ความประทับใจในการเดินธุดงค์ธรรมชัย ตอน เดินจนใจดิ่งได้ดวง

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2556

ความประทับใจการเดินธุดงค์ธรรมชัย 

 

 

ตอน เดินจนใจดิ่งได้ดวง

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

 

        กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ

      

        กระผม พระจักรี จิรัญชโย อายุ 30 ปี เป็นคนนครราชสีมา บวชในโครงการแสนแรกปี พ.ศ.2553 เป็นพระพี่เลี้ยงช่วยอยู่โครงการไอดอปครับ

 

พระจักรี จิรญฺชโย

 

        หลวงพ่อครับ เดิมผมก็ทำอาชีพเป็นช่างเชื่อมในโรงกลึงธรรมดาๆ คนหนึ่งครับ แต่ขณะที่ทำงานไปในใจลึกๆ มันรู้สึกอยากบวชอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งมีคนมาชวนบวชในโครงการแสนแรก ผมก็เลยไม่รีรอ รีบลางานมาบวช 49 วันทันทีครับ และพอใกล้จบโครงการพระอาจารย์ท่านก็พาเดินธุดงค์ไปพัฒนาวัดร้างเป็นวัดรุ่ง ซึ่งขณะเดิน ผมก็ตรึกนึกดวงแก้วไปเรื่อยๆ พอถึงวัดที่เป็นเป้าหมาย ใจมันเกิดรวมนิ่งดิ่งจนรู้สึกอยากนั่งสมาธิมาก ด้วยเหตุนี้ผมจึงไม่รอช้า รีบหลบไปปลีกวิเวกนั่งสมาธิใต้ต้นไม้อยู่ครู่หนึ่ง และพอนั่งไปนั่งมา อยู่ๆ ใจก็รวมหยุดนิ่งสงบมากอย่างบอกไม่ถูก จนผมรู้สึกว่าตัวเองจะไม่หายใจ แต่ผมก็ไม่เอ๊ะอ๊ะอะไรครับ ตรงกันข้ามกลับคิดว่า จะไม่หายใจก็ช่างมัน ตายเป็นตาย

 

        จากนั้นก็จรดใจนิ่งดิ่งต่อไป และสักครู่เดียวเท่านั้นครับ อยู่ๆ ก็มีดวงสว่างใสผุดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนผมเกิดใหม่เลยครับ เหมือนไปอยู่อีกโลกใบหนึ่ง หรือเหมือนกับอยู่ในห้องส่วนตัวที่ไม่มีใครเข้ามารบกวนอะไรได้ เพราะมันทั้งสงบ ทั้งปีติ ทั้งมีความสุขมากจนไม่รู้จะไปเทียบกับอะไร เพราะไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้มาเลยตั้งแต่เกิด และนับจากนั้นดวงสว่างก็ติดอยู่กลางท้องผมเรื่อยมาครับ จนทำให้ผมรู้สึกว่าชีวิตสมณะช่างมีความสุข ช่างมีคุณค่า จึงทำให้ผมตัดสินใจบวชต่อมาเรื่อยๆ จนได้มาเดินธุดงค์บนกลีบกุหลาบถึง 2 ครั้ง คือครั้งที่ 1 วันที่ 2-25 มค.2555, ครั้งที่ 2 วันที่ 2-6 เมย.2555 และครั้งล่าสุด ก็ได้มาเดินธุดงค์บนกลีบดาวรวย ซึ่งผมประทับใจมากทุกครั้งเลยครับ

      

        หลวงพ่อครับ จากการที่ผมเดินธุดงค์มาหลายครั้ง ประสบการณ์สอนให้ผมรู้ว่า เราต้องมองกลาง มองทางอย่างเดียวจริงๆ เพราะเผลอเป็นเสร็จจริงๆ ครับ อย่างผมเองแม้จะเดินมาหลายครั้งแล้วก็จริง ก็ยังเผลอปล่อยใจหลุดไปบ้าง ก็จะให้ทำยังไงได้ละครับ บางทีญาติโยมอะเลิร์ทแบบจัดหนักเหลือเกิน เช่น พวกป้าๆ แสดงลีลาปลื้มสาธุแบบเต็มเหนี่ยว หรือเด็กน้อยที่ร้องเสียงสาธุดังๆ ซึ่งดูน่ารักสดใส จนทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะหันไปมองชื่นชม แต่พอชื่นชมไปชื่นชมมา ใจมันหลุดครับ พอใจหลุด ใจก็หมดแรง เมื่อใจหมดแรง กายก็หมดแรงครับ แต่พอผมได้สติก็กลับมานึกถึงหลวงปู่ใหม่ แล้วก็แตะใจนิ่งๆ ตรึกดวงสว่างบ้าง องค์พระบ้าง สลับไปสลับมา บางทีก็เข้ากลางองค์พระ ขยายองค์พระคลุมตัว คือ ช่วงไหนตรึกอะไรแล้วใจสบาย ก็จะทำอย่างนั้นครับ ซึ่งพอทำอย่างนี้ก็จะทำให้เราลืมความร้อนของแดด ลืมความปวดเมื่อย มีแรงเดินต่อได้ตลอดรอดฝั่ง

 

        หลวงพ่อครับ การเดินธุดงค์ ทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าสมาธิเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราทำงานหยาบได้ดี ทำให้เราเอาศักยภาพที่ไม่เคยรู้ว่ามีออกมาใช้ได้อย่างเกินควรเกินคาด และที่สำคัญ หากเราตรึกธรรมะควบคู่กับการทำงานหยาบ งานนั้นก็จะออกมาดีกว่าดีที่สุด และเราก็จะเข้าถึงธรรมง่ายๆ ด้วยครับ หลวงพ่อครับผมเดินธุดงค์ในโครงการของหลวงพ่อมาทุกครั้ง ซึ่งผมดูแล้ว แต่ละครั้งก็มีคนมาโปรยกลีบดอกไม้หนาแน่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่รู้เขาแห่มาจากไหนกันครับ โดยเฉพาะคนใหม่ อย่างนี้แสดงว่า คนเริ่มเข้าใจถึงพุทธประเพณีการเดินธุดงค์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้นเราควรจะจัดอีกถี่ๆ นะครับ เพราะผมก็อยากจะให้พระน้องๆ รุ่นหน้า ที่กำลังจะเข้ามาบวชใหม่ ได้มาเดินธุดงค์ด้วยกัน เพราะการเดินธุดงค์ ทำให้เราได้อะไรเยอะมาก เป็นบทฝึกตัวที่ทำให้เราได้อะไรมากกว่าที่เราคิด ทำให้เรามีธาตุทรหด และทำให้สมาธิเราก้าวหน้าไปแบบเหนือความคาดหมาย

 

        หลวงพ่อครับ กระผมต้องขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่ออย่างสูงสุดครับ ที่หลวงพ่อจัดโครงการเดินธุดงค์ และโครงการบวชฟรี เลยทำให้ผมได้เข้ามาบวช เพราะถ้าไม่บวช การเกิดมางวดนี้ ผมก็ต้องตายฟรีครับ เพราะผมแทบจะยังไม่ได้บุญอะไรใหญ่ๆ ติดตัวไปเลย อีกทั้งการบวชยังได้พลิกชีวิตผมให้ดีขึ้นกว่าเดิมอย่างแตกต่าง ทำให้ผมรู้ว่าเราเกิดมาทำไม อีกทั้งยังได้ทำความดีอย่างเข้มข้น ผิดกับชีวิตช่างเชื่อมที่หมดไปวันๆ

 

        สุดท้ายนี้ ผมก็อยากชวนชายแมนๆ มาบวชกันครับ เพราะการบวชทำให้เราได้พบคุณค่าชีวิตที่แท้จริง และการจะได้ของจริง ก็ต้องเป็นคนจริงก่อน ซึ่งการจะเป็นคนจริง ก็ต้องมาบวชครับ เพราะเราจะได้ฝึกตัวกันจริงๆ ครับ