ความประทับใจในวันบรรพชา สามเณรธรรมทายาท ภาคภูมิ ศิริ

 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 13 เมษายน 2556

ความประทับใจในวันบรรพชา

 

 

 

ความประทับใจในวันบรรพชา

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

 

 

 

        กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

 

        กระผม สามเณรธรรมทายาท ภาคภูมิ ศิริ อายุ 18 ปี จากโครงการธรรมทายาทอุปสมบทหมู่ ระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 41 ครับ ก่อนมาบวชผมเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัยรังสิต คณะอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการ สาขาวิชา การจัดการธุรกิจด้านการบินครับ

 

สามเณรธรรมทายาทภาคภูมิ ศิริ

โครงการธรรมทายาทอุปสมบทหมู่ระดับอุดมศึกษา รุ่นที่ 41

 

 

        หลวงพ่อครับ ผมเป็นคนที่ชอบขวนขวายหาความสุขมาตั้งแต่เด็กๆ โยมพ่อโยมแม่ของผม ท่านแยกทางกันตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ที่จำได้คือผมอยู่กับยายครับ ผมไม่เคยรู้เลยว่าความสุขที่แท้จริงมันคืออะไร ผมได้หาความสุขมาหลายแบบมากตอนเรียนมหาวิทยาลัย ผมหาความสุขด้วยการดื่มเหล้าเที่ยวกลางคืน ช่วงแรกมันก็สุขนะครับ แต่พอนานๆ ไปร่างกายก็ชักจะทรุดโทรม เริ่มเรียนไม่รู้เรื่อง ผมเลยได้หยุดคิดและถามตัวเองว่า การหาความสุขแบบนี้มันเป็นความสุขที่แท้จริงหรือ และในตอนนั้นผมก็ได้เจอกับชมรมสมาธิของมหาวิทยาลัยครับ ผมได้ไปนั่งสมาธิและสวดมนต์ แค่ทำครั้งแรกมันก็รู้สึกสบายใจครับ ผมจึงสวดมนต์นั่งสมาธิทุกวัน พอพี่ๆ ที่ชมรมมาชวนบวชในโครงการรุ่นที่ 41 ผมรู้สึกอยากเข้าโครงการมากๆ และตอบตกลงทันทีครับ

 

        ผมประทับใจโครงการนี้มากครับ ผมว่าสถานที่ฝึกอบรมที่อาคารแจ่มจันทร์นี่ เหมาะแก่การฝึกตัวมากเลย และที่ลานกัลปพฤกษ์ก็เต็มไปด้วยต้นไม้ร่มรื่น ผมอยากให้คงธรรมชาติแบบนี้เอาไว้นานๆ ให้รุ่นน้องได้มาใช้ในการอบรมตลอดไปครับ ซึ่งทุกครั้งที่ปฏิบัติธรรม ผมจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยบุญกุศล และผมก็ได้พบกับความสุขเมื่อมาอยู่ตรงนี้ ที่ประทับใจมากที่สุด คือการทำการบ้านที่หลวงพ่อให้มาครับ ผมทำการบ้านของหลวงพ่อทุกวัน และทำแบบจริงจัง ทำทุกข้อเลยครับ ข้อที่ผมชอบและทำเป็นพิเศษ คือ ให้องค์พระเป็นตัวเราตัวเราเป็นองค์พระ มันทำให้ผมรู้สึกมีสมาธิมากขึ้นทุกๆ วันเลยครับ ทำให้ใจไม่กระสับกระส่าย นิ่ง เบา สบายเป็นปกติ

 

        ทุกครั้งที่ผมนั่งสมาธิเพียงแค่หลับตาเบาๆ ใจผมก็จะเข้ากลางไปสู่ภายในได้ทันที จนกระทั่งวันที่ผมรอคอยมาตลอดชีวิตก็มาถึง คือวันที่ 12 เมษายน ซึ่งเป็นวันบรรพชาของผมครับ ในเช้าวันนั้นพอตื่นนอน ผมก็เห็นองค์พระที่ใสสว่างอยู่กลางท้องของผมเลย ทำให้มีความสุขตั้งแต่ตื่นนอนเลยครับ และในช่วงที่ประกอบพิธีเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ ผมรู้สึกปลื้มมาก ในขณะเดินผมจะภาวนาสัมมาอะระหังตลอด และองค์พระก็อยู่ในศูนย์กลางกายของผมตลอด ผมนับสัมมาอะระหังไปถึงครั้งที่ 500 ผมรู้สึกว่าใจของผมนิ่งมากๆ พอนิ่งๆ ไปองค์พระก็ใสยิ่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็มีองค์พระองค์ใหม่ผุดเรียงรายกันออกมาเป็นสาย มากมายนับไม่ถ้วน ผมรู้สึกปลื้มมากๆ ตัวก็เบาสบายจนบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าผมเดินอยู่บนอากาศเลยครับ สักพักหนึ่งผมก็เห็นมหาธรรมกายเจดีย์ มาปรากฏอยู่ตรงกลางองค์พระที่อยู่ในกลางท้อง มหาธรรมกายเจดีย์และองค์พระในกลางท้องของผม ใสสว่างแผ่ไปทุกทิศทุกทางเลยครับ

 

        พอถึงพิธีขอขมาผู้ปกครอง ผมไม่มีโยมพ่อกับโยมแม่มาร่วมงาน แต่ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ใจผมนิ่งมากๆ ผมนั่งหลับตาระลึกถึงพระคุณบิดามารดา องค์พระก็ผุดออกมาเป็นสาย แผ่ขยายคลุมตัวผม และคลุมสภาธรรมกายสากล ผมใช้ใจมองไปที่องค์พระ อยู่ดีๆ ภาพของโยมพ่อโยมแม่ก็ผุดขึ้นมาที่กลางองค์พระครับ ผมปลื้มมากจนน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ หลวงพ่อครับ ถึงแม้วันนั้นโยมพ่อและโยมแม่จะไม่ได้มาร่วมพิธี แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้พาท่านทั้งสองมาบวชกับผม ได้ทำตามที่หลวงพ่อสอน ทำให้ผมมีความสุขบอกไม่ถูกครับ ผมอยากให้ทุกคนได้เจอกับความสุขแบบนี้จังเลย ผมอยากให้ทุกคนมาลองหาประสบการณ์ความสุขที่มีอยู่ในตัวของเรา ขอแค่ทุกคนทำใจให้หยุดให้นิ่งนั่งสมาธิกันทุกวัน ต้องได้เจอกับความสุขที่แท้จริงของชีวิตแน่นอนครับ

 

 

ภาพวาดจากประสบการณ์ภายในของสามเณรธรรมทายาทภาคภูมิ ศิริ

 

 

สามเณรธรรมทายาทภาคภูมิ ศิริ ในท่า Peace Position

 

 

        ผมขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อมากๆ นะครับ ที่ทำให้ผมได้เจอกับความสุขที่แท้จริง หลวงพ่อมีพระคุณต่อผมจนมากล้น จนหาอะไรมาเปรียบไม่ได้ และไม่รู้จะตอบแทนยังไงดี ผมจะตั้งใจฝึกตนเป็นสามเณรที่ดีของโลก เป็นเนื้อนาบุญที่ดีให้แก่ชาวโลก และจะเป็นสามเณรแท้ที่มีคุณค่าต่อพระพุทธศาสนา จะช่วยสืบทอดพระพุทธศาสนาให้เจริญรุ่งเรืองครับ และผมจะรักษาธรรมะภายในให้ได้ตลอดชีวิตเลยครับ

 

        สุดท้ายนี้ผมขอให้หลวงพ่อมีสุขภาพแข็งแรง มีอายุยืนยาว 200 ปี อยู่เป็นกำลังใจให้กับทุกคน และเป็นเนื้อนาบุญแก่ชาวโลกตลอดไปครับ