แล้วลูกก็ทำใจเฉยๆ นึกถึงแต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯอย่างเดียว สักพักก็เห็นภาพของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯครึ่งองค์ ห่มจีวรลอยมาตรงหน้า แป๊บเดียวก็ลอยเข้ามาในตาข้างขวา แล้วก็เลื่อนลงไปที่กลางอก อยู่ๆก็มีแสงสว่างวาบอยู่ในกลางท้อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯก็หายไป ตอนนั้นใจนิ่งมาก ข้างในมันเย็นไปหมด แล้วก็รู้สึกเหมือนใจมันจะกว้างออก ใหญ่กว่าศาลาที่นั่งปฏิบัติธรรมเสียอีกค่ะ ลูกก็ทำใจนิ่งๆ มองไปตรงแสงสว่างก็เห็นเป็นดวงกลมๆเท่ากับฟองไข่ไก่ป่า ดวงสว่างมาก...สว่างเท่ากับตะวันเที่ยง ชัดแจ่ม ไม่มีอะไรมาบดบังเลยค่ะ ลูกรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เกิดมา 71-ปีก็เพิ่งจะเคยสุขแบบนี้ มันปลื้มใจจนบอกไม่ถูก แล้วหลังของลูกที่ค่อมๆตอนแรก ก็เด้งตรงขึ้นมาเองเลยค่ะ มันไม่เจ็บไม่ปวด มีแต่ความสดชื่น ตัวก็เบาวาบๆเหมือนจะลอยได้ ดวงตาของลูกที่ฝ้าๆฟางๆก็มองชัดขึ้นด้วยนะคะ ลูกคิดว่าต้องเป็นบุญจากการนั่งสมาธิอย่างแน่นอนค่ะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

อุบาสิกาแก้ว ปล้าว เพลิดขุนทด