“บวช” คำตอบสุดท้ายของชีวิต

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม พระณัฐนฤศักดิ์ ขนฺติโก อายุ 33 ปี เข้าอบรมในโครงการฯบวชพระรุ่นบูชาธรรม 67 ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์ ณ วัดพระธรรมกาย ปัจจุบันกระผมกำลังเตรียมตัวที่จะเป็นพระพี่เลี้ยงที่แสนดีในโครงการบวชพระแสนรูป รุ่นเข้าพรรษา (รุ่นที่ 4) ศูนย์วัดพระธรรมกาย ระเบียง 2 ครับ ก่อนมาบวช กระผมเป็นเด็กวัยรุ่น หัวใจซู่ซ่า ที่มีไฟ มีฝัน มีหัวใจที่มุ่งมั่น ในการออกแสวงหาความสุขของชีวิต ไม่ว่าที่ไหน ใครบอกว่า “ดี” หรือ “สนุก” กระผมไม่มีพลาดครับ ไปหมด ทั้งผับ บาร์ สถานบันเทิงยามราตรี วันๆเอาแต่เที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา บ้านช่องไม่กลับ หนังสือหนังหาก็ไม่เรียน พ่อแม่ของกระผมสุดแสนจะเสียใจ ทั้งวอนขอทั้งขอร้องกระผมทุกวี่ทุกวัน ขอให้กระผมเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนหนังสือ แต่กระผมกลับรำคาญและเถียงคำไม่ตกฟาก ไม่สำนึกหรือคิดที่จะปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียวครับ ตรงกันข้าม...ยิ่งท่านบ่นหนักเท่าไร กระผมก็ยิ่งประชดท่านด้วยการเที่ยวหนักมากขึ้นเท่านั้น นับวันกระผมยิ่งร้ายกาจ จนคนที่บ้านต่างพากันส่ายหัวให้กับพฤติกรรมแย่ๆของกระผมครับ

 

 

 

        จนกระทั่งวันหนึ่ง กระผมรู้สึกเบื่อๆก็เลยมานั่งเล่นอินเทอร์เน็ตแก้เซ็งอยู่ที่บ้าน เปิดดูเว็บดารา กีฬา ดูหนังฟังเพลงเรื่อยเปื่อย ดูมันหมดทุกอย่างแล้วครับ แต่ก็ยังเซ็งๆอยู่ กระผมจึงลองเปลี่ยนบรรยากาศมาคลิกดู www.dmc.tv อ่านธรรมะดูบ้าง นั่งว่างๆอ่านกฎแห่งกรรมไปเรื่อยๆ อ่านไปอ่านมาก็มาเจอข้อความชวนบวชพระรุ่นบูชาธรรม 67 ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์ กระผมรู้สึกสนใจและอยากบวชขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ จึงลองนั่งอ่านรายละเอียดและกำหนดการต่างๆดู พออ่านจบเท่านั้นแหละครับ เสียงข้างในมันบอกออกมาว่า “ต้องบวชๆ” กระผมจึงตัดสินใจโทรศัพท์มาสมัครบวชที่วัดทันทีเลยครับ

 

        หลังจากนั้น กระผมก็ได้ไปบอกคนที่บ้านว่า “ผมจะไปบวชแล้วนะ” ทุกคนต่างตกตะลึงอ้าปากค้าง เพราะไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าน้ำหน้าอย่างกระผม จะมีความคิดที่จะบวชกับเขาได้เหมือนกัน กระผมจึงบอกคนที่บ้านไปว่า “ทำไมคนอย่างผมคิดจะบวชเป็นพระดีๆกับเขาบ้างไม่ได้เลยหรือ” คำตอบของกระผมทำให้แม่ถึงกับอึ้ง และร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจสุดๆเลยครับ

 

        พอเข้าโครงการฯมาแล้ว แรกๆยอมรับครับว่า...หงุดหงิดใจมาก ในสมองมีแต่คำว่า “ทำไม ทำไม ทำไม” กระผมไม่เข้าใจว่า...ทำไมกระผมต้องมาฝึกภาคสนาม ทำไมต้องมาทำอะไรเป็นทีม ทำไมจะต้องมาคอยดูแลหรือรอคนอื่นในกลุ่มด้วย ทำไม ทำไม และ ทำไม ซึ่งมันเป็นสิ่งที่กระผมรู้สึกหงุดหงิดและโมโหมากครับ แต่พอกระผมอยู่ไปเรื่อยๆ ได้ฟังธรรมะ ได้รับบุญ ได้นั่งสมาธิ ได้ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเพื่อนๆทุกวัน สิ่งเหล่านี้มันทำให้กระผมได้คิด และคิดได้ว่าการทำอะไรเป็นทีม มันทำให้กระผมและเพื่อนๆมีความสามัคคีและเข้าใจกันในหมู่คณะ กระผมได้ฟังธรรมะดีๆจากพระอาจารย์ทุกรูป ได้รู้เรื่องราวกฎแห่งกรรม รู้ว่าอะไรเป็นบุญเป็นบาป ไม่เพียงเท่านี้นะครับ ในโครงการฯยังสอนให้กระผมรู้จักการนั่งสมาธิอย่างถูกวิธี กระผมได้มีช่วงเวลาที่ดีในการหยุดใจนิ่งๆอยู่กับตัวเอง มันทำให้กระผมคลายทิฐิมานะในตัวเองลงไปมากครับ กระผมได้เข้าใจตัวเองและสิ่งรอบข้างมากขึ้น จิตใจของกระผมสงบและมีความสุขมากๆครับ

 

 

        ผลจากการนั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอนี้เองครับ ทำให้กระผมมีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีขึ้นเรื่อยๆ จนวันหนึ่งกระผมนั่งสมาธิ ปล่อยกายปล่อยใจ หลับตาเบาๆ แล้วนึกถึงตอนที่ยังไม่บวช ตอนที่เล่นฟุตบอลมาเหนื่อยสุดๆ หรือตอนที่โดนคุณครูสั่งลงโทษให้วิ่งรอบสนาม 20 รอบ ตอนนั้นมันเหนื่อยสุดๆชนิดที่ไม่ต้องการอะไรแล้ว นอกจากน้ำเย็นๆสักขวด แล้วนอนแผ่ ตากลมเย็นๆกลางสนามหญ้าไปเรื่อยๆ อารมณ์ตอนนั้นมันทิ้งทุกอย่างจริงๆครับ ไม่คิดไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น กระผมนึกแบบนี้ไปเรื่อยๆ และไม่นานกระผมก็เห็นคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเป็นองค์พระพุทธรูปสว่างๆอยู่ไกลๆ แต่ภาพไม่ค่อยชัดครับ กระผมนั่งมองไปเรื่อยๆ องค์พระก็ค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆ จนเห็นเป็นองค์พระแก้วใสอย่างชัดเจน องค์พระสว่างจ้าไปทั่วท้องของกระผมเลยครับ กระผมนั่งมององค์พระไปเรื่อยๆ องค์พระค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นๆ และผุดซ้อนขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายที่ศูนย์กลางกายของกระผมตลอดเวลาเลยครับ มันเป็นช่วงเวลาที่กระผมมีความสุขมาก เป็นความสุขที่ไม่รู้จะหาคำใดมาเปรียบเทียบได้จริงๆครับ หลวงพ่อครับ ตอนนี้กระผมรู้แล้วจริงๆว่า “สุขแบบพระที่เขาว่ากันนั้น มันมีความสุขแบบนี้เอง” รู้อย่างนี้กระผมมาบวชตั้งนานแล้วครับ

 

 

        สุดท้ายนี้ กระผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อ ที่สร้างเส้นทางสว่างให้กับกระผมและอีกหลายๆคนบนโลกใบนี้ที่เคยมีชีวิตที่ผิดพลาด ให้ได้กลับมามีชีวิตใหม่ในเส้นทางสมณะอีกครั้ง กระผมขอรับประกันครับว่า “เส้นทางสายนี้เป็นเส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับชายแมนแมนทุกคนจริงๆครับ” ดังนั้น ใครที่รู้ตัวว่าเป็นชายแมนแมนให้รีบมาสมัครบวชในโครงการบวชพระแสนรูปรุ่นเข้าพรรษานี้กันเยอะๆนะครับ แล้วคุณจะรู้ด้วยตัวคุณเองจริงๆว่า “ความสุขในเพศสมณะที่กระผมบอกว่าเป็นความสุขที่สุดในชีวิตนั้น เป็นอย่างไร”