Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 1

สมาธิ กฏแห่งกรรม

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 15 - 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 1
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

คำถามข้อที่ 1. น้องชายของลูกตายแล้วไปไหน เขามีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และเขามีข้อความอะไรฝากมาถึงคนในครอบครัวบ้างไหมครับ

คำตอบ...ก่อนที่น้องชายของลูกจะเสียชีวิต...เขาก็ได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้อยู่แล้วว่า... “ ตัวเขาเองคงจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกไม่นาน ” เมื่อเป็นเช่นนี้ตัวเขาจึงได้ตั้งใจนึกถึงบุญนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ควบคู่ไปกับการทำสมาธิภาวนา และเมื่อตัวเขาทำสมาธิภาวนาจนใจหยุดนิ่งไปได้ในระดับหนึ่งแล้ว ตัวเขาก็รู้สึกไม่หวาดกลัวต่อมรณภัยเลย อีกทั้งตัวเขายังรู้สึกอบอุ่นใจและสบายใจเป็นอย่างมากอีกด้วย

แต่ในช่วงที่ตัวเขาถูกทุกขเวทนาจากโรคร้ายเข้ามารุมเร้า ตัวเขาก็เกิดความรู้สึกไม่สบายเนื้อไม่สบายตัวและมีความรู้สึกกังวลอยู่ลึกๆ ว่า... “ เมื่อตัวเขาละจากโลกนี้ไปแล้ว ตัวเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป ” แต่ถึงกระนั้น...ตัวเขาก็ได้พยายามข่มใจนึกถึงบุญและนึกถึงมหาปูชนียาจารย์ต่อไปเรื่อยๆ

จวบจนกระทั่งเมื่อร่างกายของเขาทนต่อทุกขเวทนาไม่ไหวตัวเขาก็ได้เสียชีวิตลง แล้วกายละเอียดก็ได้หลุดออกมายืนอยู่ที่ข้างๆ ร่างของตัวเขาเอง

หลังจากที่กายละเอียดของเขาได้หลุดออกมาจากกายหยาบแล้ว ด้วยผลแห่งบุญที่ตัวเขาได้เคยบวชเป็นพระ กับบุญที่ตัวเขาได้ทำหน้าที่เป็นอุบาสกรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด จวบจนกระทั่งมาถึงในช่วงที่ตัวเขาใกล้จะเสียชีวิต...ซึ่งตัวเขาก็ได้เตรียมตัวเตรียมใจก่อนตายเป็นอย่างดี

ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เอง...จึงทำให้กายละเอียดของเขามีสติและสามารถรู้ตัวได้อย่างรวดเร็วว่า... “ ณ ตอนนี้...ตัวเขาเองได้เสียชีวิตลงไปแล้ว ” นอกจากนี้...ตัวเขายังรู้สึกโล่งใจและสบายใจเป็นอย่างมากที่สามารถผ่านจุดสำคัญในชีวิตหรือศึกชิงภพมาได้!!!...

หลังจากนั้น...กายละเอียดน้องชายของลูกก็ได้มองดูไปที่ร่างหรือกายหยาบของตัวเขาเอง พร้อมกับขอบคุณกายหยาบที่ทำให้ตัวเขาได้อาศัยสร้างบารมีมาจนกระทั่งหมดอายุขัย แต่ภายในใจลึกๆ ตัวเขาก็รู้สึกเสียดายว่า... “ ตัวเขาเองไม่น่าตายเร็วเลย ” เพราะตัวเขาอยากที่จะอยู่สร้างบารมีไปอีกนานๆ แต่ถึงกระนั้น...ตัวเขาก็จำต้องทำใจ ตัดใจ และปล่อยวาง!!!...

จากนั้นกายละเอียดน้องชายของลูกก็พลันนึกถึงทีมงานพระอาจารย์และทุกๆ คนที่คอยช่วยดูแลตัวเขาเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว, เพื่อนๆ อุบาสก และเพื่อนๆ ที่รับบุญด้วยกัน เป็นต้น เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวเขาจึงได้แวะเวียนไปกราบขอบคุณพระอาจารย์และขอบใจทุกๆ คน สลับกับการมานั่งสมาธิอยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์

จวบจนกระทั่งเมื่อวันเวลาล่วงเลยผ่านไปได้ 2-3 วัน หลังจากที่ตัวเขาเสียชีวิต กายละเอียดของเขาก็พลันคิดขึ้นมาได้ว่า... “ ณ ช่วงเวลานี้...ตัวเขาควรที่จะนึกถึงตัวเองได้แล้ว และควรรีบทำตามหลักวิชชาที่พระเถระได้เมตตาสอนเอาไว้อย่างจริงๆ จังๆ ”

เมื่อตัวเขาคิดได้เช่นนี้แล้ว ตัวเขาจึงได้รีบตัดใจปล่อยวางแล้วก็แว้บมานั่งสมาธิอยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์ในทันที และทันทีที่ตัวเขาได้เอาใจมาจรดนิ่งๆ อยู่ที่ศูนย์กลางกาย ใจของเขาก็พลันเกิดความรู้สึกโล่ง โปร่ง เบา สบาย แล้วกายละเอียดของเขาก็ค่อยๆ สว่างขึ้น...สว่างขึ้น!!!...

เมื่อใจของเขาเกิดความสบายและกายมีความสว่างเช่นนั้น จึงทำให้บุญทุกๆ บุญที่ตัวเขาได้เคยตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็น...บุญที่ตัวเขาเคยบวชเป็นพระ หรือ...บุญที่ตัวเขาได้เป็นอุบาสกรับบุญช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอย่างเต็มที่เต็มกำลังมาโดยตลอด เป็นต้น ก็ได้ช่องตามมาส่งผลทำให้ใจของเขายิ่งหยุด...ยิ่งนิ่งหนักขึ้นไปกว่าเดิม แล้วในที่สุด...กายละเอียดของเขาก็สามารถเข้าไปถึงความสว่างภายในได้!!!...

เมื่อตัวเขาเข้าถึงความสว่างภายในแล้ว บุญทุกๆ บุญก็ได้ช่องตามมาส่งผลอย่างเต็มที่จนทำให้กายละเอียดของเขาแปรเปลี่ยนเป็น “ กายเทพบุตรสุดหล่อ ” ในทันที

หลังจากที่กายละเอียดของเขาแปรเปลี่ยนเป็น “ กายเทพบุตรสุดหล่อ ” แล้ว เทวรถพร้อมด้วยเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ก็ได้มารอคอยต้อนรับตัวท่านอยู่ตรงหน้า จากนั้น...ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้เดินแบบลอยๆ ขึ้นไปสู่เทวรถด้วยหัวใจที่เบิกบานและพองโตอย่างสุดๆ

เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ขึ้นไปนั่งอยู่บนรัตนบัลลังก์หลักกลางเทวรถแล้ว ตัวท่านก็ได้ตั้งใจนั่งสมาธิทบทวนบุญทุกๆ บุญต่ออยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์

และพอถึงช่วงหัวค่ำ...ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ไปร่วมงานฟังสวดพระอภิธรรมร่างของตัวท่านเอง จากนั้น...ตัวท่านก็ได้เข้าไปนั่งฟังธรรมด้วยความเคารพอยู่ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ซึ่งในขณะที่ตัวท่านกำลังฟังธรรมอยู่นั้น...ใจของท่านจะหยุดนิ่งอยู่ที่ศูนย์กลางกาย และจดจ่ออยู่กับธรรมะของพระเถระเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ตัวท่านยังปลื้มในทุกๆ ถ้อยคำที่พระเถระเทศน์สอนอีกด้วย เรียกได้ว่า ทุกๆ ถ้อยคำนั้นซาบซึ้งตรึงเข้าไปในใจของท่านเทพบุตรเลยทีเดียว

ไม่ใช่เพียงเท่านั้น!!!...ธรรมะที่พระเถระเทศน์สอนยังปรากฏฉายขึ้นมาเป็นภาพอยู่ภายในใจของท่านเทพบุตรใหม่แบบเป็นฉากต่อฉาก...ฉอตต่อฉอต เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ตัวท่านเข้าใจในธรรมะที่พระเถระเทศน์สอนได้อย่างละเอียดลึกซึ้งและชัดเจนแจ่มแจ้งอย่างสุดๆ

ซึ่งจะแตกต่างจากในสมัยที่ตัวท่านยังมีชีวิตอยู่เป็นอย่างมากเพราะในสมัยที่ตัวท่านยังมีชีวิตอยู่...ตัวท่านต้องอาศัยกายหยาบในการฟังธรรมและด้วยความที่กายหยาบเองก็มีข้อจำกัดหลายๆ อย่าง เช่น...ปวดตรงนั้นบ้าง เมื่อยตรงนี้บ้าง เป็นต้น อีกทั้งเวลาที่ตัวท่านฟังธรรม...ใจของท่านก็มีวอกแวกไปในเรื่องราวต่างๆ บ้างเป็นระยะๆ

ด้วยเหตุเหล่านี้เอง...จึงทำให้ใจของท่าน (ตอนที่เป็นมนุษย์) ไม่ได้จดจ่ออยู่กับธรรมะตลอดเวลา ซึ่งก็ส่งผลทำให้ตัวท่านมีความเข้าใจในธรรมะได้แค่เพียงในระดับหนึ่งเท่านั้น

หลังจากที่ท่านเทพบุตรใหม่ฟังธรรมจากโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตัวท่านก็ได้กลับมานั่งสมาธิต่ออยู่ที่หน้ามหาธรรมกายเจดีย์

และเมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้นั่งสมาธิหยุดใจไปเรื่อยๆ ตัวท่านก็สามารถเข้าถึงดวงธรรมภายในที่ชัด ใส สว่างได้ในที่สุด ซึ่งตัวท่านเทพบุตรใหม่เองก็มีความตั้งใจที่จะนั่งสมาธิให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อเตรียมใจใสๆ เอาไว้รองรับบุญใหญ่ในวันมาฆบูชาที่จะถึงนี้!!!...

ส่วนสาเหตุที่ทำให้น้องชายของลูก (หรืออุบาสกปองสิชฌ์) ต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยโรคมะเร็งลำไส้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเขาได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ นู้นได้ช่องตามมาส่งผล เรื่องก็มีอยู่ว่า...

ย้อนไปในอดีต...ในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติที่ผ่านมา น้องชายของลูก (หรืออุบาสกปองสิชฌ์ในภพชาตินั้น) ก็ได้เกิดเป็น “กุลบุตรสุดหล่อไฮโซ” อยู่ในครอบครัวเศรษฐี...ที่ประกอบอาชีพทำธุรกิจค้าขายอยู่ในแคว้นของพระราชา (องค์ที่ออกบวชในยุคนั้น)

โดยอัธยาศัยของตัวเขา (ในภพชาตินั้น) จะมีลักษณะเป็นหนุ่มหล่อที่มีนิสัยดี ร่าเริง รักความสนุกสนาน สปอร์ต ชอบเลี้ยงชอบจ่ายและมีน้ำใจกับเพื่อนฝูงเป็นอย่างมาก ตัวเขาและเพื่อนๆ จึงมีอัธยาศัยตรงกันคือชอบความสนุกสนาน ซึ่งตัวเขาจะชอบพาเพื่อนๆ มาเลี้ยงอาหารที่บ้าน แล้วก็จะชอบสั่งให้บริวารจับปลาเป็นๆ มาผ่าท้องสดๆ แล้วก็ฆ่าทำอาหารอยู่เสมอๆ

แม้ว่า...ตัวเขาจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีน้ำใจและร่าเริงกับเพื่อนๆ ก็ตาม แต่ในอีกมุมหนึ่ง...ถ้าหากตัวเขา (ในภพชาตินั้น) มีอารมณ์ที่เดือดดาลหรือโกรธอะไรขึ้นมา ตัวเขาจะรู้สึกโกรธจัดจนไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้ ซึ่งลักษณะนิสัยดังกล่าวนี้ตัวเขาได้รับการถ่ายทอดหรือติดมาจากบิดามารดาของเขา (ในภพชาตินั้น) ซึ่งจะเป็นคนที่ดุ โหด และมีอารมณ์ที่ฉุนเฉียวรุนแรงง่ายเช่นเดียวกัน!!!

ต่อมา...เมื่อน้องชายของลูก (หรืออุบาสกปองสิชฌ์ในภพชาตินั้น) เติบใหญ่ขึ้น ด้วยอัธยาศัยที่รักความสนุกสนาน สปอร์ต ชอบเลี้ยงชอบจ่ายและมีน้ำใจกับเพื่อนฝูงเป็นอย่างมากนี่เอง จึงทำให้...ตัวเขาเริ่มมีกลุ่มเพื่อนที่เป็นคนพาลเข้ามาเกาะแกะและชักชวนให้ตัวเขาไปเที่ยวเตร่ และเล่นการพนันอยู่เป็นประจำ

เมื่อตัวเขาไปคบหากับกลุ่มเพื่อนที่เป็นคนพาลพวกนี้มากเข้า..มากเข้า ในที่สุดตัวเขาก็เริ่มเสียคน!!!...โดยกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจ ขี้ดื้อ และไม่ช่วยทำงานทำการใดๆ ทั้งสิ้น อีกทั้ง...ตัวเขายังชอบหนีเที่ยวอยู่เป็นประจำอีกด้วย แม้ว่าตัวเขาจะโดนดุด่า ว่ากล่าว หรือ...ตักเตือนอย่างไรก็ตาม แต่ตัวเขาก็มักจะทำเป็นหูทวนลม...ไม่ค่อยจะรับฟังและเริ่มที่จะดื้อรั้นขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อบิดามารดาของตัวเขาเริ่มที่จะทนไม่ไหว พวกท่านจึงคิดหาอุบายที่จะมาปรับปรุงแก้ไขนิสัยแย่ๆ เหล่านี้ให้หมดไปจากใจเขาแล้วในที่สุด!!!...พวกท่านก็ลงความเห็นว่า...ถ้าหากน้องชายของลูก (หรืออุบาสกปองสิชฌ์ในภพชาตินั้น) ออกเรือนมีครอบครัวแล้ว วิธีการนี้อาจจะช่วยทำให้ตัวเขากลับมาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบและไม่ดื้อรั้นก็เป็นได้

เมื่อเป็นเช่นนี้...บิดามารดาของตัวเขาจึงได้จับตัวเขาคลุมถุงชน ด้วยการไปสู่ขอลูกสาวแสนสวยจากตระกูลเศรษฐีต่างเมืองที่สนิทสนมกันมายาวนาน...ให้มาแต่งงานกับตัวเขา ซึ่งตัวเขาก็จำใจยอมรับและยอมแต่งงานแบบเสียไม่ได้!!!...

เมื่อตัวเขาแต่งงานแล้ว ในช่วงแรกๆ...ด้วยความที่ตัวเขากับภรรยายังไม่ค่อยสนิทสนมคุ้นเคยกันมากนัก ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้ตัวเขามีความเกรงอกเกรงใจในเวลาที่จะทำอะไรที่ไม่ค่อยดีงาม

แต่พอนานวันเข้า...นิสัยแซ่บๆ!!! ของตัวเขา ไม่ว่าจะเป็นความเอาแต่ใจ หรืออารมณ์ที่ฉุนเฉียวและชอบใช้ความรุนแรง ตั้งแต่เริ่มดุด่าด้วยคำหยาบคายจนไปถึงขั้นลงไม้ลงมือ เป็นต้น ก็ค่อยๆ ฉายแววออกมามากขึ้น มากขึ้นแล้วก็มากขึ้นไปเรื่อยๆ

แล้วในที่สุด!!!...ภรรยาผู้น่าสงสารของตัวเขาก็ไม่ต่างอะไรกับที่ระบายอารมณ์ของเขา ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวเขามักจะทุบตี คือ ทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งตึ๊บ!!! และซ้อมภรรยาที่แสนดีโดยเฉพาะที่บริเวณท้องของเธอจนบาดเจ็บและบอบช้ำอยู่เป็นประจำ

แต่ถึงกระนั้น!!!...ภรรยาของเขาก็อดทน ไม่โกรธ และคอยให้อภัยตัวเขาอยู่เสมอๆ ส่วนสาเหตุที่ทำให้ตัวเธอมีความคิดที่ดีงามเช่นนี้นั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะในเวลาที่ตัวเขาไม่โกรธ ไม่หงุดหงิด และมีอารมณ์ที่เป็นปกติ ตัวเขาจะเป็นคนที่น่ารักและตั้งใจดูแลตัวเธอเป็นอย่างดีนั่นเอง

แม้ว่าตัวเธอจะมีเหตุผลสนับสนุนที่ดีงามอยู่ภายในใจเช่นนี้ก็ตาม แต่ในทางปฏิบัติ...ตัวเธอก็มักจะโดนตุบและตึ๊บ!!!...อยู่เสมอๆ จนในที่สุด!!!…ตัวเธอก็ล้มป่วยลงอย่างหนักจนต้องหนีกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของเธอด้วยความเวทนาเป็นอย่างมาก

และต่อจากนั้นไม่นาน ด้วยความบอบช้ำทั้งกายและใจ จึงทำให้ตัวเธอได้เสียชีวิตลงก่อนวัยอันควรอย่างที่ไม่ควรจะเป็น!!! ซึ่งในช่วงที่ตัวเธอกำลังจะเสียชีวิตตัวเธอก็มีความรู้สึกเจ็บแค้นตัวเขาเป็นอย่างมาก!!!

และในช่วงที่ภรรยาของตัวเขาหนีกลับไปพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ของเธอนั้น ตัวเขาก็รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และด้วยความรู้สึกผิดนี่เองจึงทำให้...ตัวเขาไม่กล้าที่จะไปเยี่ยม ไปง้อ หรือไปตามคืนดีเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ถึงกระนั้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใยในภรรยาของเขา ตัวเขาจึงได้คอยแอบถามความคืบหน้าและอาการป่วยของภรรยาอยู่เสมอๆ

และเมื่อตัวเขาได้ทราบข่าวการเสียชีวิตของภรรยา!!! ตัวเขาก็ถึงกับทรุดเข่าลงและรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยในชีวิต ซึ่งความรู้สึกดังกล่าวนี้มันก็ได้เกาะกินใจและทำให้ตัวเขารู้สึกเป็นทุกข์ใจอย่างสุดๆ

และในช่วงเวลาแห่งความทุกข์ใจนั้นเอง...ตัวเขาก็ได้มาเจอกับหมู่คณะ (ในยุคนั้น) เมื่อเป็นเช่นนี้จึงทำให้ตัวเขาได้ศึกษาเรียนรู้เรื่องราวความจริงของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องบุญบาป หรือเรื่องกฎแห่งกรรม เป็นต้น ซึ่งเป็นผลทำให้...ตัวเขาได้ซาบซึ้งและรับรู้ว่า...“ ตัวเขาได้ทำผิดทำพลาดเอาไว้มากมายเลย โดยเฉพาะกับภรรยาของเขา ”

แล้วในที่สุด!!!...ตัวเขาก็ได้ออกบวชสร้างบารมี พร้อมกับบำเพ็ญสมณธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลัง โดยมีความผิดพลาดที่ตัวเขาได้เคยกระทำเอาไว้ในอดีตเป็นแรงผลักดันอันยิ่งใหญ่ให้กับตัวเขา

ในเวลาต่อมา...ด้วยความเพียรอันแรงกล้าอย่างถูกหลักวิชชานี้เอง จึงทำให้ตัวเขาสามารถปฏิบัติธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกายภายในได้ในที่สุด ซึ่งในภพชาติดังกล่าว...ตัวเขาก็ได้ตั้งใจบำเพ็ญสมณธรรมควบคู่ไปกับการเผยแผ่ธรรมะไปจนตลอดชีวิต

เมื่อตัวเขาละสังขารลงไปแล้ว ตัวเขาก็ได้เดินทางกลับสู่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้ในที่สุด!!!...

จวบจนกระทั่งเมื่อมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อวิบากกรรมปาณาติบาตที่ตัวเขาเคยทุบซ้อมและทำร้ายร่างกายภรรยาอย่างหนัก จนเป็นเหตุทำให้...ภรรยาของเขาต้องล้มป่วยและเสียชีวิตลงในหลายๆ ภพหลายๆ ชาติก่อนๆ นู้นดังที่กล่าวไปแล้ว ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับวิบากกรรมปาณาติบาต (จากภพชาติเดียวกัน!!!) ที่ตัวเขาได้เคยสั่งให้บริวารจับปลาสดๆ มาฆ่าผ่าท้องทั้งเป็น จึงส่งผลทำให้...ตัวเขาต้องมาเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยโรคมะเร็งลำไส้อย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง!!!

ส่วนว่า...เรื่องราวของน้องชายของลูก หรืออุบาสกปองสิชฌ์ จะมีรายละเอียดเป็นอย่างไรต่อไปนั้น เราก็คงจะต้องอดใจมารอรับฟังกันต่อในตอนต่อไป

Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 1

Case Study โรคมะเร็งลำไส้ (อุบาสกปองสิชฌ์) ตอนที่ 2 (ตอนจบ)