โรคอัลไซเมอร์ คืออะไร ทำอย่างไรไม่ให้เป็น!

จะมีอาการเป็นเสมือนความจำเสื่อมธรรมดา คือ ความจำระยะสั้น เช่นเมื่อเช้านี้ทานข้าวกับอะไรก็นึกไม่ออก หรือเพื่อนที่ไม่เจอกันมา 20 ปี ก็ยังพอจำได้ คือความจำระยะยาวยังคงอยู่ เพียงแต่ความจำสั้นๆ นั้นเสียไป ซึ่งในระยะนี้ ส่วนใหญ่ทุกคนยอมรับได้ ไม่ได้ส่งผลกระทบมากมายนัก การดูแลในระที่ 1 คือ ผู้ใกล้ชิดจะต้องกระตุ้นเตือนเขาบ่อยๆ เพื่อเป็นการฝึกสมอง ชวนคุยเรื่องดีๆ ฟังเพลง

 

 

ผู้ป่วยจะเริ่มมีอาการสับสน ซึ่งจะตั้งคำถามเรื่องนั้นเรื่องนี้ ซึ่งบางทีก็อาจมีพฤติกรรมประหลาดๆ เช่นอาการก้าวร้าว หรือพฤติกรรมที่ไม่เคยเป็นมาก่อน บางทีก็นอนไม่หลับและก้าวร้าวรุนแรง ทั้งๆที่ตลอดชีวิตไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน การดูแลในระยะที่ 2 คือ ในระยะนี้ผู้ดูแลก็อาจจะเริ่มมีปัญหาในการดูแลขึ้นบ้างเล็กน้อย ซึ่งจะต้องแก้ไขด้วยวิธีการเข้าไปจัดกิจกรรมให้ลงตัว มีตารางเวลา กิจกรรม จะต้องมีการพูดคุยและการฝึกสมอง สร้างบรรยากาศให้เกิดการเรียนรู้ และที่สำคัญคืออย่าไปเถียงผู้ป่วยเด็ดขาดให้เข้าใจว่า ความคิดและพฤติกรรมเหล่านี้  ไม่ได้เกิดมาจากความคิดของผู้ป่วย แต่มันเกิดจากอาการของโรค เพราะฉะนั้นเราอย่าเสียเวลาไปเถียงซึ่งไม่เกิดประโยชน์ แต่ให้ใช้วิธีหาทางเบี่ยงเบนประเด็นไปคุยเรื่องอื่นที่ทำให้สบายใจดีกว่า แล้วผู้ป่วยจะลืมเรื่องที่พูดไปเอง หรือให้ชวนคุยเรื่องการเข้าวัด ปฏิบัติธรรมให้ใจสบายจะดีกว่า

   ผู้ป่วยจะมีอาการสับสน ไม่สนใจตัวเอง เช่น ใส่เสื้อผ้า และ ใส่รองเท้าสลับข้าง และมีพฤติกรรมอยากออกนอกบ้าน อยากไปโน่นไปนี่ ซึ่งบางทีกลางค่ำกลางคืนเราหลับอยู่เขาขับรถออกไป ซึ่งตรงนี้เป็นเหตุการณ์ที่อันตราย และมีพฤติกรรมประหลาดๆ ด้วย มีหูแว่ว หวาดระแวงคิดว่าจะมีคนมาทำร้าย จะคิดว่าลูกมาขโมยเงินบ้าง การดูแลในระยะนี้ให้ใช้ยาช่วย มิฉะนั้นจะอยู่ร่วมกันลำบาก

ระยะสุดท้าย

ผู้ป่วยจะไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย อุจจาระปัสสาวะเรี่ยราด ไม่เคี้ยวอาหาร จำเป็นต้องให้อาหารเหลว  ถ้าเป็นมากขึ้น สมองก็จะทำงานน้อยลงเรื่อย และอาจเสียชีวิตได้

 

 

ถ้าเป็นโรคอัลไซเมอร์ แล้ว... รักษาอย่างไร?