หากเสียชีวิต ขณะถือซองอธิษฐานจิตทำบุญเสาแก้ว ตายแล้วจะไปไหน

View this page in: 中文

Case study

หากเสียชีวิต...ขณะถือซองอธิษฐานจิต

ทำบุญเสาแก้ว...ตายแล้วจะไปไหน

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงค่ะ

ลูก เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ที่ได้ให้คุณแม่ทำตามหลักวิชชาในเวลาช่วงศึกชิงภพ ซึ่งลูกขอกราบเรียนเรื่องราวของคุณแม่ดังนี้ค่ะ

คุณแม่ของลูก เคยอยู่ประเทศจีนกับคุณพ่อ ช่วยกันทำงานก่อร่างสร้างตัวขึ้นมา แต่พอถึงช่วงของการเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นคอมมิวนิสต์ ทรัพย์สมบัติต่างๆที่หามาได้ก็ถูกยึดไปเป็นสมบัติส่วนกลางทั้งหมด ทำให้ครอบครัวยากจนมากถึงขั้นไม่มีอะไรจะกิน ต้องไปขุดเผือก ขุดมันมากิน คุณแม่บอกว่า กินจนเข็ด ฝังใจจนกระทั่งปัจจุบัน แม้ย้ายมาอยู่เมืองไทยแล้ว อาหารอะไรที่เกี่ยวกับเผือกมัน ท่านจะไม่กินอีกเลย

คุณแม่เป็นศรีภรรยาที่ดีมากของ คุณพ่อ คอยดูแลบ้าน และเลี้ยงลูกๆ ทั้ง 6 คน คุณแม่ชอบทำบุญตักบาตรอยู่เป็นประจำ ชอบไปศาลเจ้า กินเจ ต่อมาช่วงบั้นปลายชีวิต ท่านเริ่มมีอาการป่วยด้วยโรคหัวใจโต โรคไต โรคพากินสัน คือ มือไม้จะสั่น แล้วเวลาพูดอะไรกับท่าน ท่านจะตอบสนองช้ามาก ต้องรออยู่นาน กว่าท่านจะตอบกลับ และก็มีอาการปวดเข่า ทรมานจนร้องไห้ เป็นระยะเวลาหลายปีมาก ปวดจนไปไหนแทบไม่ได้ ต้องนั่งแต่รถเข็น

แต่หลังจากลูกมาเรียนรู้หลักวิชชาจาก DMC จึงทำให้มีความคิดว่าบุญเท่านั้น เป็นสิ่งเดียวที่จะช่วยท่านได้มากที่สุด จึงให้คุณแม่ทำบุญมาตลอด พร้อมกับการสร้างความเข้าใจในเรื่องบุญ ให้กับคุณแม่ให้ได้มากที่สุด โดยให้คุณแม่เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาผ่านทาง MP3 เพราะท่านเป็นตาต้อ ดูทีวีไม่เห็น ลูกให้คุณแม่ทำบุญกฐินพระราชฯ ทำบุญกฐินจักรพรรดิ และบุญทุกบุญอย่างต่อเนื่อง จนพบความอัศจรรย์ว่าอาการโรคพากินสัน และอาการปวดเข่าที่คุณแม่เป็นมาอย่างยาวนาน ได้ทุเลาลงจนเกือบหายสนิท และคุณแม่ก็เป็นผู้ป่วยโรคไต ที่ไม่ต้องฟอกไตตลอดชีวิต จึงทำให้ลูกมั่นใจว่าต้องเป็นเพราะบุญ และเป็นที่ที่น่าสังเกตอยู่อย่างหนึ่งคือ แต่ละครั้งที่ลูกชวนคุณแม่ทำบุญ ท่านจะปีติ และมีความสุข จนคุณแม่ถึงกับเอ่ยปากย้ำกับลูกเสมอว่า “ลูก...เวลาลูกจะทำบุญอะไร อย่าลืมเอาเงินของแม่ใส่ไปทำบุญกับลูกด้วยทุกครั้งนะลูก” คำพูดนี้ เป็นการยืนยันว่าคุณแม่ปลื้ม และเห็นคุณค่าของการทำบุญได้อย่างถูกหลักวิชชามากขึ้น

แต่ต่อมาภายหลัง สังขาร เป็นสิ่งที่ต้องร่วงโรยไปเป็นธรรมดา สภาวะไตของคุณแม่ไม่ทำงาน ทำให้อาการของแม่ทรุดลงมากอย่างน่าเป็นห่วง แม่แทบไม่มีแรงเลย ต้องนอนอยู่บนเตียงเท่านั้น แต่ยังมีสติรับรู้ได้ ทำให้ลูกคิดว่าวาระสุดท้ายของคุณแม่ใกล้เข้ามาแล้ว

ลูกจึงคอยพูดทบทวนบุญ ทุกบุญที่คุณแม่ทำให้ท่านฟังอย่างสม่ำเสมอว่า “กฐินปีหน้า...ปี 48 บุญเสาแก้ว เราทำไปตั้งหลายกองแล้วนะจ๊ะแม่...ขณะนี้แม่อาจจะทรมาน...แต่แม่รู้ไหมว่าเทพธิดาบนสวรรค์ เขาไม่ต้องเจ็บป่วยอย่างเราหรอก เขามีความเป็นอยู่ที่สบายกว่าเรามาก มีอาหารทิพย์ มีบริวารมากมายคอยรับใช้อย่างสุขสบาย มีวิมานหลังใหญ่โตที่สวยงามมาก แม่อยากไปสวรรค์ไหมจ๊ะ...ถ้าแม่อยากไป แม่ต้องคิดถึงแต่บุญให้ได้ตลอดเวลานะจ๊ะ อะไรที่ไม่สบายใจก็อย่าไปคิด ให้แม่นึกถึงแต่บุญ แล้วอธิษฐานจิต ให้หลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมานชั้นสูงสุดเท่าที่แม่จะปรารถนา...ช่วงนี้เป็นช่วง ชิงภพแล้ว อย่าทำใจออกนอกบุญนะจ๊ะแม่”

ขณะที่ลูกพูดไป พี่น้องแต่ละคนของลูก รวมทั้งหลานๆที่มาห้อมล้อมคุณแม่ทั้งหมด ต่างร้องไห้กันระงมด้วยอาการโศกเศร้ามาก เพราะแต่ละคนต่างก็รู้ว่า วาระสุดท้ายของแม่ได้ใกล้เข้ามาแล้ว ซึ่งมีลูกเท่านั้นที่ยังกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลไว้ได้ เพราะจรดใจไว้กับองค์พระที่ผุดขึ้นที่กลางท้อง ซึ่งตอนนั้นลูกไม่รู้จะแก้สถานการณ์นั้นอย่างไร เพราะรู้ว่า หากทุกคนร้องไห้กันขนาดนี้ แม่ต้องใจไม่ดี และเป็นห่วงลูกทุกคน ซึ่งความเป็นห่วง ความเป็นกังวล จะทำให้แม่ไปไหนไม่ได้ หากชิงภพไปในตอนนี้ ก็จะไปไม่ดี

และขณะที่ลูกนำใจจรดไว้ที่กลางองค์พระนี่เอง คำตอบก็ได้ผุดขึ้นตอบคุณแม่อย่างฉลาดว่า “แม่จ๋า...ไม่ต้องเป็นห่วงใครนะจ๊ะ ทำใจให้สบาย ที่ลูกๆเขาร้องไห้กัน เป็นเพราะความปีติดีใจ ที่แม่กำลัง จะได้เปลี่ยนร่างใหม่ เปลี่ยนเป็นกายทิพย์ที่สวยงาม เป็นเทพธิดา แล้วแม่จะไม่เจ็บไม่ปวดเลย แม่จะสบายกว่านี้มาก ตอนนี้แม่มีหน้าที่อย่างเดียวคือ ทำใจให้สบาย ส่วนที่ลูกน้ำตาไหลออกมาบ้างก็เพราะดีใจกับแม่ ที่แม่จะไปเป็นเทพธิดาอยู่บนสวรรค์แล้วจ๊ะ ช่วงนี้ แม่ต้องนึกถึงบุญอย่างเดียวนะจ๊ะ”

หลังจากที่ลูก ได้ตอบแม่ไปอย่างนั้น ก็รีบชิงช่วงต่อทันที เพื่อให้แม่นึกถึงบุญให้ได้มากที่สุด โดยการนำซองปัจจัยใส่มือคุณแม่ทันที แล้วบอกว่า “เงินนี้ลูกให้แม่ ให้แม่ทำบุญเสาแก้ว สร้างมหารัตนวิหารคด หลังจากสร้างเสร็จ จะนิมนต์พระจากทั่วโลกมาที่นี่ถึง 3 แสนรูป และพุทธบริษัท 4 ทั่วโลกจะมาใช้สถานที่นี้กันกว่าล้านคน มาบำเพ็ญมหาทานบารมี ซึ่งตลอดพันปีนี้ ขณะที่แม่ไปอยู่บนสวรรค์แล้ว แม่จะได้บุญไปตลอด ให้แม่อธิษฐานนะจ๊ะ” แม่เอามือถือซองเอาไว้ ทำเหมือนมีสติรับรู้ได้ จากนั้นชีพจรของแม่ค่อยๆเต้นแผ่วลงๆจนกระทั่งหมดลมหายใจสุดท้าย และจากลูกทุกคนไปในที่สุด ด้วยวัย 80 ปี และหลังจากสิ้นสุดลมหายใจของแม่แล้ว ลูกได้สวดบทสรรเสริญพุทธคุณจนจบ เผื่อว่า กายละเอียดของท่านหลุดออกมาแล้วใจจะได้อยู่ในบุญได้อย่างตลอดต่อเนื่อง

ทุกวันนี้ลูกรู้สึกว่า การเข้าวัดของลูกนั้นช้าไป เพราะลูกมาเข้าวัดพระธรรมกายหลังจากที่คุณแม่ของลูกป่วยต้องนั่งรถเข็นแล้ว ท่านจึงไม่ได้มาวัดเลย แต่ถึงกระนั้น ลูกก็รู้สึกว่าลูกทำดีที่สุดแล้ว ที่ได้ทำให้ท่านใจเป็นบุญ และได้ทำบุญใหญ่ จวบจนกระทั่งวินาทีสุดท้ายของชีวิต

ส่วน คุณพ่อของลูก ได้เสียชีวิตลงก่อนที่ลูกจะเข้าวัดพระธรรมกายอย่างจริงจัง จึงไม่ได้ทำตามหลักวิชชาเหมือนคุณแม่ และลูกเองก็ไม่ได้อยู่กับคุณพ่อขณะที่คุณพ่อจากไป แต่ระหว่างที่คุณพ่อมีชีวิตอยู่ ลูกก็ได้ให้ท่านทำบุญบ่อยมาก และหลังจากคุณพ่อเสียชีวิตแล้วลูกก็อุทิศบุญให้ท่านในทุกบุญที่ลูกทำอย่างสม่ำเสมอ ในขณะที่คุณพ่อมีชีวิตอยู่ ท่านมักจะมีเหตุเกี่ยวกับขาข้างซ้ายบ่อยมาก เช่นโดนสะเก็ดระเบิดในสมัยสงครามโลกครั้งที่2 ต่อมาภายหลัง ได้รับอุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซด์ชนประกอบกับท่านเป็นเบาหวาน หมอจึงต้องตัดขาของท่านออก ซึ่งทำให้แผลหายยากมาก ลามเน่า จวบจนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิต คุณพ่อได้จากไปด้วยโรคเบาหวาน โรคมะเร็งจากปอดลามขึ้นสมอง และเป็นแผลกดทับ

ลูกชายฝาแฝดของลูก มีอุปนิสัยแตกต่างกันมาก ตอนเด็กๆเขาจะสนิทกัน รักกัน แต่พอโตขึ้น เขาจะทะเลาะกันมากขึ้น ซึ่งลูกรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเป็นอย่างมาก เพราะตัวลูกเอง ก็รักเขามากเหมือนกันทั้ง 2 คน ไม่คิดจะเปรียบเทียบอะไรให้ลูกรู้สึกเป็นปมด้อยใดๆเลย แต่คนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ มักจะพูดเปรียบเทียบระหว่างเขาทั้ง 2 ว่า แฝดคนน้องดีกว่า แฝดคนพี่ในหลายๆด้าน จึงเป็นเหตุให้ปัจจุบันนี้ แฝดคนพี่ มีนิสัยค่อนข้างก้าวร้าว เจ้าอารมณ์ ไม่ค่อยพูด และสิ่งที่ต่างกันของลูกทั้ง 2 คนนี้คือ แฝดคนน้องจะมีอัธยาศัยชอบทำบุญมากกว่า แฝดคนพี่ ค่ะ

ขอเรียนถามคำถามพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ค่ะ

1.บุพกรรมใดที่ทำให้คุณแม่เป็นตาต้อ เป็นโรคไต เป็นโรคพากินสัน เป็นโรคปวดเข่า แต่ต่อมาโรคพากินสัน และโรคปวดเข่าได้ทุเลาลงมากจนเกือบจะหายคะ

2.ก่อนตาย คุณแม่ของลูกนึกถึงบุญที่ลูกทบทวนให้ท่านฟังออกไหมคะ ในขณะที่คุณแม่ถือซองทำบุญ แล้วอธิษฐานจิตจวบจนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายได้หมดลง ขณะนั้นท่านมีสภาพใจไปเป็นอย่างไรบ้าง ละโลกแล้วมีภพภูมิเป็นอย่างไรคะ ผลบุญที่ลูกทำบุญกฐิน 48 และเสาแก้วให้กับคุณแม่หลายกอง ท่านได้รับผลบุญอย่างไรบ้างคะ คุณแม่อยากฝากบอกอะไรกับใครบ้างไหมคะ

3.บุพกรรมใดที่ทำให้คุณพ่อโดนตัดขาข้างซ้าย และต้องบาดเจ็บเกี่ยวกับขาข้างซ้ายบ่อยมาก และบุพกรรมใดที่ทำให้ท่านเป็นมะเร็ง หรือเนื้องอกลามไปถึงสมอง คุณพ่อของลูกได้รับบุญที่ลูกอุทิศไปให้ทุกบุญไหมคะ ตายแล้วท่านไปอยู่ที่ไหน มีอะไรอยากฝากบอกใครไหมคะ

4.บุพกรรมใดที่ทำให้ในช่วงที่คุณพ่อคุณแม่ไปอยู่เมืองจีน แล้วมีการเปลี่ยนระบอบการปกครอง คุณพ่อและคุณแม่โดนริบสมบัติไปหมด ทำให้มีชีวิตลำบากมากแทบจะไม่มีอะไรกิน

5.ทำไมลูกชายฝาแฝดของลูกจึงได้มาเกิดเป็นฝาแฝดกัน แต่มีอุปนิสัยต่างกัน และกรรมอันใดที่ทำให้แฝดคนโตโดนเปรียบเทียบกับน้องชายให้รู้สึกเป็นปมด้อย และน้อยใจอยู่เสมอ ซึ่งลูกก็รักเขามากเหมือนกันทั้ง 2 คน ลูกควรแก้ไข หรือแนะนำเขาอย่างไรดีคะ

6.พี่ชายคนที่ 3 ของลูก เป็นคนเดียวที่ไม่ได้นับถือศาสนาพุทธ (นับถือคริสต์) เป็นเพราะบุพกรรมกรรมใด เขาจะมีสิทธิเปลี่ยนกลับมาเป็นพุทธ แล้วได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะไหมคะ ลูกต้องทำอย่างไรบ้าง

7.ลูกๆทุกคน และตัวลูกเอง เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาไหมคะ ในรูปแบบใดบ้าง และหากอยากติดตามหมู่คณะไปสร้างบารมีทุกๆชาติ จนถึงที่สุดแห่งธรรมลูกต้องทำอย่างไรบ้างคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.คุณแม่เป็นตาต้อ เพราะกรรมในอดีตขังสัตว์ในที่มืด เช่น ปลาที่จับเอาไว้ก็ขังในตุ่มในที่มืด เพื่อเก็บไว้เป็นอาหาร

เป็นโรคไตแต่ไม่ถึงฟอกไต เป็นโรคพากินสัน และปวดเข่า เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารในอดีตที่เกิดในสังคมเกษตรกรรม

2.ก่อนตายคุณแม่นึกตามที่ลูกทบทวนบุญให้ฟังได้ จึงทำให้ท่านผ่องใส ในขณะที่เอาซองไปให้ท่านจบแล้วให้ท่านอธิษฐานตามนั้น ท่านก็พอทำได้บ้าง เพราะท่านเริ่มหมดแรงแล้ว แต่ใจท่านผ่องใส

ผลบุญที่ลูกทำกฐิน 48 และเสาแก้วหลายต้นให้ท่าน ส่งผลให้ท่านเมื่อละโลกแล้ว ได้ไปอยู่วิมานทองของชั้นจาตุมหาราชิกาสายคนธรรพ์ ใกล้วิมานของคุณพ่อของลูก เพราะรักและผูกพัน ทั้งๆที่กำลังบุญที่ทำให้ท่านสามารถไปสูงกว่านี้ได้

แต่ใจของท่านระลึกนึกถึงคุณพ่อของลูกอยู่เสมอๆ จึงต้องทำให้มาอยู่ตรงนี้ แต่อย่างไรก็ตามบุญที่ลูกทำในคราวนี้ก็ทำให้วิมานของพ่อจากไม่ใหญ่ไม่เล็ก ก็ใหญ่โตและใสสว่างขึ้นด้วย

3.ที่คุณพ่อต้องถูก ตัดขาข้างซ้าย และต้องบาดเจ็บเพราะขาข้างซ้ายบ่อยมากเพราะกรรมในอดีตพ่อเป็นนายพรานชอบใช้ กับดัก ดักจับสัตว์จึงทำให้สัตว์มักถูกกับดักงับจนขาเป็นแผล

บางครั้งสัตว์ติดกับดักอยู่หลายวันจนขาเน่า เมื่อพ่อไปเห็นก็ตัดขาที่เน่าทิ้งไปเลย ด้วยกรรมปาณาติบาตดังกล่าวจึงทำให้เป็นมะเร็งหรือเนื้องอกลามไปถึงสมอง

ตายแล้วก็ไปเป็นเทพบุตรสุดหล่ออยู่บนชั้นจาตุมหาราชิกา สายคนธรรพ์มีวิมานทองอยู่ใกล้กับคุณแม่ที่พึ่งขึ้นไปใหม่

ทั้งสองท่านดีใจมากที่ได้เจอกัน ทั้งสองท่านซาบซึ้งใจกับลูกสาวคนนี้มาก ที่ทำบุญแล้วอุทิศไปให้ท่านทั้งสองเสมอ และเป็นเหตุให้ท่านทั้งสองเจอกัน จึงฝากขอบคุณมา

4.คุณพ่อและคุณแม่โดนริบสมบัติตอนอยู่เมืองจีน มีชีวิตอยู่ลำบาก เพราะชาติในอดีต พ่อกับแม่เป็นสามีภรรยากัน เป็นเศรษฐีมีฐานะ มีที่ดินเยอะมาก ต่อมามีชาวบ้านยากจนได้เข้ามาบุกรุกจับจองปลูกบ้าน ทำไร่ ทำสวน ในที่ดินขอนตน

เมื่อตนทราบก็ปล่อยให้พืชในไร่ในสวนของชาวบ้านโตก่อน แล้วจึงทำการขับไล่ชาวบ้านออกไปอย่างปราศจากมโนธรรม ส่วนบ้านเรือนและข้าวของของชาวบ้านตนก็ยึดเอาไว้ โดยไล่ไปแต่เฉพาะตัว และไม่ให้เอาอะไรออกไปเลย

5.ลูกชายที่เกิดมาเป็นฝาแฝดกัน และมีอุปนิสัยต่างกัน เพราะในอดีตลูกทั้ง 2 คนเกิดเป็นลูกของลูก มีความรักแม่มาก แม่ชอบชวนทั้งคู่ทำบุญเสมอ จนกระทั่งแม่ใกล้ตาย ทั้งคู่ได้อธิษฐานขอไปเกิดเป็นลูกชายอีก

แฝดคนพี่เวลาทำบุญมักหงุดหงิดง่าย ส่วนแฝดคนน้องใจจะผ่องใส อัธยาศัยนี้จึงติดข้ามชาติมา อีกทั้งปัจจุบันนี้เป็นไปตามวัยของเด็กด้วย

ดังนั้นให้บอกผู้หลักผู้ใหญ่หรือสมาชิกในบ้านทุกคน อย่าได้เอาแฝดทั้งสองไปเปรียบเทียบกัน จะทำให้แฝดผู้พี่เกิดอาการน้อยใจ ให้หมั่นชื่นชมแฝดผู้พี่บ่อยๆแล้วอาการเหล่านี้จะหายไปเอง

6.พี่ชายคนที่ 3 ของลูก ชาติที่ผ่านมานับถือศาสนาพุทธ แต่ขาดการศึกษาอย่างจริงจัง และขาดการสร้างปัญญาบารมี ทำให้ชาตินี้แม้เกิดมาในครอบครัวพุทธศาสนาก็ไม่ได้ศึกษาคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ลึกซึ้ง จึงถูกชักจูงได้ง่าย

วิธีแก้ไขให้ลูกแนะนำพี่ชายคนนี้ศึกษาพระพุทธศาสนาควบคู่ไปด้วย เพื่อทำความเข้าใจให้แจ่มแจ้ง ตั้งแต่ประวัติของพระบรมพระศาสดา คำสั่งสอน และผู้ปฏิบัติตามคำสอน ได้ผลดีอย่างไรแล้วค่อยตัดสินใจด้วยเหตุผล

7.ลูกๆทุกคนและตัวลูกเอง เคยเป็นกองเสบียงที่สำคัญของหมู่คณะมาตลอด ให้ทำอย่างที่ทำอยู่นี้ และให้ทำยิ่งๆขึ้นไป แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ อย่าได้พลัดกันเลย ให้อธิษฐานด้วยใจตั้งมั่นบ่อยๆ จะตามติดกันไปได้