โอกาสบุญโอกาสรวย มาแล้วค่ะ

 

        ลูกชื่อ กัลฯชูพงษ์ โรจนวานิช นับอายุปีนี้ก็ย่าง 80 ปีแล้วค่ะ แม้อายุอานามของลูกจะพุ่งแรงทะยานสู่เลขแปด แต่ไม่เคยกระปอดกระแปดเรื่องการทำบุญนะเจ้าคะ พื้นเพของลูกเป็นชาวฉะเชิงเทราค่ะ สมัยสาวๆลูกทำกิจการวิ่งรถประจำทางระหว่างฉะเชิงเทรา-กรุงเทพฯ แต่กิจการมีแต่ปัญหา ยิ่งทำรายจ่ายกลับยิ่งมากกว่ารายรับ ลูกจึงปิดกิจการ หันมาทำปั๊มน้ำมันแทนค่ะ แต่ปั๊มของลูกก็ไม่ได้ฮิตติดตลาดเหมือนกับปั๊มรักชูก้าหรอกนะคะ เพราะปั๊มของลูกตั้งอยู่บนถนนสายชนบทในฉะเชิงเทรา ทำให้มีรายได้แบบพอเลี้ยงตัวเองและครอบครัวค่ะ

 

 

 

        ในช่วงปี พ.ศ.2528 ลูกมีโอกาสได้มาวัดพระธรรมกาย จึงได้เริ่มสั่งสมบุญกับหลวงพ่อ ซึ่งลูกก็ทำบุญแบบเรื่อยๆมาเรียงๆ มาวัดได้แต่เฉพาะงานบุญสำคัญๆเท่านั้น เพราะต้องเฝ้าปั๊มค่ะ ลูกทำกิจการปั๊มน้ำมันอยู่ 33 ปี ก็โดนเวนคืนที่ดินเพื่อทำถนนทางหลวง ตอนนั้นใครๆก็คิดว่าลูกต้องกลุ้มใจแน่ๆ แต่หลวงพ่อเจ้าคะ ลูกกลับรู้สึกดีใจมาก เพราะจะได้มีเวลามาวัดพระธรรมกายมากขึ้นค่ะ แล้วลูกก็มาทำบุญทุกบุญอย่างสม่ำเสมอ ผลบุญได้ส่งเสริมให้ชีวิตของลูกค่อยๆเปลี่ยนแปลงดีขึ้น เพราะหลังจากเลิกกิจการปั๊มน้ำมันแล้ว ลูกก็ไปจับธุรกิจซื้อขายที่ดิน ซึ่งที่ดินทุกแปลงที่ผ่านมือลูก จะขายง่าย กำไรงาม ทำให้ลูกมีปัจจัยมาทำบุญมากขึ้นเป็นลำดับ ยิ่งทำบุญ ก็ยิ่งมีเงินไหลมาเทมา นอกจากนั้นยังมีที่ดินสวยๆมาอยู่ในความครอบครองมากขึ้นอีกด้วยค่ะ ถึงแม้ว่าลูกจะมีชีวิตที่สุขสบายขึ้น แต่ลูกก็เป็นคนที่ระมัดระวังในการใช้จ่ายนะคะ จะเรียกว่าเป็นคุณนายประหยัดก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ลูกได้ยินหลวงพ่อชวนทำบุญ คุณนายประหยัดอย่างลูก ก็จะทำทันทีชนิดไวกว่าแสง และจะทุ่มทำบุญอย่างเต็มที่ชนิดไม่อั้นเจ้าค่ะ

 

        ในช่วงปี พ.ศ.2541 หลวงพ่อประกาศเชิญชวนผู้มีบุญให้มาจองเป็นประธานรอง ฉลองมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกก็คิดว่า “ถ้าเราไม่ทำ เราก็จะได้ชื่อว่าเป็นแค่คนที่มาร่วมชื่นชม ร่วมอนุโมทนาบุญเท่านั้น ซึ่งตอนนี้เงินของเราก็มีถึงแล้ว อยู่แต่ว่าใจของเราจะถึงหรือเปล่า” พอคิดได้อย่างนี้ ลูกก็ลุกขึ้นยืนข้างเตียง ชูกำปั้นขึ้น แล้วตะโกนอยู่ในห้องนอนคนเดียวว่า “ชิตัง เม ชิตัง เม” แล้วรีบนำเงินจำนวนหนึ่งเอ็มมาถวายทันทีค่ะ ถือเป็นการทำบุญด้วยเงินก้อนโตครั้งแรกในชีวิตเลยค่ะ นับจากนั้นมาที่ดินของลูกก็ยิ่งทำกำไรเพิ่มขึ้น ทำให้มีปัจจัยทำบุญกฐินมากขึ้นทุกปี ชนิดไม่ต่ำกว่าระดับเอ็มเลยค่ะ

 

        ในช่วงปี พ.ศ.2551 ลูกนึกอยากขายที่ดินค่ะ แต่ตอนนั้นที่ดินไม่ได้ขายกันได้ง่ายๆเหมือนขายผักขายปลาในตลาดนะคะ ลูกจึงอธิษฐานขอบารมีจากพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หลวงปู่เจ้าขา ลูกอยากขายที่ แปลงไหนก็ได้ค่ะ ขอให้ขายได้สักแปลงหนึ่งนะเจ้าคะ” ซึ่งลูกไม่อยากจะเชื่อเลยค่ะ เพราะผ่านไปไม่กี่วันก็มีคนมาติดต่อขอซื้อที่ และที่อัศจรรย์อย่างที่สุด คือ เขาขอซื้อที่แปลงใหญ่ที่สุดที่กำลังมีปัญหาเรื่องคนสร้างอาคารล้ำที่ดิน ซึ่งแต่ก่อนลูกพยายามเจรจาขอให้เขาย้ายออก ไม่ว่าจะดำเนินการอย่างไรก็ไม่สำเร็จ แถมคนที่บุกรุกยังบอกว่า ถ้าจะให้ออกไป ต้องจ่ายเงินให้เขาสามแสนบาท แต่ตอนที่คนซื้อมาดูที่ ก็ไม่เห็นเขาจะว่าอะไรนะคะ แล้วที่ต้องประหลาดใจอย่างยิ่ง คือ เขาขอให้ลูกรีบโอนด้วยค่ะ ซึ่งในช่วงนั้นมีบุญกฐินหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯพอดี และน้องผู้ประสานงานได้มาชวนให้ลูกทำบุญนี้ด้วย ลูกก็บอกกับเขาไปแบบจริงใจว่า “ถ้าพรุ่งนี้คนซื้อเอาเงินมาวางมัดจำ ป้าก็จะเอาเงินมาทำบุญกฐินเลย” พอวันรุ่งขึ้น คนซื้อก็เอาเงินมาวางมัดจำจริงๆ ลูกจึงมีเงินจำนวนห้าเอ็มมาทำบุญกฐินหล่อรูปเหมือนทองคำพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ

 

 

        หลังจากผู้ซื้อวางมัดจำได้ไม่นาน เศรษฐกิจของอเมริกาก็เกิดอาการถดถอย ส่งผลกับเศรษฐกิจทั่วโลก ทำให้การส่งขายสินค้าชะลอตัว พอถึงวันโอนและครบกำหนดจ่ายเงินที่เหลือ คนซื้อก็บ่นกับลูกว่า “นี่ถ้าไม่ใช่ว่ามัดจำไปแล้ว ดิฉันคงไม่ซื้อที่ผืนนี้หรอก” ลูกจึงคิดว่าต้องเป็นเพราะบารมีของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ และอานุภาพจากการทำบุญกฐินอย่างต่อเนื่องแน่ๆ จึงทำให้ลูกขายที่ได้แบบเฉียดฉิวก่อนที่เศรษฐกิจจะแย่ ซึ่งก็ทำให้ลูกมีเงินก้นถุงก้อนโต เอาไว้ทำบุญกฐินสร้างอาคาร 100 ปีคุณยายอาจารย์ อีกสิบเอ็ม และสร้างองค์พระปิดเจดีย์อีก 100 องค์ และยังมีบุญอื่นๆอีกมากมาย ถ้าจะบรรยายก็คงปลื้มไม่รู้จบเจ้าค่ะ พอมาถึงบุญกฐินธรรมชัยปีนี้ เพียงแค่ได้ยินชื่ออาคารพระผู้ปราบมารเท่านั้น ลูกก็ต้องการที่จะทำบุญนี้เป็นอย่างมาก ลูกคิดว่า “เราโชคดีมากๆที่ยังมีลมหายใจอยู่ในช่วงที่หลวงพ่อมีบุญใหญ่ๆ แม้ตอนนี้เราจะร่ำรวย แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเงินและทรัพย์สินที่เรามีอยู่นั้นจะไม่มีวันหมด หรือจะได้ครอบครองอยู่อย่างนี้ตลอดไป” ลูกคิดว่าทางเดียวที่จะสามารถรักษาสมบัติเอาไว้ได้ คือ ต้องนำทรัพย์นั้นมาเปลี่ยนเป็นบุญ ลูกจึงตัดสินใจจองเป็นประธานห้อง และนำปัจจัยมาถวายหลวงพ่อเป็นที่เรียบร้อยแล้วห้าเอ็มเจ้าค่ะ

 

        ลูกเชื่อว่า เพราะการที่ลูกได้ทุ่มทำบุญแบบไม่อั้นอย่างสม่ำเสมอนี้เอง จึงทำให้ลูกมีสมบัติงอกเงย สามารถนำมาทำบุญได้ทุกบุญ และเป็นประธานกฐินแบบสบายใจได้ทุกปี ลูกจึงอยากบอกกับทุกคนว่า “โอกาสบุญ โอกาสรวย มาถึงแล้วนะคะ เราต้องทุ่มทำบุญกฐินสร้างทุกสิ่งอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งอีกไม่กี่วันแล้วที่เพื่อนๆกัลยาณมิตรทั่วโลก จะได้มาร่วมประกอบพิธีทอดกฐินที่วัดพระธรรมกายร่วมกัน แม้น้ำจะท่วมขนาดไหน แต่ก็ไม่มีวันท่วมจนมิดหัวใจลูกพระธัมฯ ไม่ว่าอย่างไรต้องฝ่าน้ำมาเอาบุญใหญ่ให้ถึงที่กันทุกคนนะคะ”

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

 

กัลฯชูพงษ์ โรจนวานิช