น้ำท่วม ปะการังรีสอร์ท

View this page in: English

Case study

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ผม เกิดในครอบครัวชนบท จังหวัดพังงา ผมมีพี่น้องด้วยกัน 5 คน ผมเป็นลูกชายคนเดียวและคนสุดท้องของครอบครัว ในวัยเด็ก ผมและพี่ๆ ไม่ค่อยได้อยู่กับพ่อ-แม่ เพราะท่านส่งพวกผมไปเรียนหนังสือในจังหวัดภูเก็ต และทำให้เมื่อประมาณสิบปีที่แล้วผมมาได้รู้จักวัดพระธรรมกาย และผมก็ได้สร้างบารมีอย่างเต็มที่ เช่น บวชธรรมทายาท รุ่น 24 บวชรุ่น 59 ปี พระราชภาวนาวิสุทธิ์ บวชสามเณรแก้ว บวชอุบาสกแก้ว ทำหน้าที่ผู้นำบุญ ผู้นำรถ และติดตั้งจานดาวธรรม และผมก็ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ให้กับทุกคนในบ้านครบทุกคน ตลอดจนถึงชวนญาติพี่น้องให้ได้มาสร้างบารมีด้วย ปัจจุบันก็ได้มีญาติห่างๆของผมคนหนึ่ง มีศักดิ์เป็นน้าของผม เขาเป็นเจ้าของรีสอร์ท ก็ได้มามีโอกาสร่วมทำบุญกับหมู่คณะด้วย ตัวผม พี่สาว และพ่อก็ได้ทำงานอยู่ในรีสอร์ทแห่งนี้แหละครับ

รีสอร์ทแห่งนี้อยู่ที่ แหลมปะการัง อำเภอเขาหลัก จังหวัดพังงา มีชื่อว่า “ปะการังรีสอร์ท” หลายคนคงร้องอ๋อ เพราะสถานที่นี้ญาติของผม ได้เคยอนุญาตให้หมู่คณะของเรามาใช้ปฏิบัติธรรมหลายครั้งแล้ว ใครที่เคยได้ไปก็คงมีความประทับใจกลับมาไม่น้อย อีกทั้งญาติของผมก็ให้การสนับสนุนการปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่ ทำให้จัดได้ในราคาที่ต่ำมาก ซึ่งบอกได้เลยว่า การจัดการปฏิบัติธรรมแต่ละครั้งในที่นี้ เราได้แค่พออยู่ได้ เพราะต้องการสนับสนุนการปฏิบัติธรรม และหวังว่าพ่อแม่ของญาติผมซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินจะได้บุญนี้ด้วย ผมและพ่อ ทำงานอย่างใกล้ชิดกับญาติผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ทนี้มาก เรียกว่าไว้เนื้อเชื่อใจกันเป็นอย่างดี

พ่อของผม เดิมมีอาชีพ ทำเหมืองแร่ดีบุก เป็นคนมีฐานะ ต่อมาได้รับเลือกให้เป็นผู้ใหญ่บ้าน แล้วลาออก พ่อเป็นที่นับหน้าถือตาของคนในละแวกนั้น แต่พ่อมีนิสัยชอบดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน เป็นประจำ ซึ่งผมก็พยายามเตือนพ่อหลายครั้ง พ่อบอกว่า พ่อก็รู้แต่ก็อดไม่ได้

ในวันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2547 วันที่เกิดคลื่นยักษ์ถล่มนั้น เวลาประมาณ 10.00 น. พ่อและเพื่อนๆของพ่ออีกประมาณ 4คน กำลังทำงานอยู่ในปะการังรีสอร์ท ได้เห็นเหตุการณ์น้ำลดลงอย่างฉับพลัน รู้สึกว่าเป็นเหตุการณ์มหัศจรรย์ แปลกประหลาด จึงเดินลงไปดูในทะเล เดินไปได้ประมาณ 100 เมตร จากฝั่ง คลื่นก็ได้ก่อตัวขึ้นมาประมาณ 2-3 เมตร แล้วก็ค่อยๆสูงขึ้นประมาณ 10 เมตร โถมเข้าใส่ทุกคน ทะลักเข้าไปในรีสอร์ท ทำให้บังกะโลที่มีอยู่ถูกน้ำทะเลกวาดไปเกลี้ยง บ้านสองชั้นที่มีอยู่ เหลือเพียงโครงกำแพง ส่วนเฟอร์นิเจอร์ ประตู หน้าต่าง ที่หลุดไปได้ ก็หายไปกับสายน้ำ พนักงานที่มาทำงานส่วนใหญ่ตายหมด สภาพชายหาดถูกน้ำพัดลึกเข้าไปไม่ต่ำกว่า 3 กิโลเมตร มองลงมาจากภูเขาแล้ว เหมือนชายหาดทั้งหมด กลับคืนสู่สภาพธรรมชาติ ที่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างใดๆเลย

หลังจากคลื่นสงบลงแล้ว พ่อของผมได้สูญหายไป แต่เพื่อนคนอื่นๆ ของพ่อปลอดภัย ผมตามหาพ่อประมาณ 2 วัน จึงพบว่าพ่ออยู่ในสภาพเกาะโคนต้นมะพร้าวแน่น ซึ่งเป็นจุดที่ผมเคยจอดรถเพื่อหาพ่อ แต่ผมกลับมองไม่เห็นท่าน ผมคิดว่า พ่อคงเสียชีวิตทันทีในวันเกิดเหตุ รวมอายุได้ 56 ปี ในคืนที่ 5 นับจากวันที่เสียชีวิต (30 ธันวาคม) ที่บ้านได้กลิ่นเหม็นแรงมาก พวกเราลูกๆเข้าใจว่าพ่อคงมาหา

ส่วนที่ปะการังรีสอร์ทซึ่งผมและพ่อทำงานอยู่นั้น โดนคลื่นน้ำทะเลทำลายจนหมด ตลอดถึงโรงแรมของพี่สาวของญาติผมที่อยู่ติดกัน ซึ่งเพิ่งเปิดดำเนินการได้แค่ 2เดือน และของน้องชายญาติผม ซึ่งกำลังจะเปิดดำเนินการ ก็โดนด้วยเช่นกัน ทำให้ครอบครัวของญาติผม มีความทุกข์ใจเป็นอย่างมาก

ส่วนตัวของญาติผม ที่เป็นเจ้าของปะการังรีสอร์ทนั้น ปกติจะขยันไปรีสอร์ทแต่เช้า แต่วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ เขาคิดว่า ไม่อยากรีบเข้าไป เหมือนมีอะไรมาดลใจก็ไม่ทราบ เขาพักอยู่จนสาย แล้วพี่สาวของเขาซึ่งทำธุรกิจโรงแรมที่หาดกะรน จังหวัดภูเก็ต ได้โทรมาบอกว่า ให้รีบมาช่วยกันหน่อย เพราะตอนนี้โรงแรมที่ภูเก็ตถูกคลื่นน้ำทะเลพัดเข้ามาเสียหายใหญ่แล้ว ญาติผมจึงคิดถึงปะการังรีสอร์ท แล้วรีบเข้าไปดูรีสอร์ททันที ตัวญาติของผมจึงรอดมาเพราะไมได้อยู่ในเหตุการณ์น้ำท่วมนั้นด้วย

มี พนักงานระดับบริหารอีกคนหนึ่ง เป็นชาวสิงคโปร์ เพิ่งจ้างมาบริหารโรงแรม ได้ประมาณ 3 เดือน ในเช้าวันเกิดเหตุเขาเล่าว่า เมื่อเขาเปิดโต๊ะทำงานขึ้นมา ได้พบองค์พระอยู่ภายในโต๊ะ ซึ่งน่าแปลกที่ว่าตั้งแต่ทำงานมา เขาไม่เคยเห็น องค์พระนี้มาก่อนเลย เหมือนเป็นนิมิตหมายที่ดีแก่เขา เขาจึงได้หยิบใส่กระเป๋าไว้ แต่วันนั้นเขาไม่ค่อยสบาย ปวดศีรษะ จึงไปหายากินแล้วขึ้นไปนอนพักบนชั้น 2 ของโรงแรม มารู้ตัวอีกทีก็มีน้ำทะลักไหลเข้ามาในห้อง จนถึงเพดานจนเกือบจะไม่มีช่องอากาศให้หายใจ ผู้จัดการท่านนี้จึงกลั้นใจดำน้ำออกมาภายนอกอาคาร และได้เจอกับแผ่นไม้แผ่นหนึ่ง จึงเกาะแผ่นไม้นั้นไว้ และเขายังได้ใช้ไม้แผ่นนั้นช่วยชีวิตพนักงานมาได้อีก 3-4 คนด้วย

คำถาม

1.พ่อผมมีวิบากกรรมอะไร จึงต้องมาเสียชีวิต ด้วยคลื่นยักษ์ครั้งนี้ แต่ทำไมเพื่อนๆของท่านจึงรอดมาได้

2.ตอนพ่อเสียชีวิตใหม่ๆ พ่อรู้สึกยังไง ตอนนี้พ่อของผมอยู่ที่ไหน เป็นอย่างไรบ้าง ท่านรู้ตัวหรือยังว่าตายแล้ว พ่อมีอะไรฝากถึงลูกๆหรือไม่

3.กลิ่นเหม็นที่ได้รับในตอนกลางคืนนั้น ใช่กลิ่นของพ่อหรือไม่ ถ้าใช่ พ่อมาเพื่อต้องการอะไร

4.ทำไมผมถึงหาศพพ่อไม่พบ ทั้งๆที่อยู่ตรงจุดที่ผมเคยจอดรถนั่นเอง

5.ผมควรจะทำบุญอะไรให้พ่อ เพื่อให้มีความเป็นอยู่ที่ดีครับ

6.ญาติผมผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ท ประกอบเหตุมาอย่างไร รีสอร์ทจึงเสียหายมากมายขนาดนี้ครับ และควรจะทำบุญอะไรหรือควรจะแก้ไขอย่างไร เพื่อไม่ให้ได้รับความเสียหายเช่นนี้อีกครับ มีอะไรมาดลใจให้ญาติผมรอดจากเหตุการณ์คลื่นยักษ์นี้ได้ ทั้งที่ปกติเขาต้องไปทำงานในเวลาที่เกิดคลื่นยักษ์นี้

7.พนักงานระดับบริหารชาวสิงคโปร์นั้น รอดชีวิตมาได้ด้วยบุญอะไร มีอะไรมาบันดาลให้เขาได้พบกับกระดานที่พาชีวิตเขาให้รอดมาได้

8.พนักงานที่เสียชีวิตหลายสิบคน ส่วนใหญ่จะเสียชีวิตอยู่ในโรงแรม จะช่วยพนักงานเหล่านี้อย่างไรดีครับ และพวกเขามีบุพกรรมอะไร จึงได้มาเสียชีวิตในครั้งนี้

9.ผมและครอบครัวของผมมีความเกี่ยวพันกันอย่างไร กับญาติผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ท จึงต้องมาเกื้อกูลกัน และสนิทสนมกันมาก และผมควรจะให้กำลังใจกับเขาอย่างไร กับความสูญเสียรีสอร์ทขนาดใหญ่ทั้งหมด ครับ

10.ก่อนมาเกิดผมมาจากไหน ทำไมผมจึงเกิดในชนบทห่างไกลจากหมู่คณะ ผมเคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะหรือไม่ ถ้าเคยผมอยู่ฝ่ายไหนครับ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.พ่อของลูกเสียชีวิต เพราะกรรมในอดีตพ่อเป็นชาวประมงได้ทำปาณาติบาต จับปลาเยอะ เมื่อกรรมตามมาส่งผลทำให้อายุสั้น ส่วนเพื่อนที่รอดเพราะกรรมปาณาติบาตเบาบางแล้ว

2.ตอนเสียชีวิตใหม่ๆท่านก็ตระหนกตกใจ เมื่อน้ำลดลงท่านก็เห็นศพตัวเอง จึงรู้ว่าตัวเองตาย ยังวนเวียนอยู่ในบริเวณนั้น ช่วงแรก ในที่สุดก็เดินกลับมาที่บ้าน

3.กลิ่นเหม็นตอนกลางคืนคือพ่อนั่นเอง มีจิตใจเศร้าหมอง ไม่ค่อยสั่งสมบุญ นอกจากบางครั้งทำตามประเพณี มีอาจิณกรรม ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน พ่อมาเพราะไม่รู้จะไปไหน ทำอะไรไม่ถูก คุยกับใครไม่รู้เรื่อง

4.เพราะความเครียดและกังวลจึงทำให้ไปหาไกลๆ เลยไม่ได้สังเกตดูใกล้ๆเมื่อเดินกลับมาที่ลูกเคยจอดรถก็พบ เพราะท่านตายตรงนั้นอยู่แล้วไม่ได้มีใครมาบัง หรือท่านแว๊บมา

5.ลูกต้องทำบุญทุกบุญอุทิศไปให้ท่าน ถ้าลูกได้บวชอีกครั้งและตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่ให้ดีกว่าที่เคยบวชมา แล้วอุทิศบุญไปให้ ท่านจะมีสภาพที่ดีขึ้นกว่านี้ เพราะบุญที่เคยบวชช่วยปิดอบายให้ท่านอยู่แล้ว ถ้าใจลูกใสและทำอย่างที่แนะนำจะยิ่งดี

6.ญาติของลูกที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทประสบความเสียหายมากมาย เพราะกรรมในอดีตต้องส่งภาษีและเงินพิเศษให้แก่ทางหลวง เพื่อสนับสนุนกองทัพไปรบ และมีจิตอนุโมทนาบาปให้แคว้นของตนทำความเสียหายแก่อีกแคว้นหนึ่ง

ที่จริงต้องเสียชีวิตในครั้งนี้ด้วย แต่บุญที่เคยทำไว้ในพระพุทธศาสนาและปัจจุบันเคยช่วยสนับสนุนการจัดปฏิบัติธรรมมาคุ้มครองไว้ ทำให้มีเหตุให้รอดตายในคราวนี้ แต่กรรมนั้นทำให้รีสอร์ทเสียหายมากมาย

จะแก้ไขวิบากกรรมต้องสร้างบุญทุกบุญบ่อยๆ และเป็นบุญใหญ่ๆ ให้ได้หลายๆครั้ง แล้วอธิษฐานจิตให้บุญคุ้มครองอย่าให้ทรัพย์วิบัติด้วยภัยต่างๆ

7.พนักงานระดับบริหารชาวสิงคโปร์รอดชีวิต เพราะไม่มีกรรมปาณาติบาต และบุญที่ตัวเองเคยเป็นชาวพุทธ ได้ทำบุญไว้ในพระพุทธศาสนาจึงทำให้บุญคุ้มครองเอาไว้ และมาบันดาลให้เขาได้พบหนทางนี้ ทำให้เขารอดชีวิต

8.พนักงานหลายสิบคนเสียชีวิต เพราะแต่ละคนมีกรรมปาณาติบาตจึงทำให้เสียชีวิต ให้ทำบุญทุกบุญในพระพุทธศาสนาทั้งทาน ศีล ภาวนา เป็นต้นโดยเฉพาะเสาแก้ว แล้วอุทิศบุญไปให้ทุกๆคนจะทำให้มีสภาพดีขึ้น

9.ลูกและครอบครัวเคยเป็นญาติ และเป็นกัลยาณมิตรมากับเจ้าของรีสอร์ท โดยส่วนใหญ่ตัวลูกมักจะเป็นคนชวนให้มาสร้างบุญร่วมกับหมู่คณะ โดยตัวลูกจะมีบุญชวนคนทำความดีมากกว่าบุญที่ทำด้วยตัวเอง

ลูกต้องให้เขาได้มีความรู้เรื่องกฎแห่งกรรม จะทำให้ความทุกข์เบาบางลง เราต้องมีความพลัดพรากจากของรักเป็นธรรมดา ให้เขาตัดใจจากความรู้สึกสูญเสียสิ่งต่างๆทั้งหมด

แล้วให้เขาเริ่มต้นใหม่ด้วยกำลังใจอันสูงส่ง พร้อมทั้งสั่งสมบุญควบคู่กันไปด้วย อย่าไปคิดว่าบุญไม่ช่วย แบบชาวพุทธบางคนที่ไม่เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรม สิ่งใดเสียไปแล้วช่างมัน แต่อย่าเสียกำลังใจที่ดี

10.ก่อนมาเกิดลูกมาจากที่ควรมา และได้สร้างบารมีมากับหมู่คณะ โดยเป็นกองเสบียง

ที่ไปเกิดในชนบทที่ห่างไกลจากหมู่คณะ เพราะบางช่วงลูกน้อยใจและหงุดหงิดใจได้กระทบกระทั่งกับหมู่คณะ บางครั้งจึงแอบคิดว่าอยากไปอยู่ไกลๆหมู่คณะ ไม่อยากมายุ่งกับหมู่คณะ จึงทำให้บุญตกหล่นและไปเกิดในที่ไกลจากหมู่คณะ