สำนักแม่ชี เพชรบูรณ์

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณครูไม่ใหญ่แห่งโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่เคารพอย่างสูง

ลูก เป็นแม่ชีชุดขาว ที่กำลังฝึกตนให้ไปสู่แสงสว่างขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นแม่ชีธรรมดาๆคนหนึ่ง ลูกได้ยินหลวงพ่อให้ความหมายของคำว่า “ชี” ได้อย่างซาบซึ้งว่า “ชี” มาจากคำว่า “ชินะ” แปลว่า “ผู้ชนะ” ทำให้ลูกรู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก ลูกบวชเป็นชีมาแล้ว ๒ ครั้ง สาเหตุของการบวชก็เพราะ หลังจากที่คุณพ่อของลูกเสียชีวิต ทำให้ลูกรู้สึกถึงความพลัดพรากว่า ทำให้เกิดทุกข์ ลูกจึงเริ่มไปเรียนธรรมะ และฝึกกรรมฐานตามวัด และสำนักปฏิบัติธรรมต่างๆ และได้ตั้งใจบวชชีเมื่ออายุๆได้ 37 ปี การบวชเป็นชีทำให้ลูกได้เข้าใจหลักธรรมมากยิ่งขึ้น ต่อมาลูกไม่ค่อยสบาย รู้สึกร้อนและหิวข้าว ภายหลังจึงรู้ว่า ไทรอยด์เป็นพิษ ลูกจึงจำเป็นต้องสึกเพื่อกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน 2 ปี ก็หายเป็นปกติ และก็ได้กลับมาบวชชีอีกเป็นครั้งที่ 2 เมื่อตอนอายุ 42 ปี ครั้งหลังนี้บวชมาได้เกือบ ๒๐ ปีแล้ว

ปัจจุบันลูกกับพี่สาวคนที่ ๖ ซึ่งบวชเป็นชีมาได้ประมาณ ๒ ปี ได้ร่วมกันจัดตั้ง สถานปฏิบัติธรรมพุทธบารมี ขึ้น อยู่ที่ อำเภอชนแดน จังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งสถานปฏิบัติธรรมแห่งนี้ตั้งขึ้นมาเกือบ 2 ปีแล้ว โดยที่ดินผืนนี้ลูกได้รับมรดกมาจาก คุณพ่อ-คุณแม่ของลูก ซึ่งก็มีญาติพี่น้องสหายธรรมคอยให้ความอุปถัมภ์ และได้จัดบวชเนกขัมมะมาตลอด มีผู้มาบวชอบรมและปฏิบัติธรรมมากขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละครั้งก็ได้นิมนต์พระมาให้การอบรมทุกครั้ง

ในช่วงปลายปี พ.ศ.2547 ที่ผ่านมานี้เอง มีลูกศิษย์ของคุณครูไม่ใหญ่ท่านหนึ่ง มาทำหน้าที่กัลยาณมิตรติดตั้งจานดาวธรรมให้กับสถานปฏิบัติธรรมของลูก ตั้งแต่วันแรกที่ลูกดู DMC ลูกก็รู้สึกได้ถึงความสุขที่เข้ามาในชีวิตของลูก ทุกวันนี้ที่สถานปฏิบัติธรรมของลูกก็สวดมนต์ทำวัตรเช้า–เย็น พร้อมกับ DMC ตลอดเลยค่ะ เหมือนกับว่าสถานปฏิบัติธรรมของลูกได้มีพระอาจารย์มาจัดการอบรมให้ทุกวัน ส่วนตัวลูกเองก็ชื่นชอบโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยามาก เพราะเป็นการเปิดภพภูมิที่ตาเนื้อไม่สามารถมองเห็นได้ ให้ถูกนำออกมาเปิดเผย ลูกขอเป็นนักเรียนอนุบาลฝันในฝันด้วยค่ะ คนที่สถานปฏิบัติธรรมของลูกก็ติดตามรายการกันทุกคน และลูกเองก็มีเรื่องราวของครอบครัวลูกที่ต้องประสบวิบากกรรมคล้ายๆกัน คือ โดนผ่าตัดที่หลังถึง 5 คน มากราบขอความเมตตาจากคุณครูไม่ใหญ่ด้วยค่ะ

เริ่มจากคนที่หนึ่ง คือ ตัวลูกเอง ตอนอายุ 33 ปี ลูกได้ลื่นล้มในห้องน้ำ คุณหมอบอกว่า กระดูกที่หลังทรุด ต้องผ่าตัด แต่ปรากฏว่าหมอไปผ่าเอ็นที่ขอดเป็นก้อนที่ไปกดเส้นประสาทแทน ทำให้ลูกเองมีสุขภาพไม่ค่อยดี ต่อมาเมื่อลูกอายุ 49 ปี ก็ได้ผ่าตัดที่หลังอีกครั้ง เพราะเชื่อหมอที่ว่าผ่าแล้วจะดีขึ้น แต่เมื่อผ่าแล้วกลับแย่ยิ่งกว่าเก่า คือ ขาทั้งสองข้างชา เวลาเดินลูกต้องใช้ไม้เท้าตลอด และระบบขับถ่ายก็เสียไปส่วนหนึ่ง ต้องใช้ยาระบายอยู่หลายปี ส่งผลให้ระบบลำไส้เสีย ลูกต้องใช้วิธีดีท็อกซ์ช่วยอย่างเดียว ซึ่งทำให้ลูกเป็นทุกข์มาก

คนต่อมา ที่ต้องถูกผ่าตัดหลังคือ พี่สาวคนโต พี่สาวคนนี้เป็นเรี่ยวแรงหลักในการทำอาชีพเกษตรกรของครอบครัว พี่สาวคนโตมีอาการปวดหลังมาก คุณหมอตรวจพบว่า กระดูกหลังกร่อนและสึก ทั้งๆที่อายุขณะนั้นเพียง 37 ปี จึงต้องผ่าตัดเพื่อนำเอาอุปกรณ์ทางการแพทย์เข้าไปเสริมกระดูกที่หลัง เมื่อผ่าตัดแล้วก็ทำให้อาการดีขึ้น

คนที่สามที่ต้องผ่าตัดที่หลัง คือ พี่สาวคนที่ 6 ของลูก ซึ่งปัจจุบันมีอายุ 66 ปี ได้บวชเป็นชีอยู่สถานปฏิบัติธรรมเดียวกันกับลูก เมื่อตอนอายุ 37 ปี พี่สาวคนนี้มีอาการปวดหลังมาก หลังจากหมอตรวจแล้ว ก็พบว่า กระดูกหลังกร่อนและสึก จึงต้องผ่าตัดเพื่อนำเอาอุปกรณ์ทางการแพทย์เข้าไปเสริมกระดูกที่หลัง และเมื่อผ่าตัดแล้วอาการปวดหลังก็ทุเลาลงจนถึงปัจจุบันนี้ ซึ่งก็เป็นเรื่องแปลกมากที่พี่สาวทั้งสองคนของลูก คือพี่สาวคนโตและพี่สาวคนที่ 6 แม้จะมีอายุห่างกันถึง 12 ปี แต่ก็ต้องถูกผ่าตัดที่หลังด้วยอาการเดียวกัน คือกระดูกหลังกร่อน และก็มีอายุตอนที่ผ่าตัดเท่ากัน คือ 37 ปี

คนที่สี่ที่ถูกผ่าตัดที่หลัง คือ พี่ชายคนที่ 7 เมื่อตอนอายุ 50 ปี พี่ชายคนนี้มีอาการปวดหลังมาก และขาทั้งสองข้างก็ชาไปหมด จึงได้ไปตรวจเช็คร่างกาย คุณหมอบอกว่า หมอนรองกระดูกเคลื่อน ต้องผ่าตัดที่หลังเพื่อจัดใหม่ และเมื่อผ่าตัดแล้วก็มีอาการดีขึ้น

คนสุดท้ายที่ถูกผ่าตัดที่หลัง ก็คือ คุณพ่อของลูก ท่านเคยเป็นทหารไปสนามรบกรำศึกสงครามอยู่ 5 ปี ติดต่อกัน เมื่อสงครามเลิก คุณพ่อก็ได้ลาออกจากทหาร มาสวมวิญญาณเป็นเกษตรกร เลี้ยงสุกรมาเกือบ 10 ปี หลังจากได้กำไรมีเงินทุนมาก้อนหนึ่งแล้ว จึงเลิกเลี้ยงหันมาประกอบอาชีพทำสวนส้มแทน ตอนอายุ 70 ปี คุณพ่อได้ล้มในสวน ทำให้กระดูกที่หลังแตก ต้องผ่าตัดหลัง เพื่อเอาเศษกระดูกที่แตกออก หลังจากนั้นคุณพ่อก็มีสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ต่อมาอีก 7ปี ท่านก็ละจากโลกนี้ไป ด้วยโรคตับอักเสบ รวมอายุได้ 77 ปี และคุณพ่อได้บริจาคศพให้กับนักศึกษาแพทย์

คุณแม่ของลูก เคยรับราชการเป็นครูมาก่อน หลังจากคุณพ่อลาออกจากทหารแล้ว คุณแม่ก็ลาออกจากราชการด้วย และมาเป็นแม่บ้านคอยดูแลทุกคน แต่ไม่ได้ช่วยคุณพ่อทำงานด้านเกษตร คุณแม่เสียชีวิตตอนอายุ 85 ปีด้วยโรคมะเร็งลำไส้

สำหรับคำถาม มีดังนี้ค่ะ

1.เป็นเพราะวิบากกรรมใดคะ ที่ลูกต้องถูกผ่าตัดที่หลังถึง 2 ครั้ง และจะเป็นไปได้ไหมคะ ที่ลูกคิดว่า จะชดใช้เขาให้หมดโดยการผ่าตัดอีกเป็นครั้งที่ 3 ทำอย่างไรจึงจะหมดกรรมในชาตินี้

2.ผลจากการผ่าตัดเป็นครั้งที่ 2 นั้น ทำให้ระบบขับถ่ายเสีย ต้องใช้ยาระบายอยู่เรื่อยๆ ทำให้ดื้อยา เป็นเพราะกรรมอะไรคะ จะทำบุญอย่างไรจึงจะทุเลาเบาบางได้บ้างคะ

3.อาการที่ลูกเป็นไทรอยด์เป็นพิษ ในตอนที่บวชชีครั้งแรกนั้น เป็นเพราะกรรมอะไร และรักษาอยู่ 2 ปีก็หายนั้นเป็นเพราะผลบุญอะไรคะ

4.เพราะเหตุใดคะ ลูกจึงอยู่ทางโลกไม่ได้ รู้สึกไม่สบายใจค่ะ ต้องมาบวชเป็นชี แต่ทำไมลูกจึงบวชชีแล้วต้องสึก แล้วกลับมาบวชอีก ซึ่งตอนนี้บวชได้เกือบ 20 ปี แล้ว

5.ทำไมพี่สาวคนโตและพี่สาวคนที่ 6 แม้มีอายุห่างกัน 12 ปี แต่ถูกผ่าตัดที่หลังตอนอายุ 37 ปีเท่ากัน และมีอาการแบบเดียวกัน เป็นเพราะวิบากกรรมใดคะ00

พี่ชายคนที่ 7 ของลูก ต้องผ่าตัดที่หลังเพื่อจัดหมอนรองกระดูกใหม่ เป็นเพราะวิบากกรรมใดคะ

6.กรรมใดทำให้พ่อต้องผ่าตัดหลัง คุณพ่อและคุณแม่ของลูกท่านมีคตินิมิตอย่างไร เสียชีวิตแล้วไปอยู่ภพภูมิไหนคะ คุณพ่อท่านได้มาอยู่กับลูกๆหรือเปล่า และการที่คุณพ่ออุทิศร่างกายให้นักศึกษาแพทย์ จะได้อานิสงส์อย่างไรคะ

7.ลูกเดินไม่สะดวก ขาชา ต้องใช้ไม้เท้า จึงต้องมาทำสถานปฏิบัติธรรมอยู่เองและสร้างบารมีไปด้วย คิดว่าจะทำให้ดีที่สุด ขอหลวงพ่อเมตตาแนะนำว่าให้ดีที่สุดนั้นทำอย่างไรคะ การตั้งสถานปฏิบัติธรรมขึ้น เพื่อเป็นประโยชน์ให้กับคนที่มาประพฤติธรรม จะได้อานิสงส์อย่างไรบ้างคะ

8.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะของคุณครูไม่ใหญ่บ้างหรือเปล่าคะ เพราะแต่เดิมลูกเองก็ปรารถนาจะไปชั้นดุสิต แต่ถ้าจะไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ จะต้องทำอย่างไรบ้างคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.ลูกถูกผ่าหลัง เพราะกรรมในอดีตเกิดในสังคมเกษตรกรรมร่วมกับพี่สาวคนโต พี่สาวคนที่ 6 และพี่ชายคนที่ 7 ได้เลี้ยงสัตว์เป็นอาชีพ

ตอนเด็กๆมักชวนกันไปขี่หลังลาตัวหนึ่งซึ่งเป็นลูกลา โดยขี่พร้อมกันทั้ง 4 คน แล้งบังคับให้ลาเดินไปโดยช่วยกันขย่มหลังลา จนมันจำต้องเดินและเจ็บหลังมาก ได้ทำอย่างนี้บ่อยๆจนลูกลาทนแทบไม่ไหว ด้วยวิบากกรรมนี้จึงทำให้ทั้ง 4 คนเจ็บที่หลัง

ส่วนตัวลูกมีกรรมส่วนตัวเสริม คือ วันหนึ่งมีงูผ่านมา ลูกกลัวมันจะกัดจึงเอาไม้ตีหลังงูจนมันเจ็บ และหนีไป กับอีกกรรม คือ การขี่หลังลูกลาตามลำพัง และบังคับให้มันเดินโดยเอาไม้ตีขามัน

ดังนั้นชาตินี้เมื่อผ่าตัดแล้ว ขาของลูกจึงชาอีกด้วย
ให้ลูกทำบุญทุกบุญแล้วอุทิศส่วนกุศลไปให้สัตว์ ที่เราไปเบียดเบียนเขาไว้บ่อยๆ จะทำให้หนักเป็นเบา

2.ลูกมีเศษกรรมจากการผูกขังสัตว์ไม่ให้มันเป็นอิสระ ทำให้รู้สึกทรมานที่ถูกผูกขังอยู่กับที่ วิบากกรรมนี้ทำให้ลูกระบบขับถ่ายเสีย

3.กรรมผูกโกรธ โกรธใครแล้วให้อภัยยาก รวมกับกรรมใช้แรงงานสัตว์มากเกินไปในอดีตจนมันทั้งเหนื่อยและหิวมาก ทำให้ไทรอยด์เป็นพิษ แต่บุญที่ทำทาน รักษาศีล ประพฤติพรหมจรรย์มาช่วยตัดรอนจึงทำให้โรคไทรอยด์เป็นพิษหายไป

4.ลูกเคยบวชเป็นพระตั้งแต่ในชาติที่เป็นผู้ชาย จึงทำให้มีอัธยาศัยนักบวช เพราะกรรมกาเมในอีกชาติมาส่งผล จึงทำให้ชาติที่ผ่านมาเป็นผู้หญิงและมีทุกข์เพราะครอบครัว จึงอธิษฐานจิตขอประพฤติพรหมจรรย์ในชาติต่อไป

ชาตินี้จึงได้มาบวชชีประพฤติพรหมจรรย์ ที่สึกไปครั้งแรก เพราะ วิบากกรรมเก่าที่ทรมานสัตว์มาตัดรอน
ที่กลับมาบวชใหม่อีกครั้ง เพราะ ความคุ้นในชาติที่เป็นผู้หญิง และครองเรือนแล้วเกิดความเบื่อหน่าย เพราะทุกข์เรื่องครอบครัว

5.พี่สาวคนโตและพี่สาวคนที่ 6 ได้ทำกรรมร่วมกัน และทำกรรมเหมือนกันดังกล่าว จึงต้องมาผ่าตัดหลังอายุ 37 ปีเท่ากัน เช่นเดียวกับพี่ชายคนที่ 7 ที่ขี่หลังลาแล้วบังคับลาให้เดินด้วยการขย่มหลังมันดังกล่าว

6.พ่อถูกผ่าตัดหลัง เพราะกรรมปัจจุบัน คือ กรรมที่ออกรบและเลี้ยงสัตว์ไว้ฆ่า ไว้ขาย ตายแล้วเกิดเป็นหมูให้เขาฆ่า แต่ไม่ได้ไปมหานรก เพราะบุญที่ได้ทำไว้ในพระพุทธศาสนาอุ้มไว้ ทั้งๆที่ฆ่าคนและสัตว์ไว้เยอะ

การที่พ่ออุทิศร่างให้นักศึกษาแพทย์จะเป็นบุญ ที่จะไปตัดรอนวิบากกรรมปาณาติบาตได้ระดับหนึ่ง

แม่ตายแล้วเป็นภุมมเทวาชั้นดี มีวิมานอยู่ เพราะทำบุญตามประเพณี
แม่เป็นมะเร็งในลำไส้ เพราะ กรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร

7.การตั้งสถานที่ปฏิบัติธรรมให้คนมาปฏิบัติธรรมจะได้บุญมากตามแต่จะอธิษฐานเอา หรืออย่างน้อยก็ได้รูปสมบัติ ทิพยสมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ตามกำลังบุญ และเป็นปัจจัยให้ได้บรรลุมรรคผลนิพพาน

การสร้างสถานที่ปฏิบัติธรรมให้ดีที่สุด คือ ให้มีสัปปายะ 4 เช่น อาหารเป็นสัปปายะ อาวาสเป็นสัปปายะ บุคคลเป็นสัปปายะ ธรรมะเป็นสัปปายะ

8.ลูกเคยสร้างบุญกับหมู่คณะในชาติที่เป็นผู้ชาย ได้เคยบวชอยู่กับหมู่คณะด้วย แต่พลัดหลุดไปเพราะความน้อยใจที่กระทบกระทั่งกันในหมู่คณะบ้าง ไม่ได้ดังใจบ้าง จึงปลีกวิเวกไปอยู่ที่เงียบๆ ไปนั่งฟุ้งซ่านตามลำพัง

ให้ลูกสร้างบารมีร่วมกันอย่างเต็มกำลัง แล้วอธิษฐานจิตอย่างตั่งมั่นให้สม่ำเสมอทุกวันจนตลอดชีวิต จะมีสิทธิ์ตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้