ถึงเธอจะเปลี่ยนไปกี่ครั้ง ฉันก็ยังเหมือนเดิม

    ครอบครัวของลูก เดิมมีภูมิลำเนาอยู่แขวงสุวรรณเขตประเทศลาว จึงยังมีความเชื่อและนับถือผีบ้าน ผีเมือง เจ้าทรงผีสิงต่างๆ แม้ว่าต่อมาครอบครัวของลูกจะได้ย้ายมาอยู่ที่รัฐโอเรกอน เมืองพอร์ตแลนด์ สหรัฐอเมริกา ตั้งแต่เมื่อ 27ปีก่อน ซึ่งขณะนั้นลูกมีอายุเพียง 9ขวบเท่านั้น แต่ความเชื่อเหล่านั้นก็ยังคงมีอยู่จนถึงปัจจุบัน ลูกขอเล่าประวัติของครอบครัวลูกดังนี้คะ...

 

    คุณพ่อของลูก ปัจจุบันอายุ 80ปี ท่านเคยเป็นทหารในสงครามโลกครั้งที่2 ต้องเข่นฆ่าข้าศึกเป็นจำนวนมาก หลังสงครามสงบท่านก็มาใช้ชีวิตอย่างสามัญชนทั่วไป ที่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ตั้งวงพบปะสังสรรค์ในยามเย็นที่บ้านเพื่อน พอเมาได้ที่แล้วก็ไม่ยอมกลับบ้าน ใครไปตามก็ไม่กลับ จึงส่งลูกไปตามบ้าง พอไปถึงลูกก็ทำเสียงดุดุบอกกับท่านว่า “ไป...กลับบ้านได้แล้ว” เพียงครั้งสองครั้งเท่านั้น ท่านก็ยอมกลับแต่โดยดี

 

    ที่เป็นเช่นนี้ คงเป็นเพราะคนทรงชาวลาวเคยบอกคุณพ่อไว้ว่า ตัวลูกคือ คุณย่า (คุณแม่ของท่าน) กลับชาติมาเกิด คุณพ่อคงคิดว่าแม่ของท่านมาตามให้กลับบ้าน จึงไม่กล้าขัดใจแม่ ดังนั้นพอคุณพ่อเมาทีไร ลูกจึงต้องมีหน้าที่ไปพาท่านกลับบ้านทุกครั้ง

 

    แต่เมื่อย้ายมาอยู่อเมริกาได้ 2-3ปี คุณพ่อก็เลิกเหล้าเลิกบุหรี่ แบบหักดิบด้วยตนเอง แล้วหันหน้าเข้าวัดเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน โดยไม่กลับไปแตะต้องมันอีกเลย จากนั้นท่านก็ทำบุญทุกบุญทั้งที่วัดลาวและวัดพระธรรมกาย ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว และร่วมบริจาคเงินซื้ออาคารหลังใหม่ สร้างเป็นวัดภาวนาโอเรกอนด้วย

 

    คุณแม่ของลูก ปัจจุบันอายุ 83ปี มีความเชื่อเรื่องเจ้าทรงผีสิง นับถือผีบ้านผีเมือง สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ คุณแม่มีลูกกับคุณพ่อจำนวน 11คน ตายไป 7คน เหลือเพียง 4คนเท่านั้น ลูกทั้ง 4คนที่เหลือรอดมาได้นั้น คุณแม่แก้เคล็ด โดยการนำไปฝากให้เป็นลูกบุญธรรมของหลวงพ่อที่วัดลาว คุณแม่เข้าวัดทำบุญเป็นประจำมาตั้งแต่เล็กๆ ควบคู่ไปกับการบูชาเจ้าทรงผีสิง แม้ย้ายมาอยู่อเมริกาแล้วท่านก็ยังทำเหมือนเดิม

 

    ตัวลูก กำเนิดบนดินแดนฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง แล้วย้ายตามพ่อ-แม่มาอาศัยอยู่อเมริกา ตั้งแต่วัยประถมต้น ความเปลี่ยนแปลงของชีวิตเปิดฉากขึ้น เมื่อก้าวเข้าเรียนในไฮสคูล (High School) ลูกเป็นวัยรุ่นชาวเอเชียที่มีหน้าตาไม่น้อยหน้าใคร จึงมีเพื่อนชายมากมายมาชอบ หนึ่งในนั้นมีหนุ่มชาวลาวอยู่คนหนึ่ง เขารักลูกมาก พอจบไฮสคูลเท่านั้นเขาก็มาขอลูกแต่งงานทันที แต่ลูกก็ปฏิเสธเขาไปทันที อย่างไม่ใยดีเช่นกัน

 

    ลูกเข้าเรียนต่อ Business School พอจบแล้วก็ได้แต่งงานกับ สามีคนแรก ซึ่งเป็นชาวลาว เรามีลูกชายด้วยกันสองคน แต่ชีวิตคู่ของเราทั้งสองหวานชื่นมาได้เพียง 10ปี ก็มีเหตุทำให้ต้องแยกทางกัน สาเหตุคือ ลูกเกิดเบื่อสามีขึ้นมาเฉยๆ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่อยากอยู่ร่วมกับเขา มันอึดอัดขัดใจไปหมด ทั้งๆที่เขาก็ดีแสนดี แต่ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมลูกจึงเบื่อเขาได้ เมื่อถึงขีดสุด ลูกกับสามีจึงแยกกันอยู่คนละที่ แต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่แบบคนรู้จัก และเขายังรักลูกเสมอ ส่วนลูกชายที่น่ารักทั้งสองคนยังอยู่กับลูก

 

    สามีคนที่สองของลูก  คือ เพื่อนชายชาวลาวที่ลูกเคยปฏิเสธ การแต่งงานไปเมื่อครั้งจบไฮสคูลนั่นเอง ลูกไปเที่ยวกับเขาและรู้สึกรักเขา จึงตกลงเป็นภรรยาของเขาโดยไม่ต้องแต่งงาน แต่เขาเป็นคนเจ้าชู้และเป็นร่างทรงของฤๅษีตาไฟ ลูกไปมาหาสู่กับเขาอยู่ระยะหนึ่ง ก็รู้สึกเบื่อเขาขึ้นมาอย่างแรง จึงต้องแยกทางกับเขา

 

    หนึ่งเดือนหลังจากนั้น ลูกก็ตั้งท้องลูกชายคนที่3 ขณะท้องอยู่นั้น ลูกก็ฝันเห็นฤๅษีตาไฟมาหา โดยมาขอให้ลูกต่ออายุให้ ความรู้สึกของลูกในตอนนั้นก็แปลกไปจากเดิม คือ ชอบไปวัดทำบุญ ชอบทำภาวนาทุกคืน อยากไหว้พระสวดมนต์ ที่น่าประหลาดใจอย่างมาก คือ ชอบกินเผือกกินมันเหมือนฤๅษีในนิทานชาดกเลยคะ

 

    ขณะเดียวกัน ลูกก็ได้กลับมาคืนดีกับสามีคนแรกอีกครั้ง และได้เขานั่นแหละที่คอยช่วยเหลือเจือจุนขณะที่กำลังท้องลูกคนที่3 อยู่ หลังคลอดลูกคนนี้ได้ไม่นาน ลูกก็แยกทางกับเขาอีกเป็นครั้งที่2 เพราะโรคเบื่อสามีของลูกนี่แหละทำพิษ ระยะเวลาที่คืนดีกันครั้งนี้ ประมาณ 1ปี การแยกทางกันครั้งนี้เขาพาลูกชายคนที่2 ไปอยู่ด้วย ส่วนคนโตและคนที่3 ยังอยู่กับลูก

 

    ลูกรู้สึกรักลูกชายคนที่3 ที่เกิดกับร่างทรงฤๅษีตาไฟมาก เพราะเขาเป็นคนช่างเอาอกเอาใจ พูดจาไพเราะปากหวาน เมื่อเขาอายุเพียง 5ขวบเท่านั้น เขาก็พูดเรื่องต่างๆที่ลูกเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร เขาจะพูดขณะอยู่กับลูกสองคนในตอนค่ำใกล้เวลาเข้านอน มีอยู่ครั้งหนึ่งเขาพูดว่า เขาตามหา Mommy (ตัวลูก) บนสวรรค์ แต่ไม่พบ เขาเศร้าใจมาก เมื่อมีคนมาบอกว่า Mommy มาอยู่โลกมนุษย์ แล้วเขาก็ตามลงมาที่โลกมนุษย์เพื่อมาดูแล

 

    ต่อมา ลูกก็มีสามีอีกเป็นคนที่3 สามีคนที่สามของลูก เป็นหนุ่มวิศวกรชาวลาว เป็นคนดีและรักลูกมาก เอาใจลูกทุกอย่าง ลูกตกลงเป็นภรรยาของเขาโดยไม่ได้แต่งงาน เราไปมาหาสู่กันเป็นประจำ ไม่นานนักลูกก็ตั้งท้องกับเขา แต่พอรู้ว่าตั้งท้องเท่านั้น โรคเบื่อสามีก็กำเริบอีก ครั้งนี้ความเบื่อทวีความรุนแรงมาก มากยิ่งกว่าที่เคยเป็นกับสามีคนก่อนๆ เพราะเพียงแค่ได้ยินเสียงของเขาทางโทรศัพท์เท่านั้น ก็ทำให้หงุดหงิด โมโหขึ้นมาอย่างรุนแรง พร้อมที่จะฆ่าเขาได้ทันทีหากเขาอยู่ใกล้ๆในขณะนั้น

 

    ในที่สุดลูกจึงขอแยกทางกับเขา แต่ความเบื่อไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น มันรุนแรงเป็นระลอกคลื่นกระทบไปจนถึงลูกในท้องที่เกิดกับเขา จนคิดจะทำแท้ง ยังดีที่ได้แต่เพียงคิดเท่านั้น เพราะความฝันมายับยั้งไว้ก่อน ลูกฝันว่า คนทรงมาให้ลูกแก้วซึ่งมีองค์พระอยู่ภายใน แล้วเขาก็มองเห็นพระเครื่องเรียงกันอยู่ 4องค์ที่สร้อยคอของลูก เขาบอกกับลูกว่า คุณโชคดีจัง มีพระครบ 4องค์เลย ดูแลให้ดีๆนะ พูดจบเขาก็ลากลับ ลูกจึงยุติการทำแท้งลูกชายคนที่4

 

    ก่อนคลอดลูกชายคนนี้เพียงหนึ่งวัน สามีคนแรกซึ่งไม่เคยทอดทิ้งลูกเลยแม้ลูกจะเป็นอย่างไรก็ตาม เขาตั้งใจมาเยี่ยมลูกเพื่อลาไปหาเพื่อนของเขาที่แคลิฟอร์เนีย เมื่อมาถึง เขาเห็นเพื่อนๆที่รู้จักกันเล่นบาสเก็ตบอลอยู่ จึงเข้าไปร่วมเล่นด้วย เป็นเหตุให้เกิดอุบัติเหตุ ถูกเพื่อนชาวฝรั่งรูปร่างอ้วนใหญ่ปะทะเข้าเต็มแรง เขากระเด็นล้มกลิ้ง ข้อเท้าแพลงเจ็บปวดทรมาน ต้องหามมาปฐมพยาบาลที่บ้านของลูก

 

    คืนนั้น เขาจึงต้องนอนทนความเจ็บข้อเท้าอยู่ที่บ้านของลูกนั่นเอง ไม่ได้ไปเยี่ยมเพื่อนดังที่ตั้งใจไว้ เพราะเดินไม่ได้เลย ใกล้สว่างของคืนนั้น ลูกเกิดปวดท้องอย่างกะทันหัน ต้องไปโรงพยาบาลด่วน พอเขาทราบ เขาลืมไปเลยว่าตัวเองเท้าเจ็บเดินไม่ได้ กลับรีบมาช่วยพยุงลูกขึ้นรถพยาบาลเหมือนไม่ได้เป็นอะไร ลูกก็เข้าใจว่าเขาหายปวดแล้วเช่นกัน พอไปถึงโรงพยาบาล เขากลับลุกขึ้นเดินไม่ได้ รถเข็นที่จะมารับลูก กลับต้องรับเขาไปแทน ตัวลูกเองกลับต้องเดินตามรถเข็นของเขาไปที่ห้องคลอด ลูกซึ้งในความดีของเขาจริงๆ จึงคืนดีกับเขาอีกครั้ง

 

    ต่อมา มีหลวงพี่รูปหนึ่งจากวัดพระธรรมกาย เดินทางไปประจำที่รัฐโอเรกอน ท่านมีบ้านพักเป็นที่อยู่แทนวัด ตั้งแต่เช้าจรดเย็นจะเห็นท่านทำงานไม่ได้หยุดเลย ทำงานหนักมาก ทำทุกอย่างที่เป็นงานของที่นั่น ลูกไม่เคยเห็นพระภิกษุที่ไหนทำงานหนักอย่างนี้มาก่อน จึงปรึกษากับสามีว่า เราจะนิ่งดูดาย ทนดูอยู่อย่างเดียวไม่ได้แล้ว ต้องเข้าไปช่วยท่าน จึงบอกท่านว่า จะช่วยท่านสร้างศูนย์ปฏิบัติธรรมโอเรกอนให้สำเร็จ แล้วลูกก็ไปชวนพี่น้องชาวลาวมาช่วยกันได้หลายคน

 

    ต่อมาไม่นาน ลูกและครอบครัวก็ได้บริจาคปัจจัยซื้ออาคารใหม่ใหญ่กว่าเดิม มีที่พักและห้องรวมคนได้ถึง 60คน เพื่อตั้งเป็น วัดภาวนาโอเรกอน ตั้งแต่มีวัดแห่งนี้ ลูกก็เหมือนมีบ้านแห่งที่2 เพราะลูกช่วยงานทุกอย่างเหมือนเป็นอุบาสิกาคนหนึ่งที่นั่น สามีก็เช่นกันเหมือนเป็นอุบาสกประจำวัดภาวนาโอเรกอน

 

    สามีคนแรก และคงจะเป็นคนสุดท้ายของลูก เขาตั้งใจไว้ว่าหากวัดภาวนาโอเรกอนแข็งแรงปักหลักปักฐานได้มั่นคงแล้ว เขาหมดกังวลแล้ว ก็จะก้าวเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร วันนั้น...เราทั้งสองคงต้องแยกทางกันอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เราจะจากกันด้วยความเต็มใจ เปี่ยมด้วยความสุข และความปีติในบุญของเราทั้งสองคน

 

 

1.บุพกรรมใดของคุณพ่อ ท่านจึงต้องมาเป็นทหารในสงครามโลกครั้งที่2 ต้องทำตามหน้าที่ เข่นฆ่าคนเป็นจำนวนมาก ทำบุญอะไรจึงจะพ้นวิบากกรรมนี้ได้ค่ะ ลูกมีกรรมอย่างไรจึงต้องมีหน้าที่ไปตามคุณพ่อกลับ เวลาท่านเมาทุกครั้ง ทำไมท่านจึงเชื่อฟังลูก การพูดกับท่านเช่นนั้น จะเป็นบาปหรือไม่คะ

 

2.คุณแม่มีความเชื่อเรื่องผีบ้านผีเมือง ควบคู่ไปกับการเข้าวัดทำบุญ หากละโลกไปท่านจะมีคตินิมิตเป็นอย่างไร ผู้ที่ต้องทำบุญในพระพุทธศาสนาด้วย และทำตามประเพณีความเชื่อ เช่น เจ้าทรงผีสิงด้วย ทำอย่างไรจึงจะได้บุญมากที่สุดคะ

 

3.คุณแม่มีกรรมอะไร จึงมีลูกตายไปถึง 7คน เหลือเพียง 4คน การนำลูกไปมอบให้เป็นลูกบุญธรรมของพระ มีส่วนให้รอดชีวิตมาหรือไม่คะ

 

4.ลูกและสามีคนแรก (สามีคนปัจจุบัน) สร้างบุญ-กรรมด้วยกันมาอย่างไร จึงต้องพรากจากกัน และกลับมาอยู่ด้วยกันถึงสองครั้งสองครา ทำไมเขาจึงรักลูกอย่างมั่นคง ไม่ทอดทิ้งลูก แม้ลูกจะมีชายอื่นก็ตาม วิบากกรรมใดลูกจึงมีความรู้สึกเบื่อสามีบ่อยๆ จะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้อย่างไรคะ

 

5.บุพกรรมใด ลูกชายคนโต, ลูกชายคนที่สอง จึงมาเกิดกับพ่อ-แม่ที่เดี๋ยวก็ดีกัน เดี๋ยวก็แยกทางกัน สองครั้งสองครา ลูกเข้าใจว่า น่าจะเป็นเพราะกรรมกาเมฯ แต่เป็นแบบใดคะ

 

6.ทำไมลูกจึงรู้สึกรักและผูกพันกับลูกชายคนที่3 มาก เรามีวิบากกรรมในอดีตร่วมกันมาอย่างไรหรือไม่ กรรมใดทำให้เขาต้องพลัดพรากจากพ่อของเขา เขามีความเกี่ยวพันใดกับฤๅษีตาไฟหรือไม่ สิ่งที่เขาพูดในวัยเด็กเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ หรือมีเหตุในอดีตเกี่ยวข้องคะ

 

7.ลูกฝันเห็นคนทรงนำดวงแก้วที่ข้างในมีองค์พระมาให้นั้น เกี่ยวข้องกับลูกชายคนที่4 หรือไม่ ลูกชายคนที่4 ทำกรรมใด จึงต้องจากพ่อของเขาตั้งแต่ยังอยู่ในท้อง และไม่เคยเจอพ่อเลยคะ

 

8.ลูกชายทั้ง 4คนของลูก มีบุญบารมีเพียงพอได้บวชเป็นพระตลอดชีวิตหรือไม่คะ ลูกควรเลี้ยงดูพวกเขาอย่างไร จึงจะทำให้พวกเขามีจิตใจใฝ่ในการสร้างบารมี อยากบวชตลอดชีวิตคะ

 

9.หลานชายของลูก (ลูกของพี่ชาย) ที่ไม่เข้าวัดเพราะเขาเชื่อว่าตายแล้วสูญ หลานชายถูกแก๊งวัยรุ่นชาวเวียดนามแทงตาย ขณะไปเที่ยวบาร์ตอนนั้นเขาอายุได้เพียง 22ปี หลังจากเขาตายเพื่อนๆก็บวชเป็นสามเณรให้ 4คน ลูกก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้ด้วย หลานชายตายแล้วไปไหน วิบากกรรมใดจึงถูกแทงตาย ได้รับบุญที่เพื่อนๆบวชสามเณร และบุญที่ลูกอุทิศไปให้หรือไม่คะ

 

10.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ทำไมจึงพลัดไปอยู่ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง แล้วต้องย้ายไปอยู่ไกลถึงสหรัฐอเมริกา แต่ในที่สุดก็กลับมาเจอหมู่คณะ และลูกต้องทำอย่างไรจึงจะได้ติดตาม พระเดชพระคุณหลวงพ่อไปวงบุญพิเศษได้สำเร็จ โดยไม่ตกหล่น หรือพลัดพรากไปไกล หากเกิดมาสร้างบารมีกันในครั้งต่อไปคะ

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง