ประวัติหลวงพ่อธัมมชโย
ตอนที่ 2 : ชีวิตในปฐมวัยเคลื่อนไปดุจสายน้ำ
เนื่องจากคุณพ่ออาชีพรับราชการ ต้องเดินทางไปปฏิบัติราชการต่างจังหวัดบ่อยครั้ง ชีวิตวัยเยาว์ของท่านจึงได้รับการดูแลจากมารดาและญาติพี่น้อง รวมถึงต้องย้ายที่อยู่เสมอๆ ต่อมาคุณพ่อได้คำนึงถึงอนาคตด้านการศึกษา จึงได้ฝากบุตรชายไว้กับครูบาอาจารย์ที่โรงเรียนประจำชื่อโรงเรียนตะละภัฎศึกษาแถวเสาชิงช้า ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1
นับเป็นความโชคดีของท่าน เพราะเมื่อครั้งอยู่โรงเรียนประจำนั้น เจ้าของโรงเรียนซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์และไม่มีบุตร รู้สึกรักและเอ็นดูถึงกับจะเอ่ยปากขอเป็นบุตรบุญธรรม แต่เนื่องจากขณะนั้นคุณพ่อมีบุตรชายเพียงคนเดียว ซึ่งเป็นที่รักและหวงแหนจึงไม่ยอมยกให้ ถึงกระนั้นท่านเจ้าของโรงเรียนก็ยังรักใคร่เอ็นดูและติดสอยห้อยตามเข้าออกวังสระปทุมอยู่เนืองๆ จนทำให้ได้เรียนรู้ขนบธรรมเนียมของชาววังตั้งแต่นั้นมา และขณะเดียวกันก็ได้มีโอกาสติดตามไปร่วมทำบุญไหว้พระด้วยเสมอ จึงมีความใกล้ชิดกับพระสงฆ์ทำให้จิตใจใฝ่ธรรมะมาตั้งแต่ยังเยาว์
ในปี พ.ศ. 2493 คุณพ่อได้รับคำสั่งให้ย้ายไปรับราชการที่จังหวัดเพชรบุรี ท่านจึงจำเป็นต้องลาจากเจ้าของโรงเรียนผู้มีพระคุณ เพราะคุณพ่อได้มารับไปอยู่ด้วย และได้เข้าเรียนในโรงเรียนอรุณประดิษฐ์ ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 หลังจากอยู่กับคุณพ่อได้ปีเศษ ท่านได้ย้ายไปอยู่ที่โรงเรียนสารสิทธิพิทยาลัย อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียง โดยคุณพ่อพาไปฝากไว้กับคุณครูสมาน แสงอรุณ ซึ่งเป็นครูที่ใจดีและมีจิตใจโอบอ้อมอารี ท่านเรียนอยู่จนจบชั้นมัธยมปีที่ 3
ขณะที่มีอายุได้ 13 ขวบ ท่านสามารถสอบแข่งขันเข้าเรียนในชั้นมัธยมปีที่ 4 ของโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย กทม. ได้เป็นผลสำเร็จ โดยสอบติด 1 ใน 150 คน จากผู้สมัครกว่า 500 คน เมื่อต้องไปอยู่ตามลำพังในกรุงเทพฯ วิถีชีวิตที่ต้องดูแลตัวเอง ต้องรู้จักประหยัด อดออมเช่นนี้ จึงหล่อหลอมให้ท่านมีความเข้มแข็งอดทน มีความเชื่อมั่นและรับผิดชอบตนเองสูง แตกต่างจากเด็กชายที่เติบโตจากครอบครัวที่พร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกสบายทั่วไป
ชีวิตในช่วงปฐมวัยจึงเปรียบประดุจการเตรียมความพร้อม ที่ได้หล่อหลอมให้ท่านพร้อมที่จะเติบโตขึ้นมารับภารกิจอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นความใฝ่ฝันที่มีมาตั้งแต่เยาว์วัย และได้กลายเป็นจริงในกาลต่อมา
นับเป็นความโชคดีของท่าน เพราะเมื่อครั้งอยู่โรงเรียนประจำนั้น เจ้าของโรงเรียนซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์และไม่มีบุตร รู้สึกรักและเอ็นดูถึงกับจะเอ่ยปากขอเป็นบุตรบุญธรรม แต่เนื่องจากขณะนั้นคุณพ่อมีบุตรชายเพียงคนเดียว ซึ่งเป็นที่รักและหวงแหนจึงไม่ยอมยกให้ ถึงกระนั้นท่านเจ้าของโรงเรียนก็ยังรักใคร่เอ็นดูและติดสอยห้อยตามเข้าออกวังสระปทุมอยู่เนืองๆ จนทำให้ได้เรียนรู้ขนบธรรมเนียมของชาววังตั้งแต่นั้นมา และขณะเดียวกันก็ได้มีโอกาสติดตามไปร่วมทำบุญไหว้พระด้วยเสมอ จึงมีความใกล้ชิดกับพระสงฆ์ทำให้จิตใจใฝ่ธรรมะมาตั้งแต่ยังเยาว์
ในปี พ.ศ. 2493 คุณพ่อได้รับคำสั่งให้ย้ายไปรับราชการที่จังหวัดเพชรบุรี ท่านจึงจำเป็นต้องลาจากเจ้าของโรงเรียนผู้มีพระคุณ เพราะคุณพ่อได้มารับไปอยู่ด้วย และได้เข้าเรียนในโรงเรียนอรุณประดิษฐ์ ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 หลังจากอยู่กับคุณพ่อได้ปีเศษ ท่านได้ย้ายไปอยู่ที่โรงเรียนสารสิทธิพิทยาลัย อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียง โดยคุณพ่อพาไปฝากไว้กับคุณครูสมาน แสงอรุณ ซึ่งเป็นครูที่ใจดีและมีจิตใจโอบอ้อมอารี ท่านเรียนอยู่จนจบชั้นมัธยมปีที่ 3
ขณะที่มีอายุได้ 13 ขวบ ท่านสามารถสอบแข่งขันเข้าเรียนในชั้นมัธยมปีที่ 4 ของโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย กทม. ได้เป็นผลสำเร็จ โดยสอบติด 1 ใน 150 คน จากผู้สมัครกว่า 500 คน เมื่อต้องไปอยู่ตามลำพังในกรุงเทพฯ วิถีชีวิตที่ต้องดูแลตัวเอง ต้องรู้จักประหยัด อดออมเช่นนี้ จึงหล่อหลอมให้ท่านมีความเข้มแข็งอดทน มีความเชื่อมั่นและรับผิดชอบตนเองสูง แตกต่างจากเด็กชายที่เติบโตจากครอบครัวที่พร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกสบายทั่วไป
ชีวิตในช่วงปฐมวัยจึงเปรียบประดุจการเตรียมความพร้อม ที่ได้หล่อหลอมให้ท่านพร้อมที่จะเติบโตขึ้นมารับภารกิจอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นความใฝ่ฝันที่มีมาตั้งแต่เยาว์วัย และได้กลายเป็นจริงในกาลต่อมา
Desktop Version
