ลูกชื่อ โสภา ลิมปอังศุ หรือ ลูกนิด อายุ 41-ปี ปัจจุบันเปิดแผงลอยขายเสื้อผ้าเด็ก อยู่ที่ประตูน้ำค่ะ ก่อนหน้านั้นลูกไม่ได้นับถือศาสนาพุทธหรอกค่ะ แถมยังต่อต้านวัดพระธรรมกายอีกด้วย หรือเป็นประเภทที่วัยรุ่นสมัยใหม่เขาเรียกว่า พวกไม่มีต่อมเอ๊ะ คือ พอฟังข่าวก็เชื่อทันทีโดยไม่เอ๊ะ หรือโดยไม่เข้ามาพิสูจน์ก่อน อีกทั้งพอใครไปวัดพระธรรมกาย ลูกก็จะบอกว่า ระวังถูกหลอกนะ หนำซ้ำลูกยังเปิดร้านคาราโอเกะ ให้นักดริ้งค์ นักแดนซ์ เด็กแวนซ์ เด็กสก๊อย มาดีดดิ้นร้องเพลงกันแบบสุดเหวี่ยง ซ้ำร้ายลูกก็ยังใช้ชีวิตแบบนักเที่ยว คือ ทั้งดื่มทั้งสูบ พอวันเสาร์-อาทิตย์ก็ไปขายเสื้อผ้าแฟชั่นที่ตลาดนัดจตุจักร

 

        แต่หลังจากมีกัลยาณมิตรใช้กุศโลบาย ชวนลูกไปนั่งสมาธิที่พนาวัฒน์ถึงสามครั้ง ลูกก็พลิกชีวิตเลยค่ะ ยอมหักดิบทิ้งชีวิตราตรี เลิกอบายมุข ปิดร้านคาราโอเกะ จนเหลือแต่แผงขายเสื้อผ้าวันเสาร์-อาทิตย์ที่จตุจักรอย่างเดียว จนตอนหลังลูกมีความคิดว่า ไหนๆก็เข้าวัดพระธรรมกายแล้ว หันมาทำบุญทำทาน สร้างบุญใหญ่เสาแก้วพันปีกับเขาแล้ว ลูกก็น่าจะย้ายที่ทำกินไปขายของแถวประตูน้ำ เพื่อจะได้ไปนั่งสมาธิที่ศูนย์ประตูน้ำตอนเย็นได้สะดวก พอคิดอย่างนี้ ลูกก็วางแผนเลิกกิจการขายเสื้อผ้าที่จตุจักรเลยค่ะ โดยไม่สั่งสินค้าเข้าร้านเพิ่ม และจะขายเสื้อที่เหลือให้หมดๆไป แล้วก็คืนแผงเขาไป

 

        ในช่วงที่คิดจะเปลี่ยนที่ทำกินใหม่นี้เอง เป็นช่วงที่ลูกได้ทราบข่าวการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัวพอดี พอทราบแล้ว หัวใจมันซาบซ่าส์อยากจะทำบุญอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ได้แต่ซาบซ่าส์เท่านั้นล่ะค่ะ เพราะช่วงนั้นกำลังบ่จี๊ แต่ถึงจะบ่จี๊ ก็บ่จี๊อย่างถูกหลักวิชา คือ อธิษฐานจิตในใจตลอดว่า ขอให้มีเงินอัศจรรย์ได้สร้างองค์พระให้พ่อกับแม่สักสององค์ก็ยังดี ซึ่งขณะที่คิดวนๆในเรื่องสร้างพระ จู่ๆฝนฟ้าก็ตกลงมา ทำเอาเสื้อผ้าที่ใส่รถขนเข้าร้านปลิวเปียกเลอะเทอะไปหมด แต่ก็แปลกนะคะ ลูกกลับไม่หงุดหงิดเลย เพราะใจมันมัวแต่วนเวียนคิดถึงแต่เรื่องสร้างพระ

 

        ทันใดนั้นเอง ก็มีลูกค้าคนหนึ่งเดินดุ่ยๆเข้ามาในร้าน แล้วก็หยิบตัวอย่างเสื้อมาให้ลูก แล้วก็สั่งเอาสีละสามสิบตัว ทำอย่างกับว่าร้านของลูกเป็นร้านขายส่ง ทั้งๆที่ลูกขายปลีก จากนั้นเขาก็ไม่รอช้า คว้าตัวนั้นหยิบตัวนี้ หยิบไปหยิบมา รวมมูลค่าสินค้าปาเข้าไปถึง 80,000-บาท จนลูกตกใจอุทานขึ้นในใจว่า “เฮ้ย...ซื้อจริงรึเปล่าวะ”-แต่พอเขาจ่ายสตางค์ ถึงได้เชื่อว่าจริง และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็สั่งออเดอร์เสื้อไว้อีก 70,000-กว่าบาท วันนั้นทำเอาลูกตะลึงไปเลยค่ะว่า อะไรกันนี่ มันเป็นไปได้อย่างไร แค่คิดจะสร้างพระก็ได้เงินมาขนาดนี้เลยหรือ คนซื้อเป็นเทวดามาโปรดหรือเปล่า เพราะตั้งแต่เปิดร้านมานานห้าปี ไม่เคยขายได้ถึงขนาดนี้มาก่อน และที่ผ่านๆมาขายได้มากสุดในชีวิตก็แค่สี่หมื่นบาทเท่านั้น ซึ่งพอลูกหักกลบ ลบหนี้แล้ว ก็เหลือกำไรสร้างองค์พระให้พ่อกับแม่คนละองค์จริงๆค่ะ

 

        หลวงพ่อคะ ลูกรู้สึกมีความสุขเบิกบานเหลือเกินค่ะ จากนั้นจึงอธิษฐานต่อว่า ขอให้ได้ที่ขายของที่ประตูน้ำเป็นอัศจรรย์ พออธิษฐานได้ไม่ถึงวัน ก็ได้ทันทีเลยค่ะ อะไรมันจะเซอร์ไพรซ์ขนาดนี้ เพราะการหาที่ขายของแถวประตูน้ำไม่ได้หากันได้ง่ายๆ และเป็นย่านธุรกิจที่มีการแก่งแย่งกันสูงมาก แต่เนื่องจากได้ที่เร็วเกินไป ลูกคิดไม่ทันว่าจะเอาอะไรมาขายดี จึงเอาสินค้าหลากหลายมาแบกะดินขายมั่วๆไปก่อน จนตอนหลังลูกก็พัฒนาจากแบกะดิน มาเป็นแผงลอยขนาดสองคูณสองเมตร เปิดขายเสื้อผ้าเด็ก กางเกงยีนส์เด็ก

 

 

 

        หลวงพ่อคะ เมื่อลูกพัฒนาธุรกิจแล้ว ก็ได้พัฒนาจิตใจไปพร้อมๆกัน คือ ขยายใจไปว่า แม่ค้าแผงลอยอย่างเรา ต้องสร้างองค์พระให้ได้สัก 100-องค์ ซึ่งหลังจากขยายใจแล้ว เกิดอะไรขึ้นทราบไหมคะ คือ แผงลอยขนาดสองคูณสองเมตรของลูก มียอดขายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จากหนึ่งตัว สองตัว ก็เป็นสิบ เป็นร้อย จนถึง 1,000-ตัวต่อวัน และพุ่งขยับแบบไม่ตก จนปัจจุบันบางวันยอดขายพุ่งไปที่สองหมื่นตัวต่อวัน จนลูกมีเงินทยอยสร้างพระไปถึงหกสิบกว่าองค์แล้วค่ะ นี่ยังไม่นับบุญอื่นที่ได้ทำกับหลวงพ่อทุกบุญนะคะ ซึ่งก็แทบไม่มีใครเชื่อหรอกค่ะว่า จากแม่ค้าแบกะดินอย่างลูก ที่ก้าวมาเป็นแม่ค้าแผงลอยเล็กๆ จะมียอดขายพอๆกับโรงงานระดับย่อมๆเลยทีเดียว นี่...ไม่เรียกว่าบุญ แล้วจะเรียกว่าอะไรคะ แถมเสื้อผ้าเด็กของลูก ซึ่งดูแล้วไม่น่าจะขายดีอะไรได้ขนาดนั้น เพราะไม่ใช่เสื้อผ้าแฟชั่นของผู้ใหญ่ที่ฮิตกว่า และแม้ในช่วงนี้ที่เศรษฐกิจตกต่ำมาก ลูกก็ยังขายได้เรื่อยๆ

 

        หลวงพ่อคะ หากมีคนมาถามลูกว่า ทำไมทุ่มทำบุญอะไรขนาดนี้ ลูกก็จะขอบอกว่า เรามาถึงวัดช้า มัวแต่เสียเวลาต่อต้านวัดอยู่ กว่าจะเข้าใจอะไรๆ วัดก็สร้างโน่นสร้างนี่เสร็จไปเยอะแล้ว ซึ่งในเมื่อลูกมาช้า ลูกจึงจำเป็นต้องรีบโกยบุญเร็ว ซึ่งพอโกยบุญเร็ว บุญก็ส่งผลเร็วแรงอย่างชนิดที่แทบไม่น่าเชื่อนี่แหละค่ะ อีกทั้งเมื่อก่อน ลูกก็ใช้เงินเปลืองพอๆกับทำบุญที่นี่แหละค่ะ แต่ลงขวดหมด เผาไปกับบุหรี่หมด

 

        สุดท้ายนี้ ลูกก็อยากชวนทุกคนมาสร้างพระค่ะ แม้สร้างแล้วก็สร้างอีกได้ เพราะยิ่งสร้างเยอะยิ่งรวยเยอะ ลูกพิสูจน์มาแล้ว คือ จากเดิมสร้างแค่สององค์ พอขยับใจไปที่ 100-องค์ เงินทองมันก็ไม่รู้มาจากไหน และอย่าลืมมาเป็นหนึ่งในกองพันฉลองชัย ชิตังเม กันนะคะ

 

ป.ล.ลูกมีข่าวฝากประชาสัมพันธ์ค่ะ คือ กลุ่มประตูน้ำของเราจะมีการจัดสัมมนาสร้างองค์พระ โดยผู้นำบุญเก่าจะชวนคนใหม่ๆไปรับข้อมูลรวยกันถ้วนหน้า ที่โรงแรมอินทรา ตั้งแต่เวลาหกโมงเย็นถึงสามทุ่ม ในวันเสาร์ที่ 9-เมษายน พ.ศ.2554-ที่ห้องหมิงพาเลซ ชั้น 4-ทุกคนสามารถไปร่วมงานสัมมนานี้ได้นะคะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

กัลฯโสภา ลิมปอังศุ