เล่าเรื่องพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ
โดย พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์
รองเจ้าอาวาสวัดปากน้ำภาษีเจริญ เจ้าคณะภาค 7
เรียบเรียงจาก คำบอกเล่าของพระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์
พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ เป็นรองเจ้าอาวาสวัดปากน้ำภาษีเจริญ เจ้าคณะภาค7 รองแม่กองบาลี กรรมการมหาเถรสมาคม พระอาจารย์ใหญ่โรงเรียนพระปริยัติธรรมวัดปากน้ำภาษีเจริญ และพระอาจารย์ใหญ่ของคุณครูไม่ใหญ่ ท่านเป็นผู้ที่อยู่ในยุคสมัยของ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย
เรื่องราวความอัศจรรย์ของวิชชาธรรมกาย ที่ได้ถูกถ่ายทอดถึงรุ่นต่อรุ่นจากผู้ใกล้ชิดพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เมื่อครั้งอดีตนั้นมีมากมาย ดังเช่นเรื่องราวที่พระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ ได้เมตตาถ่ายทอดให้ฟังต่อไปนี้ ท่านได้ประสบกับอานุภาพอันไม่มีประมาณของวิชชาธรรมกาย ด้วยตัวท่านเอง...
สมเด็จพระสังฆราช* (สมเด็จป๋า) หลานชายของหลวงพ่อ จะว่าท่านไม่เชื่อก็ไม่เชิง แต่ท่านเป็นผู้ที่ชอบพิสูจน์ความจริง ครั้งหนึ่ง หลวงพ่อ...ท่านสั่งว่า “เดี๋ยวพระธรรมดิลกจะมา ปู่เสื่อไว้ให้หน่อย” ก็มีพระไปเล่าให้สมเด็จป๋าฟัง ท่านก็สงสัยว่าหลวงพ่อทราบได้อย่างไร ในเมื่อไม่ได้ส่งข่าวมาบอกก่อนว่า ท่านจะมาจากวัดโพธิ์ จะมากราบหลวงพ่อ
ตอนที่มีคนสร้างกุฏิหลังหนึ่ง ก็ไม่กี่สตางค์ กว้างสี่ศอก ยาวหกศอก ต่อมาก็มีคนไปถามหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อ...วันนี้จะมีคนมาสร้างกุฏิไหม” หลวงพ่อนั่งสงบนิ่ง ก่อนที่จะตอบว่า “มี” ปรากฏว่า พอให้พร...ยถา-สัพพีฯเสร็จ ก็มีโยม 3คนมาปวารณาจะขอสร้างกุฏิคนละหลัง
สมเด็จป๋าแอบไปคุยกับ 3คนนั้น ถามว่า “โยมแอบไปคุยตกลงกับหลวงพ่อไว้ก่อนหรือเปล่า”
โยมตอบว่า “เปล่า เกิดศรัทธาขึ้นมาปัจจุบัน อยากจะทำ”
หลวงพ่อเคยกล่าวไว้ว่า “พระธรรมดิลกจะได้เป็นใหญ่ในพระสงฆ์...” สมเด็จป๋าก็ไม่เชื่อ ต่อมาเมื่อได้รับการสถาปนาเป็นสมเด็จพระสังฆราชแล้ว สมเด็จป๋าได้มากราบร่างของหลวงพ่อ และได้กล่าวให้พระสงฆ์และทายก ทายิกาได้ทราบว่า...ที่ผ่านมาท่านไม่ได้จับผิด แต่เพื่อพิสูจน์ความจริง...และได้เล่าเรื่องที่ได้ไปสอบถามผู้ที่มาสร้างกุฏิถวาย และเรื่องที่หลวงพ่อพยากรณ์ว่า จะได้เป็นสังฆราช และกล่าวว่า ท่านขอยอมรับในความจริงที่หลวงพ่อปฏิบัติจริง...ทำได้จริง
ในปี พ.ศ.2527 เรื่องนี้ผมได้กับตัวเอง ผมไปเทศน์ถวายในหลวง วันวิสาขบูชา ตอนนั้นเข้าวังใหม่ๆ เขาก็ว่า “อยู่ต่อหน้าเจ้า จะกระดิกตัวพลิกตัวอะไรไม่ได้” ผมนั่งนิ่งจนกระทั่งขาชาไปข้างหนึ่ง ก็คิดว่า “เอ...จะทำอย่างไร จะพลิกก็พลิกไม่ได้” ก็นึกถึงบารมีของหลวงพ่อ ภาวานา “สัมมา อะระหัง” ในใจก็นึกภาวนาขอบารมีธรรมของหลวงพ่อ ช่วยดลบันดาลให้หายชาด้วย เชื่อไหมว่า ขาที่ชาก็หาย...ตั้งแต่นั้นมาผมก็ขอบารมีของหลวงพ่อมาเรื่อย
ในเรื่องการเทศน์ ตอนแรก ผมนึกไม่ออกหรอกว่าจะเทศน์อย่างไร เทศน์ธรรมะของหลวงพ่อก็ดี เทศน์อะไรก็แล้วแต่ มองไม่เห็นอรรถ ไม่เห็นนัยเลยว่าจะออกแนวไหน ก่อนขึ้นธรรมาสน์ ผมก็ขอพุทธบารมี พุทธานุภาพ และขอสังฆานุภาพ คือ หลวงพ่อ “ช่วยดลบันดาลให้ลูกเข้าใจธรรมะจะแจ้งด้วยเถิด” พอขึ้นธรรมาสน์ไปแล้วไม่รู้ว่าผมเทศน์ได้อย่างไร ไม่ใช่นอกเรื่องนอกราวนะ มันไปในเรื่องในราว
ธรรมะของหลวงพ่อที่เทศน์ไว้หลายสิบกัณฑ์ ผมไปอ่าน 10เที่ยวยังไม่เข้าใจ ก็นึกในใจปรึกษาตัวเองว่า จะเอาไปเทศน์ได้อย่างไร ผมก็จะขอพุทธานุภาพ สังฆานุภาพ “ช่วยดลบันดาลให้ลูกมีปัญญา แทงทะลุปรุโปร่งในเทศนานี้” แล้วผมก็เทศน์ได้
เมื่อเร็วๆนี้ ผมไปเป็นประธานเททองหล่อพระ เมื่อวันอาสาฬหบูชา ตอนที่ผมไปพระกำลังสวดธรรมจักรฯ เมฆบนฟ้าครึ้มมืดไปหมด ผมนึกว่า ถึงอย่างไรวันนี้พระต้องได้เปียกปอนกันน่าดู...ต่อมาลมก็เริ่มพัดมา เมฆลอยมาจากที่ไกลก็มารวมกันอยู่ ผมก็ขอบารมีธรรมของหลวงพ่อช่วยปัดเป่าให้ฝนฟ้าอย่าได้ตกต้องตรงนี้เลย ปรากกฎว่า ลมกรรโชกฮือเดียว เมฆกระจายออกไปหมด
ทุกถ้อยคำที่ได้รับฟังจากพระเดชพระคุณพระวิสุทธิวงศาจารย์ ล้วนทรงคุณค่าประมาณมิได้ แต่นี่ยังเป็นเศษเสี้ยวในอานุภาพและบารมีธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ความดีของท่านนั้นยากยิ่งที่จะบรรยายหรือพรรณนาได้หมด ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงสมเป็นมหาปูชนียาจารย์ เป็นบุคคลต้นแบบแห่งความดีที่โลกต้องสรรเสริญ และกล่าวขานตลอดไป
********************
*สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (ปุ่น ปุณฺณสิริมหาเถร)
สมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่17 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
หมายเหตุ พ.ศ.2491 เป็นสังฆมนตรีสมัยที่1 เป็นเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม เป็นกรรมการ และเลขาธิการคณะกรรมการสังมาณัติระเบียบพระคุณาธิการ และได้เลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นธรรม ที่ พระธรรมดิลก
Desktop Version
