เปลี่ยนชีวิตบาปให้เป็นชีวิตบุญ ด้วยชีวิตบวช

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม พระไพรัตน์ ญาณเสฏฺโฐ อายุ 38 ปี ปัจจุบันเป็นพระธรรมทายาทอยู่ ณ ศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 3 จังหวัดปทุมธานี ขอรายงานตัวครับ ก่อนมาบวช กระผมเป็นนักเลงคุมซอยครับ จึงทำให้ทุกคนรู้จักกระผมตั้งแต่ต้นซอยจนถึงท้ายซอย ตอนนั้นด้วยความที่กระผมซ่ามาก จึงไม่มีใครกล้ามากระตุกหนวดของกระผมให้รู้สึกเจ็บจี๊ดๆเลยครับ ซึ่งกระผมเองก็แอบภูมิใจเล็กๆ ก็เลยออกอาการทั้งแสบ ทั้งซ่าทั้งกล้าทั้งกร่าง โดยกระผมจะชอบทำบาปโชว์เพื่อนๆด้วยการยิงนกตกปลา เพราะเห็นว่าเป็นเกมกีฬาครับ กระผมขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า การฆ่าสัตว์เพื่อทำกับแกล้ม เป็นอะไรที่กระผมถนัดมาก โดยเฉพาะเป้าเคลื่อนที่อย่างพวกนก, หนู, ไก่, กระต่าย หรือปลาบึกตัวใหญ่ๆ ก็ล้วนแล้วแต่เคยตกเป็นเป้าหมายของกระผมมาแล้วทั้งนั้นครับ

 

 

 

        ด้วยความที่กระผมชอบเล่นปืนเป็นชีวิตจิตใจ กระผมจึงถลำลึกเข้าไปอยู่ในแวดวงของนักยิงปืน แล้วชีวิตจากนั้นก็ผกผันไปเป็นคนค้าอาวุธ ในช่วงนั้นกระผมไม่มีความสุขเลย ชีวิตเต็มไปด้วยความหวาดระแวงจนต้องพกปืนติดตัวตลอดเวลา เพราะกระผมกลัวโดนหักหลัง และกลัวตำรวจจะล่อซื้อด้วยครับ ส่วนเงินที่หามาได้ กระผมก็เอาไปเที่ยวกลางคืน กระผมกลับบ้านดึกดื่นอยู่เป็นประจำ จึงพาลทำให้ชีวิตคู่ของกระผมมีปัญหาไปด้วย เพราะตอนนั้นกระผมได้แอบไปมีความสัมพันธ์กับหญิงอื่นด้วยครับ เมื่อภรรยาของกระผมรู้เข้า เธอก็ขอเลิกกับกระผม แต่ไม่นานนักเธอก็กลับมาชวนกระผมให้ไปนั่งสมาธิปฏิบัติธรรมกับเธอที่วัดครับ เพราะตอนนั้นเธอกำลังจะมาบวชอุบาสิกาแก้วที่วัดโปรดเกศเชษฐาราม จังหวัดสมุทรปราการ โดยเธอได้ออกอุบายว่า ถ้าไปรับไปส่งที่วัด เธอจะให้ค่าน้ำมันรถ ซึ่งพอไปถึงเธอก็ได้ชวนกระผมให้ลองนั่งสมาธิด้วยกันครับ

 

        เมื่อกระผมได้ลองนั่งสมาธิ ก็รู้สึกเหมือนใจมันชุ่มชื่นเบาสบายอย่างบอกไม่ถูก และรู้สึกว่าถูกใจครับ กระผมจึงตกลงปลงใจว่าจะไปสวดมนต์และนั่งสมาธิที่วัดทุกวันอังคาร เพราะตรงกับวันเกิดของกระผมครับ พอไปบ่อยๆเข้า อดีตภรรยาจึงชวนกระผมให้บวช ซึ่งกระผมก็ตอบตกลงแต่โดยดี เพราะคิดอยากจะบวชเอาบุญให้โยมพ่อโยมแม่อยู่แล้วครับ ซึ่งพอคิดที่จะบวช กระผมก็หักดิบเลิกสิ่งไม่ดีทุกอย่าง รวมถึงได้ไปบอกเลิกกับผู้หญิงที่ผมไปมีความสัมพันธ์ด้วย หลังจากนั้น อดีตภรรยาได้พากระผมมานั่งสมาธิในวันเสาร์ที่วิหารพระเดชพระคุณหลวงปู่พระมงคลเทพมุนี ที่วัดพระธรรมกายครับ ซึ่งวันนั้นกระผมนั่งเพลินมากโดยนั่งยาวตั้งแต่เที่ยงวันไปจนกระทั่งหมดเวลาเลยครับ โดยช่วงที่เดินออกมาจากวิหาร น้ำตาของกระผมก็ไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัว กระผมขอกราบเรียนหลวงพ่อว่า “กระผมปลื้มมาก เพราะตั้งแต่เกิดมา กระผมไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน จึงทำให้กระผมตั้งใจแน่วแน่และตั้งตารอที่จะบวชให้ได้สัก 1 พรรษาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา”

 

 

        เมื่อเข้ามาบวชในโครงการบวชแสนเข้าพรรษาในครั้งนี้แล้ว ช่วงแรกกระผมอึดอัดมาก เพราะไม่ชินกับกฎระเบียบต่างๆ แต่พอเข้าวันที่สาม กระผมก็เริ่มเข้าใจ และเห็นว่าคนอื่นเขาทำได้ ทำไมเราจะทำไม่ได้ และเมื่อได้นั่งสมาธิตามเสียงนำนั่งของหลวงพ่อ ใจของกระผมก็รู้สึกสบาย และก็รู้สึกว่าตัวเองว่างๆเบาๆเหมือนลอยอยู่เลยครับ แล้วกระผมก็เห็นเหมือนมีกลุ่มดาวเคราะห์กลมๆลอยผ่านหน้าไปหลายๆดวง แต่ก็มีอยู่ดวงหนึ่งที่มาหยุดอยู่ตรงหน้ากระผม ดวงนั้นมีสีขาว ดูนวลตาเย็นใจและใสสว่างมาก กระผมจึงนึกน้อมดวงนั้นมาไว้ที่ช่องจมูกด้านขวา แล้วดวงนั้นก็หายไป แต่ไม่ถึง 5 นาทีครับ จู่ๆดวงสว่างก็ผุดขึ้นมาในกลางท้องของกระผม ทำให้กระผมปลื้มใจมากจนน้ำตาไหล กระผมมีความสุขมาก และปลื้มกับประสบการณ์ความสุขภายในครั้งแรกไปอีก 4 วัน ซึ่งพอถึงวันที่สี่ ระหว่างที่กำลังนั่งสมาธิอยู่นั้นเอง กระผมก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองตกจากอะไรสักอย่าง แล้วกระผมก็เห็นมีองค์พระสว่างๆขาวใสผุดขึ้นมาจากกลางดวงแก้ว จากนั้นก็มีองค์พระที่อยู่ในกลางดวงแก้วผุดซ้อนขึ้นมาเป็นสาย และพอมองเข้าไปตรงกลางองค์พระ กระผมก็เห็นตัวเองนั่งอยู่ในกลางองค์พระด้วยครับ

 

 

        กระผมมีความสุขมากจนอยากจะบวชไปชาติต่อชาติ และกระผมขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อ ซึ่งเป็นเหมือนพระผู้มาโปรดและฉุดดึงกระผมขึ้นมาจากขุมนรก กระผมขอถวายบุญที่ได้บวชและได้ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมแด่หลวงพ่อ และโยมพ่อโยมแม่ของกระผมครับ สำหรับสิ่งที่เป็นสุดยอดปรารถนาของกระผมในตอนนี้ คือ กระผมอยากมีธรรมะที่ชัดใสสว่างสองเวลา ทั้งหลับตาและลืมตา ตามที่หลวงพ่อสอนครับ เพราะกระผมอยากจะสืบทอดเจตนารมณ์ของหลวงพ่อในการทำภารกิจอันยิ่งใหญ่ คือ การร่วมเป็นหนึ่งในบุคคลประวัติศาสตร์ สถาปนาเส้นทางมหาปูชนียาจารย์ และจะขอช่วยงานของหลวงพ่อให้ดีที่สุด เพื่อสืบต่ออายุพระพุทธศาสนาให้กลับมารุ่งเรืองดังเดิมครับ

 

กราบคารวะด้วยความเคารพอย่างสูง

 

พระไพรัตน์ ญาณเสฏฺโฐ