หายเมาก็เศร้าเหมือเดิม

Case study

หายเมาก็เศร้าเหมือนเดิม

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าค่ะ

ลูก เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จากบอสตัน มีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัดภาวนา New Jersey โดยมี พี่เหล่ง เป็นกัลยาณมิตร การได้มารู้จักกับหมู่คณะทำให้ทุกอย่างในชีวิตของลูกเปลี่ยนไป พลิกจากดำเป็นขาว จากผิดเป็นถูก ดังเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ค่ะ

ย้อนไปหลายสิบปีก่อนที่เมืองไทย พ่อผู้ให้กำเนิดลูก ซึ่งเป็นทหารชาวแอฟริกัน-อเมริกัน พบรักกับ แม่ผู้ให้กำเนิดลูก ซึ่งเป็นคนไทย หลังจากที่ลูกได้เกิดมาแล้ว ท่านทั้งสองได้นำตัวลูกมาฝากสามีภรรยาชาวไทยคู่หนึ่ง ให้เลี้ยงตั้งแต่เกิด แล้วท่านก็จากไป ลูกจึงไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ที่แท้จริงเลย

พ่อแม่ใหม่ชาวไทย ท่านมีลูกอยู่แล้ว 5 คน ลูกจึงมาอยู่ในฐานะลูกสาวคนสุดท้องของครอบครัว แม้ว่าหน้าตาและผิวพรรณของลูกจะแตกต่างกับพ่อแม่ และพี่ทั้ง 5 คนโดยสิ้นเชิง แต่ไม่มีใครรู้สึกแบ่งแยก ตรงกันข้าม ทุกคนกลับรักตัวลูกมาก เวลามีอะไรดีๆ พวกเขาจะนึกถึงน้องสาวคนสุดท้องคนนี้ก่อนเสมอ ลูกจึงอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างเป็นสุข

แต่ตั้งแต่จำความได้ ลูกก็เห็นแต่ภาพที่ พ่อ ป้า น้า อา ลุง ตา และพี่ๆ ดื่มเหล้าเฮฮาปาร์ตี้สนุกสนานเป็นประจำ ลูกจะคอยวิ่งซื้อเหล้า โซดา กับแกล้ม ให้บรรดาญาติๆตลอดมา จนขึ้น ม.ต้น ลูกเป็นที่รู้จักของเพื่อนในโรงเรียน เพราะลูกมีลักษณะภายนอกไม่เหมือนใคร แต่ลูกก็ยังอยากเด่นมากกว่าเดิม จึงเริ่มกินเหล้า สูบบุหรี่ ซึ่งถือว่าเก๋ เท่ สุดๆ ลูกคบเพื่อนที่ร่วมอุดมการณ์เดียวกัน แม้โรงเรียนจะเลิกบ่าย 3 แต่ลูกกลับถึงบ้านตอน 3 ทุ่ม ทั้งที่โรงเรียนห่างจากบ้านเพียง 10 นาที เพราะพอเลิกเรียน เราก็ไปตั้งวงเมากันตั้งแต่บ่าย หรือบางทีก็หนีเรียนไปกินเหล้าโดยขุดรูหนีลอดใต้กำแพงโรงเรียน ซึ่งเป็นรูเดียวกับที่สุนัขมาขุดไว้ใช้มุดเข้าออก

ดื่มเหล้าเสร็จพอจะกลับบ้าน ลูกจะรีบล้างหน้าล้างตา เคี้ยวหมากฝรั่งดับกลิ่นให้หายเหม็นหายเมา และเดินตัวตรงเข้าบ้าน พ่อแม่จึงไม่มีใครรู้ว่าลูกไปดื่มเหล้ามา เพราะลูกก็หอบหนังสือเรียน อุปกรณ์การเรียน เดินเข้าบ้านยามดึก พ่อของลูกเห็น ก็ได้แต่ปลื้มใจว่า ลูกกลับบ้านดึกเพราะ เรียนหนัก หารู้ไม่ว่า เมาหนัก ต่างหาก นี่คือเหตุการณ์ช่วงมัธยมต้นของลูก และในตอนนั้น ป้าของลูก ก็ดื่มเหล้า และดื่มหนักมากจนไม่เหลือร่องรอยของสาวสวย ที่สะอาดสะอ้าน ท้ายสุดป้าจบชีวิตด้วยโรคตับแข็ง ตอนนั้นญาติทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "สงสารป้าเหลือเกิน" แต่พูดไป มือแต่ละคนก็ยังถือแก้วเหล้าอยู่เช่นเดิม ยังไม่เห็นมีใครคิดเลิกดื่มสักคน อย่าง พี่สะใภ้ของลูก ก็เป็นอีกคนที่ดื่มเหล้าจัด วันดีคืนดีอยู่ๆเธอก็น้อยใจสามี จึงแก้ปัญหาด้วยการดื่มเหล้าให้ลืมความเศร้า แต่เอาเข้าจริงๆแทนที่จะลืมความเศร้า พอเธอเมาแล้วก็ผูกคอตายไปเลย

แม่ของลูก เป็นคนดีที่ไม่ดื่ม ไม่เล่นไพ่ แต่เข้าวัดทำบุญ แม่จะคอยห้ามคอยเตือน พ่อและพี่ๆไม่ให้ดื่ม แต่ พ่อของลูก ก็ยังรักษาความเมาสม่ำเสมอ ดีใจก็เมา เสียใจก็เมา เมาตั้งแต่ต้นปีถึงสิ้นปี งานวันเกิดถึงงานวันตาย งานบวชถึงงานแต่ง ทุกเทศกาลงานอะไร เอาเป็นโอกาสตั้งวงเหล้าในบ้านอย่างเดียว พ่อจึงได้ตำแหน่งพิเศษเป็น Entertainer ประจำบริษัทไปโดยอัตโนมัติ เวลาพ่อเมาจะร้องรำทำเพลง พ่อมีเพื่อนเยอะเพราะพ่อคุยสนุก เวลาเมาได้ที่ พ่อจะสามารถนั่งคุยกับสุนัขได้รู้เรื่อง

จนวันที่เปลี่ยนแปลงชีวิตพ่อ ตรงกับช่วงปีใหม่ พ่อก็ดื่มฉลองตั้งแต่ 30 ธค.- 1มค. 3วัน3คืน จนท่านล้มป่วย ตอนนั้นพ่อก็เกิดกลัวความตายขึ้นมาเอง ท่านจึงตัดสินใจเลิกเหล้าทันที ลูกดีใจมากจึงฉลองที่พ่อเลิกเหล้าได้สำเร็จ ด้วยการที่ตัวเองเมาหนักกว่าเก่า ยิ่งมาเรียนกรุงเทพฯ เวลาว่างเยอะขึ้น ก็เมากันถวายชีวิต จนเพื่อนที่มหาวิทยาลัย ทำ ถ้วย แชมป์เมาเก่ง มอบให้ลูก เวลาของลูกผ่านไปกับการเมา แม้ลูกไปต่างประเทศแล้ว ก็ยังมั่นคงต่อการดื่มและสูบบุหรี่เสมอมา จนมาเจอแฟนซึ่งก็เป็นคนดื่มจัดเหมือนกัน อย่างกับเป็นเนื้อคู่กัน ไม่มีใครยอมใคร เธอเมา ฉันก็เมา เป็นอย่างนี้กันทุกวัน ใครจัดงานไหนต้องไปดื่ม แล้วคลานกลับบ้านมาด้วยกัน

จนหลังๆลูกมีปัญหากับแฟน ลูกแก้ปัญหาด้วยการดื่มเหล้าให้หนักกว่าเดิม และช่วงนั้นเอง พี่เหล่ง ก็มาชวนลูกไปทำบุญบ้านของเธอ ซึ่งจะนิมนต์พระภิกษุมาด้วย ลูก Alert มากบอกว่าจะชวนเพื่อนไปเยอะๆและจะพากันไปรอล่วงหน้าก่อนวันทำบุญอีกด้วย ที่ดีใจสุดขีด ไม่ใช่เพราะอยากไปทำบุญอะไร แต่ดีใจที่จะได้ไปตั้งวงเหล้า,ไพ่,ไฮโล กับเพื่อนที่ลูกชวนไป ลูกนั่งดื่มจนเช้าในบ้านที่จะทำบุญบ้านนั้นเอง พอหลวงพี่มาถึงประตูบ้าน พวกเราจึงค่อยสลายวงเหล้า วันนั้นลูกต้องนั่งห่างๆ คนอื่นเพราะกลิ่นเหล้ายังเหม็นอยู่เลย นี่คือสภาพของลูกในวันที่เจอหมู่คณะวันแรก

ลูกยังคงเที่ยวสนุกสนานกับการดื่ม แต่อยู่ๆลูกก็ล้มป่วยหนักต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัด ต้องลางาน 2 เดือน แฟนก็ได้โอกาสทิ้งไปเลย เงินเก็บไม่มีเหลือ ค่าเช่าบ้าน ค่าผ่อนรถ ก็ต้องจ่าย แถมยังเป็นหนี้แชร์อีก ชีวิตสาหัสมาก พี่เหล่งแนะนำลูกว่า ให้อธิษฐานจิตเอา “บุญที่เคยทำ” ช่วยให้เราผ่านวิกฤติให้ได้ ลูกก็ได้แต่ “งง” เพราะก็เคยอยู่แต่บาร์, วงไพ่ แล้วจะเอาบุญจากไหน ส่วนที่เคยบริจาคเสื้อผ้า เคยช่วยสุนัขออกลูก แบบนี้จะเรียกว่าบุญหรือเปล่าก็ไม่รู้

เมื่อหายป่วย ลูกกลับไปทำงาน บังเอิญเปิดลิ้นชักเพื่อนเจอ หนังสืออยู่ในบุญ ลูกนั่งอ่านจนจบ รู้สึกประทับใจคำสอนของคุณยาย ยิ่งอ่านยิ่งวางไม่ลง และอยากนั่งสมาธิมาก กลับบ้านคืนนั้นลูกลองนั่งสมาธิ แต่ก็ไม่รู้วิธี จึงแค่นั่งหลับตาเฉยๆ ผ่านไป 5 นาที ก็เมื่อยไปหมดทั้งตัว กระดูกแทบหัก ไม่เห็นเหมือนตอนนั่งเล่นไพ่เลย ที่นั่งเพลิดเพลินได้ทั้งคืน นั่งเสร็จนาทีที่ 5 ลูกก็ยกมือท่วมหัว บอกว่าถ้าลูกเป็นลูกหลานคุณยาย ขอให้นั่งสมาธิได้ หรือได้เห็นคุณยายทีเถอะ แล้วลูกก็นอนหลับ ตกดึกประมาณตีสอง ตีสาม คืนนั้นเอง ลูกเห็นมีใครก็ไม่รู้มานั่งข้างๆเตียง ไม่ว่าหลับตาลืมตาก็เห็นตลอด รุ่งขึ้นลูกไปขอดูรูปคุณยาย เพราะลูกไม่เคยเห็นท่านเลย เห็นปุ๊บลูกก็ร้องไห้โฮ บุคคลที่ลูกเห็นเมื่อคืนคือคุณยายนั่นเอง

ตั้งแต่นั้นมา คนขี้เมาอย่างลูกที่ เช้าฮา เย็นเฮ ค่ำเซ ดึกสร่าง สว่างซ้ำ หรือเคยเอาลังเบียร์ที่ดื่มภายใน 1 เดือนมาต่อกันได้สูงจากพื้นจนถึงเพดาน ก็ตัดสินใจหักดิบทุกอย่างทันทีเพราะอยากเป็นลูกที่ดีของหลวงพ่อและนั่งสมาธิให้ดี ลูกเห็นด้วยที่หลวงพ่อบอกให้คนเลิกเหล้าด้วยการหักดิบ เพราะถ้าลด-ละ จะเลิกไม่ได้ ลูกเห็นคนที่จะเลิกเหล้าแต่มีลีลา มานั่งค่อยๆลด นั่งหาวิธีเลิก ไม่เห็นจะเลิกได้สักราย ซึ่งจริงๆแล้วไม่กินเหล้าก็ไม่เห็นตาย ไม่เห็นมีใครเอามีดมาจี้คอ เอาปืนมาจ่อหัว บังคับให้เรากินเหล้า เห็นมีแต่เอามือตัวเองที่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม จึงเลิกไม่ได้สักที

พอหักดิบแล้ว ลูกก็เริ่มทำหน้าที่ชวนเพื่อนในวงเหล้าให้เลิกตาม แม้ต้องใช้ความเพียรสูงแต่ลูกก็จะทำ ลูกมาช่วยงานวัด ทำทุกบุญ นั่งสมาธิทุกวัน เพราะได้ความสุขที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก จึงได้รู้ว่าที่เราคิดว่าเป็นความสุขตอนดื่มเหล้านั้น เป็นเพียงความเพลินชั่วครู่ชั่วยาม เพราะที่สุดแล้ว เมื่อหายเมาก็เศร้าเหมือนเดิม

คำถาม

1.ทำไมลูกถึงไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริง และทำไมลูกเกิดมาเป็นลูกครึ่งที่มีผิวอย่างนี้

2.ทั้งๆที่ลูกเป็นลูกเลี้ยงในครอบครัว แต่ทำไมทุกคนกลับให้ความรักมาก จนลูกไม่เคยมีปัญหาน้อยใจเลย

3.แม่ทำกรรมอะไรมา ถึงมาเจอพ่อขี้เมาและเล่นการพนัน ทำให้แม่ทุกข์ใจตลอด ทำอย่างไรจะช่วยพ่อแม่ในช่วงท้ายชีวิตท่านได้

4.ป้า, พี่สะใภ้ ตายแล้วไปไหน ได้รับบุญที่อุทิศและมีข้อความฝากถึงหรือไม่คะ

5.ทำไมลูกต้องติดเหล้า ติดอบายมุข ตั้งแต่เด็ก และเจอแต่สิ่งแวดล้อมที่เป็นอบายมุข แต่สุดท้ายก็ได้มาพบกัลยาณมิตรและสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้

6.ลูกกับพี่เหล่งสร้างบุญมาด้วยกันอย่างไร ทำอย่างไรจึงจะมีสิทธิ์ไปดุสิตบุรีคะ

7.ลูกสร้างบุญมากับหมู่คณะอย่างไร ทำไมถึงชอบพูดและถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆให้คนอื่นฟัง ลูกมีบุญพอที่จะทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้เพื่อนในวงเหล้าได้สำเร็จหรือไม่ ด้วยวิธีการใด

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.ลูกไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริง และมีผิวสีอย่างนี้ เพราะกรรมในอดีต เวลามีลูกแล้วจะทอดทิ้ง ให้คนอื่นเอาไปเลี้ยง ส่วนที่มีผิวสี เพราะ กรรมมักโกรธของลูกในอดีตชาติ

2.ทั้งๆที่ลูกเป็นลูกเลี้ยงของครอบครัว แต่ทุกคนกลับให้ความรักจนลูกหมดปัญหาเรื่องน้อยใจ เพราะ ลูกยังมีบุญที่เคยสงเคราะห์ญาติในอดีตตามมาส่งผล

3.แม่มาเจอพ่อขี้เมา และเล่นการพนัน จนทำให้แม่ทุกข์ใจ เพราะกรรมที่แม่คบคนพาลในอดีตประเภทขี้เมา เจ้าชู้ เล่นการพนัน

จะช่วยพ่อแม่ในช่วงท้ายของชีวิตได้ จะต้องแนะนำให้ท่านทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาทุกวันอย่าให้ขาด จะทำให้ใจท่านผ่องใสในบั้นปลาย ตายแล้วจะได้ไปดี

4.ป้าตายแล้ว บุญเก่าในอดีตและบุญปัจจุบันที่ทำบ้างตามประเพณี ได้ส่งผลอุ้มไว้ไม่ให้ไปเกิดในมหานรก ได้ไปเกิดเป็นงูอยู่ริมน้ำ

พี่สะใภ้ตายแล้วจิตเศร้าหมองมาก ได้ไปเกิดในมหานรกขุม 1 และต่อไปจะต้องไปขุม 5 เพราะกรรมที่ฆ่าตัวตายและกรรมดื่มสุรา ขณะนี้ถูกแขวนอยู่บนคานที่พาดปากหลุมถ่านเพลิงดำ และถูกถ่วงที่ขาด้วยก้อนเหล็กร้อนหนักแต่ไม่ตายสักที

5.ลูกต้องติดเหล้าตั้งแต่เด็กและเจอสิ่งแวดล้อมที่เป็นอบายมุข เพราะกรรมในอดีตที่คบคนพาล ที่ดื่มเหล้า เจ้าชู้ เล่นการพนัน ครบสูตรอบายมุข

ต่อมาได้พบกัลยาณมิตรและสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ เพราะ บุญเก่าที่ทำมากับหมู่คณะตามมาส่งผลจึงทำให้กลับตัวได้

6.ลูกกับพี่เคยสร้างบุญร่วมกันมาโดยเคยเป็นกัลยาณมิตรกันมา พี่เขาเคยชวนสร้างบุญ และเกื้อกูลกันมา จึงทำให้เชื่อฟังและอยู่ในโอวาท อีกทั้งเคยเป็นน้องชายบ้าง น้องสาวบ้างในอดีต

จะมีสิทธิ์ไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ จะต้องทำบุญทุกบุญอย่างเต็มที่ และสม่ำเสมอแล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์อย่าได้พลัดกันเลย อีกทั้งอดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด และไม่หวนคืนไป

7.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียง แบบตามอารมณ์ ไม่ค่อยสม่ำเสมอ ดังนั้นชาตินี้จะต้องทำให้เต็มกำลัง

ที่ลูกชอบพูดถ่ายทอดธรรมะให้คนอื่นฟัง เพราะในอดีตลูกเคยมีบุญชอบชวนคนทำความดีอยู่ กอปรกับปัจจุบันเป็นคนมีนิสัยเฮฮา มีเพื่อนมากด้วย

ลูกจะแนะนำผู้ที่ชอบดื่มเหล้าให้เลิกได้ ลูกต้องใช้ความพยายามและต้องอดทน อย่าไปเบื่อรำคาญเสียก่อน เพราะผู้ที่เคยทำหน้าที่กัลยาณมิตรให้กับเราเขายังต้องอดทนกับเรา เราก็ต้องอดทนในการชักชวนแนะนำคนอื่นด้วย