สมรภูมิข้ามภพ

CASE STUDY

สมรภูมิข้ามภพ

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ครับ

คุณพ่อของผม เกิดที่ประเทศกัมพูชา ในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างมั่นคง คุณพ่อเคยไปเรียนที่ประเทศรัสเซียเป็นเวลาประมาณ 3 ปี และเมื่อกลับมาคุณพ่อก็เข้าร่วมกับขบวนการต่อสู้ในประเทศ เมื่อสงครามในยุคนั้นสงบลง คุณพ่อก็ได้พบกับ คุณแม่ และได้มีบุตรคนแรกคือ พี่สาวของผม เมื่อพี่สาวอายุได้ประมาณ 2 ขวบ สงครามก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง คุณพ่อก็พาครอบครัวอพยพมาอยู่ที่ชายแดนไทย และในช่วงนั้นเองคุณแม่ก็ได้ให้กำเนิดบุตรคนที่สอง คือ ผมเอง ในช่วงนั้นเวียดนามเข้ายึดประเทศกัมพูชา จึงเป็นเหตุให้มีการอพยพครั้งใหญ่ และมีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ผู้อพยพบางครอบครัวถึงกับยอมทิ้งลูกๆ ที่ยังเล็กๆ เพื่อเอาชีวิตรอด แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมทิ้งผมและพี่สาว คุณแม่เล่าให้ฟังว่า ในช่วงที่อพยพนั้น คุณแม่จะเย็บถุงผ้าเป็นทรงกระบอกนำข้าวสารใส่เข้าไปข้างใน แล้วคล้องคอในเวลาเดินทาง เนื่องจากอาหารมีจำกัด จึงต้องนำข้าวมาหุงเป็นข้าวต้มทีละน้อย เพราะไม่รู้ว่าจะเดินทางไปอีกนานเท่าไหร่ และสงครามจะหยุดเมื่อใด ในบางครั้งปลาทูเพียงตัวเดียวก็สามารถทานได้ถึง 2-3 วัน เมื่ออาหารหมด ก็ต้องไปขุดเผือกขุดมันเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ หลังจากนั้นคุณพ่อคุณแม่ได้ย้ายมาอยู่ที่จังหวัดจันทบุรี เมื่อเหตุการณ์ในประเทศกัมพูชาสงบลง คุณพ่อก็ได้เดินทางกลับไปอยู่ที่ประเทศกัมพูชาตามเดิม

เมื่อช่วงสงกรานต์ ปี พ.ศ.2546 คุณพ่อล้มหมดสติในห้องนอน จากนั้นคุณพ่อก็กลายเป็นอัมพฤกษ์ ต้องหัดเดินและหัดพูดใหม่ เมื่อคุณพ่อหายดีแล้วจึงย้ายมาอยู่กับพี่สาวคนโตที่ชายแดนไทย ต่อมาไม่นานท่านก็ล้มลงหมดสติอีกครั้ง พี่สาวได้นำส่งโรงพยาบาลที่จังหวัดจันทบุรี ได้รับการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ในช่วงใกล้วันหล่อพระ 22 เมษายน พ.ศ.2547 และได้ย้ายมารักษาตัวในกรุงเทพฯ คุณพ่อได้เสียชีวิตลงในวันที่ 2 มิถุนายน พ.ศ.2547 ซึ่งเป็นวันวิสาขบูชา รวมอายุได้ 57 ปี

คุณย่าใหญ่ ซึ่งเป็นพี่สาวของ คุณย่า ป่วยเป็นโรคประสาทมาหลายสิบปีแล้ว ก่อนที่คุณย่าใหญ่จะป่วย ท่านเป็นคนอดทน และฉลาด โดยทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ต่อมาได้เป็นศาสตราจารย์สอนหนังสืออยู่ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในประเทศกัมพูชา ตอนที่คุณย่าใหญ่ป่วย ท่านจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ เมื่อถึงเวลาทานอาหาร ท่านจะไม่ยอมให้ใครนำมาให้นอกจากคุณพ่อและคนที่ใกล้ชิดเท่านั้น เพราะกลัวว่าจะมีคนมาทำร้ายบ้าง กลัวคนมาวางยาพิษบ้าง หลังจากคุณพ่อป่วยครั้งแรก ญาติๆก็ได้นำคุณย่าใหญ่มาอยู่ที่เมืองไพลิน อยู่ได้ไม่นานก็เสียชีวิตที่นั่น ก่อนที่จะเสียชีวิต ญาติได้นำแม่ชีมาสวดมนต์ให้ฟัง แล้วคุณย่าใหญ่ก็ค่อยๆ หมดลม โดยมีอาการสามเฮือกเล็กน้อยในขณะที่ฟังแม่ชีสวดมนต์อยู่นั้นเอง รวมอายุได้ประมาณ 82 ปี

คุณตาของผม ช่วงแรกมีอาชีพทำนาและคล้องช้างป่าเอาไปขายที่จังหวัดสุรินทร์ ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ได้เป็นทหาร จนมาถึงยุคเขมรแดง คุณตาของผมก็ได้มีตำแหน่งเทียบได้กับแม่ทัพภาค มีหน้าที่ดูแลทั้งทหารและพลเรือนในทางภาคอีสานของกัมพูชา คุณตาถูกอุ้มนำไปยิงเสียชีวิต พร้อมกับ พี่ชายของคุณยาย หลังจากการประชุมรัฐบาลในสมัยนั้น

คุณยายของผม มาจากประเทศลาว คุณยายเป็นคนใจบุญได้สร้างวัดและนิมนต์พระที่เมืองลาวมาจำพรรษา คุณยายเป็นนักพัฒนา พูดเก่ง ทำงานเก่ง ชอบทำบุญทำทาน ทั้งเลี้ยงพระ เลี้ยงคน แม้แต่คนที่เขาว่าเป็นปอบ คุณยายก็เลี้ยง จึงเป็นที่รักของชาวบ้าน บางครั้งตอนท่านเดินทางจะมีเกวียน 10 เล่มไปด้วย ชาวบ้านก็จะนำของมาให้จนเต็ม เกวียนทั้ง 10 เล่ม ก็ยังใส่ของไม่หมด คุณยายถูกไฟไหม้เสียชีวิตที่บ้าน

คำถาม

1.เหตุใดคุณพ่อซึ่งนับว่าเกิดในครอบครัวที่มีฐานะดี กลับต้องมาพบกับการเปลี่ยนแปลงขนาดที่แทบไม่มีข้าวทาน และต้องหนีออกจากประเทศซึ่งเป็นที่เกิด

2.กรรมอะไรที่ทำให้พี่สาวและผมไม่ถูกคุณพ่อคุณแม่ทิ้ง เหมือนกับเด็กคนอื่นๆครับ

3.กรรมอะไรที่ทำให้คุณพ่อป่วยเป็นอัมพฤกษ์ และเสียชีวิตด้วยเส้นโลหิตแตก ขณะที่คุณพ่อป่วย ท่านได้เห็นและได้ยินเสียงลูกๆที่มาเยี่ยมหรือไม่ครับ ท่านนึกถึงบุญที่ลูกๆบอกได้หรือไม่ครับ และเมื่อคุณพ่อเสียชีวิตแล้ว ท่านได้มาเยี่ยมลูกๆที่วัดพระธรรมกายไหมครับ ขณะนี้ท่านอยู่ที่ภพภูมิใด

4.กรรมอะไรที่ทำให้คุณย่าใหญ่ ป่วยเป็นโรคประสาท ทั้งที่ท่านเป็นคนเรียนเก่ง ท่านทำบุญอะไรมาจึงมีอายุยืน แต่ในตอนท้ายของชีวิตต้องนอนป่วยอยู่บนเตียงเป็นเวลานาน

5.คุณย่าใหญ่มีความผูกพันอะไรกับคุณพ่อและครอบครัว จึงได้ไว้ใจกว่าญาติคนอื่นๆ และตอนนี้คุณย่าใหญ่อยู่ที่ไหนครับ ท่านได้รับบุญที่หลานๆอุทิศให้หรือไม่

6.บุญอะไรที่ทำให้คุณตาจากอาชีพทำนา และคล้องช้างป่าขายกลับกลายมาเป็นแม่ทัพใหญ่ และตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหนครับ

7.คุณยายทำกรรมอะไร จึงมีบุญที่ได้ของจากชาวบ้านเป็นจำนวนมาก และตายเพราะถูกไฟไหม้ ตอนนี้ปรโลกของท่านเป็นอย่างไรบ้างครับ

8.ผมเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร ทำไมถึงได้ไปเกิดในครอบครัวที่เคยมั่งมี และกลายเป็นไม่มี และจะมีวิธีแก้ไขวิบากกรรมอย่างไรครับ

กราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่ออย่างสูง

ฝันในฝัน

หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วนำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากัน นะจ๊ะ

1.พ่อของลูกเกิดในครอบครัวที่มีฐานะดี ต่อมาเมื่อมีเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงของบ้านเมือง ต้องระหกระเหินหนีภัยมาจนแทบจะไม่มีอาหารประทังชีวิต เพราะกรรมในอดีตชาติ ท่านเคยเป็นทหารในกองทัพ ได้ไปรุกรานบ้านเมืองอื่น และได้ริบทรัพย์สิน จนทำให้ชาวบ้านชาวเมืองนั้นอพยพหลบหนี ไปคนละทิศทาง

กรรมนี้ทำให้เกิดในประเทศที่มีสงคราม และต้องหลบหนี จนทำให้จากฐานะมั่งมีมาเป็นไม่มี และยังต้องเจ็บป่วย จนเสียชีวิตเมื่ออายุขัยยังไม่ถึง 60 ปี
มหาทานบารมีข้ามชาติทำให้เกิดในตระกูลที่มีฐานะดี แต่วิบากกรรมมาตัดรอน ทำให้เกิดเหตุการณ์ดังกล่าว

2.ลูกและพี่สาวไม่ถูกทิ้ง เพราะในอดีตชาติมีบุญเลี้ยงดูบิดามารดา รวมกับบุญที่เคยทำกับหมู่คณะมาอุ้มชูไว้ เพื่อให้ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะอีก

3.คุณพ่อป่วยเป็นอัมพฤกษ์ และเส้นโลหิตแตก ก็เพราะกรรมในอดีตที่ได้เคยเกิดเป็นทหารได้รบทัพจับศึกดังกล่าว รวมกับกรรมปาณาติบาตในชาตินี้มารวมกัน

ก่อนเสียชีวิต คุณพ่อมีกรรมนิมิตสับสน คือ จะเห็นภาพในอดีตที่ตนเองทำไว้ และเห็นภาพอื่นๆ เช่นภาพของสงคราม เป็นต้น แต่ก็ได้ยินแว่วๆที่ลูกได้บอกเรื่องบุญ และการบวชของพระลูกชาย ก็ช่วยท่านได้ในระดับหนึ่ง ทำให้ใจของท่านใสขึ้นบ้าง

บุญจึงได้ช่องก่อน ทำให้คุณพ่อไปเกิดเป็นอากาศเทวา มีวิมานเป็นเงิน โดยไปแบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมาน

เมื่อได้เป็นอากาศเทวาแล้ว ทำให้คุณพ่อระลึกถึงบุญบวชของพระลูกชาย ที่ทำให้มาอยู่ตรงนี้ได้ ท่านจึงได้มาดูพระลูกชายที่วัด เกิดความปีติใจในการบวชของพระลูกชาย ที่ทำให้ได้พ่อเกิดใหม่เป็นอากาศเทวา

4.คุณย่าใหญ่ป่วยเป็นโรคประสาท เพราะในอดีตชาติมีกรรมสุราและเจ้าโทสะ ประกอบกับในปัจจุบันมีความเครียดจากความหวาดระแวงในภัยสงคราม

คุณย่าใหญ่มีอายุยืน เพราะบุญสงเคราะห์ญาติ และบุญสงเคราะห์โลก

คุณย่าใหญ่ต้องนอนป่วยบนเตียงเป็นเวลานาน เพราะในอดีตชาติ เป็นมเหสีของพระราชาพระองค์หนึ่งที่ชอบทำสงคราม แล้วมเหสีก็มีจิตยินดีในการทำสงคราม

5.คุณย่าใหญ่ผูกพันกับพ่อและครอบครัวของลูกมากกว่าญาติคนอื่นๆ เพราะพ่อของลูกมีความภักดีซื่อสัตย์ และในอดีตชาติก็มีบุญที่เกื้อหนุนกันมา

คุณย่าใหญ่ตายแล้ว ไปเกิดเป็นภุมมเทวาชั้นดี มีวิมานอยู่ในเขตประเทศกัมพูชาในหมู่บ้านภุมมเทวาแห่งหนึ่ง ได้รับบุญที่อุทิศไปให้ทำให้ท่านมีสภาพที่ดีขึ้นกว่าเดิม

6.คุณตาของลูกที่ต้องเปลี่ยนจากการทำนา และคล้องช้างป่าขาย มาเป็นแม่ทัพใหญ่ เพราะคำอธิษฐานในอดีต กล่าวคือ เมื่อท่านได้ทำบุญเซ่นสรวงเทวา ที่เรียกว่า “เทวตาพลี” และทำทานกับคนยากคนจน

โดยบุญที่ทำทานเป็นหลัก ส่วนการเซ่นสรวงเป็นตัวเสริมเล็กน้อย ซึ่งเป็นการทำบุญนอกบุญเขตของพระพุทธศาสนา ท่านก็ได้อธิษฐานให้ตนเองในภพชาติต่อๆไป ได้มียศ มีบันดาศักดิ์ มีตำแหน่งสูงๆ

ด้วยผลของการทำบุญปนความโมหะนี้ ทำให้ได้เป็นแม่ทัพใหญ่ แต่ไม่ได้อยู่ในปฏิรูปเทส
และที่ต้องถูกอุ้มไปยิงทิ้ง เพราะในเวลาที่ท่านทำ เทวตาพลี ก็จะทำการฆ่าสัตว์ เพื่อบูชายัญ รวมกับกรรมปัจจุบันที่ทำปาณาติบาต ฆ่าคน

ปัจจุบันคุณตาอยู่ในมหานรกขุมหนึ่ง กำลังถูกนายนิรยบาลทำร้ายด้วยอาวุธหลายอย่าง ทั้งยิง ทั้งฟัน ทั้งแทง ทั้งระเบิด ทั้งมัดคอ คล้ายกับที่ตนเองฆ่า และสั่งให้คนอื่นฆ่า ตายแล้วเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทุกข์ทรมานมาก ยังไม่อาจรับบุญได้ แต่บุญจะไปคอยอยู่ที่ยมโลก

7.คุณยายทำบุญสงเคราะห์ญาติ และช่วยเหลือชาวบ้านแบบสังคมสงเคราะห์ ทั้งในอดีตและในปัจจุบัน ด้วยจิตที่ประกอบไปด้วยความเมตตา และให้เพราะต้องการเกื้อกูล และให้เป็นที่รัก จึงทำให้ชาวบ้านรักท่าน และให้ของแก่ท่านเป็นจำนวนมาก

คุณยายถูกไฟครอกตาย เพราะในอดีตชาติ ท่านได้เกิดเป็นผู้ชาย ได้เป็นทหาร ได้เคยฆ่าคน และร่วมกับทหารในกองทัพเผาบ้านเมืองอื่น จึงทำให้ในชาตินี้ ต้องมาอยู่ในบ้านเมืองที่มีสงคราม และต้องตายด้วยเหตุจากสงคราม
คุณยายตายแล้ว ไปเป็นภุมมเทวาชั้นกลางๆ ในสายยักษ์

8.ลูกเคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา เคยเป็นทหารของพระราชาองค์ที่ออกบวช ในชาตินั้น ในวัยหนุ่ม เป็นคนที่ใฝ่ในสงครามมาก ชอบในการทำสงคราม จึงต้องมาเกิดในครอบครัวที่เจอกับภัยสงคราม

ภายหลังได้ออกบวชตามพระราชา จนตลอดชีวิต

จะแก้ไขวิบากกรรม ก็จะต้องบวชให้ได้ตลอดชีวิตในชาตินี้ และปฏิบัติตนให้เข้าถึงพระธรรมกาย จึงจะพ้นจากวิบากนั้นได้
ให้ลูกตั้งใจสร้างบารมี ประพฤติพรหมจรรย์ให้ตลอดรอดฝั่ง อย่าท้อถอยจะได้ไปอยู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษ