ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ.2556
ปรโลกนิวส์ อาจารย์วิทยาธรสายขาว
ปรโลกนิวส์ อาจารย์วิทยาธรสายขาว
ปรโลกนิวส์ อาจารย์วิทยาธรสายขาว ตอนที่ 3
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ
ตัวลูกตัดสินใจเข้าไปสำรวจว่าภายในบ้านหลังนั้นพอจะมีอาหารและน้ำดื่มที่หรือไม่
ต่อจากตอนที่แล้ว.....เมื่อตัวลูกได้เห็นบ้านหลังหนึ่งบริเวณแนวตะเข็บชายแดน ซึ่งเป็นบ้านที่อยู่ห่างไกลจากชุมชนในละแวกนั้นแล้ว ด้วยความที่ตัวลูก มีความรู้สึกหิวกระหายและเหนื่อยล้าจากการเดินทางไกลเป็นอย่างมาก กอปรกับตัวลูกเองก็คิดอยากที่จะหาอาหารมาให้กับทุกๆ คนในครอบครัว ที่เหน็ดเหนื่อยหิวกระหายและอ่อนล้าเหมือนกับตัวลูก
ด้วยเหตุดังที่ได้กล่าวไปแล้วทั้งหมดนี่เอง จึงทำให้ตัวลูก ได้ตัดสินใจขออนุญาตคุณพ่อของตัวลูกเข้าไปสำรวจว่าภายในบ้านหลังนั้นพอจะมีอาหารและน้ำดื่มที่จะบรรเทาความหิวกระหายสำหรับทุกๆ คนในครอบครัวของตัวลูกหรือไม่
ตัวลูกได้แอบปีนหน้าต่างเข้าไปภายในบ้าน
เมื่อตัวลูก ได้รับอนุญาตจากคุณพ่อของลูกแล้ว ตัวลูกจึงได้แอบปีนหน้าต่างเข้าไปภายในบ้านหลังนั้นในทันที ทันทีที่ตัวลูก ปีนข้ามหน้าต่างเข้าไปอยู่ภายในบ้านหลังนั้นแล้ว สายตาของลูกก็ได้เหลือบไปเห็นข้าวปลาอาหารที่น่าเอร็ดอร่อย ซึ่งก็มีทั้งอาหารคาว อาหารหวาน และผลไม้ต่างๆ ที่จัดเตรียมเอาไว้เป็นอย่างดีวางอยู่บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย
ตัวลูกได้รีบหยิบกินและขโมยเอาอาหารเหล่านั้นบรรจุใส่ห่อผ้าที่ตัวลูกตระเตรียมเอาไว้ในทันที
และด้วยความที่ตัวลูก ก็มีวัตถุประสงค์ในการปีนหน้าต่างเข้ามาภายในบ้านหลังนี้เป็นทุนเดิมอยู่ภายในใจอยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้เองตัวลูก จึงไม่รอช้าได้รีบหยิบกินและขโมยเอาอาหารเหล่านั้นบรรจุใส่ห่อผ้าที่ตัวลูกตระเตรียมเอาไว้ในทันที และเมื่อตัวลูก เห็นว่าอาหารที่ตัวลูกบรรจุใส่ห่อผ้ามีปริมาณที่มากเพียงพอสำหรับทุกๆ คนในครอบครัวแล้ว ตัวลูก ก็ได้รีบปีนออกกลับไปนอกหน้าต่างอย่างรวดเร็วก่อนที่เจ้าของบ้านหลังนั้นจะมาเห็นหรือรู้ตัวเสียก่อนนั่นเอง
ภายหลังจากที่ตัวลูก ได้รับประทานอาหารเรียบร้อยแล้ว
ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกผิดบาปขึ้นมาภายในใจที่แอบไปขโมยอาหารเหล่านั้นมา
เมื่อตัวลูก ได้นำข้าวปลาอาหารที่แอบขโมยมาจากบ้านหลังนั้นไปแบ่งให้กับคุณพ่อคุณแม่ของตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวแล้ว ตัวลูกและทุกคนในครอบครัวก็ได้ร่วมวงรับประทานอาหารเหล่านั้นด้วยความหิวกระหายในทันที ภายหลังจากที่ตัวลูก ได้รับประทานอาหารเหล่านั้นร่วมกับทุกคนในครอบครัวเรียบร้อยแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกผิดบาปขึ้นมาภายในใจที่แอบไปขโมยอาหารเหล่านั้นมาโดยที่ไม่ได้บอกไม่ได้กล่าวให้เจ้าของบ้านได้รับรู้หรือรับทราบเลย และเมื่อตัวลูกเกิดความรู้สึกผิดบาปเช่นนี้แล้ว ตัวลูกจึงรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัวลูกได้กระทำลงไปนั่นเอง
เจ้าของบ้านได้มาเห็นอาหารอยู่ในสภาพกระจัดกระจาย
ก็เกิดความรู้สึกตกใจและเกิดอาการปรี๊ดแตกอย่างสุดๆ
และในช่วงเวลาดังกล่าวนี่เอง เจ้าของบ้านหลังนั้นก็ได้มาเห็นอาหาร ที่ตัวเขาจัดเตรียมเอาไว้เป็นอย่างดี อยู่ในสภาพกระจัดกระจายและอันตรธานหายไปแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทันทีที่เจ้าของบ้านหลังนั้นได้มาเห็นอาหารอยู่ในสภพเช่นนั้น ตัวเขาก็เกิดความรู้สึกตกใจและเกิดอาการปรี๊ดแตกอย่างสุดๆ
ข้าวปลาอาหารที่จัดเตรียมเอาไว้อย่างประณีต
ล้วนเป็นอาหารที่ตั้งใจจะนำไปถวายแด่พระภิกษุรูปหนึ่ง
ส่วนสาเหตุที่ทำให้เจ้าของบ้านหลังนั้นเกิดอาการปรี๊ดแตกนั้นทั้งนี้ก็เป็นเพราะทั้งข้าวปลาอาหารและผลไม้ที่ตัวเขาจัดเตรียมเอาไว้อย่างประณีต ล้วนเป็นอาหารที่ตัวเขาตั้งใจจะนำไปถวายแด่พระภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งพำนักอยู่ในวัดประจำหมู่บ้านแห่งนั้นนั่นเอง และเมื่อเจ้าของบ้านหลังนั้นเกิดความรู้สึกตกใจและเกิดอาการปรี๊ดแตกขึ้นมาเช่นนั้น ตัวเขาจึงได้รำพึงออกมาด้วยความโกรธและหงุดหงิดใจในทำนองที่ว่า “ ใครที่มาขมายอาหารของเขาไป ขอให้คนๆ นั้นจงอดอยากและไม่ได้กินอย่างเป็นสุขตลอดไปเลย ”
เมื่อเหตุการณ์บ้านเมืองกลับเข้าสู่ภาวะที่ปกติคุณพ่อก็ได้พาตัวลูกและทุกคนในครอบครัว
เดินทางกลับมาพักอาศัยอยู่ในเมืองหลวงของแคว้นแห่งนั้นตามเดิม
ในเวลาต่อมาเมื่อเหตุการณ์บ้านเมืองภายในแคว้นที่ตัวลูก ได้กลับเข้าสู่ภาวะที่ปกติและสงบสุข คือ ทางคณะปฏิวัติได้ทำการปล่อยตัวพระราชาให้กลับมาทำหน้าที่เป็นศูนย์รวมใจของประชาชนภายในแคว้นแห่งนั้นเหมือนอย่างเดิม ส่วนระบบการบริหารปกครองแคว้นนั้นทางคณะปฏิวัติก็ได้มอบอำนาจคืนให้กับประชาชน เพื่อให้ประชาชนได้ทำการเลือกคณะบุคคลขึ้นมาทำหน้าที่บริหารปกครองแคว้นแห่งนั้นเป็นวาระๆ สืบไปแล้ว คุณพ่อของตัวลูก ก็ได้พาตัวลูกและทุกคนในครอบครัวเดินทางกลับมาพักอาศัยอยู่ในเมืองหลวงของแคว้นแห่งนั้นตามเดิม
โดย ณ ช่วงเวลานั้นก็ได้มีทีมงานเผยแผ่ธรรมะของหมู่คณะ ซึ่งเดินทางมาจากแคว้นเพื่อนบ้านข้างเคียงที่อยู่ติดกัน มาปักหลักสร้างวัดเพื่อเผยแผ่ธรรมะอยู่ภายในเมืองหลวงที่ตัวลูก อาศัยอยู่
ทันทีที่ตัวลูกได้ยินได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจเข้าใจ
และเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในธรรมะที่พระอาจารย์ได้เทศน์สอนเป็นอย่างมาก
และเมื่อตัวลูก ได้รับการเชิญชวนจากเพื่อนกัลยาณมิตร ที่ได้มีโอกาสไปสั่งสมบุญที่วัดสาขาของหมู่คณะแห่งนั้นแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกสนใจและอยากที่จะไปสั่งสมบุญที่วัดแห่งนั้นด้วย เมื่อตัวลูกได้มีโอกาสไปสั่งสมบุญ ฟังธรรมและปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งนั้นแล้ว ด้วยความที่ตัวลูก ก็เป็นคนที่มีพื้นฐานจิตใจดีและเป็นคนมีเหตุมีผลอยู่แล้ว ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองจึงทำให้ทันทีที่ตัวลูกได้ยินได้ฟังธรรมะจากพระอาจารย์ โดยเฉพาะเรื่องราวเกี่ยวกับความเป็นจริงของชีวิตว่าคนเราเกิดมาทำไม อะไรเป็นเป้าหมายของชีวิต แล้วเราจะไปให้ถึงเป้าหมายของชีวิตนั้นได้อย่างไร เป็นต้น ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกประทับใจ เข้าใจและเกิดความเลื่อมใสศรัทธาในธรรมะที่พระอาจารย์ได้เทศน์สอนเป็นอย่างมาก
ตัวลูกได้ตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา จนกระทั่งตัวลูก หมดอายุขัย
เมื่อตัวลูก ได้รู้และเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต ตามหลักธรรมคำสอนที่มีอยู่ในพระพุทธศาสนาจากพระอาจารย์เช่นนั้นแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญ ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น อย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา จนกระทั่งตัวลูก หมดอายุขัย แต่ถึงกระนั้นสิ่งที่ตัวลูก ได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ หรือการที่ตัวลูกได้เคยไปเอาภัตตาหารที่เจ้าของบ้านหลังนั้นได้จัดเตรียมเอาไว้เพื่อถวายแด่พระภิกษุผู้มีศีลาจารวัตรอันงดงามและมีรู้มีญานอยู่ในระดับหนึ่ง เมื่อมารวมกับคำรำพึงที่เจ้าของบ้านหลังนั้นได้เคยกล่าวเอาไว้ว่า “ ใครที่มาขมายอาหารของเขาไป ขอให้คนๆ นั้นจงอดอยากและไม่ได้กินอย่างเป็นสุขตลอดไปเลย” การกระทำดังกล่าวมันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรม ตามหลักของกฎแห่งกรรมที่คอยติดตามตัวลูกนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา
วิบากกรรมได้เคยไปเอาภัตตาหารเพื่อถวายแด่พระภิกษุสงฆ์ คอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา
จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้แม้ว่าวิบากกรรมดังกล่าว หรือวิบากกรรมที่ตัวลูกได้เคยไปเอาภัตตาหารที่เจ้าของบ้านหลังนั้นได้จัดเตรียมเอาไว้เพื่อถวายแด่พระภิกษุสงฆ์ผู้มีศีลาจารวัตรอันงดงามและมีรู้มีญานอยู่ในระดับหนึ่ง กับคำรำพึงที่เจ้าของบ้านหลังนั้นได้เคยกล่าวเอาไว้ในภพชาติดังกล่าว จะเบาบางเจือจางลงไปแล้วก็ตาม แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังคงมีกำลังและคอยหาช่องตามมาส่งผลอยู่ตลอดเวลา
ดังนั้น เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลในภพชาติปัจจุบันนี้ จึงเป็นผลทำให้ตัวลูกต้องเกิดมาลำบากในเรื่องของการกิน คือตอนเด็กมีกินไม่เพียงพอกับที่ต้องการจะกิน แต่พอโตมามีกินจนเกินพอก็กลับไม่มีเวลาเพียงพอที่จะกินเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง
ตัวลูกจะต้องแผ่เมตตาให้กับคู่กรรมคู่เวรที่ตัวลูกได้เคยไปทำผิดทำพลาดกับเขาเอาไว้อีกด้วย
ส่วนวิธีการที่จะแก้ไขวิบากกรรมดังกล่าวนั้น ตัวลูกก็จะต้องตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น โดยเฉพาะ บุญถวายภัตตาหารเป็นสังฆทานแด่คณะพระภิกษุสงฆ์นั้นเป็นบุญที่ตัวลูกจะต้องหมั่นสั่งสมให้ถี่ๆ บ่อยๆ จากนั้นตัวลูกก็ต้องตั้งใจนั่งสมาธิอธิษฐานจิตว่า “ ด้วยผลแห่งบุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจรักษาศีล นั่งสมาธิ และถวายสังฆทานแด่หมู่สงฆ์นี้ ขอให้ตัวลูกพ้นจากวิบากกรรมดังกล่าวนี้ไปทุกภพทุกชาติ เป็นต้น ” อีกทั้งตัวลูกจะต้องแผ่เมตตาให้กับคู่กรรมคู่เวรที่ตัวลูกได้เคยไปทำผิดทำพลาดกับเขาเอาไว้อีกด้วย ซึ่งถ้าหากตัวลูกทำได้เช่นนี้วิบากกรรมดังกล่าวก็จะค่อยๆ อ่อนกำลังและเจือจางเบาบางลงไปเรื่อยๆ
ตัวลูกต้องตั้งใจนั่งสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้
แต่ถ้าจะให้ดียิ่งไปกว่านั้นตัวลูกก็จะต้องตั้งใจนั่งสมาธิให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้ เพื่อที่ว่าบุญจากการเข้าถึงพระธรรมกายภายในนี้จะได้ไปช่วยตัดรอนวิบากกรรมดังกล่าวให้เจือจางเบาบางลงไป จนกระทั่งหมดไปแบบเกลี้ยงเสี้ยงไปเลย
รับชมวิดีโอ
|
|
|
บุคคลที่ปรากฏในเรื่องราวต่อไปนี้ มีตัวตนจริงในปัจจุบัน ประสบชะตากรรมขึ้นลงตามกระแสของวัฏฏะและกฎแห่งกรรม (ชมตัวอย่างบทสัมภาษณ์จากรายการชีวิตในสังสารวัฏ) ผู้อ่าน-ผู้ชมก็อย่าเพิ่งเชื่อหรือปฏิเสธในทันที ควรศึกษาหลักธรรมในพระพุทธศาสนา แล้วค่อยนำไปเป็นอุทธาหรณ์ในการดำเนินชีวิตต่อไป
"วิชชาธรรมกาย" เป็นความรู้ดั้งเดิมในพระพุทธศาสนา เมื่อปฏิบัติแล้วสามารถไปรู้ไปเห็นเรื่องราวกฎแห่งกรรม การเวียนว่ายในภพภูมิต่างๆ ตรงตามพระธรรมคำสอนในพระไตรปิฎก วิชชาธรรมกายจึงเป็นหลักฐานยืนยันการตรัสรู้ธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งทันสมัยตลอดกาล (อกาลิโก)
Desktop Version
