เข้าห้องดับจิต...ยังมีสิทธิ์ฟื้้น

CASE STUDY

เข้าห้องดับจิต...ยังมีสิทธิ์ฟื้น

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพอย่างสูงเจ้าค่ะ

ลูกเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาจากรัฐนิวเจอร์ซี่ ประเทศสหรัฐอเมริกา แม้ลูกจะอยู่ไกลวัด ไกลประเทศไทย แต่หัวใจของลูกใกล้ชิดสนิทธรรมะ เพราะจานดาวธรรมเจ้าค่ะ ดูทีไร ใจใสและอบอุ่นเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันกับนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทั่วโลก

ลูกเป็นคนไทย มาใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาหลายสิบปีแล้ว บ้านเกิดของลูกอยู่ที่ ถนนตก เขตยานนาวา กรุงเทพมหานคร ไม่ห่างจากวัดปากน้ำสักเท่าใด ครอบครัวของลูกจึงได้ไปเลี้ยงพระที่วัดปากน้ำกันเป็นประจำ

คุณยายมีลูก 5 คน หลังจากที่คุณลุงและคุณน้าแยกครอบครัวออกไป คงเหลือแต่คุณแม่และพี่สาวแม่อีกสองคน ซึ่งก็คือ คุณป้าของลูก เป็นสามสาวสามใบเถา แล้วคุณป้าทั้งสองครองตนเป็นโสดจนตลอดชีวิต ส่วนใครจะแต่งงานมีคู่ครองก็ช่างเขาเถิด ปล่อยเขาแต่งไปอะไรจะเกิดมันไม่เกี่ยวอะไรกับป้าสักหน่อย อะไรจะเกิดให้มันเกิด ส่วนคุณแม่ของลูกได้แต่งงานกับคุณพ่อมีลูกด้วยกัน 6 คน โดยลูกเป็นลูกสาวคนที่ 4 แต่ทว่าชีวิตของลูกอาจมีเพียงแค่ 13 เดือน ไม่ยืนยาวมาจนถึง 55 ปี ในปัจจุบันนี้ ถ้าไม่มีเหตุการณ์อัศจรรย์อย่างหนึ่งเกิดขึ้น

เรื่องของเรื่องก็เป็นอย่างนี้เจ้าค่ะ เมื่อปี 2494 ขณะตัวลูกมีชีวิตได้ 13 เดือน ตอนนั้นป้าทั้งสองซึ่งครองตนเป็นโสดทั้งคู่ ท่านมีความสุขกับการเลี้ยงหลานเป็นอย่างมาก ผลัดกันดูแล ไกวเปลเห่กล่อมอย่างอารมณ์ดี ในเย็นวันหนึ่ง หลังจากป้ารองทำหน้าที่ร้องเพลงกล่อมหลานแล้ว ป้าก็ชะโงกหน้ามาดูผลการทำงานว่า หลานหลับแล้วหรือยัง ก็เห็นว่าตัวลูกกำลังหายใจสะดุด อึกอักๆ คุณป้าก็รีบอุ้มออกจากเปล ร้องเรียกป้าใหญ่และคุณยายให้มาดู จังหวะนั้นคุณพ่อ คุณแม่กลับเข้ามาพอดี จึงรีบพากันนำส่งโรงพยาบาลศิริราช ตอนนั้นลูกหมดสติไปแล้ว หมอตรวจดูอาการก็ทราบโดยทันทีว่าเป็นโรคคอตีบ พร้อมกับส่ายหน้าบอกว่า โรงพยาบาลคงไม่สามารถรับไว้ได้เพราะเครื่องมือไม่พร้อม โดยแนะนำให้ไปที่โรงพยาบาลมิชชั่น พอถึงโรงพยาบาลมิชชั่น บรรดาหมอทั้งหลาย ก็ได้ระดมพลช่วยกันผ่าตัด เพื่อใส่ท่ออ๊อกซิเจนในคอ ช่วยในการหายใจ คุณป้าเล่าว่า ขณะนั้นตาของลูกเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำข้าวแล้ว พอตกดึกหมอก็บอกให้ทุกคนกลับบ้าน เพราะไม่มีระเบียบให้ญาติพักค้างได้ ป้าใหญ่ก็บอกให้ทุกคนกลับบ้าน แต่ตัวป้าเอง แอบหมอย่องเข้าไปนอนซุกอยู่ใต้เตียง เผื่อว่าถ้าหลานเป็นอะไรจะได้เรียกหมอทัน ในใจป้าก็อยากให้หลานรีบหายเพื่อรุ่งเช้าจะได้ตื่นขึ้นมาดูพระอาทิตย์ยิ้ม แฉ่งเหมือนที่เคยดูด้วยกันทุกวัน

รุ่งเช้าอาการของลูกก็ยังไม่ดีขึ้น ตกดึก อาการเข้าขั้นโคม่า ไม่รู้สึกตัวเลย แม่และหลายๆคนพยายามโบกมือไปมาที่หน้า พร้อมเรียกชื่อลูกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่รู้สึกตัว หมอพยายามที่จะผายปอด ยื้อชีวิตลูกอย่างสุดฤทธิ์ แต่ก็ไร้ผล พอทุกคนแน่ใจว่าลูกตายแน่แล้ว หมอก็เข็นร่างที่ไร้วิญญาณของลูกไปฝากไว้ในห้องดับจิต ในขณะที่ พ่อ แม่และคุณป้าน้ำตาไหลพรากๆ ป้ารองของลูก ท่านได้สติ บอกทุกคนว่า “พวกเรานึกถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำกัน เร็วเข้า นึกอธิษฐานจิตให้ท่านช่วย” แล้วทุกคนก็พร้อมใจกัน ประนมมืออธิษฐานจิตถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำ และป้ารองก็รีบขึ้นรถตรงไปที่วัดปากน้ำ ขอพบหลวงพ่อ ทั้งๆที่เป็นยามวิกาลแล้ว แต่ท่านก็เมตตาให้เข้าพบ คุณป้าเล่าอาการของลูกให้ท่านฟัง ด้วยเสียงสะอื้น และร้อนรน ท่านก็บอกว่า “เอ็งไม่ต้องตกใจ แล้วข้าจะช่วย” ท่านพูดง่ายๆสั้นๆแค่นี้ แล้วก็ไล่คุณป้าให้รีบกลับไปโรงพยาบาล ป้าก็ยังอุตส่าห์บอกอีกว่า “ถ้าหลานหายจะยกให้เป็นลูกสาวของหลวงพ่อ” ท่านก็บอกว่า “เออๆ เอ็งรีบกลับไปโรงพยาบาลเร็วๆเถอะ” พอ กลับไปถึงโรงพยาบาล ป้าก็รายงานให้ทุกคนฟังว่า ได้พบหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้ว ท่านบอกว่าจะช่วย แต่ญาติๆก็บอกว่า “จะช่วยได้ยังไงในเมื่อเขาเอาหลานเข้าห้องดับจิตแล้ว” ป้าจึงทำหน้าตาละห้อยเดินไปหาพยาบาลแล้วบอกว่า “ฉันขอดูหน้าหลานสาวเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม แม้จะหมดลมหายใจไปแล้วก็ตาม”

พยาบาลก็สงสารจึงพาเข้าไปในห้องดับจิตอีกครั้ง ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปสู่ห้องดับจิต ทุกคนก็เกิดอาการขนลุกซู่ชูชัน พยาบาลทั้งสองคนที่นำเข้าไปดู ขยี้ตาตัวเอง ก่อนจะถามว่า “ทุกคนเห็นไหม นั่นน่ะ ตรงหัวเตียงของเด็ก มีพระภิกษุห่มจีวรสีเหลืองส้มยืนอยู่ตรงนั้น” ทุกคนมองเห็นว่ามีพระเดินอยู่รอบเตียงของลูกหลายรอบ ก่อนจะหยุดยืนนิ่งๆที่หัวเตียง เมื่อพยาบาลหายตะลึงแล้ว ก็พากันเดินเข้าไปเปิดผ้าคลุมหน้าของลูก และพยาบาลก็มีอารมณ์อยากลองผายปอดลูกดู ผายปอดครั้งแรก ลูกก็ยังนอนนิ่งเฉย ...ครั้งที่สองก็ยังนิ่งอยู่อีก...และพอครั้งที่สาม ลูกก็หายใจเฮือกหนึ่งขึ้นมา ทุกคนหัวใจพองโตด้วยความดีใจ

พยาบาลรีบโทรศัพท์เรียกหมอใหญ่กันอย่างโกลาหล แล้วเข็นตัวลูกออกจากห้องดับจิตไปสู่ห้องพักฟื้น เพราะความเมตตาบารมีของหลวงพ่อแท้ๆ ที่ช่วยให้ลูกได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ลูกขอน้อมดวงใจก้มกราบบูชา บูชาธรรมหลวงปู่วัดปากน้ำ

พยาบาลทั้งสอง ผู้เห็นเหตุอัศจรรย์เข้าเต็มๆตา ก็พลัดกันเล่าเรื่องราวของพระภิกษุจีวรสีเหลืองส้มที่ห้องดับจิต ให้หมอและทุกคนในโรงพยาบาลฟังด้วยความตื่นเต้น ทั้งๆที่เขานับถือศาสนาคริสต์ แล้วคำถามต่างๆก็พรั่งพรูมาว่า “พระภิกษุรูปนั้นเป็นใคร มาจากไหน และมาช่วยเด็กคนนี้ใช่ไหม” พวกญาติๆ ของลูก พากันตอบอย่างไม่ลังเลว่า “ใช่ พวกเราไปขอให้ท่านมาช่วย และพระองค์นั้นปัจจุบันท่านก็ยังมีชีวิตอยู่ ท่านอยู่ที่วัดปากน้ำ” เมื่อตัวลูกได้รับการรักษาหายแล้ว คุณป้าและแม่ก็พาหมอและพยาบาลของโรงพยาบาลมิชชั่นไปกราบหลวงพ่อวัดปากน้ำ ทันทีที่เขาเห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำ เขาก็บอกว่า “นี่แหละ พระองค์นี้แหละที่มาในห้องดับจิต และมาช่วยเด็กคนนั้นให้มีลมหายใจอีกครั้ง” พวกเขากราบหลวงพ่อวัดปากน้ำ แล้วหลังจากนั้นก็หันกลับมานับถือศาสนาพุทธ และมาทำบุญที่วัดปากน้ำเป็นประจำ ภายหลังได้ทราบจากท่านผู้ใหญ่ที่วัดปากน้ำว่า ลูกเป็นลูกยกคนสุดท้ายของหลวงพ่อวัดปากน้ำ และหลวงพ่อวัดปากน้ำก็เป็นพ่ออัศจรรย์ ที่อยู่ในใจของลูกตลอดมา

เมื่อโตขึ้น ลูกก็ได้มาศึกษาต่อและทำงานที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้มาพบรักและมีคู่ชีวิตที่นี่ สามีของลูกเป็นคนไทย เป็นคนใจเย็นมากๆ ลูกรู้สึกว่า ตัวเองเป็นคนโชคดี ที่ได้คู่ชีวิตอย่างเขา เราไปวัดด้วยกัน ว่าไงว่าตามกัน เขาทำกับข้าวอร่อย แต่ลูกทำกับข้าวไม่เป็น เขามักจะชวนลูกทำครัวอยู่เรื่อยๆค่ะ เต้นรำทำครัว เราเป็นเจ้าภาพถวายภัตตาหารประจำวันศุกร์ของวัดภาวนานิวเจอร์ซี่ ลูกเป็นคนจัดเตรียม สามีเป็นคนปรุง ช่างเป็นชีวิตคู่ที่ลงตัวมากเลยเจ้าค่ะ แต่ว่าตัวลูกเป็นคนมีลูกยาก แต่งงานเมื่อตอนอายุ 33 ตั้งท้องครั้งแรกตอนอายุ 39 ปี และแท้งลูกถึงสองคน จนกระทั่งอายุ 42 ปี จึงคลอดลูกคนที่สาม ซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวปัจจุบันอายุ 11 ขวบ หลังจากคลอดก็เขาพาเข้าวัดเลย ครอบครัวของเราชอบนั่งสมาธิกันมากค่ะ

ยายของลูก ท่านเป็นลูกสาวชาวอิสลาม ต่อมาภายหลัง ลูกสาวคนรองคือป้ารอง ได้พามากราบหลวงพ่อวัดปากน้ำ ทันทีที่ได้เห็นหลวงพ่อวัดปากน้ำ ยายก็เกิดความเลื่อมใส ศรัทธา และต่อมาก็ได้เปลี่ยนมานับถือศาสนาพุทธ ยายเป็นคนใจดี มีเมตตาต่อลูกหลาน แม้อายุท่านจะมาก แต่สุขภาพก็ยังแข็งแรง ความจำแจ่มใส ไม่เลอะเลือน ท่านเสียชีวิตเมื่อตอนอายุ 96 ปี ด้วยโรคชรา

คุณแม่ของลูก ท่านศรัทธาหลวงพ่อวัดปากน้ำมากๆ และชอบทำบุญ อีกทั้งยังชอบชวนลูกน้องไปทำบุญด้วย ไปทำบุญทุกที่ ทั้งทอดกฐิน ทอดผ้าป่า เป็นนักบุญสัญจรไปตามวัดต่างๆ เสมอๆ คุณแม่เสียชีวิตด้วยโรคเบาหวาน ตอนอายุได้ 76 กว่าๆ

ส่วนคุณพ่อของลูกเป็นคนที่เรียนเก่งมากๆ ในบ้านจะมีเหรียญรางวัลเต็มไปหมด ท่านเป็นคนใจดี ใจเย็น แต่ไม่นับถือพระ และไม่นับถือศาสนาอะไรเลย ท่านเชื่อมั่นตัวท่านเอง ท่านเชื่อว่า ทุกคนจะดีได้ด้วยตัวเอง ภายหลังท่านเสียชีวิตด้วยอาการเส้นเลือดในสมองแตก ในวัย 70 เศษๆ

คำถาม

1. วิบากกรรมอะไรที่ส่งผลให้ลูกเป็นโรคคอตีบจนหมดลมหายใจ และเหตุใดจึงฟื้นขึ้นมาได้ พระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำท่านได้ไปช่วยลูกได้อย่างไร และในขณะที่ลูกสิ้นลมไปแล้วนั้นวิญญาณของลูกไปอยู่ที่ไหนแล้วเจ้าค่ะ

2. ทำไมพยาบาลและญาติๆจึงเห็นหลวงปู่ เขาเห็นได้อย่างไร , กายที่เห็นเป็นกายชนิดใดคะ , เกิดขึ้นได้ด้วยสาเหตุใด เป็นแบบเดียวกับพระจุลปันถกทำกายให้มีหลายๆ กายหรือเปล่าคะ

3. ในการที่ใครจะได้เป็นลูกยกของหลวงปู่วัดปากน้ำนั้น ต้องสร้างบุญมาอย่างไร และเหตุที่ลูกได้เป็นลูกยกคนสุดท้ายของพระเดชพระคุณหลวงปู่นั้น เป็นเพราะบุญใดในอดีตส่งผลหรือเป็นบุญลาภในปัจจุบันเจ้าค่ะ

4. คุณยายของลูกท่านมีสายบุญกับหลวงปู่มาในอดีตหรือเปล่า และเหตุใดทำให้ท่านไปเกิดในครอบครัวของศาสนานอกบุญเขต ก่อนที่มาพบและศรัทธาหลวงปู่วัดปากน้ำ, บุญอะไรที่ทำให้คุณยายอายุยืนและความจำแจ่มใส ไม่เลอะเลือน ปัจจุบันท่านมีชีวิตในปรโลกอย่างไรบ้างเจ้าคะ

5. ทำไมคุณพ่อของลูกท่านไม่เชื่อในศาสนาใดๆ และไม่เชื่อพระแต่เชื่อว่าคนจะดีเพราะความสามารถส่วนตัว ความเชื่อเช่นนี้เกิดจากกรรมอะไร รวมถึงจะเป็นวิบากกรรมติดตัวไปในภพเบื้องหน้าหรือเปล่า คุณพ่อมีชีวิตในปรโลกเป็นอย่างไร

6. คุณแม่ของลูก ละโลกแล้วไปไหน มีชีวิตในปรโลกอย่างไร

7. ลูกและสามีเคยทำกรรมใดร่วมกันมา ชาตินี้เราจึงได้มาเจอและเป็นคู่บุญกัน , ทำไมลูกจึงมีลูกยากมากๆและแท้งถึงสองครั้ง รวมถึงทำไมลูกสาวคนปัจจุบันจึงรอดมาได้ พอคลอดก็ได้เข้าวัด ทำบุญ และนั่งสมาธิเสมอๆ เขามีบุญเก่ามาดีหรือเปล่าคะ

8. ในพุทธันดรที่ผ่านมา ลูก สามี และลูกสาว รวมถึงคุณแม่ คุณยาย ได้เคยเกิดมาสร้างบารมีกับหมู่คณะหรือเปล่า เรามีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมเจ้าคะ

กราบขอบพระคุณในความเมตตาของคุณครูไม่ใหญ่เจ้าค่ะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1. ลูกเป็น “โรคคอตีบ” จนหมดลมหายใจ และฟื้นขึ้นมาได้ เพราะ.....กรรมในอดีตตอนเป็นเด็กโตได้เคย “บีบคอลูกแมว” เนื่องจากโกรธมันที่มันถ่ายเลอะเทอะต่างจากแมวทั่วไป แม่ชาตินั้นได้ใช้ให้ไปเช็ดที่แมวถ่ายบ่อย ๆ จึงโกรธตั้งใจบีบคอให้มันตาย แต่มันแค่สลบไป ดังนั้นกรรมจึงไม่หนักมากทำให้บารมีของ พระเดชพระคุณหลวงปู่ช่วยให้หายได้จ่ะ !

กายละเอียดก็อยู่บนเตียงแล้วพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้เอาบุญเชื่อมหัวต่อกายเอาไว้ จ่ะ !

2. พยาบาลและญาติ ๆ ได้เห็นหลวงปู่ เพราะ.....เป็นกายปาฏิหาริย์ของท่านคล้ายพระจุลปันถกเป็นมโนมยิทธิจ่ะ !

3. ผู้ที่ได้เป็น “ลูกยก” ของหลวงปู่ เพราะ.....เคยมีสายบุญร่วมสร้างบารมีกับหลวงปู่มาในอดีต โดยเมื่อทำบุญแล้วก็ได้อธิษฐานว่า ขอให้ได้สร้างบารมีกับหลวงปู่ตั้งแต่เกิดจ่ะ !

ลูกเป็น “ลูกยก” ของหลวงปู่คนสุดท้าย เพราะ.....ได้มีสายบุญร่วมสร้างบารมีกับท่านมาในอดีตแล้วก็ได้อธิษฐานมา เช่นเดียวกับผู้อื่น แต่ล็อคบุญมาส่งผลให้เจอหลวงปู่ในช่วงท้ายของชีวิตท่านจ่ะ !

4. “คุณยาย” ได้ไปเกิดนอกบุญเขตก่อนที่จะมาพบและศรัทธาพระเดชพระคุณหลวงปู่ เพราะ.....ในอดีตเวลาทำบุญแล้วก็ไม่ได้อธิษฐานล้อมกรอบว่าให้ได้เกิดในบุญ เขต ดังนั้นจึงพลัดไปเกิดนอกบุญเขต แต่ก็ไม่ได้เลื่อมใสอะไร ต่อมาบุญเก่าที่ได้ทำในพระพุทธศาสนาและกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้ช่อง จึงดึงดูดให้กลับมาเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาและพระเดชพระคุณหลวงปู่จ่ะ !

คุณยายอายุยืนและความทรงจำแจ่มใสไม่เลอะเลือน เพราะ.....ท่านเป็นคนอารมณ์ดี ไม่มักโกรธและรักษาศีลได้ครบ อีกทั้งไม่มีกรรมมุสา รวมทั้งมีบุญที่ได้ถวายภัตตาหาร , ยารักษาโรค แด่พระภิกษุสามเณรมารวมส่งผลจ่ะ !

ตายแล้วก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวยมีวิมานทองของชั้น “ดาวดึงส์เฟส 3” ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธศาสนาและกับพระเดชพระคุณหลวงปู่
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น ท่านมีความสุขในวิมาน กำลังชื่นชมในทิพยสมบัติที่เกิดจากบุญที่ทำไว้ตอนเป็นมนุษย์ และได้รับบุญที่อุทิศไปให้จ่ะ !

5. “คุณพ่อ” ไม่เชื่อศาสนาใด ๆ แต่เชื่อว่าคนจะได้ดีเพราะความสามารถส่วนตัวเพราะ .....ท่านติดนิสัยนี้มาข้ามชาติ โดยในชาตินั้นท่านได้นับถือศาสนา “เทวนิยม” , ได้สวดอ้อนวอน เทพเจ้าในยุคนั้นให้ช่วยเหลือท่านในเรื่องธุรกิจการงาน แต่ต่อมาปรากฏว่าไม่ประสบความสำเร็จดังที่อ้อนวอน , จึงได้เลิกนับถือความเชื่อนั้นและได้หันมาขวนขวายช่วยตัวเองจนประสบความ สำเร็จ , ดังนั้นนับแต่นั้นมาจึงไม่เชื่อความเชื่อใดเลยจ่ะ !

ความเชื่อนี้จะติดตัวท่านไปอีกจ่ะ !
ตายแล้วก็ไปเป็น “ภุมมเทวา” ที่ไม่ค่อยมีสมบัติอะไรมาก เพราะท่านไม่ค่อยได้สร้างบุญเอาไว้ตอนเป็นมนุษย์
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วจึงทำให้ท่านพอมีพอกินขึ้นมาบ้างจ่ะ ! ให้ทำบุญอุทิศไปให้ท่านบ่อย ๆ

6. “คุณแม่” ตายแล้วก็ไปเป็นเทพธิดามีวิมานทองของชั้น “ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียง” ด้วยบุญที่ได้สร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงปู่อย่างต่อเนื่องมาจ่ะ !

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้นจ่ะ !
ตอนนี้กำลังนั่งธรรมะอยู่ในหมู่พวกกองเสบียงในวิมานของ “มหาสมณเทวบุตร” อย่างมีความสุขจ่ะ !

7. ลูกและสามีก็เคยเป็น สามี - ภรรยากันมาในอดีต แล้วก็สร้างบุญร่วมกันมาจึงทำให้ชาตินี้ได้มาเป็นคู่บุญคู่บารมีกันอีกจ่ะ !

ลูกมีลูกยากมาก รวมทั้ง “แท้ง” ถึง 2 ครั้ง เพราะ......อธิษฐานจิตมาจากชาติที่แล้วเนื่องจากมีลูกหลายคน , บางคนก็ดื้อ บางคนก็ดี ดังนั้นเมื่อทำบุญคราใดมักจะอธิษฐานว่า ใครเป็นลูกดื้ออย่าได้มาเกิดร่วมด้วย ให้เกิดได้เฉพาะลูกที่ดี , ดังนั้นคำอธิษฐานนี้กอปรกับลูกที่ได้มาเกิดในท้องบุญไม่ถึงจึงทำให้มีลูก ยากและแท้งไป 2 ครั้งจ่ะ

ลูกสาวคนปัจจุบันรอดมาได้ เพราะ.....เป็นลูกดี ได้สร้างบุญร่วมกันมากับตัวลูกโดยตลอด และได้อธิษฐานให้เข้าวัดสร้างบารมีตั้งแต่เยาว์วัยจึงทำให้มาเกิดได้ และมีอัธยาศัยที่ดีติดตัวมา คือ พอคลอดแม่ก็พาเข้าวัด ฟังธรรม , ทำบุญ , ปฏิบัติธรรมจ่ะ !

8. พุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูก , สามี , ลูกสาว และคุณแม่ , คุณยาย ก็ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะมาโดยเป็น “กองเสบียง” จ่ะ !

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิต ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลยจ่ะ !