น้ำท่วมที่ภูเก็ต

Case study

น้ำท่วมที่ภูเก็ต

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการ พระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงยิ่ง

พี่สาวของลูก อายุ 34 ปี เมื่อก่อนขณะที่ทำงานในกรุงเทพฯ ก็ได้เคยมาร่วมงานบุญใหญ่ที่วัดพระธรรมกายบ้าง แต่เมื่อได้ลงไปทำงานที่อำเภอป่าตอง จังหวัดภูเก็ต เมื่อประมาณ 5-6 ปี ที่แล้ว เพราะได้สามีเป็นชาวออสเตรีย ก็ไม่ได้มีโอกาสมาวัดอีกเลย แต่จะร่วมบุญมาทุกครั้งที่ลูกบอกข่าวบุญ

พี่สาวมีบ้านพักอยู่บริเวณใกล้หาดป่าตอง ซึ่งสามีมาลงทุนทำธุรกิจ Fitness (สถานที่สำหรับออกกำลังกาย) ในประเทศไทย ส่วนพี่สาวของลูกทำงานเป็นผู้จัดการดูแลวิลล่า (Villa) ซึ่งเป็นสถานที่พักให้เช่าสำหรับชาวต่างชาติที่มาพักผ่อนเป็นคณะทัวร์

พี่สาวมี ลูกสาว 1 คน เพิ่งเกิดเมื่อวัน 4 มิถุนายน พ.ศ.2547 ขณะนี้อายุได้ประมาณ 6 เดือน และเมื่อวันอาทิตย์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2547 วันที่เกิดคลื่นถล่มภาคใต้ วันนั้น เวลา 09.00 น. พี่สาวและสามี พร้อมด้วยลูกสาว ได้เดินออกจากบ้าน เพื่อไปเดินเล่นที่ริมหาด พอเดินไปได้สักระยะหนึ่ง มองไปที่ทะเล ก็เห็นว่าน้ำทะเลลดลงไปลึกมาก ซึ่งไม่เคยเห็นมาก่อน สักพักสามีก็สังเกตเห็นเรือที่อยู่ในทะเลมันโคลงเคลงไปมา เหมือนว่าจะล้มก็ไม่ล้ม จะจมก็ไม่จม ก็เลยรีบไปคว้าลูกสาวซึ่งนอนอยู่ในรถเข็น เพียงครู่เดียว ยังไม่ทันตั้งตัว พี่สาว สามี และลูกสาว ก็โดนคลื่นยักษ์พัดไปคนละที่

สามีของพี่สาว โดนน้ำซัดไปอยู่รวมอยู่กับกองสิ่งของ โดนของรอบตัวทับเอาไว้ขยับออกไปไม่ได้ ต้องรอจนกระทั่งมีคนมาช่วยดึงตัวจึงออกมาได้ หลังจากนั้นจึงได้ไปที่บ้าน คิดว่าคงจะตามหาตัวภรรยาและลูกสาว ไม่เจอแน่ จึงเข้าไปเอารถขับออกมาตั้งใจจะไปที่โรงพยาบาล

ส่วนตัวพี่สาวของลูกโดนพัดไปอยู่ใต้ตึกชั้นใต้ดิน ที่เป็นที่จอดรถซึ่งตอนนั้นน้ำก็ท่วม มีเนื้อที่แค่แหงนหน้าขึ้นมาพอหายใจได้เท่านั้น พี่สาวตกใจมากและคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแน่นอน แต่ก็ได้ภาวนาไว้ สักครู่พี่สาวก็ตั้งสติได้ ค่อยๆ ตะกายออกมา พอรู้สึกเห็นแสงสว่างก็ตัดสินใจมุดน้ำดีดตัวออกมาจากชั้นใต้ดิน พอขึ้นมาได้ก็เห็นผู้คนชุลมุนวุ่นวายไปหมด เห็นคนเจ็บคนตายกันหลายคน ก็เลยจะหาทางไปที่บ้านก่อน สักพักก็เห็นรถคันหนึ่งวิ่งผ่านไป ก็จำได้ว่าเป็นรถของตัวเอง และเห็นสามีเป็นคนขับ ก็เลยเรียกมอเตอร์ไซค์ให้ขับตาม ไปถึงที่สี่แยกไฟแดง ก็เรียกได้ทัน วินาทีนั้นทั้งคู่ก็ดีใจที่ได้พบกันอีกครั้ง และคิดที่จะหาลูก แต่ว่าคงจะหาลูกไม่เจอ ก็เลยพากันไปโรงพยาบาลเพื่อทำบาดแผล ซึ่งพี่สาวก็มีบาดแผลที่บริเวณมือ แขนและไหล่ โดนเย็บไปหลายแผล ส่วนสามีของพี่สาวก็โดนเย็บที่บริเวณขาไปหลายแผลเหมือนกัน หลังจากนั้นพี่สาวและสามีได้ย้ายไปพักกับเพื่อนในตัวเมืองจังหวัดภูเก็ต และวันรุ่งขึ้นจึงได้พบศพของลูกสาว

ลูกขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อดังนี้ค่ะ

1.พี่สาวและสามีของพี่สาวทำกรรมอะไรมา ถึงได้ประสบอุบัติภัยเช่นนี้ และที่รอดมาได้ด้วยบุญอะไร

2.ลูกพี่สาว ซึ่งอายุได้เพียง 6 เดือน เธอทำกรรมอะไรมา จึงเสียชีวิตดั้งแต่วัยเด็กด้วยเหตุการณ์เช่นนี้ ตอนนี้อยู่ที่ไหน เธอมีภพภูมิเป็นเช่นไร ก่อนตายเธอรู้สึกอย่างไรบ้าง ตายแล้วเธอคิดถึงพ่อแม่หรือเปล่า วันที่สามหลังจากลูกพี่สาวตาย (วันพุธที่ 29 ธันวาคม พ.ศ.2547) พี่สาวได้สร้างพระธรรมกายให้ลูกสาว 1 องค์ ลูกพี่สาวมีสภาพเป็นอย่างไรบ้างคะ

3.หลังจากที่พี่สาวรอดตายแล้วตั้งสติได้ก็โทรมาหาลูกที่วัด และบอกว่ายังไม่เจอสามีและลูกสาวของตนเองเลย ให้ลูกเอาบุญช่วยให้ทั้งสองคนปลอดภัยด้วย ลูกก็เลยไปนั่งอธิษฐานจิตที่บ้านยาย และทำบุญเสาแก้วให้กับพี่สาว สามีพี่สาว และลูกพี่สาวด้วย บุญที่ลูกทำให้มีส่วนช่วยครอบครัวพี่สาวของลูกอย่างไรบ้าง

4.พี่สาวของลูกและสามีทำบุญอะไรร่วมกันมาก่อนหรือเปล่า ทั้งๆที่สามีพี่สาวเกิดที่ต่างประเทศ ทำไมชาตินี้ถึงได้มาเจอกันและเป็นสามีภรรยากัน

5.ลูกเป็นโรคปวดหลังมานานหลายปี รักษาไม่หาย อยากทราบว่า เกิดจากวิบากกรรมอะไร ชาตินี้จะหายหรือไม่ จะมีวิธีแก้ไขอย่างไร และลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไรบ้างคะ

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.พี่สาวและสามีในอดีตชาติเป็นสามีภรรยากัน เป็นครอบครัวค้าขาย ส่งสินค้าทางเรือสำเภาไปเมืองต่างๆ ต่อมามีพ่อค้านำสินค้าชนิดเดียวกันมาขายแข่งในเมืองเดียวกัน จึงหมั่นไส้ ได้แช่งให้เรือเขาล่ม ให้ไปส่งสินค้าเมืองต่างๆไม่ได้

ต่อมาเรือคู่แข่งล่มจริงๆ ด้วยลมพายุกลางทะเลซึ่งเป็นวิบากกรรมของคู่แข่งเอง ไม่เกี่ยวกับการแช่งของตน แต่ทั้งสามีภรรยาก็ดีใจและสมน้ำหน้าคู่แข่ง ดังนั้นจึงเป็นการอนุโมทนาบาป

ด้วยกรรมนี้จึงทำให้ทั้ง 2 มาประสบอุบัติภัยในครั้งนี้ แต่ที่รอดมาได้ เพราะไม่ได้ไปทำร้ายคู่แข่งให้ถึงแก่ความตายอีกทั้งยังไม่หมดบุญด้วย

2.ลูกพี่สาวเสียชีวิตด้วยอายุเพียง 6 เดือน เพราะกรรมในอดีตชาติได้เกิดเป็นเด็กสาววัยรุ่นในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ต่อมาได้พบรักกับชายหนุ่มที่มาจีบ และได้มีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งจนตั้งท้อง แต่ผู้ชายไม่ดูแลและทอดทิ้ง

จนคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง ทางบ้านรู้สึกอับอาย โดนต่อว่าเป็นประจำจนเกิดความเครียด จึงตัดสินใจฆ่าตัวตายพร้อมลูกซึ่งขณะนั้นลูกอายุราวๆ 5-6 เดือน โดยโดดแม่น้ำตายทั้งแม่และลูก

ที่เจอในปัจจุบันเป็นเพียงเศษกรรมเท่านั้น เมื่อตายกายละเอียดยังเป็นทารก 6 เดือน มีภุมมเทวาหญิงใจดีมารับไปเลี้ยงดูอยู่ในขณะนี้ในหมู่บ้านภุมมเทวาบนเขาในภูเก็ต

ตายแล้วเนื่องจากเป็นทารกไม่ได้คิดถึงใคร เพียงแต่มีความรู้สึกว่ามีคนใจดีเอามาเลี้ยง เมื่อพี่สาวสร้างพระธรรมกายอุทิศไปให้ ทำให้มีอาหารทิพย์มาเลี้ยงดู เช่น มีนมและอาหารอ่อนที่เหมาะกับภพภูมิและวัย คล้ายของมนุษย์แต่ประณีตกว่า

3.บุญเสาแก้วที่ลูกทำให้ครอบครัวพี่สาวและอธิษฐานจิตที่บ้านยาย จึงทำให้มีภุมมเทวาหญิงใจดีมารับลูกสาวของพี่สาวไปเลี้ยงดูดังกล่าว

ส่วนพี่สาวและสามีไม่ได้มีกรรมปาณาติบาตจึงรอดตายในคราวนี้ เป็นเรื่องที่ดีที่พี่สาวมีสติ หลังจากรอดตายแล้วได้โทรมาหาลูกที่วัด

4.พี่สาวของลูกและสามีแม้จะเป็นชาวต่างชาติอยู่แดนไกลแต่ก็มาเจอกันและได้แต่งงานกัน เพราะเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อน และเคยสร้างบุญร่วมกันด้วย ชาตินี้จึงได้มาอยู่ร่วมกันอีก

5.ลูกเป็นโรคปวดหลัง เพราะกรรมในอดีตลูกเป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช อยู่ฝ่ายพลาธิการขนของส่งกำลังบำรุงไปกองทัพ บางครั้งในการส่งของได้บรรทุกของหนักบนหลังสัตว์ ทำให้สัตว์หนักหลัง ปวดหลังและเหนื่อยมาก

ชาตินั้นได้ออกบวชตามพระราชาในภายหลัง ปฏิบัติธรรมได้ในระดับจิตผ่องใสกลับดุสิตบุรีได้ แต่ยังไม่อาจทานกรรมเจ้าชู้ที่ติดข้ามชาติมาหลายชาติจึงทำให้ชาตินี้มาเกิดเป็นผู้หญิง แต่บุญบวชทำให้มาประพฤติพรหมจรรย์ตั้งแต่อายุยังน้อย

ชาตินี้ให้สร้างบารมีให้เต็มที่จะได้ติดตามไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ และให้หมั่นทำทุกบุญแล้วอุทิศไปให้สัตว์ทั้งหลายที่เราเคยไปเบียดเบียน ให้ทำบ่อยๆ หนักจะเป็นเบา เบาจะหาย

นอกจากนี้ให้ดูแลรักษาสุขภาพให้ดี หมั่นออกกำลังกายและพักผ่อนให้พอดี