ประโยค10

View this page in: 中文

CASE STUDY

ประโยค10

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพยิ่ง

ลูกเป็นผู้นำบุญ เป็นหนึ่งในสี่สตรีที่เป็นผู้ริเริ่มก่อตั้ง ศูนย์กัลยาณมิตรโคราช ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2529_อันเป็นปีทองของกัลยาณมิตร ตามนโยบายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จนกระทั่งสามารถรวบรวมผู้มีบุญที่มีอุดมการณ์ มีใจเดียวกันได้ จึงเริ่มต้นด้วยการจัดบรรยายธรรม จัดนิทรรศการตามโรงเรียนต่างๆ จนสามารถจัดงานอยู่ธุดงค์ครั้งแรกที่โรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย มีสาธุชนมาร่วมงานประมาณ 1,500คน

หลังจากนั้น ก็ถูกเชิญไปจัดปฏิบัติธรรมอยู่ธุดงค์มากกว่า 20สถาบัน และจัดมาแล้วมากกว่า 50ครั้ง และสามารถรวมหมู่คณะมาที่ศูนย์ได้เป็นจำนวนมากถึง 1,000คน เมื่อทางวัดจัดงานบุญใหญ่ ได้ชวนคนมาวัดประมาณ 200คันรถบัส ชักชวนผู้มีบุญมาร่วมงานที่วัดครั้งละเกือบหมื่นคน

ลูกเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา พันธ์หัวใจไม่เกี่ยง ว่าอย่างไรก็ว่าตามกัน ลูกได้รับความรู้จากคุณครูไม่ใหญ่ ในเรื่องราวกฎแห่งกรรมมากมาย ยิ่งฟังก็ยิ่งเห็นภัยในวัฏสงสาร ลูกจึงมีความตั้งใจจริงที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดให้หมดไปในชาตินี้ โดยขอนำเรื่องราวของตัวเองมาเป็นกรณีศึกษาดังต่อไปนี้เจ้าค่ะ

คุณพ่อของลูก เป็นคนดี มีใจโอบอ้อมอารี ไม่ดื่มเหล้า แต่สูบยาเส้น คุณพ่อเคยบวชเป็นพระภิกษุอยู่ 6พรรษา ภายหลังลาสิกขาแล้วได้มาแต่งงานกับคุณแม่ คุณพ่อประกอบอาชีพเกษตรกรรม และมีความรู้เรื่องแพทย์แผนโบราณ จึงรักษาผู้เจ็บป่วยในหมู่บ้านเสมอมา ไม่ว่าผู้ป่วยจะเป็นไข้ตัวร้อน หรือแม้แต่ตกเลือดเพราะแท้งลูก คุณพ่อก็รักษาให้หายได้ ซึ่งท่านก็ไม่เคยเรียกร้องค่ารักษาใดๆเลย นอกจากนี้ยังช่วยเหลือชาวบ้านทุกเรื่อง จนเป็นที่รักนับถือของชาวบ้าน และได้รับเลือกให้เป็นผู้ใหญ่บ้านอยู่หลายปี จนคุณพ่อชราภาพจึงขอลาออกจากการเป็นผู้ใหญ่บ้าน

ต่อมา คุณพ่อป่วยเป็นโรคเกาต์ โรคกระเพาะอาหาร โรคไต ในคืนสุดท้ายก่อนที่ท่านจะจากไป ก็เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้น คือ เมื่อเวลาประมาณ 19.30น.หลานชายอายุ 14ปีได้ออกไปยืนนอกบ้าน เห็นแสงสว่างบนท้องฟ้าทางทิศเหนือของหลังคาบ้านที่คุณพ่อพักอยู่ แล้วก็เห็นว่ามีลักษณะเป็นเหมือนเมืองๆหนึ่งลอยอยู่ หลานชายเห็นอยู่ประมาณ 15นาที ภาพดังกล่าวก็หายไป

คืนนั้นเอง ลูกได้นำเทปธรรมะเปิดให้คุณพ่อฟังตลอด ดูท่านสงบและก็หลับไป จนกระทั่งเวลาประมาณห้าทุ่มกว่า คุณพ่อร้องโอ๊ย...ด้วยความเจ็บปวดและดิ้นพรวดขึ้นมา ลูกได้เข้าไปประคองท่าน ได้เห็นอาการสามเฮือกสุดท้ายในวงแขนของลูกเอง คุณพ่อเสียชีวิตเมื่อเวลาห้าทุ่มครึ่ง

หลังจากเสร็จพิธีสวดบำเพ็ญกุศล 3วัน ลูกได้นำร่างของคุณพ่อไปมอบให้เป็นอาจารย์ใหญ่ของนักศึกษาแพทย์ ขณะนั้นลูกลองจับร่างของคุณพ่อดู มือของท่านอุ่นๆ และผิวพรรณนุ่มเหมือนมีชีวิต หน้าตาสดใส ซึ่งทำให้ลูกแปลกใจกับสภาพศพของท่านมากเจ้าค่ะ

คุณแม่ของลูก เป็นลูกสาวคุณหลวง ซึ่งเป็นนายอำเภอของอำเภอแห่งหนึ่งในโคราช เท่ากับว่าคุณแม่เป็นลูกสาวคุณหลวง และเป็นหลานย่าโมเจ้าค่ะ หลังแต่งงานกับคุณพ่อแล้ว ท่านมีลูกด้วยกัน 8คน เมื่อคุณแม่อายุ 42ปี ท่านตกจากที่สูง แขนซ้ายพิการงอไม่ได้เลย ทำให้มีอาการร้อนตามแขนขาอยู่ 2-3ปี แต่ภายหลังหายได้ด้วยสมุนไพร ก่อนคุณแม่ตาย ลูกและพี่สาวคอยเตือนสติให้ท่านนึกถึงพระพุทธเจ้า และเปิดเทปธรรมะให้คุณแม่ฟังตลอด ลูกๆเฝ้าดูอาการของท่านจนสิ้นลมหายใจอย่างสงบ ขณะอายุได้ 89ปี

สามีของลูก มีอาชีพรับราชการ ในสมัยที่สามียังแข็งแรงใช้ชีวิตแบบบุญปนบาป คือ บุญก็ทำกรรมก็สร้าง สุรา นารี พาชี กีฬาบัตร หวยเบอร์ เป็นหมด รวมทั้งคบกับผีเจ้าเข้าทรง มาเลิกได้เมื่อเริ่มป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูง

ต่อมา สามีลาออกจากงาน ทำให้ลูกได้นำเงินของสามีที่ได้จากการลาออกจากงาน มาให้เขาได้ทำบุญใหญ่ตลอดมา เขาเคยบอกว่าจะมาบวชเมื่ออายุ 58ปี แต่พอสามีอายุ 58ปี เขากลับเปลี่ยนใจไม่ยอมบวช โดยบอกเหตุผลว่าเป็นฆราวาสทำงานได้สะดวกกว่า ลูกเองก็ไม่ได้คะยั้นคะยออะไรเขาอีก พออายุได้ประมาณ 59ปี วันหนึ่งเขาก็ป่วยเป็นอัมพาตครึ่งซีกซ้าย แต่พอช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง ปัจจุบันสามีอายุ 65ปี เป็นอัมพาตได้ 6ปีแล้วเจ้าค่ะ

พระลูกชายองค์เล็ก ในวัยเด็กเป็นคนเรียบร้อย เงียบขรึมมุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว อดทน คำพูดมีแต่สาระ เมื่ออยู่ชั้นอนุบาล หนังสือที่ท่านชอบอ่าน คือ พุทธประวัติ และนิทานชาดก ท่านตอบปัญหาธรรมะกับทางก้าวหน้าได้รับรางวัลชมเชยเมื่อปี พ.ศ.2535_ทั้งยังได้รับใบประกาศเกียรติคุณของโรงเรียน เป็นผู้นำด้านคุณธรรม ชอบติดตามแม่ไปจัดงานค่ายธุดงค์ตามโรงเรียนต่างๆ มีหน้าที่เป็นอุปัฏฐากพระอาจารย์ เมื่อครูประจำชั้นถามความรู้สึกของเด็กๆว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร ท่านจะตอบว่า “อยากเป็นพระ” คุณครูงง...ไปเลยค่ะ

จากนั้น ท่านได้มาบวชสามเณร 3ครั้ง คือ ตอนอายุ 9ปี 12ปี และ 14ปี และในการบวชสามเณรครั้งสุดท้ายนี้เอง ท่านได้ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ที่จะอยู่ในเพศบรรพชิตตลอดชีวิต ทั้งๆที่ในขณะนั้นท่านยังอยู่ในระหว่างการเรียนชั้นมัธยมปีที่2_แม้แม่จะชี้แจงเหตุผลทางการศึกษา ขอให้มาเรียนให้จบม.3ก่อน แต่ท่านไม่ยอมตอบ ได้แต่อ้ำอึ้งเหมือนกลั้นน้ำตา และท่านยังบอกอีกว่า...

“แม้จะอยู่รูปเดียวก็สามารถอยู่ได้ เมื่อบวชเข้ามาแล้วจะไม่กลับออกไปอีก เพราะมีมรรคผลนิพพานเป็นแก่นสาร จะไม่ว้าเหว่ เณรอยากอยู่ที่นี่ อยากบวชปฏิบัติธรรม และอยากเผยแผ่พระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”

นั่นคือความมุ่งมั่นของท่าน ตัวลูกผู้เป็นแม่จึงได้อนุโมทนาบุญกับท่านและลากลับ ท่านได้เรียนภาษาบาลีที่เป็นภาษาสวรรค์ จนได้เปรียญธรรมประโยค9และในตอนนี้ ท่านกำลังศึกษาพระไตรปิฎกในตัว นั่นคือประโยค10อยู่ค่ะ เพราะมีพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้กำลังใจลูกเณรอยู่เสมอ

ต่อมา ท่านอุปสมบทเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ.2548 ตลอดระยะเวลาสิบปีในการสร้างบารมี พระลูกชายบอกว่า พระอาจารย์และหมู่คณะมีความเป็นกันเองอย่างพี่น้อง อยู่กันอย่างสบายใจ และเป็นกัลยาณมิตรซึ่งกันและกัน ท่านมีมโนปณิธาน บำเพ็ญสมณธรรม เพื่อติดตามพระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์ และหมู่คณะไปทุกภพทุกชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรม

ส่วน พระลูกชายองค์โต ก่อนบวช ท่านได้ดูแลพ่อที่เป็นอัมพาต ครั้งแรกก็ปรนนิบัติช่วยเหลืออย่างดี แต่ต่อมาเมื่อพ่อไม่ค่อยสนใจทำกายภาพบำบัดตามคำแนะนำของแพทย์ ทำให้พ่อกับลูกชายทะเลาะกัน ลูกก็จะไกล่เกลี่ยให้ลูกชายขอโทษพ่อ และขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ซึ่งลูกชายก็ได้ทำแล้วค่ะ ลูกได้เตรียมตัวให้พระลูกชายบวชพระมาหลายปี โดยปลูกฝังว่า เป็นผู้ชายคือผู้ได้โอกาส โชคดีกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง และได้ปิดอบายให้กับพ่อ-แม่ด้วย ซึ่งพระลูกชายองค์โตก็ได้บวชพระช่วงเข้าพรรษาปี พ.ศ.2549 นี้เอง

พระลูกชายทั้งสององค์ ขณะนี้เป็นพระภิกษุอยู่ที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งลูกเต็มใจและยินดีอย่างยิ่ง ที่จะยกพระลูกชายทั้งสองให้เป็นพุทธบุตร เป็นลูกพระธัมฯ ตลอดชีวิตของท่านเจ้าค่ะ

ตัวลูก เคยแท้งลูกไปหนึ่งครั้ง เมื่ออายุครรภ์ 5เดือน นอกจากนี้ตัวลูกเคยเป็น โรคธาลัสซีเมียร์ ตั้งแต่ปี พ.ศ.2540_มีอาการเหนื่อยง่าย อ่อนเพลียมากกว่าคนปกติ แม้แต่ก้าวขึ้นบันไดได้เพียง 2ขั้น ลูกก็จะเหนื่อยนานถึง 15นาที เมื่อลูกไปหาหมอ หมอให้ยาบำรุงเลือดมาทาน และตัวลูกได้ดูแลสุขภาพด้วยการไม่นอนดึก พักผ่อนให้เพียงพอ อาการก็ดีขึ้นเป็นลำดับ และหายขาดในปี พ.ศ. 2544 เป็นปกติจนทุกวันนี้

ลูกขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ช่วยแก้ข้อสงสัยดังนี้เจ้าค่ะ

1.บุพกรรมใด ทำให้คุณพ่อของลูกป่วยเป็นโรคเกาต์ โรคกระเพาะอาหาร โรคไต ทำไมหลานชายจึงเห็นเมืองๆหนึ่งที่มีแสงสว่าง ลอยอยู่เหนือหลังคาบ้านก่อนคุณพ่อจะเสียชีวิต สิ่งที่หลานชายเห็นคืออะไร เหตุใดจึงเห็นคะ

2.คุณพ่อของลูกตายแล้ว ไปอยู่ภพภูมิใด มีความเป็นอยู่อย่างไร ลูกทำบุญอุทิศไปให้ ท่านได้รับแล้วเป็นอย่างไรคะ

3.คุณพ่อของลูกหมดอายุขัยหรือไม่ ทำไมตายแล้ว 3วัน มือของท่านอุ่นๆ ผิวพรรณนุ่มเหมือนมีชีวิต ศพดูอิ่มเอิบสดชื่นกว่าตอนมีชีวิตเป็นเพราะเหตุใด หรือว่าคุณพ่อตายเพราะฉีดยา ถ้าคุณพ่อยังไม่เสียชีวิตแต่ลูกให้ฉีดยาศพ ลูกจะมีวิบากกรรมอย่างไรคะ

4.บุพกรรมใด ทำให้คุณแม่ตกจากที่สูง แขนซ้ายพิการงอไม่ได้เลย ทำให้มีอาการร้อนตามแขนขาอยู่ 2-3ปี และหายด้วยสมุนไพรในภายหลังเป็นเพราะเหตุใด คุณแม่ตายแล้วไปไหน มีอะไรฝากบอกลูกบ้างหรือไม่คะ

5.เหตุใด สามีของลูกอยู่ๆก็ป่วยเป็นอัมพาตครึ่งซีกซ้ายได้ 6ปีมาแล้ว แต่พอจะช่วยเหลือตัวเองได้ สามีจะมีทางรักษาให้ดีขึ้นกว่าเดิม หรือหายจากอาการเป็นอัมพาตหรือไม่ ทำอย่างไรจะหมดวิบากกรรมเร็วๆคะ

6.สามีตั้งใจว่าจะบวชเมื่ออายุ 58ปี แต่พออายุ 58ปี เขากลับเปลี่ยนใจไม่ยอมบวช เขาไม่ได้ทำในสิ่งที่เคยตั้งใจ จะมีวิบากกรรมอย่างไรหรือไม่คะ

7.พระลูกชายทั้งสองรูป ก่อนมาเกิดมาจากที่ใด ผังบวชหนาแน่นหรือไม่ จะสามารถอยู่ในสมณเพศจนหมดสิ้นอายุขัยทั้งสองรูปหรือไม่ มีหน้าที่อย่างไรในกองทัพธรรม และมีผลการปฏิบัติธรรมในอดีตเป็นอย่างไรคะ

8.อดีตที่ผ่านมาก่อนที่พระลูกชายคนแรกจะบวช ท่านเคยแสดงอาการไม่ดีต่อพ่อ จะได้รับวิบากกรรมอย่างไร บุญที่บวชจะแก้ไขวิบากกรรมนี้ได้หรือไม่คะ

9.ลูกคนแรกที่แท้งเมื่ออายุครรภ์ 5เดือน เกิดจากสาเหตุใด และขณะนี้อยู่ภพภูมิใด ลูกทำบุญอุทิศให้ ได้รับหรือไม่ อีกนานเท่าไรเขาจึงจะพ้นวิบากกรรมนี้คะ

10.บุพกรรมใด ทำให้ลูกเป็นโรคธาลัสซีเมียร์ แต่เพราะบุญใดทำให้ลูกเป็นโรคนี้เพียง 4ปี เพียงเพราะทานยาและดูแลสุขภาพก็หายขาดได้ แต่ทำไมคนป่วยอื่นๆที่เป็นโรคนี้ บางคนร่างกายจะอ่อนเพลียมาก ต้องถ่ายเลือดบ่อยๆ เสียค่าใช้จ่ายมาก และเป็นโรคนี้ตลอดชีวิต ทำไมจึงแตกต่างกันคะ

11.ในปัจจุบันผู้บุกเบิกศูนย์โคราชชุดแรก เข้าสู่วัยชรากันเป็นส่วนใหญ่ จึงทำให้รวมใจผู้มีบุญได้น้อยลงกว่าเดิม แต่สำหรับพลังใจของลูกอยากจะชักชวนคนโคราชทั้งหมดมาเป็นลูกพระธัมฯ ควรทำอย่างไร จะสมหวังหรือไม่คะ ลูกรอผู้มีบุญมาทำหน้าที่ผู้นำทีม ลูกจะต้องทำอย่างไรเจ้าคะ

12.พุทธันดรที่ผ่านมา ลูกเป็นอะไร และมีหน้าที่อย่างไรในกองทัพธรรมคะ ภพชาติต่อไปลูกปรารถนาจะประพฤติพรหมจรรย์ และอยากเป็นผู้ชาย เพื่อจะเป็นผู้ได้โอกาส ลูกจะต้องสร้างบุญและปฏิบัติตัวอย่างไรคะ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อของลูกป่วยเป็นโรคเกาต์ โรคกระเพาะ โรคไต เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารในอดีตและปัจจุบัน ทำให้ป่วยเป็นโรคเกาต์ และโรคกระเพาะ

ส่วนที่เป็นโรคไต เพราะกรรมที่ปลอมปนพืชผลทางการเกษตร เพื่อขายให้ได้ปริมาณเยอะๆ มาส่งผล

หลานชายเห็นเมืองๆหนึ่งที่มีแสงสว่างลอยอยู่เหนือหลังคาบ้านก่อนคุณพ่อเสียชีวิตนั้น ก็เป็นเรื่องจินตนาการของเด็กๆ อย่าเอามาเป็นเรื่องจริงจัง เป็นตุเป็นตะ

2.คุณพ่อตายแล้ว ก็ไปเป็นอากาสเทวา ด้วยบุญที่ทำตามประเพณี บุญที่สงเคราะห์ช่วยเหลือชุมชนหมู่บ้าน

ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้ท่านมีสภาพความเป็นอยู่ดีขึ้นกว่าเดิมในทุกด้าน

3.คุณพ่อตายเพราะหมดอายุขัย แต่ตายแล้ว 3วันมือยังอุ่นเหมือนมีชีวิต ศพดูสดชื่น เพราะฉีดยารักษาศพไว้เร็ว

ท่านตายแล้ว จึงได้ฉีดยา อย่าไปกังวลจนเกินไป

4.คุณแม่ตกจากที่สูงแขนซ้ายพิการงอไม่ได้เลย ทำให้ร้อนตามแขน-ขาอยู่ 2-3ปี และหายได้ด้วยสมุนไพรในภายหลัง เพราะกรรมในอดีตในสมัยเป็นเด็ก ได้เล่นแกล้งเพื่อนที่ปีนต้นไม้อยู่ จนเพื่อนตกลงมาทำให้แขนพิการวิบากกรรมนี้ มาส่งผล

ต่อมา อาการร้อนตามแขน-ขาหายได้ เพราะวิบากกรรมเริ่มเบาบางลง จะรักษาอย่างไรก็หาย

คุณแม่ตายแล้ว ก็ไปเป็นอากาสเทวา มีวิมานอยู่ใกล้กับคุณพ่อ ด้วยบุญที่ทำตามประเพณี
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้มีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่าเดิมในทุกด้าน
ท่านฝากอนุโมทนาขอบคุณ ที่ลูกอุทิศบุญไปให้ทุกอย่าง

5.สามีป่วยเป็นอัมพาตครึ่งซีกซ้ายได้ 6ปีมาแล้ว แต่พอช่วยเหลือตัวเองได้นั้น เพราะกรรมในอดีต ได้เคยเลี้ยงสัตว์ไว้ขายให้เขาฆ่า มาส่งผล

แต่เพราะไม่ได้ฆ่าเอง จึงทำให้พอช่วยเหลือตนเองได้

ให้สั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ให้มากๆ บ่อยๆ แล้วอุทิศบุญกุศลไปให้ยังสัตว์ที่เคยไปเบียดเบียนเอาไว้ อีกทั้งอธิษฐานจิตให้บุญนี้ไปตัดรอนวิบากกรรม ให้หนักเป็นเบา เบาเป็นหาย

6.สามีตั้งใจบวชตอนอายุ 58ปี แต่พอมาถึงอายุ 58ปีก็เปลี่ยนใจไม่ยอมบวช จึงไม่ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจนั้น ก็จะไม่ได้สัจจบารมีเกิดขึ้น

7.พระลูกชายทั้ง 2รูป พุทธันดรที่ผ่านมาก็ได้เป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช

เป็นทหารหนุ่มที่ออกบวชตามพระราชาด้วยกันทั้งคู่ และได้เป็นเพื่อนทหารกัน เมื่อบวชแล้วก็ได้ทำหน้าที่ศึกษาวิชชาธรรมกาย และได้เผยแผ่วิชชาไปจนตลอดชีวิต
ทั้งคู่มีผลการปฏิบัติธรรมได้เข้าถึงพระธรรมกาย เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ ลงมาสร้างบารมีได้ทั้ง 2รอบ

8.พระลูกชายคนแรก ก่อนบวชท่านเคยแสดงอาการไม่ดีต่อพ่อนั้น ก็จะทำให้ถ้ามีลูกหลานบริวารก็จะแสดงอาการดังที่ได้ทำต่อพ่อ ใส่ตนเหมือนกัน

จะแก้ไขวิบากกรรมก็ต้องไปขอขมาพ่อ และตั้งใจบวชบำเพ็ญสมณธรรมให้เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ และสั่งสมบุญทุกบุญ จนหมดอายุขัย

9.ลูกคนแรกที่แท้งเมื่ออายุ 5เดือนนั้น เพราะลูกคนแรกที่มาเกิดนั้นมีวิบากกรรมทำแท้งมา

ตายแล้ว ก็ไปเกิดใหม่เป็นมนุษย์ในแม่คนใหม่แล้ว ไม่อาจรับบุญได้
แต่หมดวิบากกรรมทำแท้งแล้ว

10.ตัวลูกเป็นโรคธาลัสซีเมียร์อยู่ 4ปี ต่อมาทานยาและดูแลสุขภาพก็หายขาดได้นั้น เพราะกรรมในอดีต ได้เป็นหัวหน้าคุมคนงาน ได้ใช้งานลูกน้องหนักโดยไม่ให้เขาพัก และบางครั้งก็งุบงิบเงินค่าแรงของเขา

แต่ก็ไม่มาก ดังนั้นวิบากกรรมจึงน้อย ได้เสวยผลวิบากเพียงไม่กี่ปี กอปรกับบุญในอดีตและปัจจุบันมาส่งผลตัดรอนด้วย จึงหายได้ในภายหลัง

แต่คนอื่นที่ป่วยด้วยโรคนี้ บางคนร่างกายอ่อนเพลียมาก ต้องถ่ายเลือดบ่อยและเป็นโรคนี้ตลอดชีวิต เพราะบางคนมีวิบากกรรมดังกล่าวแรง และทำมานานเป็นอาจิณ ก็จะต้องเป็นโรคนี้ตลอดชีวิต

11.ปัจจุบันผู้บุกเบิกศูนย์โคราชยุคแรก อายุมากแล้ว จึงทำให้รวมใจผู้มีบุญได้น้อยกว่าเดิม แต่สำหรับตัวลูกอยากจะชวนชาวโคราชมาร่วมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะนั้น

ตัวลูกและทีมผู้บุกเบิกก็จะต้องสร้างทีมขึ้นมาใหม่ แล้วก็ให้โอกาสผู้มาใหม่ได้ทำอย่างเต็มที่ ส่วนชุดบุกเบิกก็เป็นที่ปรึกษา ถ่ายทอดประสบการณ์ และคอยให้กำลังใจทีมใหม่ ก็จะทำให้รวมผู้มีบุญใหม่ได้
แต่ถ้าไปทำเองทั้งหมด ก็จะได้ขอบเขตจำกัด อีกทั้งเรี่ยวแรงก็ลดน้อยถอยลงไปแล้ว

12.พุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกเป็นกองเสบียง ได้เป็นกุลธิดามาอุปัฏฐากพระ 2รูปเป็นประจำ แล้วอธิษฐานว่า ชาติต่อไปขอให้ได้ท่านทั้งสององค์มาเป็นลูกชาย ชาตินี้ก็สมปรารถนาแล้ว

ชาติต่อไปอยากเกิดเป็นผู้ชาย ก็ให้ปรนนิบัติสามีประดุจเทวดา และรักษาศีลแปดในวันพระ และแน่วแน่ในการอธิษฐานจิต จนกระทั่งหมดอายุขัย ก็สามารถเป็นไปตามความปรารถนาได้

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย