มันง่ายมากๆ ไม่ยากเลย

ผลปฏิบัติธรรม

กัลยาณมิตร จุรีย์ ธรรมสุจริต (ประเทศสหรัฐอเมริกา)

ลูกชื่อ จุรีย์ ธรรมสุจริต อายุ 66ปี ทำงานเป็นพยาบาลบำบัดผู้ป่วยติดยาเสพติด ที่ โรงพยาบาล นอวีเจียน อเมริกัน ฮอสพิทอล มาอยู่ที่สหรัฐอเมริกาได้ 37ปีแล้วค่ะ

ลูกเป็นลูกสาวคนรวยค่ะ พ่อก็รวย แม่ก็รวย เป็นคนผิวขาว ใบหน้ากระจ่าง จนเพื่อนๆเรียกขานกันว่า “แม่ดอกมะลิ” เพราะหลังจากเรียนจบ ได้ทำงานเป็นพยาบาลอยู่ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ ต่อมาได้ติดตามคู่ชีวิต กัลยาณมิตร เอี่ยม ธรรมสุจริต มาเรียนต่อและทำงานอยู่ที่สหรัฐอเมริกา และคงเป็นดั่งคำกล่าวที่ว่า “ใดใดในโลกล้วนอนิจจัง” เพราะขนาดพ่อแม่รวย ลูกยัง...จนได้

เนื่องจาก ชีวิตในต่างแดนของลูก เป็นลูกไม้ชนิดที่กระเด็นออกไกลต้น คือ จนสุดๆ ชีวิตสะดุดไปเสียทุกอย่าง เปิดร้านอาหาร ร้านก็ถูกยึด ไฟฟ้าที่เคยมีใช้ก็โดนตัด ต้องทนอาบน้ำเย็นเพราะเครื่องทำน้ำอุ่นใช้ไม่ได้ รถจากที่เคยมี 2คันก็มาพังพร้อมๆกัน ซ้ำร้ายตัวลูกมาเจ็บป่วยทำงานไม่ได้ ภาระจึงตกอยู่ที่สามี เราทั้งสองต้องจุดเทียนเล่มเล็กๆ ขับไล่ความมืดด้วยความเหน็บหนาว แม้เรามีกันตั้งสองคน แต่กลับรู้สึกเคว้งคว้างเป็นที่สุด แต่นั่นคืออดีตค่ะ เพราะบัดนี้ลูกมีดวงเทียนจากดวงธรรม ที่สว่างไสวอยู่ภายใน แล้วชีวิตของลูกก็เปลี่ยนไป

เหตุดีของชีวิตเกิดขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2540 ลูกได้พบกับกัลยาณมิตรชื่อ แอ๊ด แนะนำให้ลูกรู้จักกับศูนย์ปฏิบัติธรรมที่เมืองเดสเพลน ครั้งแรกที่ไปศูนย์ฯ ลูกเข้าไปกราบพระประธาน พอเงยหน้าขึ้นก็เห็นรูปของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯ ตั้งอยู่ ลูกรู้สึกดีใจมาก เพราะลูกและสามีศรัทธาพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ตั้งแต่อยู่ที่เมืองไทยแล้วค่ะ

ต่อมาทางวัดได้เริ่มหาสถานที่ใหม่เพื่อขยายงานพระศาสนา จนในที่สุดได้มาเป็น วัดภาวนาชิคาโก ในปัจจุบัน นับตั้งแต่นั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลากว่า 10ปี ลูกมาวัดและทำบุญทุกบุญกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อไม่เคยขาด เป็นแฟนพันธุ์แท้รายการ DMC ตั้งแต่แรกเริ่ม มีความผูกพันกับ DMC มากกว่าสิ่งใดเลยค่ะ

หลังจากได้รู้จักวัดพระธรรมกาย จึงได้มาศึกษาเรื่องสมาธิกับพระอาจารย์ และนำไปฝึกปฏิบัติเองที่บ้านทุกวัน โดยเริ่มนั่งวันละ 15-30นาที แล้วค่อยๆนั่งได้นานขึ้นเป็นชั่วโมง 2ชั่วโมง ในช่วงแรกที่เริ่มนั่งนั้น ลูกมีปัญหาในเรื่องของการปวดเมื่อยมากๆ เมื่อยจนสุดจะทานทน แรกๆไม่มีผลการปฏิบัติธรรมอะไร ไม่เห็นองค์พระ ไม่เห็นดวงแก้ว ไม่พบความสุข ยกเว้นความเมื่อย แต่พระอาจารย์ก็ให้กำลังใจว่า “นั่งไป นั่งไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง” ลูกจึงอดทนนั่งมาโดยตลอด ไม่เคยละทิ้งการนั่งสมาธิเลยค่ะ

จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อนั่งสมาธิไปสักพัก ลูกเกิดอาการเหน็บชา และปวด

ขา เพื่อนเก่าเข้ามารบกวนอีกครั้ง ปวดสุดประมาณเลยค่ะ จำได้ว่า วันนั้นเป็นวันเข้าถึงธรรมของพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ลูกก็ฉุกคิดถึงมโนปณิธานของท่านที่ตั้งใจสละชีวิตจนเข้าถึงธรรม ลูกจึงตั้งจิตอธิษฐานว่า “หากลูกเป็นลูกหลานของหลวงปู่ ขอให้ลูกได้เห็นธรรมตามพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ด้วยเถิด” แล้วปักใจลงไปว่า “เอ้า...วันนี้เป็นไงเป็นกัน ถ้าจะเมื่อยจนตายก็ปล่อยให้มันตายไป”

นั่งไปไม่นาน ความปวดที่มีก็ค่อยๆหายไป กลายเป็นความโล่งโปร่งเบาสบายเข้ามาแทน จากนั้นก็เห็นจุดสว่างที่ศูนย์กลางกาย จุดนั้นขยายสว่างขึ้น สว่างขึ้นจนเป็นดวงสว่าง แล้วก็มีองค์พระผุดขึ้นมาเป็นสาย เป็นองค์พระภายในที่สวยงามและใสสว่างมากๆ วินาทีนั้นลูกรู้สึกอยากตะโกนบอกชาวโลกทุกคนดังๆว่า “มันง่ายมากๆ ไม่ยากเลย so easy มากค่ะ” เพียงแค่เราวางใจเฉยๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 จะปวดเมื่อยก็ไม่ต้องไปคิดถึงมัน เมื่อเราก้าวพ้นความเจ็บปวด จะพบความสุขภายในได้อย่างง่ายๆ แค่นี้เอง ลูกมีความสุขและสดชื่นมากๆไม่อยากลุกเลย อยากนั่งอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ

เนื่องจากลูกทำงานเป็นพยาบาล บำบัดคนป่วยติดยาเสพติด จึงมีโอกาสนำสมาธิมาใช้ขณะทำงานด้วยค่ะ คือ เมื่อผู้ป่วยร้องไห้โวยวาย ลูกก็จะฝึกใจตัวเองไม่ให้โกรธ ใช้ปิยวาจากับเขา นอกจากลูกจะมีหน้าที่ทำให้เขา “หายขาด” แล้ว ลูกก็มีโอกาสเติมสิ่งที่เขา “ขาดหาย” ไปให้ด้วย นั่นคือ สอนให้เขาทำ Meditation ผลก็คือ คนไข้เหล่านั้นสงบลง บางคนมีกำลังใจเข้มแข็งสามารถเอาชนะยาเสพติดได้ ยืนยันเลยค่ะว่า “สมาธิช่วยได้จริงๆ” นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ลูกภูมิใจมากค่ะ

ปัจจุบันชีวิตของลูกเปลี่ยนแปลงไปมาก หลายอย่างในชีวิตดีวันดีคืน เมื่อองค์พระภายในสว่าง กายวาจาใจของลูกก็สงบ แต่ก่อนลูกเป็นคนพูดจาไม่ค่อยแคร์คน และขี้น้อยใจมาก จนคิดอยากตาย เดี๋ยวนี้เมื่อใจขยาย ใจก็ไม่น้อยอีกต่อไป แถมมีวาจาที่ละมุนละไมหูมากขึ้น ตอนนี้ลูกไม่อยากกลับไปลำบากอีก เห็นตัวอย่างจากตัวเองแล้วว่า การมีพ่อแม่รวยไม่ได้เป็นการรับรองว่าเราต้องรวยด้วย แต่บุญต่างหากที่รับรองได้

โดยบุญที่ลูกปลื้มสุดๆ แบบขนลุกขนชันเลยคือ บุญสร้างวิหารคุณยายอาจารย์ค่ะ เพราะเป็นครั้งแรกที่ลูกตัดใจทำ M แรกของชีวิต ตอนนั้น น้องผู้ประสานงานมาชวนให้ทำ ในใจลูกก็คิดว่า “ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเราลำบาก ไม่มีเงิน กล้ามาชวนได้อย่างไร” แต่ในเมื่อกล้าชวน ลูกก็กล้าทำ กลับบ้านไปบอกสามีว่า ลูกจะสร้างมหาวิหารคุณยาย อาจารย์ สามีถามว่า "เท่าไหร่" ลูกบอกว่า 1M สามีพนมมือและบอกว่า “สาธุ” ทำให้ลูกปลื้มใจมากๆค่ะ

ตอนนี้ เมื่อถึงเวลาที่ลูกต้องการทำบุญ เพียงแค่ตั้งใจจะทำ ก็เกิดทางมาแห่งทรัพย์อย่างง่าย ๆ เช่นบุญโมดูลค่ะ เพียงแค่คิดอยากทำ อยู่ดีๆเพื่อนร่วมงานจากที่เคยว่าลูก ก็เข้ามาพูดจาดีกับเรา หัวหน้างานที่ต่อมความเป็นผู้นำอักเสบ มีใจลำเอียงเสมอๆ เดี๋ยวนี้เรียกไปชมเชย และในใบเช็คการทำงานของลูก ก็มีแต่คำว่า Excellent (ยอดเยี่ยม) ทุกช่องเลยค่ะ ผลสุดท้าย เงินเดือนของลูกก็ขึ้น ทำให้มีเงินทำบุญโมดูล 1 M สบายๆค่ะ และตั้งใจทำเพิ่มจนกว่างานของพระเดชพระคุณหลวงพ่อจะสำเร็จค่ะ

ลูกกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่มอบสิ่งสำคัญอันมีค่าให้กับลูก นั่นคือการทำสมาธิ และสอนให้เข้าใจเรื่องบุญและการสร้างบารมี พระเดชพระคุณหลวงพ่อเหมือนมาชุบชีวิตใหม่ให้กับลูก สอนให้รื้อผังจนด้วยการทำทาน ซึ่งลูกจะไม่ต้องลำบากอีกต่อไป นอกจากนี้ พระเดชพระคุณหลวงพ่อยังสอนให้ลูก กราบเท้าสามีได้อย่างสนิทใจไม่เก้อเขิน ลูกขอติดตามสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงปู่ พระเดชพระคุณหลวงพ่อ คุณยายอาจารย์และหมู่คณะ “ว่าอย่างไรว่าตามกัน” ตราบถึงที่สุดแห่งธรรมค่ะ