9.เมตตาบารมี คือ ความรัก ความปรารถนาดี หรือความคิดช่วยเหลือเกื้อกูลให้ผู้อื่นมีความสุขความเจริญ สำหรับพระโพธิสัตว์ผู้มุ่งปรารถนาจะนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากกองทุกข์ไปสู่ฝั่งพระนิพพานนั้น ตัวท่านจะต้องมีคุณสมบัติพิเศษอันสำคัญประการหนึ่ง นั่นก็คือ ความน่าเข้าใกล้อันเกิดจากความรัก และความปรารถนาดี แบบ...ไม่เลือกที่รักผลักที่ชัง

 

 

        เรียกได้ว่า ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม หากได้พบได้เจอ หรือได้ยินแค่เพียงเสียงของพระโพธิสัตว์แล้ว ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นมิตรหรือศัตรู ความรู้สึกสบายอกสบายใจ และความรู้สึกที่อยากจะเข้าใกล้ เพื่อจะสนทนาปราศรัย (อันเป็นไปเพื่อการสั่งสมบุญสร้างบารมี)-กับพระโพธิสัตว์ ย่อมเกิดขึ้นกับใจของบุคคลผู้นั้นอย่างอัศจรรย์ ดังนั้น เมตตาบารมีจึงเป็นบารมีที่จะคอยหล่อหลอมและส่งเสริมให้พระโพธิสัตว์ มีจิตใจที่อ่อนโยน มีเมตตาน่าเข้าใกล้ และมีความรักความปรารถนาดีต่อสรรพสัตว์ทั้งหลายอย่างแท้จริง

 

 

 

        แม้พระโพธิสัตว์จะประสบพบเจอกับบุคคลผู้ไม่หวังดี ที่คอยคิดเบียดเบียนประทุษร้ายตัวท่าน แต่สำหรับพระโพธิสัตว์แล้ว แทนที่ท่านจะคิดประทุษร้ายต่อบุคคลผู้นั้นคืน ท่านก็หาได้ทำเช่นนั้นไม่ ตรงกันข้าม พระโพธิสัตว์กลับยิ่งมีแต่ความรู้สึกที่เมตตาปรารถนาดีต่อบุคคลผู้นั้น และพร้อมจะให้อภัยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่บุคคลผู้นั้นได้ผิดพลาดกระทำลงไปอีกด้วย

 

 

 

        ด้วยเหตุนี้เอง กระแสแห่งความรัก ความเมตตา และความปรารถนาดีของพระโพธิสัตว์ จึงได้แผ่ขยายไปสู่สรรพสัตว์ทั้งหลายในทุกหนทุกแห่งอย่างไม่มีประมาณ โดยไม่เลือกเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ใดๆ ด้วยความคิดว่า สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วนต่างก็เป็นหมู่ญาติอันเป็นที่รักของท่านทั้งสิ้น และด้วยความรักความเมตตาและความปรารถนาดี อันไม่มีประมาณของพระโพธิสัตว์นี้เอง จึงทำให้ท่านคิดปรารถนาที่จะนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลาย ให้ข้ามพ้นจากห้วงทะเลแห่งกองทุกข์หรือวัฏสงสารนี้ไปให้หมด

 

 

 

        ดังนั้น การบำเพ็ญเมตตาบารมีของพระโพธิสัตว์ จึงอุปมาเหมือนกับสายน้ำย่อมแผ่ความเย็นให้กับคนดีและคนเลวโดยเสมอกัน อีกทั้งยังสามารถชำระล้างมลทิน คือ ธุลี ให้แก่คนทุกชนชั้นรวมไปถึงสรรพสัตว์ทั้งหลายได้ ฉันใด พระโพธิสัตว์ทั้งหลายย่อมเพิ่มพูนเมตตาในชนทั้งหลาย ทั้งที่เคยเกื้อกูลและที่ไม่เคยเกื้อกูลแก่ตัวท่าน โดยไม่เลือกชนชั้น วรรณะ เพศ วัย หรือเผ่าพันธุ์ใดๆ ฉันนั้น

 

 

 

<< ตอนที่ 88 อธิษฐานบารมี

พระศรีอริยเมตไตรย์

ตอนที่ 90 อุเบกขาบารมี >>