แจ่มแจ้งจริงหนอเพียงครั้งแรกที่ลูกได้ฟังคำสอนที่ล้วนกระจ่างชัด ประดุจบอกทางแก่คนหลงทาง จุดไฟในที่มืด คำสอนของคุณครูไม่ใหญ่จุดไฟศรัทธาในตัวลูกให้ลุกโชนนิรันดร์ นับแต่นั้น ลูกติดตามดูจานดาวธรรมมาตลอด ลูกขอตั้งใจมั่น ด้วยมาดสาวมั่นว่า นับแต่นี้ จะไม่ขอพลาดทุกบุญของคุณครูไม่ใหญ่อีกตลอดไป

    คุณพ่อของลูก แม้เรียนจบเพียงชั้น ป.4 แต่เปี่ยมทักษะด้านการคำนวณ ท่านมีสูตรเด็ดเคล็ดลับเฉพาะตัว ฟันธงตรงเผง ถอดรหัสเลขเด็ดได้อย่างคล่องแคล่ว คุณพ่อและคนรอบข้าง จึงถูกหวยบ่อยๆ มาจนถึงทุกวันนี้ ตัวอย่างสูตรเด็ดเคล็ดลับก็เช่น ดูว่าเลขข้ามเศียรพระหรือไม่ เลขซ้ำเลขงวดเก่าตามหลักสถิติศาสตร์หรือไม่ เป็นต้น ทำให้คอหวยไม่เข็ด แห่ขอเลขเด็ดกันอย่างล้นหลาม

    คุณพ่ออยากได้ลูกชายแต่กลับได้ลูกสาว 3 ใบเถา ท่านจึงดื่มเบียร์เหล้า เคล้าความช้ำ  ดื่มมาถึง 30 ปี ปัจจุบันก็ยังดื่มอยู่  ไม่คิดจะหยุดทั้งเหล้าและเบียร์

        คุณแม่ ช่วงอยู่ในครรภ์มารดา พอคุณยายแพ้ท้อง จะนึกอยากดื่มเลือดหมูสดๆ คุณยายจึงเชือดหมูด้วยตัวเองเพื่อดื่มเลือดเดี๋ยวนั้นทีเดียว ครั้นพอคลอดออกมา คุณแม่ก็ดิ้นและก็ได้แต่ร้องโอดโอย อาการเหมือนหมูถูกเชือดไม่มีผิด

    พอเจริญวัยจนแตกเนื้อสาว คุณแม่ก็ได้พบรักกับคุณพ่อ ที่สุดของความรัก คือ การแต่งงาน แต่แต่งแล้วก็ไม่ปลื้มเลยไม่จบ เพราะพบสัจธรรม ว่ารักคือทุกข์ ทุกข์ของคุณพ่อ คือไม่ได้ลูกชาย เลยหันมากอดขวดเหล้าแนบกายแทนคุณแม่ เป็นเหตุให้คุณพ่อ มาแล้วเจ้า – เมาแล้วจ้า, มันกว่าหลายเท่า – เมากว่าหลายท่าน, ส่วนทุกข์ของคุณแม่ คือ ถ้าผู้นำขี้เมาใครเล่าจะพอใจ ศิลปะแม่ไม้มวยไทยจึงเกิดขึ้น ท่านทั้งสองมักทะเลาะกันตั้งแต่ขั้นเล็กน้อยถึงรุนแรง ทำให้ลูกได้ชมมวยคู่เอกฟรีอยู่บ่อยๆ คุณแม่กลุ้มใจหนักเข้าก็เลยหัดเป็นขี้เหล้าดาวรุ่งหน้าใหม่บ้าง และในวันที่ 3 มกราคม  ปี พ.ศ.2549 นี้เอง คุณแม่มีผื่นคันตามตัวและหนังศีรษะ คล้ายเป็นโรคสะเก็ดเงิน แต่แพทย์เฉพาะทางด้านผิวหนังตัดชิ้นเนื้อไปตรวจพบว่าเป็นผื่นแพ้เรื้อรัง เพิ่งรักษาหายเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ.2549

    ลูก เป็นบุตรคนโตในบรรดา 3 ใบเถา ตอนลูกอยู่ในท้อง คุณแม่ก็เกิดอาการต่อมน้ำเหลืองที่รักแร้โต ปัสสาวะแสบขัด เลือดออกตามไรฟัน ทุกข์ทรมานมาก แต่ท่านก็ไม่หวั่น เพราะมีฝันเป็นเครื่องนำทาง โดยก่อนลูกเกิด คุณแม่ฝันว่า ได้ลาภลอย เป็นทองหนักถึง 6 สลึง (เกินบาท) ทำให้คุณแม่มั่นใจลึกๆว่า ลูกคนนี้จะต้องนำความปลื้มมาให้ จะต้องมีชื่ออยู่ในทำเนียบเด็กเรียนเก่ง จบแล้วต้องได้เป็นคุณหมอ ขจัดโรคร้ายให้สิ้นไป เพื่อชีวิตที่ฝากไว้ในมือเธอ พอลูกเกิดมา คุณแม่จึงฝังโปรแกรมความคิดลงในหัวลูกว่า โตขึ้นเป็นอย่างอื่นไม่ได้ ต้องเป็นหมอเท่านั้น ซึ่งเมื่อลูกโตขึ้น ก็ไม่ทำให้ท่านผิดหวัง เรื่องการเรียนเป็นเรื่องที่จิ๊บจ๊อย 

    เมื่อได้เข้าวัด การรักษาคนไข้ของลูกก็เปลี่ยนไป ไม่คิดรักษาแค่ชาตินี้ แต่จะขอรักษาข้ามชาติ คนไข้คนหนึ่ง มะเร็งร้ายได้แพร่กระจายเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ.2549 เธอมีอาการปวดกระดูกมาก แพทย์ที่ดูแลเธอ ตัดสินใจให้มอร์ฟีนหยดทางหลอดเลือด เพื่อช่วยให้เธอตายโดยไม่เจ็บปวด แต่ลูกขอยับยั้งไว้และอธิบายแก่แพทย์ท่านนั้นรวมถึงคนไข้และญาติว่า การทำเช่นนี้จะทำให้คนไข้ขาดสติขณะละโลก ต่อมาอาการเธอหนักขึ้น หายใจไม่สะดวก ออกซิเจนในเลือดต่ำเรื่อยๆ ลูกก็ได้แนะนำให้พ่อและสามีเธอพูดทบทวนบุญ เอาหนังสือหลวงปู่สดให้ดู ให้ท่อง "สัมมา อะระหัง" ให้นึกถึงองค์พระและดวงแก้ว เธอหลับตาและบอกว่าเห็นองค์พระ แล้วก็ละโลกไปอย่างสงบ

    แม้จะรักษาโรคให้คนไข้มาหลายราย แต่โรคใจของลูกกลับไม่มีใครช่วยรักษา ลูกไขว่คว้าหาคู่ในอุดมคติอยู่หลายปี แต่ก็มีอันต้องเลิกกันไปหมดทุกคนค่ะ  ทำไมชีวิตลูกช่างอาภัพความรักเหมือนกับชีวิตพยาบาลเลยล่ะคะ แฟนคนแรก ลูกรู้จักตั้งแต่อยู่ชั้นมัธยม ผ่านคอลัมน์หาเพื่อนในหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษ พอคุณแม่ทราบ ท่านก็คัดค้านเพราะเห็นว่ายังเด็กอยู่ แฟนคนที่ 2 เป็นเพื่อนทางจดหมายสมัยมัธยมเช่นกัน ครั้นพอลูกเรียนแพทย์ปี 3 เขาก็ยกระดับ Upgrade ขอเป็นเพื่อนใจ ลูกก็ตามใจไม่มีปัญหา แต่พอคบกันไปก็เห็นปัญหา เขาช่างเรียกร้องให้ลูกเห็นใจ เช่น ซื้อของมา ก็จะพร่ำบอกว่า เขาต้องลำบากทำงานเก็บเงิน เพื่อซื้อของให้ลูกนะ คบกันได้ 3 ปี ลูกเบื่อสุดๆ จึงบอกเลิกคบเขาไป แฟนคนที่ 3 เคยเป็นคนไข้มารักษาโรคลมชัก เขาสืบหาเบอร์โทรลูกทางอินเตอร์เน็ต แล้วโทรมาเซอร์ไพรส์ลูกที่บ้าน แนะนำตัวว่า เคยมารักษาโรคลมชัก ลูกเลยเกิดอาการชัก ชักงงๆ ชักยังไงๆ ก็ลองคบกันดู คุณแม่ไม่ชอบที่แฟนคนที่ 3 เป็นลมชัก จะปกป้องอะไรลูกได้ ลูกชักคล้อยตามเพราะลูกเป็นลูกสาวของคุณแม่นี่คะ ลูกจึงมาคบหาแฟนคนที่ 4 ซึ่งเป็นหนุ่มวิศวกร ที่เคยติวให้ลูกสอบเอ็นทร้านซ์  คบหาแฟนคนที่ 4 ไปได้ 2-3 ปี ลูกก็เปลี่ยนฐานะแฟนคนที่ 4 ให้กลายเป็นแค่ แฟนเก่า   แต่เขาก็ตามลูกมาวัด และร่วมทำบุญอย่างสม่ำเสมอ ส่วนแฟนคนปัจจุบันก็ไม่ค่อยเห็นด้วยเรื่องวัด เพราะน้อยใจ กลัวลูกรักหลวงพ่อมากกว่ารักเขา ก็ตามมาวัดบ้างตามอารมณ์  นี่แหล่ะค่ะ

    แฟนเก่า (คือแฟนคนที่ 4) เมื่อวันที่ 6 มกราคม 2549 ช่วงพลบค่ำ ได้ขับรถชนแม่ลูกคู่หนึ่งซึ่งกำลังขี่จักรยานข้ามถนนที่ต่างจังหวัด จนเสียชีวิตทั้งคู่ เขาจึงตัดสินใจบวชเพื่ออุทิศส่วนบุญให้กับเธอทั้งสองเป็นเวลา 7 วัน

    ในด้านสุขภาพของลูกนั้น เดิมลูกมีตาชั้นเดียว ขนตาก็มาปิดลูกตา ทำให้ดวงตาโรยรินมองดูคล้ายคนง่วงนอน หลังจากผ่าตัดทำตาสองชั้นแล้ว จากหน้าเดี้ยงก็เปลี่ยนเป็นหน้าเด้งดูดีขึ้น, นอกจากนี้ลูกยังแพ้ลิปสติกและดินสอเขียนปาก  จนปากคล้ำคล้ายคนสูบบุหรี่ ซึ่งได้รักษาให้สีที่ปากอ่อนลงแล้ว อีกทั้งยังเป็นโรคเส้นเลือดขอดที่ขา มีอาการปวดเป็นพักๆ

    น้องสาวคนรอง เป็นแพทย์ทั่วไป เธอร่วมทำบุญทุกครั้งที่ลูกชวน เธอผ่าตัดเนื้องอกรังไข่เมื่อปี พ.ศ.2544 ส่วนน้องสาวคนเล็กกำลังศึกษาในคณะเภสัชศาสตร์ เธอเป็นโรคภูมิแพ้ ต้องทานยาเวลามีอาการ

    คุณปู่ เสียชีวิตด้วยโรคปอดเมื่อปี พ.ศ.2524 ส่วนคุณย่าเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ.2548 ด้วยโรคเส้นเลือดในสมองอุดตันที่เกิดภายหลังจากกระดูกขาหักแล้ว

    คุณตา เป็นคนเจ้าชู้ มีภรรยาหลายคน คุณตาเสียชีวิตเพราะถูกคนลอบยิง   คุณยายของลูกเป็นภรรยาคนแรกของคุณตา  เสียชีวิตจากเส้นเลือดในสมองแตก