มีวิธีอย่างไรที่จะทำให้มีความตื่นตัวรักความก้าวหน้าในการพัฒนาวัด

หลวงพ่อตอบปัญหา

 

 

โดย พระภาวนาวิริยคุณ (เผด็จ ทัตตชีโว)

เรียบเรียงจากรายการหลวงพ่อตอบปัญหา ทาง DMC

 

คำถาม: ผมอยากทราบว่ามีวิธีอย่างไร ที่จะทำให้เจ้าอาวาสมีความตื่นตัวรักความก้าวหน้า คือที่วัดของผมมีโยมอยู่ 2 ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งอยากจะพัฒนา อีกฝ่ายไม่อยากจะพัฒนาทำอย่างไรดีครับ? (พระเรียนถามมา)

 

คำตอบ: สำหรับเรื่องนี้  ถ้าหลวงพ่อหรือเจ้าอาวาสของวัด หรือพระอุปัชฌาย์ของเรา ท่านไม่ค่อยจะตื่นตัว เราไปทำอะไรท่านไม่ได้หรอกครับ แต่มีวิธีอยู่อย่างหนึ่ง ที่จะทำให้วัดของเรา ตัวของเราก้าวหน้า คือ

 

        1) กุฏิที่เราอยู่เองต้องทำให้ดี ให้สะอาดเรียบร้อย

 

        2) ตัวเราเองต้องตั้งใจศึกษาหาความรู้เพิ่มขึ้นเรื่อยไป

 

        ทำอย่างนี้ รอเวลาไว้ แล้วระหว่างนั้นก็อบรมญาติโยม อบรมสามเณร อบรมเด็กวัด ทำอะไรได้ก็ทำกันไป เอาให้เต็มที่อย่าไปท้อ ที่ท่านถามมานี่ ผมขอถามท่านคำเดียวว่า ถ้าเขาให้ท่านเป็นเจ้าอาวาสวันนี้ ท่าจะสามารถพัฒนาวัดได้จริงหรือเปล่า ไม่ง่ายนะครับ เพราะพอลงมือทำงานเมื่อไร คนของเราเองนั่นแหละ จะแบ่งเป็น 2 ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งเห็นด้วย อีกฝ่ายหนึ่งจะไม่เห็นด้วย ไม่ต้องมาก ลองให้สามเณรที่มีอยู่แล้วไปทำความสะอาดวัด ทำง่ายๆ ให้ไปกวาดใบไม้ ท่านจะพบว่าสามเณรฝ่ายหนึ่งก็คงจะเห็นด้วยว่าดี แต่อีกฝ่่ายหนึ่งก็อาจจะนึกว่า แหม...หลอกใช้งานเราอีกแล้ว

 

วิธีทำให้วัดของเรามีการพัฒนาและมีความก้าวหน้า คือต้องทำให้มีความสะอาดเรียบร้อยอยู่เสมอ

 

        ยกตัวอย่างนะ ทำอะไรขึ้นมาแล้ว ที่จะได้รับคำชมอย่างเดียวไม่มี ถูกด่าอย่างเดียวก็ไม่มี ขนาดโจรยังมีคนชมเลย ใครชม? ก็โจรพวกเดียวกันนั่นแหละ ชมกันเอง ในเมื่อโจรก็ยังมีคนชม แล้วก็มีคนติ เราเองเป็นพระเหมือนกัน บ้างก็ชม บ้างก็ติ

 

        พวกหนึ่งบอกว่า “ดีแล้วไปบวชเถอะท่านเอ๊ย โลกมนุษย์นี่มันวุ่นวาย” อีกพวกหนึ่งบ่นพึมเลย “หนุ่มๆ แน่นๆ มาบวช เอาเปรียบสังคม บวชกินข้าวชาวบ้านนี่” อ้าว...เป็นอย่างนั้นไป

 

        เพราะฉะนั้น ขอให้ท่านถามตัวเองว่า ขณะนี้ท่านอดทนต่อการโต้แย้งได้ไหม ถ้ายังอดทนต่อการโต้แย้ง การคัดค้านไม่ได้ ให้รีบฝึกเสียให้ได้ วิธีที่ดีที่สุดคือนั่งสมาธิให้มากๆ ถึงคราวท่านเป็นเป็นเจ้าอาวาสแล้ว จะได้ไม่ต้องลำบากใจ เชื่อว่าเจ้าอาวาสของวัดท่านก็อยากจะพัฒนาหรอก แต่ว่าถูกโยมฝ่ายหนึ่งโจมตี อีกฝ่ายหนึ่งสนับสนุน

 

        จนกระทั่งท่านนึกปลงว่า “เออ..กูก็แก่ป่านนี้แล้ว จะต้องมาเถียงกับชาวบ้านทำไม อีกหน่อยกูก็ตายแล้ว มึงไปทะเลาะกันเองเถอะ” แล้วท่านก็เลยไม่พัฒนาอะไร

 

        ถ้าตัวของท่านผู้เขียนจดหมายนี้มาถาม ยังฝึกตัวเองให้ใจหนักแน่นไม่พอ อีกหน่อยพออายุเท่ากันกับเจ้าอาวาสองค์นั้น ท่านก็คงถูกพระหนุ่มๆ รุ่นต่อไปข้างหน้า ด่าให้แบบเดียวกันอย่างนี้แหละ ระวังเถอะ