กระผม พระวันชัย ชุติปุณฺโณ อายุ 22-ปี เข้าอบรมในโครงการบวชพระแสนรูป 49-วัน รุ่นแรก ณ ศูนย์อบรมวัดทุ่งลาดหญ้า จังหวัดกาญจนบุรี ปัจจุบันเป็นหัวหน้าศูนย์ ที่ศูนย์อบรมวัดบ้านเก่า จังหวัดกาญจนบุรี ครับ

 

        กระผมเป็นหนุ่มหล่อ ลูกครึ่งไทย–พม่า ที่ใช้ชีวิตเท่ๆตามฉบับวัยรุ่นยุคใหม่ คือ ดื่มสุรา เมายา เที่ยวนารี เป็นเด็กแว๊น ตระเวนจีบสาวไปทั่ว กับกลุ่มเพื่อนๆ จนคนแถวบ้านพากันส่ายหัวกับความเหลวแหลกไม่เอาไหนของกระผม แม้กระทั่งพ่อของกระผมเอง ยังเคยตราหน้ากระผมไว้ว่า “คนอย่างเอ็ง ชีวิตนี้ คงจะเอาดีกับเขาไม่ได้แล้ว”-เพราะพ่อรักกระผมมาก พยายามส่งให้กระผมไปเรียนโรงเรียนดีๆในตัวจังหวัด หวังให้กระผมมีอนาคตที่ดี แต่กระผมกลับหนีเรียน ไปนั่งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เสพยา ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยอย่างไร้อนาคต นับวัน กระผมยิ่งถลำลึกไปในสิ่งที่ไม่ดีมากขึ้น ติดเพื่อนและยกพวกตีกับเขาไปทั่ว จนถูกไล่ออกจากโรงเรียน ตอนนั้นกระผมเห็นพ่อกับแม่นั่งร้องไห้ แม้ในใจลึกๆจะรู้สึกผิด แต่ก็ไม่คิดที่จะกลับตัว หลงทำผิดแย่หนักกว่าเดิม คราวนี้ เสพ ดื่ม เที่ยวไม่พอ กระผมยังหนีไปอยู่กับแฟนสาวที่ต่างจังหวัด ทิ้งพ่อแม่ไว้ที่บ้านโดยไม่ได้สนใจท่านเลย

 

 

 

        จนเมื่อกระผมอายุครบกำหนดเกณฑ์ทหาร ต้องกลับมารายงานตัวที่บ้าน ตอนนั้นพอพ่อแม่เห็นกระผม ท่านทั้งสองต่างก็ดีอกดีใจและขอร้องให้กระผมกลับมาอยู่กับท่าน ให้กระผมเรียนหนังสือ จะได้มีอนาคต แต่ตอนนั้นกระผมมองไม่เห็นถึงความหวังดีของท่าน กลับรู้สึกรำคาญ เถียงท่านคำไม่ตกฟาก แล้วตัดบทให้มันจบๆไปว่า “โอ๊ย...พูดอยู่ได้ เดี๋ยวก็หนีไปบวชให้มันรู้แล้วรู้รอดซะเลย ไม่รู้จะบ่นอะไรกันหนักกันหนา”

 

        หลังจากนั้น กระผมก็เดินออกมา กะว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อน เพราะไม่อยากอยู่บ้าน ระหว่างรอเพื่อน กระผมก็นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไปเรื่อยๆไม่ได้สนใจอะไร อ่านไปสักพักก็เปิดไปเจอหน้าชวนบวชพระรุ่นแสน ตอนนั้นกระผมตกใจมากและคิดว่า “อะไรกัน เมื่อกี้เพิ่งพูดเองว่าจะหนีไปบวช พอออกมาก็เจอโฆษณาชวนบวชเลย ไม่คิดว่าจะไปบวชจริงๆสักหน่อย”-ระหว่างนั้นพ่อของกระผมเดินมา และก็พูดว่า “อ้าว นั่นไง ไหนบอกว่าจะบวช แน่จริงหรือเปล่า”-กระผมก็เลยคิดว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองสมัครบวชดูก็ได้ บวชไปงั้นๆแหละ เห็นว่าฟรี ไม่เสียค่าใช้จ่าย ไปบวชดู ถ้าอยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็สึกออกมา คิดแค่นั้นจริงๆครับ

 

        พอเข้าโครงการแล้ว บอกตรงๆว่า ตอนนั้นกระผมแทบจะหนีออกมาตั้งแต่วันแรกเลย เพราะหงุดหงิดและไม่เข้าใจว่า เรามาบวช ทำไมต้องให้มาฝึกภาคสนาม ฝึกระเบียบแถวด้วย เราจะมาเป็นพระนะ ไม่ใช่มาเป็นทหาร นี่เอาเรามาทำอะไรกัน เหนื่อยก็เหนื่อย ตอนนั้นอยากจะกลับบ้านเสียให้ได้ แต่พอมองไปรอบๆ เห็นคนที่มีอายุรุ่นปู่ รุ่นพ่อ เขายังทนฝึกอยู่ได้ ถ้าออกตอนนี้มีหวังอายเขาแน่ ก็เลยทนฝึกไป ทั้งๆที่ไม่เข้าใจนั่นแหละครับ เขาให้ทำอะไรก็ทำให้มันเสร็จๆโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ก็น่าแปลกครับ พอทำไปเรื่อยๆ ความรู้สึกหงุดหงิดตอนแรกๆ มันค่อยๆจางหายไป แปรเปลี่ยนมาเป็นความเข้าใจและรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆ

 

        กระผมรู้สึกว่า สิ่งที่โครงการให้ฝึก มันทำให้เรามีวินัยและมีความเป็นทีมมากขึ้น อีกทั้ง พระอาจารย์และพระพี่เลี้ยงคอยเอาใจใส่ และดูแลกระผมดีมาก คอยให้ธรรมะและสอนให้กระผมรู้จักคุณค่าของตัวเอง ซึ่งกระผมสัมผัสได้ว่า ทุกคนรักและหวังดีกับเรา กระผมได้นั่งสมาธิและฟังธรรมะ เรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรม ซึ่งเป็นสิ่งที่กระผมไม่เคยรู้มาก่อน และยิ่งพอกระผมได้ดูภัยคุกคามจากภาคใต้ เห็นเขาฆ่าพระแล้ว รู้สึกสลดใจ บอกตรงๆครับว่า ชายแมนแมนอย่างกระผมก็แทบจะทนดูไม่ได้ ไม่รู้ว่าคนที่ทำ จิตใจของเขาทำด้วยอะไร ณ เวลานั้น กระผมบอกกับตัวเองเลยว่า “เราจะอยู่เฉยๆอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ตอนนี้ประเทศไทยกำลังอยู่ในภาวะวิกฤต เราจะมานอนหรือนิ่งเฉยอีกได้อย่างไรยัง จะรอให้พระพุทธศาสนาไม่มีอยู่บนแผ่นดินนี้แล้วหรือ ถึงจะคิดได้ แล้วลูกหลานของเราต่อไปล่ะ เขาจะอยู่กันอย่างไร ถ้าเราไม่ช่วยกันฟื้นฟูพระพุทธศาสนากันตั้งแต่ตอนนี้”

 

        หลวงพ่อครับ ตอนนี้กระผมอยากบวชต่อไปเรื่อยๆ กระผมภูมิใจที่ได้มาเป็นทหารนักรบกล้าแห่งกองทัพธรรมครับ เพราะคิดว่า ตรงนี้นี่แหละ ที่จะสามารถทำให้กระผมกอบกู้และฟื้นฟูพระพุทธศาสนาได้ถึงแก่น ถึงต้นตอของปัญหา กระผมอยากเป็นคนหนึ่งที่ช่วยหลวงพ่อกอบกู้พระพุทธศาสนา จะไม่ยอมให้พระพุทธศาสนาต้องมาเสื่อมหรือถดถอยในยุคของกระผมครับ กระผมจึงอยากจะฝากถึงชายแมนแมนทุกคนว่า  ถ้าคุณแน่จริง คุณกล้าจริง อยากให้คุณเข้ามาบวช เอาความกล้ามาใช้ในทางที่ถูกต้อง ซึ่งสิ่งนี้จะเป็นบุญใหญ่และเป็นการตอบแทนพระคุณพ่อแม่อย่างแท้จริงอีกด้วยครับ

 

        สุดท้ายนี้ กระผมกราบขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่เมตตาจัดโครงการบวชขึ้น ทำให้กระผม...จากคนที่ไม่มีใครคิดว่าจะดีได้แล้ว ได้กลับกลายมาเป็นพระแท้ ที่จะขออุทิศชีวิตนี้ปกป้องและฟื้นฟูพระพุทธศาสนา และจะตั้งใจฝึกตัวให้เป็นพระแท้ที่โลกต้องการให้ได้ครับ หลวงพ่อครับ กระผมอยากจะบอกหลวงพ่อจากดวงใจของพระลูกชายดวงนี้ว่า “กระผมรักและเคารพหลวงพ่อมากครับ”

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระวันชัย ชุติปุณฺโณ