พุทธสุภาษิตสะกิดใจ "ถึงจะรู้ว่าจริง ก็ชอบอิงของหลอก"

พุทธสุภาษิต

พุทธสุภาษิตสะกิดใจ "ถึงจะรู้ว่าจริง ก็ชอบอิงของหลอก"

โดย พระเทพรัตนกวี (สุรินทร์ ชุตินฺธโร ป.ธ.๗)

กิจฺฉํ สทฺธมฺมสฺสวนํ
การฟังธรรมของสัตบุรุษ เป็นการยาก

การฟังธรรม เกิดจากบุคคล 2 ฝ่าย กล่าวคือ ฝ่ายหนึ่งพูด อีกฝ่ายหนึ่งฟัง บุคคลที่พูดหรือเทศน์ค่อนข้างจะมีน้อย ยิ่งผู้นั้นจะต้องเป็นสัตบุรุษด้วย นับว่าเป็นการหายากอย่างยิ่ง และการพูดบรรยายธรรมนั้น พูดให้คนฟังเข้าใจ ก็เป็นการยาก

นอกจากผู้พูดจะหาได้ยากแล้ว ผู้ฟังก็ยังหาได้ยากอีก เพราะในปัจจุบันนี้ ทุกคนจะต้องรีบเร่งทำกิจการงานแข่งกับเวลา จะหาเวลามาฟังก็หายาก เมื่อไม่ค่อยได้ฟัง พื้นฐานของธรรมะในดวงใจก็มีน้อย หรือไม่มีเลย จึงเป็นการหาคนฟังได้ยาก

มีคนเคยวิเคราะห์กันว่า ทุกวันนี้ คนเราชอบของหลอกไม่ชอบของจริง เช่น มีสินค้าบางประเภทที่ผลิตขึ้นในเมืองไทย มักจะขายไม่ค่อยออก ทั้งๆ ที่ราคาก็ต่างจากของนอก คือ ไม่สูงเกินไป แต่พอพ่อค้าส่งสินค้าไทยไปตีตราต่างประเทศ แล้วส่งเข้ามาขายในเมืองไทย ทำให้ราคาต้องสูงกว่าเดิม คนเราก็ชอบซื้อกัน คือหมายความว่า ของจริงอย่างในเมืองไทยคนไม่ชอบ แต่พอหลอกว่าเป็นของต่างประเทศ คนไทยก็ชอบซื้อกัน และทุกคนก็รู้ว่าเป็นอย่างนั้น แต่ก็ยังชอบ

ในทำนองเดียวกันนั้น ถ้าจะเปรียบเทียบว่า คนที่ฟังเทศน์กับคนที่ดูภาพยนตร์ ฟังเทศน์เป็นเรื่องจริง ที่มีอยู่ในตัวเรา เมื่อฟังแล้วก็จะทำให้คนเป็นคนดี เรื่องในภาพยนตร์ เป็นเรื่องไม่จริง ในเรื่องเขาถูกยิงตาย ที่จริงเขายังไม่ตาย เขาหลอกเราว่าเขาตาย

แต่แล้วปรากฏว่า คนฟังเทศน์มีน้อย ไม่เหมือนกับคนดูภาพยนตร์ หรืออีกอย่างหนึ่ง ลูกบางคน พ่อแม่สั่งสอนไม่ค่อยเชื่อฟัง แต่เพื่อนที่ไม่ดีสอนให้กินเหล้าบ้าง สอนให้สูบบุหรี่บ้าง แต่เขาก็จะเชื่อฟังกันดี ที่กล่าวมานี้ เป็นเรื่องที่ชวนให้คิด และควรจะแก้ไข

เพราะฉะนั้น ถ้าคนเราทั้งหลาย มาทิ้งของหลอกกัน แล้วพากันมาปฏิบัติในของจริง ถึงจะยากสักหน่อย ก็เป็นเรื่องที่จะทำตนให้เป็นคนดี ธรรมะในจิตใจของคน จะเจริญมากขึ้น ขอให้คิดว่า

1. คนฟังที่ดี มีไม่มาก เห็นว่ายาก จะอ้างเลศเหตุไม่ฟัง
2. ถึงรู้ว่าจริง แต่ชอบอิงของหลอก ความชั่วสั่งจิตทำให้คิดไม่ออก