บริษัทสุดแสนจะเซอร์ไพรส์ จำกัด

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูง

 

        ลูกชื่อ พิมพ์ลักษณ์ หรูพิทักษ์ อายุ 48 ปี เป็นเจ้าของบริษัท ศุภาพรรณน์เอนเตอร์ไพรส์ จำกัด ทำธุรกิจเกี่ยวกับการสร้างบ้านขายค่ะ ลูกเข้าวัดมานานแล้วค่ะ กล่าวคือ เข้ามาตั้งแต่ปี พ.ศ.2528 แต่พอมาแล้วก็หายไปนานถึง 26 ปี ไปใช้ชีวิตสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกมาอย่างโชกโชน จากนั้นก็กลับมาวัดใหม่อีกครั้งในวันมาฆบูชา ปี พ.ศ.2554 ที่ผ่านมานี้เองค่ะ แต่ระหว่างที่ลูกหายไป ปรากฏว่ามีแต่เรื่องแย่ๆ จนทำให้ลูกเศร้าใจไปหมด โดยเฉพาะเรื่องธุรกิจของลูก กล่าวคือ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2540 ลูกได้ไปกู้เงินมาทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ คือ สร้างบ้านขาย แต่พอทำไปทำมาก็มีแต่ปัญหา จนไม่มีปัญญาใช้หนี้ค่ะ อย่างเช่น โครงการล่าสุดที่ลูกกำลังทำ คือ โครงการบ้านศรีนครินทร์ ที่อำเภอศรีราชา ลูกได้สร้างบ้านขายเกือบ 200 หลัง ราคาหลังละ 2-3 ล้านบาท แต่ตอนที่ลูกไปซื้อที่ดินมาทำโครงการนี้ ลูกไม่ได้ตรวจสอบดูให้ดี ทำให้มีปัญหาตามมา กล่าวคือ เมื่อลูกสร้างบ้านเสร็จไปแล้ว 30 กว่าหลัง ปรากฏว่าในบริเวณนั้นมีกลิ่นเหม็นๆโชยมาเป็นระลอกๆ บางระลอกก็ทำเอาลูกอยากจะอาเจียน และที่แย่ไปกว่านั้น เมื่อลูกค้าแวะเข้ามาดูบ้านอันสวยหรูของลูก พอเขาตัดสินใจจะซื้อเท่านั้นแหละค่ะ กลิ่นที่ว่านี้ก็โชยเข้าจมูกลูกค้าอย่างรุนแรง จนลูกค้าส่ายหน้า เลิกซื้อไปเลยค่ะ

 

 

 

        จากเรื่องที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องหมูๆ แต่มันไม่หมูแล้วนะคะ เพราะกลิ่นที่ว่านั้น คือ กลิ่นขี้หมู เนื่องจากโครงการของลูกดันไปอยู่ใกล้กับฟาร์มเลี้ยงหมู และด้วยเหตุนี้ ถึงแม้บ้านที่ลูกสร้างขายจะดูสวยหรู หรือลดราคาให้ถูกโดนใจมากขนาดไหน ก็ไม่มีใครยอมซื้อเลยค่ะ แต่ลูกก็เข้าใจนะคะ เพราะคงไม่มีใครยอมมานั่งดมนอนดมขี้หมูไปทั้งชีวิตหรอกค่ะ และเมื่อลูกไปคุยกับเทศบาลหลายครั้ง ก็ได้รับคำตอบกลับมาเหมือนเดิมว่า ช่วยอะไรไม่ได้ เนื่องจากเจ้าของที่ดินที่ทำฟาร์มหมู ได้ซื้อที่ดินและมาอยู่ตรงนี้ก่อนลูก จะให้ไล่เขาไปก็ไม่ถูก เพราะลูกมาซื้อที่ดินใกล้เขาเอง ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ลูกขาดทุนป่นปี้ เป็นหนี้ธนาคารสูงลิบถึง 40 กว่าล้านบาท แถมหนี้ยังเพิ่มขึ้นอีกเดือนละหนึ่งล้านบาทจากดอกเบี้ยเงินกู้ค่ะ และด้วยความทุกข์และความเครียดจนหาทางออกไม่ได้นี้เอง จึงเป็นเหตุที่ทำให้ลูกหวนกลับมาวัด ในวันมาฆบูชา ปี พ.ศ.2554 ที่ผ่านมา

 

 

 

        ในวันที่ 22 เมษายน พ.ศ.2554 ลูกได้ตัดสินใจครั้งใหญ่ เพื่อรื้อผังการเป็นหนี้ถาวร โดยนำเงินก้อนสุดท้ายสร้างพระธรรมกายประจำตัว จำนวน 14 องค์ทันทีค่ะ และอธิษฐานขอให้บุญนี้เข้ามาชุบชีวิตของลูก ซึ่งก็ได้ผลจริงๆค่ะ เพราะในเดือนถัดมาได้เกิดเรื่องใหญ่อย่างที่ลูกไม่คาดคิด กล่าวคือ ทางเทศบาลแจ้งมาว่า จะไม่ต่อสัญญาให้เจ้าของฟาร์มเลี้ยงหมู ทำการเลี้ยงหมูต่อไปแล้ว เนื่องจากมีคนมาร้องเรียนเป็นจำนวนมาก เมื่อลูกฟังดังนั้น ลูกก็ดีใจสุดชีวิตเลยค่ะ และนับจากนั้น บ้านของลูกก็เริ่มขายได้ ขายดิบขายดี มีคนพากันมาซื้อ จนลูกสามารถปลดหนี้ 40 ล้านบาทหมดไปภายใน 4 เดือน คือ ในเดือนสิงหาคม พ.ศ.2554 ที่ผ่านมานี้เองค่ะ ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วงที่ลูกสุขใจและนั่งสมาธิเป็นประจำไม่ขาดเลย จนกระทั่งวันหนึ่งในระหว่างที่นั่งสมาธิอยู่นั้น จู่ๆลูกก็เห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯมานั่งสมาธิอยู่หน้าลูก และทันใดนั้นเอง ท่านได้เปลี่ยนเป็นกายแก้วใส ซึ่งยังไม่พอแค่นั้นนะคะ เพราะท่านได้กลับหลังหัน แล้วหันหน้าไปทางเดียวกับตัวลูก แล้วลอยลงมาซ้อนเข้าไปอยู่ในศูนย์กลางกายของลูกเลยค่ะ พอลูกเห็นดังนั้น จึงเกิดอาการปลื้มอย่างที่สุด จนน้ำหูน้ำตาไหล และภาพนั้นก็กลายเป็นภาพติดตาติดใจมาตลอด โดยที่ตัวลูกเองก็ไม่รู้เหตุผลว่า ทำไมจู่ๆ ลูกจึงเห็นพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯแก้วใสขึ้นมาได้

 

        แต่หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ ก็มีเรื่องเกิดขึ้นค่ะ กล่าวคือ ในวันสัมมนากฐินธรรมชัย (วันที่ 27 สิงหาคม พ.ศ.2554) ทันทีที่ลูกได้เห็นรูปหล่อหลวงปู่แก้วใส ที่ทางวัดจะมอบให้เป็นเครื่องตรึกระลึกนึกถึงบุญ สำหรับผู้ที่เป็นประธานกองกฐิน ลูกก็เกิดอาการตกตะลึงอย่างที่สุด เพราะเหมือนกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯแก้วใสที่ลูกเห็นตอนที่นั่งสมาธิสัปดาห์ที่แล้วทุกอย่างเลยค่ะ แถมขนาดยังเท่ากันอย่างเหลือเชื่อ และยิ่งไปกว่านั้น เมื่อลูกทราบว่าจะมีการสร้างที่พักสงฆ์ (อาคารพระผู้ปราบมาร) ลูกก็ตะลึงอย่างที่สุดเป็นครั้งที่สอง เพราะลูกอยากจะทำบุญนี้มานานมากแล้ว แต่ไม่รู้จะไปทำที่ไหนดี ด้วยเหตุนี้เอง ลูกจึงรีบไปปวารณาเป็นประธานกองกฐินทันที เพราะคิดว่าพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯต้องตามลูกหลานของท่านให้มาเอาบุญใหญ่นี้อย่างแน่นอน

 

        ลูกขอกราบเรียนหลวงพ่อตามความจริงว่า ในตอนนั้นลูกยังไม่มีเงินระดับเอ็มเลยค่ะ เพราะเพิ่งจะชำระหนี้ทั้งหมดให้กับทางธนาคารไป แต่ลูกก็ไม่กลัวค่ะ เพราะคิดว่า “ถ้าเราได้เป็นเจ้าของบุญ ถึงอย่างไรก็ต้องได้ทำ” จากนั้นลูกก็ไม่รอช้า อธิษฐานจิตขอพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ทั้งเช้าทั้งเย็นว่า “ขอให้ลูกขายบ้านที่เหลือ 7 หลังได้หมดก่อนวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2554 เพราะจะต้องรีบปิดกองกฐิน เพื่อมารับรูปหล่อหลวงปู่แก้วใสไปเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์” แล้วในที่สุด เรื่องเหลือเชื่อก็เกิดขึ้นกับลูกจริงๆค่ะ เพราะมีลูกค้าพากันมาดูบ้านของลูก และซื้อไปจนลูกมีเงินครบหนึ่งเอ็ม นำมาปิดกองกฐินได้อย่างอัศจรรย์ก่อนวันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ.2554 และในวันงานครบรอบ 127 ปี พระมงคลเทพมุนี ที่เพิ่งผ่านมานี้เองค่ะ ลูกได้ทำหน้าที่ผู้นำบุญ จัดรถพาผู้รับเหมา คนงานก่อสร้าง และพนักงานในออฟฟิศของลูก มาวัดครั้งแรก หนึ่งคันรถบัสค่ะ และเมื่อมาแล้ว พวกเขาก็ปลื้มปีติเบิกบานกันเป็นอย่างยิ่ง หนำซ้ำในตอนเช้า ต่างคนต่างมาบอกลูกว่า “งานบุญเมื่อวานที่เจ้พาไป สุดยอดเลยนะ ในวันทอดกฐิน เจ้จัดรถพาพวกเราไปอีกนะ” ซึ่งยังไม่พอแค่นั้นนะคะ เพราะลูกน้องบางคนได้มาบอกลูกว่า ตั้งแต่เกิดมา เขาไม่เคยรู้สึกขนลุก เพราะปลื้มอะไรถึงขนาดนี้มาก่อนเลย กล่าวคือ เขาเดินเวียนประทักษิณไป ก็ปลื้มจนน้ำตาไหลไป และด้วยความปลื้มอย่างไม่มีประมาณทั้งของลูกพี่และลูกน้องนี้เองค่ะ ลูกขอปวารณาทำเพิ่มไปที่ 2 ห้องแล้วค่ะ และกำลังอธิษฐานกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ขอให้ลูกขายบ้านเฟสใหม่ได้อย่างอัศจรรย์ เพื่อจะได้นำปัจจัยมาทำบุญให้ครบค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พิมพ์ลักษณ์ หรูพิทักษ์