ปู่บุญ

CASE STUDY

ปู่บุญ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

คุณพ่อของลูก เป็นชาวนาโดยกำเนิด เกิดที่จังหวัดร้อยเอ็ด ได้บรรพชาเป็นสามเณร เมื่ออายุ 11 ขวบ ต่อมาได้รับฉายาว่า “จารย์บุญ” (คำว่า “จารย์” เป็นคำในภาษาอีสาน เป็นคำยกย่องพระที่บวชเรียนเกิน 10 พรรษาขึ้นไป และเป็นที่ยอมรับนับถือของผู้คนจำนวนมาก) คุณพ่อรักในเพศสมณะมาก ไม่เคยมีความคิดที่จะลาสิกขาเลย แต่จำเป็นต้องลาสิกขา เพราะทนคำอ้อนวอนของพ่อและแม่ของท่านไม่ไหว จำต้องลาสิกขามาช่วยท่านทำนาหาเลี้ยงชีพ คุณพ่อเป็นต้นแบบของคนขยันและอดทน เป็นต้นบุญต้นแบบของผู้ไม่สูบบุหรี่ไม่เสพสุรา

ลูกได้เข้าวัดพระธรรมกาย เมื่อปี พ.ศ.2520 ได้ทราบข่าวที่คุณครูไม่ใหญ่เชิญชวนลูกๆทุกคนให้นั่งสมาธิตอนตี 5 เพื่อสร้างคุณค่าให้ชีวิต ลูกจึงเขียนจดหมายไปถึงคุณพ่อเพื่อให้ท่านได้นั่งสมาธิตอนตี 5 พร้อมกับคุณครูไม่ใหญ่ ด้วย โดยปกติคุณพ่อนั่งสมาธิของท่านเป็นประจำอยู่แล้ว โดยได้รับคำแนะนำจากพระธุดงค์องค์หนึ่งที่ใช้คำบริกรรมภาวนาว่า “สังฆานุสติ” คุณพ่อได้นั่งสมาธิอย่างเอาจริงเอาจัง จากหัวค่ำไปถึงเที่ยงคืน บางคืนตี 2 บางคืนตี 4 บางทีก็สว่าง จนประสบความสำเร็จได้พบแสงสว่างภายใน และ คุณครูไม่ใหญ่ก็ได้เมตตาให้การบ้านคุณพ่อเป็นขั้นเป็นตอน เพื่อส่งการบ้านนั้นทุกสัปดาห์ จนคุณพ่อเข้าถึงพระธรรมกาย คุณพ่อถึงกับปรารภว่า “แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวิต เพราะมีพระธรรมกายเป็นที่พึ่งอันประเสริฐแล้ว”

คุณลักษณะพิเศษที่ดีมากๆของคุณพ่อ คือ เป็นคนอารมณ์เย็น อารมณ์ดี อารมณ์เดียว ไม่โกรธไม่เกลียดใคร ไม่ว่าร้ายใคร มีทัศนคติที่ดีมาก ยิ้มแย้มแจ่มใส ให้กำลังใจแก่ทุกคน คุณพ่อรับบุญเป็นประธานกองกฐิน กองผ้าป่าอย่างต่อเนื่องไม่เคยขาดบุญเลย และยังออกไปทำหน้าที่กัลยาณมิตรในหมู่บ้านของท่านอีกด้วย

คุณพ่อรักการอยู่ธุดงค์อย่างมาก โดยเฉพาะธุดงค์สุดสัปดาห์ที่วัดพระธรรมกาย และธุดงค์ต่างจังหวัดทั่วประเทศ แม้เมื่อตอนคุณพ่ออายุ 70 กว่าปีแล้ว ท่านยังแบกกลดและกระเป๋าเสื้อผ้าชุดขาว เข้าร่วมกิจกรรมทำกลด และผูกกลดด้วยตนเอง มีหลายครั้งที่ท่านช่วยตอบข้อสงสัยเรื่องการนั่งสมาธิ และประสบการณ์ภายใน ทำให้หลายคนกระจ่าง ได้รับกำลังใจอย่างยิ่ง จนได้รับการยกย่องว่าเป็นขวัญใจธุดงค์

ประมาณเดือนกันยายน พ.ศ.2543 ขณะอายุได้ 81 ปี คุณพ่อเกิดอาการช็อค คุณหมอวินิจฉัยว่า เซลล์สมองบางส่วนเสื่อมไป ความทรงจำของคุณพ่อก็เสื่อมไปด้วย เมื่อวันคล้ายวันเกิดของคุณพ่อครบ 83 ปี คุณพ่อได้ป่วยเป็นโรคลำไส้รั่ว แพทย์ได้ผ่าตัดลำไส้ 2 คืน

วันอาทิตย์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ.2547 คุณพ่อจุกแน่นในท้องอย่างแรง เพราะลำไส้ไม่ดูดซึมอาหารและน้ำ ต่อมาอาการคุณพ่อทรุดอย่างรวดเร็ว และได้ละโลกไปในวันอาทิตย์ต้นเดือนที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ.2547 สิริอายุได้ 84 ปี 2 เดือน 19 วัน

สำหรับคำถามมีดังนี้ครับ

1.ทำไมคุณพ่อจึงต้องเกิดมาเป็นลูกชาวนาครับ

2.บุพกรรมใดที่ทำให้คุณพ่อได้บวชตั้งแต่วัยเยาว์ แล้วต้องลาสิกขา ทั้งที่ยังรักในเพศสมณะ

3.ทำไมคุณพ่อจึงต้องทำงานอย่างหนักมากๆ ตั้งแต่วัยหนุ่มจนถึง 60 ปี ทั้งๆ ที่อยู่กับลูกสาวคนที่ 2 ซึ่งมีฐานะดีในระดับหมู่บ้าน ลูกทนเห็นคุณพ่อทำงานหนักมากไม่ไหว จึงรับคุณพ่อมาอยู่ด้วย ชีวิตท่านก็ดีขึ้นและสบายในบั้นปลาย ลูกอยากทราบว่า เป็นเพราะกรรมอะไรของคุณพ่อจึงต้องทำงานหนัก แต่มาสบายในบั้นปลาย เช่นนี้

4.บุญอะไรจึงทำให้ลูกมีโอกาสเลี้ยงดูบิดา-มารดา และช่วยสนับสนุนให้น้องๆ ได้ศึกษาจนจบชั้นปริญญาตรี แต่ทำไมพี่สาว 2 คน และน้องอีก 2 คน จึงไม่สนใจสร้างบารมีครับ

5.คุณพ่อต้องผ่าตัดส่วนหนึ่งของลำไส้ทิ้ง เป็นเพราะกรรมใดครับ หลังผ่าตัดคุณพ่อเดินไม่ได้เลย และเป็นแผลกดทับที่ก้นกบรักษาไม่หาย เป็นเพราะวิบากกรรมอะไรครับ

6.คุณพ่อซึ่งมีความจำเป็นเลิศ ทำไม 4 ปีก่อนละสังขารจึงจำอะไรไม่ได้เลย (เป็นโรคอัลไซเมอร์) เพราะวิบากกรรมอันใด

7.เนื่องจากคุณพ่อเป็นโรคอัลไซเมอร์ อยากทราบว่าในขณะละสังขารคุณพ่อนึกถึงบุญที่ได้ทำมาตลอดออกหรือไม่ครับ และตอนนี้ไปอยู่ที่ใดครับ ท่านไปอย่างถูกหลักวิชชาหรือไม่ ท่านมีอะไรที่จะฝากถึงลูกๆหรือไม่ครับ

8.ลูกๆจะทำบุญอะไร จึงจะส่งไปถึงคุณพ่อได้ดีที่สุดในช่วงนี้

9.น้องสาว (ลูกคนที่ 6) มีความเฉลียวฉลาดมาตั้งแต่เด็ก สอบได้ที่ 1 มาตลอด แต่เรียนจบแค่ ป.4 เท่านั้น เป็นเพราะวิบากกรรมอะไรครับ น้องคนนี้เคยพยายามฆ่าตัวตายมา 2 ครั้งแล้ว

ครั้งแรก น้อยใจแม่ จึงผูกคอด้วยผ้าพันคอ พอเริ่มหายใจไม่ออกดิ้นทุรนทุราย บังเอิญผ้าที่ผูกคอนั้นขาดเสียก่อน ก้นเลยกระแทกพื้น เจ็บปวดมาก เลยได้คิด จึงเลิกคิดฆ่าตัวตาย

ครั้งที่สอง เกิดจากความน้อยใจสามี และกลุ้มใจที่สามีเข้ากับแม่ไม่ได้ กำลังจะผูกคอตัวเอง ก็พลันได้ยินเสียงลูกชายอายุ 3 ขวบ ร้องเรียกกลางดึกว่า “แม่จ๋า แม่อยู่ไหน” ได้คิด เลยคลายเชือกผูกคอ อ้าแขนสวมกอดลูกชาย ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ความพยายามฆ่าตัวตายทั้งสองครั้ง เกิดขึ้นเพราะบุพกรรมใดครับ น้องสาวของลูกคนนี้ควรเร่งสร้างบุญอะไร จึงจะไม่คิดสั้นเช่นนี้อีกครับ

10.คุณแม่ อายุ 76 ปี เคยนั่งสมาธิโต้รุ่งในธุดงค์ จนได้เป็นแชมป์ในโครงการรักธรรมะฯ ปัจจุบันเป็นโรคเบาหวาน ความดันสูง คลอเรสเตอรอลสูงและปวดเข่าซ้ายมาก ทำให้นั่งธรรมะได้ลำบาก เพราะวิบากกรรมอะไรครับ

11.น้องชาย (ลูกคนที่7) เป็นนายทหารอากาศนั่งสมาธิวันละ 6-8 ชั่วโมง นั่งธรรมะดี สามารถสื่อสารกับคุณพ่อและเรื่องราวต่างๆได้ เป็นเพราะบุพกรรมอะไรครับ เรื่องราวต่างๆที่น้องชายของลูกได้เห็นจริงหรือไม่ครับ น้องได้ตัดสินใจลาออกจากราชการ เพื่อมาเป็นนักรบกองทัพธรรม น้องจะมีโอกาสได้เข้าปฏิบัติธรรมในอาคารภาวนา 60 ปี หรือไม่ครับ และน้องชายตั้งใจจะบวช จะมีโอกาสได้บวชตลอดชีวิตหรือไม่ครับ

12.ลูกและครอบครัวเกิดมาสร้างบารมีกับหมู่คณะอย่างไรบ้างครับ ทำอย่างไรจึงจะสร้างบารมีได้ทันหมู่คณะ

13.ลูกและภรรยา ได้ทำงานธุรกิจเครือข่ายอยู่ในขณะนี้ เป็นเพราะได้ทำบุญอะไรมาครับ ลูกมีความมุ่งมั่นที่จะสร้างความสำเร็จในปี พ.ศ.2548 ตามที่ได้ตั้งเป้าหมายคือ มงกุฎทูต และลูกตั้งใจไว้ว่าจะยกมรดกตกทอดทางธุรกิจให้กับมูลนิธิธรรมกาย เพื่อเผยแผ่วิชชาธรรมกายไปทั่วโลกครับ

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อเกิดเป็นลูกชาวนา เพราะกรรมในอดีตชาติเกิดเป็นเศรษฐีมีฐานะ แต่มีความตระหนี่ไม่บริจาคทาน กับอีกชาติหนึ่งเกิดเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ แต่มีมานะทิฐิถือตัว บางทีก็คิดดูถูกคนที่มีฐานะต่ำกว่า

2.ท่านบวชในวัยเยาว์แต่ต้องลาสิกขาทั้งที่ยังรักเพศสมณะ เพราะกรรมในอดีตชาติสมัยเป็นข้าราชการผู้ใหญ่ ได้ให้ลูกชายบวชตามประเพณี ลูกศรัทธาอยากบวชเรียนต่อ แต่ตัวเองไม่อนุญาตและให้สึกออกมา

3.ท่านลำบากตั้งแต่หนุ่มจนแก่ เพราะกรรมจากชาติที่เป็นเศรษฐีมีความตระหนี่ จนถึงบั้นปลายชีวิตแล้วจึงค่อยทำบุญ

4.ลูกมีความกตัญญูต่อบิดามารดาและสนับสนุนน้อง เกิดจากคุณธรรมภายในของตัวลูกเอง ทำให้เป็นบุญติดตัวไป ที่จะทำให้มีแต่คนสนับสนุนช่วยเหลือเกื้อกูล

ส่วนพี่สาว 2 คนและน้องอีก 2 คน ยังมีความตระหนี่ปิดบังใจ อีกทั้งมัวแต่ทำมาหากิน และสร้างบารมีกับหมู่คณะมาน้อย

6.คุณพ่อต้องผ่าตัดลำไส้ทิ้งแล้วเดินไม่ได้ทำให้เป็นแผลกดทับ เพราะเศษกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร เป็นอัลไซเมอร์ เพราะกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหารและวจีกรรมที่กล่าวมุสาทั้งที่ตั้งใจและไม่ตั้งใจจากหลายๆชาติมารวมกันส่งผล

7.คุณพ่อตายใหม่ๆ เหมือนคนเพิ่งตื่น ช่วงแรกกลับไปที่บ้านแล้ววนเวียนอยู่ 3 วัน ต่อมาบุญที่ตนเองทำไว้กับบุญที่ลูกทำให้ส่งผล จึงทำให้ได้สติรู้ตัวว่าตายแล้ว ด้วยความคุ้นเคยกับการปฏิบัติธรรมจึงนั่งสมาธิอยู่ที่บ้าน

ต่อมากายเริ่มสว่าง บุญก็ส่งผลเต็มที่ เทวรถจึงได้มาพร้อมบริวาร แล้วก็มาเวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์
จากนั้นก็มุ่งไปดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตเสบียง ได้เป็นเทพบุตรสุดหล่อ มีวิมานเป็นทองประดับรัตนชาติ กำลังชื่นชมทิพยสมบัติอยู่

ฝากข้อความมาถึงลูกๆว่า ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้ดีให้เต็มที่ พ่อมีความสุขมาก และโดยเฉพาะลูกๆที่ยังไม่ได้สร้างบารมีก็ให้รีบสร้างบารมีให้เต็มที่ ตายแล้วจะได้มาอยู่วิมานใกล้ๆพ่อ

8.บุญกฐินจักรพรรดิ คือบุญใหญ่ในช่วงนี้ รวมทั้งบุญใกล้ๆนี้ คือ บุญ 3,000 วัด ที่จะอุทิศส่งไปให้ท่านมีความสุขยิ่งๆขึ้นไป อีกทั้งเป็นบุญของตัวลูกด้วย

9.น้องสาวคนที่ 6 ที่คิดฆ่าตัวตายมา 2 ครั้ง เป็นเพราะเหตุปัจจุบันที่เป็นคนขี้น้อยใจ ในเรื่องแม่และเรื่องสามี ไม่ได้มีบุพกรรมเก่าจึงยังไม่ตาย

ต้องแนะนำให้น้องรู้ว่าเราเกิดมาสร้างบารมี ให้อดทน แล้วสั่งสมบุญให้มากๆในทุกบุญ ทั้งทาน ศีล ภาวนา อย่าคิดฆ่าตัวตาย เดี๋ยวจะมีกรรมติดตัว ต้องไปฆ่าตัวตายในยมโลกและภพชาติอื่นอีก

10.แม่เป็นโรคเบาหวาน ความดันสูง คอเลสเตอรอลสูง และปวดเข่าซ้ายมาก เพราะมีกรรมฆ่าสัตว์ทำอาหาร

11.น้องชายคนที่ 7 นั่งสมาธิใจละเอียดได้ระดับหนึ่งแล้วรู้สึกว่าสื่อสารกับพ่อได้ เกิดจากความรักและความผูกพันที่มีต่อพ่อ ให้หมั่นฝึกหยุดนิ่งให้ดีกว่านี้ ก็จะเข้าถึงพระธรรมกายที่ละเอียดยิ่งๆขึ้นไปได้

ส่วนเรื่องการบวชถ้าตั้งใจแน่วแน่ก็สามารถบวชตลอดชีวิตได้ เพราะในอดีตชาติเคยบวชตลอดชีวิตมาแล้ว มีบุญถึงอยู่แล้วเหลือแต่ใจถึงหรือไม่เท่านั้น

12.ลูกและครอบครัวเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาทุกชาติ เป็นกองเสบียงที่ดีตลอดมา ทั้งทำด้วยตนเองและชวนคนอื่นทำ จึงทำให้มีพวกพ้องบริวารมากและประสบความสำเร็จในธุรกิจการงาน จะสร้างบารมีให้ทันหมู่คณะก็อย่าตกบุญแม้แต่บุญเดียว

13.ลูกมีกำลังบุญเพียงพอ ที่จะไปถึงจุดสูงสุดทางธุรกิจที่ลูกกำลังทำอยู่ให้อดทนทำต่อไปด้วยหัวใจที่เบิกบานควบคู่กับการสร้างบารมี