบสุดๆ ดังนั้น อย่าพลาดกันนะคะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

อาจารย์จันทร์เพ็ญ ลิ้มไพบูลย์