Case Study โรคปอดติดเชื้อ (คุณพ่อกิตติ)

สมาธิ กฏแห่งกรรม

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 2 - 8 เมษายน พ.ศ. 2559

Case Study โรคปอดติดเชื้อ (คุณพ่อกิตติ)
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที
แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรา

คำถามข้อที่ 1. คุณพ่อของลูกละโลกแล้ว...ท่านมีความเป็นอยู่ในปรโลกเป็นอย่างไร และท่านมีข้อความอะไรฝากมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวบ้างไหมคะ

คำตอบ...ก่อนที่คุณพ่อของลูกจะเสียชีวิต...ในขณะที่ตัวท่านกำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงนั้น ใจของท่านยังคงรู้สึกเป็นห่วงถึงทุกๆ คนในครอบครัวอยู่เหมือนกัน แต่ตัวท่านก็ได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้วว่า... “ ทุกๆ คนที่เกิดมาบนโลกใบนี้...สุดท้ายแล้วก็ต้องตายจากกันไปเป็นธรรมดา ”

อีกทั้ง...ตัวท่านยังได้พยายามทำตามหลักวิชชาที่พระเถระ (ที่ตัวท่านเคารพรัก) ได้เคยสอนเอาไว้ในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ด้วยการนึกถึงบุญ...นึกถึงธรรมะอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ใจของท่านมีความผ่องใสและสว่างไสวเป็นอย่างมาก

จวบจนกระทั่งเมื่ออาการป่วยของท่านทรุดหนักลง...จนร่างกายของท่านทนต่อทุกขเวทนาไม่ไหวแล้ว ตัวท่านก็ได้เสียชีวิตลงในที่สุด

ทันทีที่คุณพ่อของลูกได้เสียชีวิตลง กายละเอียดของท่านก็ได้หลุดออกมาจากกายหยาบ แล้วก็มายืนอยู่ที่ข้างๆ ร่างของตัวท่านเอง

และความที่ตัวท่านเตรียมตัวเตรียมใจตามหลักวิชชาเป็นอย่างดีมาตั้งแต่ก่อนที่ตัวท่านจะเสียชีวิต ด้วยเหตุนี้เอง...จึงทำให้ตัวท่านมีสติรู้ตัวได้เร็ว และเพียงแค่ตัวท่านได้เห็นร่างของท่านซึ่งกำลังนอนอย่างสงบนิ่งอยู่บนเตียง ตัวท่านก็รู้ตัวได้ในทันทีว่า... “ ในตอนนี้...ตัวท่านเองได้เสียชีวิตไปแล้ว ”

เมื่อกายละเอียดคุณพ่อของลูกรู้ตัวเช่นนั้น ตัวท่านก็พลันนึกถึงทุกๆ คนในครอบครัวขึ้นมาแบบฉับพลันทันที เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้กายละเอียดของท่านได้ไปหาและวนเวียนอยู่ใกล้ๆ กับทุกๆ คนในครอบครัว...ด้วยความรักและผูกพันเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ตัวท่านยังรู้สึกซาบซึ้งในคุณความดีของทุกๆ คน...ที่คอยดูแลตัวท่านเป็นอย่างดีในตอนที่ตัวท่านนอนป่วยอยู่บนเตียงอีกด้วย

ถึงแม้ว่า ณ ช่วงเวลานี้ตัวท่านจะไม่สามารถสื่อสารให้ทุกๆ คนรับรู้และรับทราบได้แล้วก็ตาม แต่ตัวท่านก็ยังพยายามที่จะบอกกับทุกๆ คนว่า... “ ตัวท่านไม่ได้หายไปไหน และยังคงอยู่ใกล้ๆ กับทุกๆ คนอยู่เสมอ ”

จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกกับทุกๆ คนในครอบครัวได้ทำบุญทุกๆ บุญ ไม่ว่าจะเป็น...บุญถวายภัตตาหารเป็นสังฆทาน บุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลา บุญบวชสามเณรล้านรูป บุญบูชามหาธรรมกายเจดีย์ และบุญสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เป็นต้น และก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งให้กับท่านแล้ว ใจของท่านก็ค่อยๆ คลายจากความรักความผูกพันลงไปได้!!! เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้กายละเอียดของท่านค่อยๆ สว่างขึ้น...สว่างขึ้น แล้วก็สว่างขึ้นไปเรื่อยๆ

จวบจนกระทั่งมาถึงวันที่ 7 (นับจากวันที่ตัวท่านเสียชีวิต) บุญทุกๆ บุญที่ตัวท่านได้เคยตั้งใจสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น...บุญทอดกฐินทอดผ้าป่า หรือ...บุญสร้างเจดีย์ที่วัดต่างจังหวัด เป็นต้น กับบุญที่ตัวลูกได้อุทิศตนเข้ามาสร้างบารมีเป็นอุบาสิกาอยู่เขตในก็มาได้ช่อง...และรวมกันส่งผลทำให้ตัวท่านได้แว้บ!!!...ไปบังเกิดเป็น “ เทพบุตรคนธรรพ์ระดับล่าง ” ที่มีวิมานไม้สีทองสวยสดงดงาม...อยู่บนสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกาในทันที

ในตอนนี้...ท่านเทพบุตรใหม่ก็กำลังศึกษาเรียนรู้สังคมใหม่อยู่ และตัวท่านก็ได้รับบุญทุกๆ บุญที่ตัวลูกได้ทำแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้กับท่านแล้ว และด้วยผลแห่งบุญดังกล่าวนี้เอง...ก็ได้ส่งผลทำให้รัศมีกายของท่านมีความสว่างไสวเพิ่มขึ้น อีกทั้ง...ทิพยสมบัติและเหล่าบริวารอันเป็นทิพย์ของท่านยังมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นไปกว่าเดิมอีกด้วย

คำถามข้อที่ 2. วิบากกรรมใดที่ทำให้คุณพ่อของลูกต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคปอดติดเชื้อคะ

คำตอบ...สำหรับวิบากกรรมที่ทำให้คุณพ่อของลูกต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคปอดติดเชื้อนั้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...วิบากกรรมเก่าที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ ได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับ...กรรมในภพชาติปัจจุบันที่ตัวท่านเคยสูบบุหรี่อยู่เป็นประจำ เรื่องก็มีอยู่ว่า...

ย้อนไปในหลายๆ ภพชาติก่อนๆ คุณพ่อของลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรสุดหล่อ ” อยู่ในสังคมเกษตรกรรมที่ประกอบอาชีพเพาะปลูกอยู่ในหัวเมืองแห่งหนึ่ง...ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงของแคว้นมากนัก!!!...

และเมื่อพืชผลทางการเกษตรของท่านเจริญงอกงามแล้ว ตัวท่านก็จะเก็บเกี่ยวเพื่อนำไปขายที่เมืองหลวงประจำแคว้นแห่งนั้น อีกทั้ง...ตัวท่านยังได้เลี้ยงพวกวัวและควายเอาไว้ใช้งานและขนส่งสินค้าทางการเกษตรไปขายที่เมืองหลวงอีกด้วย ซึ่งตัวท่านเองก็ได้ดูแลพวกวัวและควายเหล่านั้นเป็นอย่างดีมาโดยตลอด

จวบจนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง...ในระหว่างทางที่ตัวท่านกำลังขนส่งสินค้าทางการเกษตรไปขายที่เมืองหลวงนั้น จู่ๆ ก็เกิดพายุฝนฟ้าคะนองขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน...จนเป็นเหตุทำให้ตัวท่านไม่สามารถที่จะเดินทางต่อไปได้ เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวท่านจึงจำเป็นต้องหยุดหาที่พักระหว่างทาง...เพื่อรอให้พายุฝนนั้นสงบลงก่อน!!!...

แต่กว่าที่พายุฝนนั้นจะสงบลงได้ก็กินเวลาไปถึง 2 วันเต็มๆ เลยทีเดียว และทันทีที่พายุฝนนั้นสงบลงด้วยความกลัวว่าพืชผลทางการเกษตรจะเน่าเสียก่อนที่จะไปถึงตัวเมืองหลวง คุณพ่อของลูกจึงได้เร่งพวกวัวเทียมเกวียนให้เดินเร็วขึ้น...เพื่อต้องการที่จะส่งพืชผลทางการเกษตรไปขายที่เมืองหลวงให้เร็วที่สุด!!!...

แต่ปรากฏว่า...ในระหว่างทางนั้นก็เกิดน้ำป่าไหลหลากขึ้นมาอีก เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้ถนนบางส่วนถูกน้ำกัดเซาะและมีเศษหินกระจายอยู่เต็มไปหมด

แม้ว่าคุณพ่อของลูกจะรู้ทั้งรู้ว่า...ถนนบางส่วนได้ถูกน้ำกัดเซาะและมีเศษหินกระจายอยู่เต็มไปหมดก็ตาม แต่ตัวท่านก็ยังเร่งพวกวัวเทียมเกวียนให้เดินเร็วๆ อยู่เหมือนเดิม

เมื่อเป็นเช่นนี้...จึงทำให้วัวเทียมเกวียนตัวหนึ่งซึ่งมีอายุมากแล้วเกิดพลาด!!!...เดินตกลงไปในร่องน้ำเล็กๆ แล้วก็ไปเหยียบเศษหินแหลมๆ เข้า จนเป็นเหตุทำให้...ขาหลังข้างหนึ่งเกิดเป็นแผลขึ้นมา และหลังจากนั้น...วัวชราตัวนี้ก็ได้เดินขากะเผลกๆ ไปจนตลอดทาง

แม้ว่าคุณพ่อของลูก (ในภพชาตินั้น) จะเห็นว่าวัวเทียมเกวียนตัวนี้เดินผิดปกติไปจากเดิมก็ตาม แต่ด้วยความรีบอยากที่จะไปถึงเมืองหลวงให้เร็วที่สุด ตัวท่านจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรกับวัวชราตัวนี้มากนัก!!!...

จวบจนกระทั่ง...เมื่อตัวท่านขายพืชผลทางการเกษตรเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตัวท่านก็ได้เดินทางกลับมายังบ้านของตัวท่านเอง และหลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว...วัวชราตัวที่เดินขากะเผลกๆ นั้น...มันก็ได้แต่นอนอยู่เฉยๆ โดยที่ไม่ได้ลุกไปไหนเลย ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ...แผลที่ขาหลังข้างนั้นได้เกิดอาการติดเชื้อและอักเสบหนักมาก ส่วนขาหลังอีกข้างหนึ่งก็เจ็บหนักเพราะต้องทนรับน้ำหนักแทนขาข้างที่เป็นแผลมาตลอดทางนั่นเอง

เมื่อคุณพ่อของลูกได้ทราบว่า...วัวชราของท่านมีแผลอักเสบเกิดขึ้นที่ขาเช่นนั้น ตัวท่านก็ได้พยายามดูแลมันเป็นอย่างดี และด้วยความที่ ณ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงฤดูฝน...จึงทำให้มีเหลือบยุงริ้นไรมาคอยดูดเลือดพวกวัวและควายอยู่ชุกชุม

ด้วยเหตุนี้เอง...คุณพ่อของลูกจึงได้ใช้ใบไม้แห้งมาทำเป็นเชื้อก่อกองไฟ แล้วก็เอาใบไม้เปียกมาสุมทับอีกทีหนึ่ง เพื่อต้องการให้เกิดควันไฟเอาไว้ไล่แมลงที่มารบกวนพวกวัวและควายของท่าน

แต่เนื่องจากควันไฟที่สุมเอาไว้มีปริมาณที่มากเกินไป กอปรกับ...วัวชราตัวนั้นก็มีแผลอักเสบอยู่ที่ขาและไม่สามารถที่จะลุกเดินไปไหนได้ ด้วยเหตุดังกล่าวนี้เองจึงทำให้วัวชราผู้น่าสงสารตัวนั้นจำต้องนอนสูดดมควันไฟอย่างนี้...แบบนี้...เข้าไปเรื่อยๆ แล้วในที่สุด...ตัวมันก็ได้สำลักควัน หายใจไม่ออก แล้วก็เสียชีวิตในเวลาต่อมา!!!...

แม้ว่าคุณพ่อของลูกจะไม่ได้มีเจตนาทำให้วัวชราตัวนั้นต้องบาดเจ็บที่ขาจนกลายเป็นแผลอักเสบ เดินไม่ได้ และสุดท้ายก็มาสำลักควันตายก็ตาม แต่การกระทำดังกล่าวนั้น...มันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรมที่ติดตามตัวท่านนับตั้งแต่ภพชาตินั้นเป็นต้นมา

จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผลร่วมกับกรรมในภพชาติปัจจุบัน...ที่ตัวท่านเคยสูบบุหรี่อยู่เป็นประจำ จึงเป็นเหตุทำให้ตัวท่าน...ต้องมาเสียชีวิตด้วยโรคปอดติดเชื้อเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

จากความเดิมที่ผ่านมา...ลูกๆ นักเรียนอนุบาลฯ ก็คงจะจำกันได้ว่า... ณ ตอนนี้คุณพ่อของลูกได้ไปบังเกิดเป็น “เทพบุตรคนธรรพ์ระดับล่าง” แห่งสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และในเวลาต่อมา...ด้วยผลแห่งบุญของตัวลูกที่ได้อุทิศตนเข้ามารับบุญเป็นอุบาสิกาอยู่เขตใน...แล้วก็ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง...แบบไม่มีข้อแม้ข้ออ้างและเงื่อนไขมาเป็นระยะเวลา 15 ปี!!! จึงเป็นเหตุทำให้...พระธรรมกายได้เมตตาไปเยี่ยมท่านเทพบุตรสุดหล่อถึงที่วิมานของท่าน

และทันทีที่พระธรรมกายได้ไปถึง...ท่านเทพบุตรสุดหล่อก็รีบก้มลงกราบพระธรรมกายด้วยความเคารพเลื่อมใสและอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก จากนั้น...พระธรรมกายก็ได้เมตตาตรวจตราดูกำลังบุญของท่านเทพบุตรสุดหล่อ และกำลังบุญของตัวลูก ซึ่งบุญของลูกนี้ถือว่าเป็นบุญหลัก!!! เพื่อที่จะทำการเปลี่ยนภพภูมิให้กับท่านเทพบุตรสุดหล่อได้ไปบังเกิดในภพภูมิที่สูงยิ่งๆ ขึ้นไปกว่านี้

เมื่อพระธรรมกายได้เมตตาตรวจตราดูด้วยญาณทัสสนะของท่านแล้วท่านก็ได้ประมวลรวมเอาบุญทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นบุญของตัวลูกที่ได้อุทิศตนเข้ามารับบุญเป็นอุบาสิกาอยู่เขตใน...แล้วก็ตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง...แบบไม่มีข้อแม้ข้ออ้างและเงื่อนไขมาเป็นระยะเวลา 15 ปี ซึ่งบุญนี้ถือว่าเป็นบุญหลัก

กับบุญของท่านเทพบุตรสุดหล่อที่ตัวท่านได้เคยสั่งสมเอาไว้ในสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะเป็น...บุญทอดกฐินทอดผ้าป่า หรือ...บุญสร้างเจดีย์ที่วัดต่างจังหวัด เป็นต้น และบุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจทำแล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งไปให้ท่าน) มาประกอบวิชชาธรรมกาย ซึ่งก็มีรายละเอียดอีกมากแต่เราจะยังไม่ลงรายละเอียดในที่นี้ แล้วก็ทำการช่วยให้ท่านเทพบุตรสุดหล่อได้แปรเปลี่ยนเป็น “เทพบุตรคนธรรพ์ระดับกลาง” พร้อมกับแว้บ!!!...ไปบังเกิดอยู่กลางวิมานไม้สีทองหลังใหม่...ที่มีความละเอียดประณีต สวยงาม และใหญ่โตโอฬารมากขึ้นไปกว่าเดิมเป็นอย่างมาก!!!...

ทันทีที่...ท่านเทพบุตรสุดหล่อ ได้มาเป็น “เทพบุตรคนธรรพ์ระดับกลาง” แล้ว ตัวท่านก็รู้สึกอัศจรรย์ใจและตื่นเต้นดีใจกับทิพยสมบัติใหม่ของตัวท่านเป็นอย่างมาก

จากนั้น...พระธรรมกายก็ได้เมตตาประทานโอวาทให้กับท่านเทพบุตรใหม่ ในทำนองที่ว่า...

“ การที่ท่านเทพบุตรใหม่ได้มาอยู่ที่สวรรค์แห่งนี้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะ...ผลแห่งบุญที่ลูกสาวของท่านได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมบุญสร้างบารมีกับหมู่คณะอยู่เขตในมาเป็นระยะเวลายาวนานถึง 15 ปีเป็นหลัก!!! เพราะลำพังบุญของท่านเองนั้น...ไม่สามารถที่จะมาอยู่ ณ ที่แห่งนี้ได้

ดังนั้น...เมื่อท่านเทพบุตรใหม่ได้มาอยู่ที่สวรรค์แห่งนี้แล้ว ขอท่านจงอย่าได้ประมาท...ให้ตั้งใจทำภาวนา “สัมมา...อะระหัง” และประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างตลอดต่อเนื่อง อย่าได้ขาดเลยแม้แต่เพียงวันเดียว อีกทั้ง...ท่านเทพบุตรใหม่จะต้องหมั่นอนุโมทนาบุญกับลูกสาวของท่านอยู่เสมอๆ เพื่อที่ตัวท่านจะได้อยู่ที่สวรรค์แห่งนี้ไปอีกนานๆ และถ้าหากตัวท่านตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรม...จนสามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในได้ ตัวท่านก็จะได้ไปบังเกิดใหม่อยู่ในภพภูมิที่ดียิ่งๆ ขึ้นไปกว่านี้อีก!!!...

แต่ถ้าหากท่านเทพบุตรใหม่ประมาท...มัวแต่เพลิดเพลินอยู่กับทิพยสมบัติ และไม่ยอมประพฤติปฏิบัติธรรมตามที่ได้บอกเอาไว้ เมื่อใดที่บุญของท่านเทพบุตรใหม่หมดลง เมื่อนั้น...ตัวท่านก็อาจจะต้องกลับไปอยู่ ณ ที่เดิม หรือไม่เช่นนั้น!!!...ถ้าหากวิบากกรรมเก่าที่ตัวท่านได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้ได้ช่องตามมาส่งผล ก็จะเป็นเหตุทำให้ตัวท่านต้องไปถูกทัณฑ์ทรมานอยู่ในนรก...ซึ่งเป็นภพภูมิที่มีแต่ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานอย่างหาที่เปรียบมิได้เลย!!! ”

เมื่อพระธรรมกายได้เมตตาประทานโอวาทให้แก่ท่านเทพบุตรใหม่ เสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้รับปากกับพระธรรมกายว่า... “ จะตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมและปฏิบัติตามโอวาทที่พระธรรมกายได้เมตตาสอนเอาไว้ทุกประการ ”

จากนั้น...ท่านเทพบุตรใหม่ ก็ได้ก้มลงกราบขอบพระคุณพระธรรมกายที่ได้เมตตาช่วยให้ท่านได้มาเป็น “ เทพบุตรคนธรรพ์ระดับกลาง ” อยู่ที่สวรรค์แห่งนี้!!!...ซึ่งภายในใจของท่านเทพบุตรใหม่ ณ ตอนนี้ ตัวท่านก็รู้สึกซาบซึ้งและอัศจรรย์ใจในอานุภาพของวิชชาธรรมกายเป็นอย่างมาก

หลังจากนั้น...ท่านเทพบุตรใหม่ก็ได้ฝากสารแห่งความรักและความคิดถึงมาถึงตัวลูกและทุกๆ คนในครอบครัวในทำนองที่ว่า...

“ ตัวท่านรู้สึกดีใจ ซาบซึ้งใจ และปลื้มปีติใจเป็นอย่างมาก...ที่ทุกๆ คนในครอบครัวได้ดูแลตัวท่านเป็นอย่างดีมาโดยตลอด โดยเฉพาะตัวลูกที่คอยชักชวนให้ตัวท่านได้สั่งสมบุญในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายอยู่เสมอๆ

ในตอนนี้...ตัวท่านมีความสุขมากๆ ท่านได้เห็นผลแห่งบุญด้วยตาของตัวท่านเองแล้วว่า บุญมีจริง...สวรรค์มีจริง!!! และที่วิมานของท่านแห่งนี้...ก็มีแต่ของสวยๆ งามๆ และสะดวกสบายอยู่เต็มไปหมด ซึ่งทั้งหมดนี้...ล้วนแล้วแต่เกิดจากผลแห่งบุญทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะบุญที่ตัวลูกได้ตั้งใจทุ่มเทสั่งสมเอาไว้ในพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย (ซึ่งบุญนี้ถือว่าเป็นบุญหลัก!!!) กับบุญที่ตัวลูกได้ชักชวนให้ตัวท่านได้ทำและให้จบอธิษฐานจิตอยู่เป็นประจำ...ในสมัยที่ตัวท่านยังมีชีวิตอยู่

ถึงแม้ว่าตอนนี้...ตัวท่านจะจากทุกๆ คนมาแล้วก็ตาม แต่ตัวลูกก็ยังคงนึกถึงท่าน...แล้วก็อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้กับตัวท่านอยู่เสมอๆ ประหนึ่งเหมือนกับว่า...ตัวท่านนั้นยังไม่ได้จากทุกๆ คนไปไหนเลย ซึ่งผลแห่งบุญเหล่านี้ก็ได้ส่งผลทำให้...ตัวท่านมีความสุขสบายในเทวโลกเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ทิพยสมบัติและทิพยวิมานของท่านยังพลอยสว่างไสวและใหญ่โตเพิ่มขึ้นไปจากเดิมอีกด้วย

ตัวท่านอยากให้ตัวลูกและทุกๆ คน...ดูแลสุขภาพร่างกายให้ดี...ให้แข็งแรง และให้สร้างบารมีช่วยงานพระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกายไปจนตลอดชีวิต เพื่อที่ตัวท่านจะได้บุญกับตัวลูกและทุกๆ คนไปอีกยาวนาน และทุกครั้งที่ลูกๆ ทุกคนได้สั่งสมบุญแล้ว...ก็ขอให้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลส่งมาให้กับตัวท่านอีกบ่อยๆ ตัวท่านจะคอยตามดูและคอยอนุโมทนาบุญกับลูกๆ ทุกคนอยู่ที่สวรรค์แห่งนี้ ”

คำถามข้อที่ 3. ในพุทธันดรที่ผ่านมา...ลูกสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร และมีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมคะ

คำตอบ....สำหรับเรื่องราวการสร้างบารมีของตัวลูกในพุทธันดรที่ผ่านมานั้น ตัวลูกก็ได้เกิดมาสร้างบารมีร่วมกับมหาปูชนียาจารย์และหมู่คณะด้วยเหมือนกัน เรื่องก็มีอยู่ว่า...

ย้อนไปในพุทธันดรที่ผ่านมา...ตัวลูกได้เกิดเป็น “ กุลบุตรหน้าตาหล่อคมอารมณ์ดี ” อยู่ในครอบครัวที่ประกอบอาชีพค้าขายและรับตัดเย็บเสื้อผ้าอยู่ภายในเมืองหลวงของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)

และด้วยความที่ตัวลูกเติบโตอยู่ในในครอบครัวที่ประกอบอาชีพค้าขายนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกเป็นเด็กที่ช่างพูดช่างเจรจาและมีความร่าเริงเบิกบานอยู่ตลอดเวลา และตั้งแต่สมัยที่ตัวลูกยังเป็นเด็ก...ตัวลูกก็มักจะเห็นพี่ๆ นายทหารที่มีหน้าที่จัดหาชุดเครื่องแบบนายทหาร มาสั่งตัดเย็บชุดเครื่องแบบที่ร้านของตัวลูกอยู่เป็นประจำ และเมื่อตัวลูกได้เห็นพี่ๆ นายทหารเหล่านั้นแล้ว ตัวลูกก็เกิดแรงบันดาลใจอยากที่จะเป็นทหารเหมือนอย่างพี่ๆ เหล่านั้นบ้าง ซึ่งตัวลูกเองก็ได้เก็บความใฝ่ฝันนี้เอาไว้ในใจมาโดยตลอด

จวบจนกระทั่งเมื่อตัวลูกเติบใหญ่ขึ้นแล้ว ด้วยความใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นทหารมากกว่าการเป็นพ่อค้า ตัวลูกจึงได้ไปตามหาฝัน...ด้วยการไปสมัครเข้าเรียนในโรงเรียนเตรียมทหารตามที่ตัวลูกได้ตั้งใจเอาไว้!!!...

เมื่อตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ได้เข้าไปเรียนในโรงเรียนเตรียมทหารแล้ว ตัวลูกก็ได้ทุ่มเทฝึกฝนทั้งภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจอย่างสุดๆไปเลย

แล้วในที่สุด!!!...ตัวลูกสามารถผ่านทุกๆ บทฝึกของวิชาทหารไปได้อย่างไม่ยากเย็นนัก อีกทั้ง...ตัวลูกยังมีความสามารถทางด้านการประสานงาน และมีความเชี่ยวชาญทางด้านการยิงธนูที่แม่นยำเป็นอย่างมากอีกด้วย

เมื่อตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) สามารถสอบผ่านทุกๆ บทฝึกของวิชาทหารไปได้แล้ว ทางส่วนกลางจึงได้ส่งตัวลูกให้ไปฝึกงานอยู่ที่หัวเมืองเขตชายแดนแห่งหนึ่งของแคว้นพระราชา (องค์ที่จะออกบวช)

หลังจากที่ตัวลูกได้ไปประจำการอยู่ที่หัวเมืองเขตชายแดนแห่งนั้นแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่อย่างสุดกำลังความสามารถ...ด้วยใจที่จดจ่อและมุ่งมั่นกับการทำงานเป็นอย่างมาก แต่พอถึงช่วงเวลาพักหรือเลิกจากงานแล้ว...ด้วยความที่ตัวลูกไม่เคยจากบ้านไปไหนไกลๆ เลย จึงทำให้ตัวลูกเกิดความรู้สึกว้าเหว่ หงอยเหงา และคิดถึงบ้านขึ้นมาอย่างจับจิตจับใจ!!!....

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความหงอยเหงาภายในใจของตัวลูกก็ค่อยๆ จางหายไป ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะตัวลูกได้ไปเจอกับแม่หญิงแสนสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวของพ่อค้าที่ขายข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ อยู่ในหัวเมืองเขตชายแดนแห่งนั้น

และเพียงแค่แว้บแรกที่ตัวลูกได้สบตาแม่หญิงแสนสวย ตัวลูกก็เกิดความรู้สึกชอบเธอขึ้นมาแบบฉับพลันทันที

เมื่อเป็นเช่นนี้ ตัวลูกจึงได้หมั่นแวะเวียนไปเยี่ยมเยียนตัวเธอที่ร้านขายของแห่งนั้นอยู่เป็นประจำ

และด้วยความหล่อคม อารมณ์ดี แถมมีวาจาไพเราะอ่อนหวานของตัวลูกนี้เอง จึงทำให้แม่หญิงแสนสวยได้ตกหลุมรักตัวลูกอย่างหมดใจ!!!...และยิ่งตัวลูกกับตัวเธอได้คบหากันไปความหงอยเหงาภายในใจของตัวลูกมันก็ได้มลายหายไปจนหมด เมื่อเป็นเช่นนี้ จึงทำให้ตัวลูกชอบที่จะมาอยู่เคียงคู่และอยู่เคียงข้างตัวเธอเพื่อแก้เหงาใจอยู่เป็นประจำ และแล้วความเหงาใจก็ได้แปรเปลี่ยนเป็น

แล้วในที่สุด ตัวลูกก็พลาดแอบไปมีความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกับแม่หญิงแสนสวย โดยไม่ให้คุณพ่อคุณแม่ของเธอรับรู้หรือรับทราบเลยแม้แต่น้อย!!!...

ในเวลาต่อมา...เมื่อตัวลูกฝึกงานจนครบกำหนดแล้ว ทางส่วนกลางก็ได้เรียกตัวลูกให้กลับมายังเมืองหลวง ซึ่งก่อนที่ตัวลูกจะเดินทางกลับนั้น ตัวลูกก็ได้ไปร่ำลาและให้สัญญากับแม่หญิงแสนสวยเอาไว้ว่า... “ ตัวลูกจะกลับมาหาตัวเธออย่างแน่นอน!!!... ”

และเมื่อตัวลูกได้กลับมาถึงที่เมืองหลวงแล้ว ตัวลูกก็ได้รับการบรรจุให้อยู่ในหน่วยทหารกองกลาง ที่มีหน้าที่คอยรับใช้และช่วยงานนายทหารระดับสูงหลายๆ ท่าน ซึ่งตัวลูกเองก็ได้ตั้งใจทำหน้าที่นี้ได้อย่างเนี้ยบ เฉียบ เป๊ะมาโดยตลอด

จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา ก็ได้เกิดภาวะสงครามขึ้นระหว่างแคว้นของพระราชา (องค์ที่จะออกบวช) กับแคว้นกันชนฝั่งทิศใต้ (หรือแคว้นของพระราชาผู้เกะกะเกเร)

และในช่วงภาวะสงครามนี้เอง ด้วยความรักพระราชาและแว่นแคว้นอย่างสุดหัวใจ จึงทำให้ตัวลูก ได้ขันอาสา...ขอทำหน้าที่ออกไปรบเพื่อปกป้องแว่นแคว้นจากอริราชศัตรู!!!...

หลังจากที่ตัวลูกได้ขันอาสาขอทำหน้าที่ออกไปรบแล้ว ด้วยความสามารถทางด้านการยิงธนูที่มีความแม่นยำสูงมากของตัวลูกนี้เอง จึงทำให้ตัวลูกได้รับหน้าที่อยู่ในหน่วยยิงธนูอาบยาพิษ ซึ่งตัวลูกก็ได้ร่วมออกรบกับกองทัพอย่างเต็มที่เต็มกำลังแบบสุดความสามารถเลยทีเดียว

และในช่วงภาวะสงครามนี้เอง...ตัวลูกก็ได้พบเจอกับเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งการสูญเสียและการจากไปของเพื่อนๆ นายทหารและผู้คนมากมาย...จนทำให้ตัวลูกเกิดความรู้สึกสะเทือนใจและหดหู่ใจเป็นอย่างมาก อีกทั้ง...ตัวลูกเองยังอดที่จะคิดไม่ได้ว่า...“ เราทุกๆ คนต่างก็เป็นคนเหมือนกัน แล้วทำไมพวกเราต้องมารบราฆ่าฟันกันเองด้วย!!!... ”

เมื่อมหาสงครามระหว่างแคว้นได้เสร็จสิ้นลง ตัวลูกก็ได้กลับมาทำหน้าที่เป็นนายทหารอยู่หน่วยเดิม ซึ่งก็คือหน่วยทหารกองกลางที่มีหน้าที่คอยรับใช้และช่วยงานนายทหารระดับสูงหลายๆ ท่าน ที่เมืองหลวงของแคว้น

แม้ว่าตัวลูกจะได้กลับมารับหน้าที่เหมือนเดิม...แบบเดิมที่เมืองหลวงแล้วก็ตาม แต่ภาพของผู้คนที่ได้รับบาดเจ็บและล้มตายในช่วงมหาสงคราม...มันก็ยังคงเกาะกินใจและไม่ได้จางหายไปจากใจของตัวลูกเลย ซึ่งสิ่งต่างๆ เหล่านี้มันก็ได้ทำให้ตัวลูกกลายเป็นคนที่พูดจาน้อยลง ไม่ค่อยร่าเริงเบิกบาน แลดูเงียบขรึมและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นไปจากเดิมเป็นอย่างมาก

จวบจนกระทั่งในเวลาต่อมา...พระราชา (องค์ที่จะออกบวช) ก็ได้ทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติเสด็จออกผนวช ทันทีที่ตัวลูกได้ทราบข่าวอันเป็นมงคลเช่นนั้น ตัวลูกก็เกิดความสงสัยใคร่รู้ขึ้นมาในทันทีว่า...

“ เหตุไฉนทำไมพระราชา...ผู้เพียบพร้อมไปด้วยทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงได้ทรงตัดสินพระทัยสละราชสมบัติอันยิ่งใหญ่ออกผนวชเช่นนี้!!!... แสดงว่า...การบวชนั้นจะต้องมีอะไรที่ดีกว่า และประเสริฐกว่าการเป็นพระราชาอย่างแน่นอน” ซึ่งคำถามนี้มันก็ได้วนเวียนอยู่ภายในใจของตัวลูกอยู่ตลอดเวลา

จนกระทั่งอยู่มาวันหนึ่ง...ตัวลูกก็ได้มีโอกาสติดสอยห้อยตามนายทหารชั้นผู้ใหญ่ไปฟังธรรมและสั่งสมบุญกับพระเถระ (อดีตพระราชาองค์ที่ออกบวช) ที่วัดป่า

และเมื่อตัวลูกได้มีโอกาสฟังธรรมจากพระเถระแล้ว ตัวลูกก็เกิดความรู้ความเข้าใจในเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตว่า“คนเรานั้นเกิดมาทำไม อะไรเป็นเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิต!!!”

และยิ่งตัวลูกได้มีโอกาสนั่งสมาธิ...พร้อมกับน้อมนำใจไปตามเสียงของพระเถระด้วยแล้ว ใจของลูกก็สามารถหยุดนิ่งจนได้เข้าถึงความสว่างที่มาพร้อมกับความสุขภายใน ซึ่งเป็นความสุขที่ตัวลูกไม่เคยพบเจอจากที่ไหนมาก่อนเลยในชีวิต!!! เมื่อเป็นเช่นนี้...ตัวลูกจึงยิ่งรู้สึกซาบซึ้งในธรรมะที่พระเถระได้เมตตานำมาแสดงมากขึ้นเข้าไปอีก

เมื่อใจของลูกรู้สึกซาบซึ้งในธรรมะ อีกทั้ง...ยังได้สัมผัสกับความสว่างและความสุขภายในอย่างไม่มีประมาณเช่นนี้ ตัวลูกจึงเกิดแรงบันดาลใจและปรารถนาอยากที่จะออกบวชขึ้นมาในทันที!!!

แต่ด้วยความที่ตัวลูกเอง...ยังมีภาระเรื่องหน้าที่การงานที่ต้องรับผิดชอบดูแลอยู่ จึงทำให้ตัวลูกยังไม่สามารถที่จะทำในสิ่งที่ตัวลูกใฝ่ฝันซึ่งก็คือการบวช!!!...ได้ในทันที แต่อย่างไรก็ตาม...ตัวลูกก็ค่อยๆ เคลียร์ภารกิจหน้าที่การงาน ควบคู่ไปกับการเดินทางไปสั่งสมบุญ ฟังธรรมและปฏิบัติธรรมที่วัดแห่งนั้นอยู่เสมอๆ

และเมื่อทุกอย่างลงตัว...ในช่วงที่ตัวลูกเริ่มเข้าสู่วัยกลางคน!!! ตัวลูกจึงได้ทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง...แล้วก็จากเรือนเหมือนนกที่จากคอนออกบวชตามความใฝ่ฝัน...ที่ตัวลูกได้เคยตั้งความปรารถนาเอาไว้นั่นเอง

เมื่อบวชแล้ว...ตัวลูกก็ได้ตั้งใจฝึกตนทนหิวบำเพ็ญตบะเป็นพระแท้ ควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่เต็มกำลังเรื่อยมา และด้วยความเพียรอย่างกลั่นกล้าแบบถูกหลักวิชชา จึงทำให้ตัวลูก...มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดีได้เข้าถึงดวงธรรมภายในที่ชัดใสสว่าง ที่มาพร้อมกับความสุขใจอย่างไม่มีประมาณ

หลังจากที่ตัวลูก (ในพุทธันดรที่ผ่านมา) ได้เข้าถึงดวงธรรมภายในแล้ว ตัวลูกก็ได้ตั้งใจทุ่มเทช่วยงานเผยแผ่ธรรมะอยู่ที่วัดของพระเถระอย่างเต็มที่เต็มกําลัง...ควบคู่ไปกับการประพฤติปฏิบัติธรรมเรื่อยมา

นอกจาก...ตัวลูกจะคอยทำหน้าที่สนับสนุนงานเผยแผ่ธรรมะในด้านต่างๆ แล้ว ตัวลูกยังได้เทศน์สอนธรรมะให้แก่สาธุชนผู้มีบุญ...ที่เดินทางมาสั่งสมบุญอยู่ภายในวัดอีกด้วย!!!

และเมื่อกาลเวลาได้ล่วงเลยผ่านไป...จนตัวลูกเริ่มมีอายุที่มากขึ้นแล้ว ตัวลูกก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี คือ...สามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในที่ชัดใสสว่างได้ในที่สุด เมื่อตัวลูกละอัตภาพจากโลกนี้ไปแล้ว ตัวลูกก็ได้กลับไปพักกลางทางที่ดุสิตบุรีวงบุญพิเศษเขตบรมโพธิสัตว์ได้อย่างสง่างาม

ถึงแม้ว่าในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกจะได้เข้าถึงพระธรรมกายและบวชไปจนตลอดชีวิตก็ตาม!!! แต่ถึงกระนั้น...วิบากกรรมกาเมฯ ที่ตัวลูกได้เคยทำผิดทำพลาดเอาไว้กับแม่หญิงแสนสวย…ในช่วงที่ตัวลูกไปฝึกงานอยู่ที่หัวเมืองเขตชายแดนนั้น มันก็ได้ถูกเซ็ตเป็นผังสำเร็จและกลายเป็นวิบากกรรมตามหลักของกฎแห่งกรรม ที่ติดตามตัวลูกนับจากนั้นเป็นต้นมา

จวบจนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้...เมื่อวิบากกรรมกาเมฯ ดังกล่าวได้ช่องตามมาส่งผล!!! จึงเป็นเหตุทำให้ตัวลูก...ต้องเกิดมาเป็นผู้หญิงเหมือนอย่างที่เป็นอยู่นี้นั่นเอง

จากเรื่องราว Case Study ที่เราได้ศึกษาเรียนรู้กันมานี้...ก็สอนให้เราได้รู้ว่า... “ ทุกๆ ชีวิตล้วนตกอยู่ภายใต้กฎแห่งกรรมซึ่งเป็นกฎสากลที่มวลมนุษยชาติทุกคนบนโลกใบนี้จะต้องเจอทั้งสิ้น!!! เพราะฉะนั้น...เราจึงจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่จะต้องศึกษาเรียนรู้เรื่องกฎแห่งกรรมให้เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเพราะมันเกี่ยวกับตัวเราเอง เพื่อที่เราจะได้ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกต้องและดีงามด้วยความไม่ประมาท จะได้ปิดอบาย ไปสวรรค์ และมีความสุขในปัจจุบัน อีกทั้ง...ยังดับทุกข์ได้อีกด้วย ซึ่งความรู้นี้มีสอนเฉพาะในพระพุทธศาสนาเท่านั้น!!!.

ดังนั้น...เราจะต้องตั้งใจสั่งสมบุญสร้างบารมี ประพฤติดีปฏิบัติชอบตามหลักธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เช่น...ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิภาวนา เป็นต้น ซึ่งถ้าหากเราทำได้เช่นนี้...ชีวิตการสร้างบารมีของเราจะได้อยู่รอดปลอดภัย และมีชัยชนะในเส้นทางการสร้างบารมีไปตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม ”

สำหรับเรื่องราว Case Study ของ คุณพ่อกิตติก็คงจะต้องจบลงพอสังเขปเพียงเท่านี้ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้