ความประทับใจการเดินธุดงค์ ตอน ก้าวไปด้วยใจกตัญญู

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2556

ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย 

 

 

ตอน ก้าวไปด้วยใจกตัญญู

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

 

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

 

        กระผม พระฐานุศักดิ์ สีลธโร อายุ 22 ปี ผมบวชในโครงการ 1 แสนรูป ภาคฤดูร้อน ปี พ.ศ. 2555 ครับ

 

พระฐานุศักดิ์ สีลธโร

 

        ผมเป็นบัณฑิตใหม่แกะกล่อง เพิ่งจบปริญญาตรีหมาดๆ จากสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ ภาควิชาเทคโนโลยีวิศวกรรมอุตสาหการ สาขาเทคโนโลยีวิศวกรรมไม้ครับ ย้อนไปเมื่อวันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2555 ผมพาน้องชมรมมาส่งเข้าไซด์อบรมโครงการธรรมทายาทหญิงและธรรมทายาทชาย เลยได้มาเจอกับพี่ผู้ประสานงานครับ พี่เค้าพูดแบบไม่ทันให้ตั้งตัวว่า “เฮงๆ ปลงผมเลยมั๊ย” คือผมมีชื่อเล่นว่า เฮง ครับ ผมก็รีบตอบว่า “จะดีหรอพี่ หอพักก็ยังไม่ได้เคลียร์ พ่อแม่ก็ยังไม่ได้บอก แล้ววันที่ 26 ผมก็มีสอบ ที่สำคัญโปรเจ็คจบก็ยังไม่เสร็จครับ” แต่พี่เค้าเชียร์ไม่เลิก “ปลงไปก่อน เราบวชตามผัง ไม่ได้บวชตามแผน” หลวงพ่อครับ ไม่รู้ผมเชื่อพี่เค้าได้ไง ผมโทรไปบอกแม่ว่า “ม้า ผมจะบวชนะ กำลังจะปลงผม” แล้วก็โทรไปบอกพ่อว่า “ป๊า ผมจะบวชครับ กำลังจะปลงผม” แล้วป๊ากับม้าก็มาร่วมปลงผมทันเวลาด้วย ตอนที่เส้นผมกำลังหลุดออกจากศรีษะ ภาพที่เคยเป็นประธานชมรมพุทธฯ เคยทำกิจกรรมมากมายมันผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ทำเอาปลื้มจนน้ำตาไหลเลย แต่อีกใจหนึ่งก็สับสนเพราะจริงๆ ตั้งใจจะทำงานก่อนสักปีแล้วค่อยบวช แต่จะกลับใจตอนนั้นก็ไม่ทันแล้วครับ เพราะเส้นผมมันหลุดไปครึ่งหัวแล้ว แต่พอมาถึง ณ วันนี้ ผมรู้สึกว่าผมตัดสินใจถูกที่สุดที่ออกบวชครับ ซึ่งผมก็ได้เป็นหนึ่งในกองพันเนื้อนาบุญ 1,128 รูปด้วยครับ

 

        ในเบื้องต้นผมต้องรู้จักการบริหารปัจจัย 4 ต้องเลือกว่าอะไรควรหรือไม่ควรเอาไป เพราะทุกอย่างที่เราเอาไป มันหมายถึงน้ำหนักที่จะกดทับอยู่บนบ่าครับ แล้วในช่วงซ้อมเดินที่วิหารคด ผมฝึกสัมมาอะระหัง ฝึกทำสมาธิในท่าเดินได้นิ่งขึ้น โดยสามารถแตะใจเบาๆ ปล่อยใจโล่งๆ แล้วข้างในมันขยายได้ และเห็นจุดสว่างเล็กๆ เหมือนดวงดาวในอากาศครับ วันหนึ่งผมได้ดูสกู๊ปสวนดาวรวย ได้ยินโยมที่ปลูกดาวรวยให้สัมภาษณ์ว่า “รู้สึกดีใจที่ดอกดาวรวยที่ปลูกด้วยศรัทธา ดูแลด้วยหัวใจ จะได้รองรับเท้าอันเป็นมงคลของพระธุดงค์” หลวงพ่อครับ ผมฟังแล้วอึ้งเลย ก็ผมเพิ่งบวชได้ไม่กี่เดือน ยังอยู่ในขั้นฝึกตัว แล้วเท้าของผมเป็นมงคลตรงไหน ถ้อยคำจากใจโยมทำให้พระใหม่อย่างผม จากที่ตั้งใจดีอยู่แล้ว ยิ่งมีความตั้งใจมากขึ้นครับ

 

        ก้าวแรกที่ผมได้ก้าวลงบนกลีบดอกดาวรวย มันนิ่มมาก จริงๆ ก็อยากแสดงออกให้โยมได้รู้นะครับว่าพระก็ปลื้ม แต่พระต้องสำรวม พอเดินลอดซุ้มหลวงปู่บนสภาธรรมกายสากล ขนลุกไปหมดเลยครับ ผมสัมผัสได้ว่าหลวงปู่อยู่กับเรา ซึ่งผมก็อธิษฐานขอให้หลวงปู่กลั่นผมให้บริสุทธิ์ ให้สมกับที่ได้เป็นกองพันเนื้อนาบุญ ให้สองเท้าของผมเป็นมงคลได้จริงๆ ตลอดเส้นทางครับ

 

        พอก้าวพ้นสภาธรรมกายสากล ผมก็ได้ยินเสียง “สาธุ” ชัดเลย เป็นเสียงที่ผมจำได้แม่น คือเสียงของโยมแม่ครับ โยมแม่ไม่ได้แค่พูดสาธุ แต่ท่านชี้ให้คนข้างๆ ดูด้วยครับว่านี่พระลูกชาย เสียงของโยมแม่ใสมาก ปลื้มมาก เสียงของท่านทำให้ผมดีใจ ว่าแม่เราก็มา โยมแม่มาโปรยดอกดาวรวยทุกวัน บางวันก็มาถึงสองรอบและมาถวายภัตตาหารด้วยครับ บางทีเจอกันโยมแม่จะถามว่า “พระเฮง ให้เดินใจใสๆ ให้สัมมาอะระหังไปเรื่อยๆ อย่าไปมองข้างทางเยอะนะ”

 

        หลวงพ่อครับ ถึงแม้ว่ากลดและย่ามจะมีน้ำหนัก แต่ก็คงไม่หนักเท่ากับที่แม่ต้องอุ้มท้องเราตั้ง 9 เดือน พระคุณนี้ตอบแทนยังไงก็ไม่หมด ผมจึงยิ่งรักษาใจ มองกลางมองทาง ใช้สองเท้าที่ท่านให้มา ก้าวอย่างมั่นคงที่สุดเพื่อประกาศพระพุทธศาสนาครับ แล้วผมก็ค้นพบว่าสิ่งที่ทำให้ผมเดินได้ตลอด 26 วัน คือ

 

        1.คำภาวนาสัมมาอะระหังกับจุดสว่างเล็กๆ เหมือนดวงดาวในกลางท้อง ถ้าทำอย่างนี้ได้ผมจะรู้สึกมีความสุข ใจมันจะขยาย ต่อให้แดดแรงแค่ไหนก็เย็นขนลุกได้ครับ และ

 

        2.ความกตัญญู ผมอยากตอบแทนพระเดชพระคุณหลวงปู่ ที่ท่านชี้ทางสว่างให้กับชีวิตผม เพราะแต่ก่อนผมเคยคิดว่าความดีไม่มีอยู่ในโลก คนดีที่จะทำเพื่อคนอื่นๆ ไม่มีอยู่จริง แต่เมื่อได้พบมหาปูชนียาจารย์ก็ทำให้ผมเชื่อในความดี เห็นต้นแบบคนดีที่ทำเพื่อเพื่อนมนุษย์ครับ

 

        การเดินธุดงค์ธรรมชัยทำให้ผมรักชีวิตพระจังเลยครับ ทุกก้าวที่เดินไปรู้สึกชีวิตมีคุณค่ามาก ยิ่งวันไหนที่ทราบข่าวว่าพระมหาเถระเมตตามาเดินนำ ผมจะรู้สึกปลื้มมาก หลวงพ่อทุกรูปเป็นเหมือนพระต้นแบบ ถึงแม้บางรูปจะมีอายุมากแล้ว แต่ท่านยังดูสง่างามไม่วอกแวก ท่านทำให้ผมอุ่นใจ ทำให้ผมเห็นว่าพระดีๆ ที่บวชนานๆ ตั้ง 30-40 พรรษาก็มีอยู่ ทำไมเราจะต้องมองแต่คนที่ลาสิกขาไปหละ ซึ่งผมก็คิดอยากฝึกตัวเองให้ได้แค่สักเศษเสี้ยวของท่านก็ยังดีครับ

 

        สุดท้ายนี้ ผมอยากให้ชายแมนแมนมาบวชกันเยอะๆ มาเรียนรู้ความหมายของชีวิตที่มากกว่าการเกิดมาเพื่อทำมาหากิน ไก่ก็หากินได้ คนก็หากินได้ แล้วชีวิตคนมีคุณค่ามากกว่าไก่ตรงไหน ถ้ายังไม่รู้ ก็ให้มาบวชดูครับ ผมอยากบอกว่าผมรักหลวงพ่อมาก ซึ่งผมก็ตั้งใจที่จะบวชแบบวันต่อวันอย่างมีคุณค่า และขอปิดท้ายด้วยบทกลอนแทนใจถึงหลวงพ่อครับ

 

 

พระคุณของพ่อล้น ท่วมใจ

รักพระพ่อมอบให้ ท่วมฟ้า

พลิกหมดภพไตรไซร้ สิ่งใด ตอบแทน

ลูกเห็นเพียงแต่ผ้า สีพระ ห่มจน ชีพวาย