รวยเป็นล้านภายในไม่กี่เดือน

 

        ลูกชื่อ สวอง ศรแก้ว ส่วนลูกสาวชื่อ น้องมั้ง เราเป็นชาวจังหวัดสระบุรี แต่เรามาเป็นแม่ค้าขายข้าวแกง ณ โรงงานแห่งหนึ่งในจังหวัดอยุธยาค่ะ อดีตชีวิตของลูกช่างเหมือน “มะระ” เพราะมีรสขมแสนขมค่ะ เนื่องจากสามีตาย จึงต้องหาเงินเลี้ยงลูกสาวตามลำพัง ซึ่งถ้าเงินหาง่าย มันก็ไม่ขมขื่นอย่างนี้หรอกค่ะ แต่เพราะหายาก เนื่องจากไม่ว่าลูกจะทำอาชีพอะไรก็เจ๊งหมด กล่าวคือ ตั้งแต่ทำธุรกิจขายตรง, รับจ้างซักรีด, ร้อยพวงมาลัย, เป็นนายหน้าขายที่ดิน, รับจ้างติดต่อรถขนทราย ซึ่งพอทำไปทำมาก็จนหนักกว่าเดิม ต้องกู้หนี้ยืมสิน จนมองไปรอบทิศก็มีแต่เจ้าหนี้ทุกทิศรอบตัว เพราะมีหนี้ท่วมหัวเกือบสองล้านบาท ซ้ำร้ายบ้านและที่นาก็ถูกยึดจนหมดเลยค่ะ ทำให้เราขัดสนถึงขนาด แม้เสื้อผ้าใหม่ๆก็ไม่มีเงินที่จะซื้อใส่ กินข้าวก็กินแบบกินกันตาย และดื่มน้ำตามมากๆเพื่อให้อิ่ม

 

 

 

        จนกระทั่งได้มาทำอาชีพล่าสุด คือ เป็นแม่ค้าขายข้าวแกงในโรงงานซึ่งสุดแสนจะลำบาก เพราะต้องตื่นตั้งแต่ตีสาม ไปจ่ายตลาด ซื้อของกลับมาทำ และยืนขายถึงเที่ยงคืน เป็นอย่างนี้ทุกวัน แต่ก็ดีค่ะ เพราะเป็นอาชีพที่ทำให้เราเก็บหอมรอมริบจนมีเงินทอดกฐินในปี พ.ศ.2551 ได้มากถึง 10,000 บาท ซึ่งหลังจากที่เราไปทำบุญทอดกฐิน ก็ขายดีขึ้นแบบสุดๆ จนมีเงินทยอยใช้หนี้ได้เป็นกอบเป็นกำ แต่พอใกล้จะทอดกฐินในปีถัดไป คือ ปี พ.ศ.2552 ลูกมัวแต่ใช้หนี้เพลิน ปรากฏว่าเหลือเงินแค่ 40,000 บาท จึงรีบชิงเอาเงินนี้ไปถวายทอดกฐินก่อนที่จะถึงวันทอดกฐินจริงค่ะ เพราะกลัวเงินมีอันเป็นไป

 

        แต่พอทำบุญแล้ว ยังไม่ทันไรชีวิตของลูกก็มีอันเป็นไปทันทีเลยค่ะ กล่าวคือ เป็นไปในทางที่ดีขึ้นแบบสุดๆ เพราะยอดขายข้าวแกงทะลุทะลวงจนมีเงินทอดกฐินในปีนั้นเพิ่มถึงหนึ่งแสนบาทอย่างอัศจรรย์ จนทำให้ลูกใจฟูยิ่งกว่าปลาดุกฟูล้านตัวรวมกันอีกค่ะ แถมยังปีติเบิกบานราวกับนางวิสาขาที่เดินชมวัดบุพพาราม คือ มีความสุขมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนถึงกับคิดฝันไปไกลถึงขนาดที่ว่า “สักวันหนึ่ง แม่ค้าจนๆอย่างเราจะต้องทำบุญเป็นล้านให้จงได้” แต่ก็เหมือนเป็นความฝันลมๆแล้งๆที่ยังไกลโพ้นและมองไม่เห็นทางเลย แต่ลูกก็ขอตั้งเป้าไว้ก่อนค่ะ และด้วยความปลื้มแบบสุดขีดนี้เอง ลูกจึงมานั่งสมาธิแล้วอธิษฐานขอกับพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯว่า “ด้วยบุญที่ลูกทอดกฐินก่อนกำหนดได้สำเร็จที่หนึ่งแสนบาท ขอให้เดือนนี้ลูกขายข้าวแกงได้กำไร 50,000 บาท” ซึ่งก็ได้จริงๆค่ะ ลูกจึงคิดว่า “เงินนี้ได้มาด้วยอานุภาพบุญแท้ๆ” จึงรีบชิงเอาเงินก้อนนี้ไปทอดกฐินล่วงหน้าในปีถัดไป คือ ปี พ.ศ.2553 และพอทำบุญแล้วก็กลับมาอธิษฐานต่อว่า “เดือนหน้าขอให้ได้กำไรเดือนละ 70,000 บาท” ปรากฏว่าได้อีกแล้วค่ะ จากนั้นลูกก็นำไปทอดกฐินปี พ.ศ.2553 เพิ่มอีก แล้วมาอธิษฐานต่ออีกว่า “เดือนหน้าขอให้ได้กำไรที่หนึ่งแสนบาท” ซึ่งพออธิษฐานอย่างนี้ ลูกสาวรีบทักทันทีเลยว่า “เกินไปหรือเปล่าแม่” และทำหน้าอึ้งอย่างกับในละคร เพราะไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ เนื่องจากตั้งแต่ขายมา ต่อให้ขายทั้งวันทั้งคืนขนาดไหน ก็ไม่เคยได้กำไรถึงหนึ่งแสนบาทเลย เพราะรายได้จากการขายข้าวแกงปกติจะอยู่ที่เดือนละสามถึงสี่หมื่นบาทก็ถือว่าเก่งสุดยอดแล้ว

 

        หลังจากที่ลูกอธิษฐานเสร็จ ปรากฏว่าชีวิตของลูกก็มีอันเป็นไปอีกแล้วค่ะ คือ เป็นไปในทางที่ดีขึ้น กล่าวคือ เดือนนั้นคนพากันมาซื้อข้าวแกงอย่างโกลาหล จนได้กำไรถึงหนึ่งแสนบาทจริงๆ ติดๆกันถึงสองเดือนซ้อน ลูกขอกราบเรียนหลวงพ่อตรงๆว่า “ถ้าเรื่องนี้ไม่เจอกับตัวเองก็ไม่อยากจะเชื่อ เพราะสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แต่มันก็เป็นไปแล้วเจ้าค่ะ” และในที่สุดเราก็รวบรวมเงินทำบุญทอดกฐินได้มากถึงห้าแสนบาทเป็นอัศจรรย์ แต่เรื่องราวของลูกยังไม่จบลงง่ายๆหรอกค่ะ เพราะอยู่ๆผู้ประสานงานชื่อ “น้องขม” มาทักเราว่า มาถึงครึ่งทางแล้ว อีกห้าแสนก็จะครบล้านสมปรารถนาที่ได้เคยฝันว่า “สักครั้งหนึ่งในชีวิตจะได้ทำบุญเป็นล้าน” พอลูกฟังดังนั้นก็เกิดอาการอยู่ไม่ติด รีบมาปรึกษากับลูกสาวว่า “จะสู้ไหม เพราะเรายังไม่มีเงินกันเลย ซึ่งถ้าหากสู้ นับจากนี้ เราจะทนลำบากกันไหวไหม ไม่หลับไม่นอน ต้องประหยัดทุกอย่าง เอาเงินไปซื้ออะไรก็ไม่ได้เลยนะ รถยนต์ที่ตั้งใจว่าจะซื้อ ก็ต้องอดซื้อ” ลูกสาวก็ตอบว่า “สู้ เป็นไงเป็นกัน”

 

 

 

        จากนั้น เราก็ลุยเลย กัดฟันอดหลับอดนอน ขายข้าวตั้งแต่ตีสามเลิกตีหนึ่ง ผลัดกันเป็นกะจนเราได้เงินทำบุญเพิ่มอีกสองแสน แต่ก็ยังไม่ถึงล้านสักทีค่ะ อีกทั้งก็ใกล้จะถึงวันทอดกฐินเข้าไปทุกทีแล้ว แต่ช่วงนั้นเราอยู่ในบุญสุดขีด เพราะใจมันแตะเส้นชัยไปแล้ว จึงอธิษฐานถี่มาก จนเรามีอันเป็นไปอีกแล้วค่ะ คือ เป็นไปในทางที่ดีขึ้น เพราะอยู่ๆก็ได้เงินจากการเป็นนายหน้าขายที่ดินมาแบบฟลุ๊คๆสามแสนบาท ทำให้เรามีเงินหนึ่งล้านแรกของชีวิต ทอดกฐินได้อย่างอัศจรรย์ มันเป็นล้านแรกของชีวิตคนจนที่เราหามาแบบเลือดตาแทบกระเด็นเลยค่ะ เราจึงปลื้มกันมาก ดีใจจนแทบจะกอดคอกันร้องไห้ และพอนึกถึงทีไรน้ำตาก็ไหล เพราะความปลื้มทุกที อีกทั้งพอย้อนนึกถึงแล้วยังขนลูกซู่ ประหลาดใจมากว่า “ภายในไม่กี่เดือนเราหาเงินล้านมาได้อย่างไร มันรวดเร็วจนเราตั้งตัวแทบไม่ทัน” หลังทำบุญกฐินล้านแรกไป ก็มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นในชีวิตหลายเรื่อง กล่าวคือ ทางโรงงานก็จัดสรรย้ายที่ขายอาหารให้เราใหม่ คือ ได้ทำเลดีกว่าเก่าที่ไม่ใช่มุมอับ และจากรายได้ปกติที่สี่หมื่นบาทก็ขึ้นมาที่เจ็ดหมื่นบาทต่อเดือน จนมีเงินไปถอยรถคันใหม่มาขับได้อย่างสะดวกสบายเลยค่ะ

 

 

 

        หลวงพ่อคะ ตอนนี้ชีวิตของลูกไม่มีรสขมเหมือนมะระแล้วค่ะ แต่เป็นรสกลมกล่อม เพราะพลิกชีวิตด้วยบุญกฐินแท้ๆเจ้าค่ะ สุดท้ายนี้ ขอฝากบอกกับเพื่อนๆนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาว่า “อย่าลืมมางานสัมมนาในวันเสาร์ที่ 27 สิงหาคม พ.ศ.2554 กันให้มากๆนะคะ”

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลฯสวอง ศรแก้ว