ส่องธรรม ล้ำภาษิต : คําพูดของคนไม่ดี

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : คําพูดของคนไม่ดี

ส่องธรรม ล้ำภาษิต
เรื่อง : อิ่มธรรม
จากวารสารอยู่ในบุญเดือนกรกฎาคม พ.ศ.๒๕๖๐

สนฺโต น เต เย น วทนฺติ ธมฺมํ
ผู้ใดไม่พูดเป็นธรรม ผู้นั้นไม่ใช่สัตบุรุษ
(สํ.ส. ๑๕/๒๗๐)

ปกติของคนดี คือ คิดดี พูดดี ทําดี
ปกติของคนไม่ดี คือ คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทําไม่ดี
ในที่นี้ขอกล่าวเน้นถึงคําพูดของคนไม่ดี
คนไม่ดีมักพูดโกหก ปลิ้นปล้อน พูดอําความ หลอกลวง
ไม่รักษาคําพูด พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย

คนไม่ดีมักพูดหยาบคาย พูดด่า พูดไม่เข้าหู พูดประชด พูดกระทบ
พูดแดกดัน พูดขู่อาฆาต พูดให้เจ็บใจ พูดเหมือนเอาก้านบัวแยงหู
คนไม่ดีมักพูดเพ้อเจ้อ พูดไร้สาระ พูดเหลวไหล พูดพล่อย ๆ สักแต่ว่าได้พูด
คนไม่ดีมักพูดส่อเสียด นําความข้างหนึ่งไปบอกอีกข้างหนึ่ง
ด้วยเจตนาจะยุแหย่ให้แตกกัน ให้แตกแยกสามัคคีกัน
คนไม่ดีมักพูดด้วยจิตอกุศล มักพูดโอ้อวด พูดหวังอามิสสินจ้าง
พูดให้ร้าย พูดด้วยจิตริษยา พูดแบบปากปราศรัยน้ําใจเชือดคอ
คําพูดที่ยกตัวอย่างมานี้ ใครพูดแล้วก็ทําลายเสน่ห์ผู้พูด ทําลายมิตรภาพ

พูดแล้วนําทุกข์-โทษ-ภัยมาสู่ตนเอง
ถ้าจะพูดคําเหล่านี้ ให้ “หยุดพูด” จะดีกว่า
ยอมไม่พูด ยอมอยู่นิ่ง แม้จะอึดอัดบ้างก็ตาม
แต่เพื่อความปลอดภัยในวัฏสงสาร
เราต้องอดทนให้ได้ อดทน อดใจ ไม่พูด ไม่พูด