เตรียมโลงเอาไว้จะใส่ แต่กลับหายใจอีกครั้ง

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2549

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง

ลูกเณรเข้ามาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ตั้งแต่ ปี พ.ศ.2544 โดยมีผู้นำบุญพามาบวชที่วัด ปัจจุบันลูกเณรอายุได้ 17ปีแล้ว ขณะนี้ก็กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการสอบชั้นเปรียญธรรมประโยค4 และตั้งใจว่าจะมุ่งมั่นไปให้ถึงประโยค9 เพื่อรักษาแชมป์ให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อให้ได้ครับ ลูกเณรกราบขอความเมตตาพระเดชพระคุณหลวงพ่อฝันในฝันดังนี้ครับ

โยมพ่อของลูกเณร เป็นหนุ่มบุรีรัมย์ ชีวิตของโยมพ่อผูกพันกับวัดกับวามาตั้งแต่เด็ก ท่านไม่เคยว่างเว้นจากการเข้าวัดฟังธรรม ทำให้มีโอกาสได้อุปัฏฐากรับใช้ใกล้ชิดพระสงฆ์-สามเณรอยู่เป็นประจำมิได้ขาด และยังเคยติดตามพระไปเดินธุดงค์ถึงชายแดนกัมพูชา แม้แต่ตอนเป็นวัยรุ่น ท่านก็เป็นผู้นำรุ่นใหม่ไฟแรง ชักชวนหนุ่มสาวในละแวกนั้นรวมหลายหมู่บ้าน มาร่วมกันพัฒนาวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง ช่วยกันถางหญ้าและล้างป่าช้า เพื่อสร้างวัดเล็กๆไว้เป็นศูนย์รวมใจของชุมชน

โยมพ่อมีความตั้งใจมานานว่า สักวันหนึ่งจะต้องบวชเป็นพระให้ได้ ดังนั้นเมื่ออายุครบบวช ท่านก็รีบจัดเตรียมผ้าไตรจีวรไว้พร้อมเสร็จสรรพ จะเหลือก็แต่เพียงค่าใช้จ่ายที่จำเป็นต้องใช้ในงานบวชเท่านั้น จริงอยู่แม้จะเป็นเงินไม่มากนัก ไม่ถึงกับต้องขายนา แต่โยมพ่อคิดว่า ไหนๆก็จะบวชแทนคุณพ่อแม่ทั้งที จะต้องรบกวนเงินทองพ่อแม่ ให้ท่านต้องลำบากไปทำไม โยมพ่อจึงไม่รอช้า ตัดสินใจมุ่งหน้ามาหางานทำในกรุงเทพฯทันที

แต่อนิจจา...ความหวังอันสูงส่ง ก็ต้องมาพังทลายลง เพราะแทนที่จะรีบกลับมาบวชตามผังเดิมที่ตั้งใจไว้ โยมพ่อกลับเปลี่ยนผังใหม่ ตัดสินใจสละโสด แต่งงานกับสาวกาฬสินธุ์ที่มาทำงานในเมืองกรุง ซึ่งก็คือ โยมมารดาที่แสนดีของลูกเณรเองครับ พอนึกความหลังขึ้นมาครั้งใด โยมพ่อจะรู้สึกเสียใจทุกครั้ง ถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความแค้นใจตัวเอง ที่ไม่ได้บวชอย่างที่ตั้งใจไว้ เพราะในเมื่อตัดสินใจเอาครัวมาครอบแล้ว ก็จำต้องรับผิดชอบ และพยายามทำหน้าที่ผู้นำครอบครัวให้ดีที่สุด

ด้วยความที่ยังปลงไม่ตก โยมพ่อจึงฝังใจมาตลอดว่า ถ้าหากมีลูกชาย จะต้องให้ได้บวชเรียนตั้งแต่ยังเด็ก และหวังว่าเมื่อโตขึ้น จะได้เป็นพระ ปฏิบัติโปรดสัตว์โลกต่อไป…แล้วในที่สุด โยมพ่อก็ได้ลูกเณรนี่เองครับ ที่กำลังทำความปรารถนาของโยมพ่อให้สำเร็จ สมดังที่ท่านตั้งใจครับ

มีอยู่ครั้งหนึ่ง โยมพ่อไปทำงานในเหมืองพลอยกลางป่าแถบชายแดนไทย-กัมพูชา ซึ่งใครๆก็รู้กันว่า พื้นที่แถบนั้นเต็มไปด้วยกับระเบิด และเสี่ยงต่อโรคไข้มาลาเรีย บางคนหนาวสั่นรุนแรง ไข้ขึ้นสูงจนเพ้อ อาการปางตาย แต่หลังจากที่โยมพ่อกลับมาอยู่บ้านได้ไม่กี่วัน ก็ถูกไข้มาลาเรียเล่นงานเข้าจริงๆ จู่ๆอาการไข้ก็กำเริบ หนาวสั่นสะท้านไปทั้งตัว และปวดหัวอย่างรุนแรงจนสมองแทบจะระเบิด จนโยมแม่ต้องนำส่งโรงพยาบาล

หมอบอกว่า ติดเชื้อมาลาเรียจนขึ้นสมองแล้ว แพทย์พยาบาลระดมกันช่วยชีวิตโยมพ่ออย่างเต็มที่ แต่อาการก็มีแต่ทรุดลง ในที่สุด โยมพ่อก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดสีดำคล้ำ สักพักก็หมดลมหายใจไปทันที ท่ามกลางความเศร้าโศกของโยมแม่ซึ่งนั่งเฝ้าดูอย่างไม่ห่างสายตา โยมแม่รีบโทรศัพท์ตามญาติให้ซื้อโลง มารับศพโยมพ่อกลับไปทำพิธีฌาปนกิจที่บ้าน

ขณะที่ โยมแม่ กำลังร่ำไห้กับการจากไปของโยมพ่อ แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น ผ่านไปเพียงชั่วโมง จู่ๆโยมพ่อก็ลืมตาและกลับมาหายใจได้อีกครั้ง เหลือเชื่อแต่ก็เป็นความจริงครับ...โยมพ่อตายแล้วฟื้น...ทำเอาทุกคนตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก ที่น่าแปลกคือ ทันที่ที่ฟื้นขึ้นมา อาการไข้มาลาเรียก็กลับหายเป็นปลิดทิ้ง พักฟื้นเพียงสามวัน หมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ ตั้งแต่นั้นมาโยมพ่อก็ไม่เคยเป็นไข้มาลาเรียอีกเลยครับ

ส่วนตัวลูกเณรเอง ก่อนบวชมักจะมีเรื่องเจ็บตัวอยู่เสมอ ตอนอายุ 2ขวบ ก็ตามพี่ๆไปเก็บดอกฝ้ายในหมู่บ้าน ขณะที่กำลังดึงดอกฝ้าย ก็เดินถอยหลัง บังเอิญพลาดสะดุดตกลงไปในบ่อน้ำ ลึกถึง 10เมตร ลูกเณรค่อยๆจมลงไปในน้ำแล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย โชคดีที่ได้น้าชายกระโดดลงไปช่วยได้ทัน แต่กว่าจะเอาขึ้นมาได้ ก็แสนจะทุลักทุเล

ครั้งต่อมา ลูกเณรปีนไปเล่นบนต้นไม้สูงด้วยความซน โหนไปโหนมา พลาดท่า ตกลงบนพื้นดินแข็งๆเข้าอย่างจัง จนสลบไปนาน 15นาที โยมยายเห็นเข้าก็ตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก ตะโกนให้พี่ๆรีบตักน้ำมาสาดลูกเณร แต่กว่าจะฟื้นก็หมดน้ำไปหลายถัง เดชะบุญที่ไม่โดนตอไม้แหลมที่อยู่ข้างๆเสียบดับคาที่

พออายุได้ 12ขวบ วันหนึ่งลูกเณรได้ไปนอนเล่นที่วัดแถวบ้าน ระหว่างที่กำลังนอนคิดอะไรไปเพลินๆ พักหนึ่งก็เกิดความคิดขึ้นว่า...ชีวิตของคนทางโลก ช่างวุ่นวายเหลือเกิน มีแต่ปัญหาสารพัดอย่าง เราเกิดมาทั้งที ก็น่าจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ อย่ากระนั้นเลย เราไปบวชดีกว่า พอคิดได้อย่างนี้ ใจก็รู้สึกโล่งสบาย ลูกเณรจึงตัดสินใจบอกโยมพ่อโยมแม่ว่า หากเรียนจบ ป.6 แล้ว ขอให้ลูกได้ตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ด้วยการบวชเรียนทางธรรม

คำพูดของลูกเณร ทำให้โยมพ่อ-โยมแม่ปลื้มใจมาก ไม่คิดว่าลูกเณรจะกล้าตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตด้วยตนเอง และที่สำคัญคือ เป็นเส้นทางที่ดีที่สุด และตรงกับความตั้งใจแต่เดิมของโยมพ่อที่อยากจะเห็นลูกชายได้ห่มผ้าเหลือง...ในคืนก่อนบวช โยมพ่อยังฝันว่า เห็นต้นโพธิ์สองต้นอยู่ใกล้กัน ต้นหนึ่งใหญ่ ต้นหนึ่งเล็ก แต่ต่างก็มีลำต้นงามและใบดกหนาด้วยกันทั้งคู่ วันรุ่งขึ้น โยมพ่อจึงมีแต่ความปีติใจทั้งวันที่ได้มาร่วมงานบวชสามเณรลูกชาย สมกับที่ท่านรอคอยมานาน

หลังจากบวชแล้ว ลูกเณรก็ได้เรียนรู้เรื่องราวความเป็นจริงของชีวิตจาก Case Study หลายๆเรื่อง จึงคิดอยากจะให้โยมพ่อโยมแม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองไปดุสิตบุรีด้วยกัน เลยสวมหัวใจของลูกกตัญญู ชักชวนที่บ้านให้เลิกอาชีพทำฟาร์มเลี้ยงกุ้งจนสำเร็จ ทุกวันนี้โยมพ่อ-โยมแม่ยังได้ดู DMC ทุกวัน และเป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา พันธุ์แท้ ด้วยครับ

ลูกพี่ลูกน้องของลูกเณร เป็นลูกของน้าซึ่งเป็นน้องแม่ เขาอายุอ่อนกว่าลูกเณร 2ปี ตอนเขาคลอดใหม่ๆ ตัวเล็กนิดเดียว ไม่ขยับตัว ไม่ร้องไห้ ไม่หายใจ จนพยาบาลที่ทำคลอดคิดว่า เด็กคงจะตายแล้ว ก็เลยเก็บร่างของเขาใส่ในถุงดำ เตรียมปิดปากถุงพร้อมที่จะนำไปทิ้ง แต่ขณะที่พยาบาลกำลังแจ้งให้ญาติๆทราบว่า เด็กที่คลอดเสียชีวิตแล้ว ก็บังเอิญสังเกตเห็นถุงดำนั้น คล้ายกับมีอะไรดิ้นกระดุกกระดิกอยู่ข้างใน จึงได้แก้ปากถุงดำออกทันที ไม่น่าเชื่อว่าเด็กในถุงกลับดิ้นได้ จึงได้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่

พยาบาลทั้งตกใจและดีใจ รีบนำเด็กออกมาทำความสะอาด แล้วเข้าตู้อบจนกระทั่งปลอดภัย เขาจึงรอดชีวิตมาได้อย่างหวุดหวิด ด้วยเหตุนี้ พยาบาลจึงได้ตั้งชื่อว่า “บุญเกิด” แต่ไปๆมาๆ คนที่บ้านกลับเรียกว่า “บุญมี”

พอบุญมีเรียนจบ ป.6 ก็ตัดสินใจตามลูกเณรเข้ามาบวชอยู่ด้วยกัน เพราะก่อนบวชเราสนิทสนมกันมาก ลูกเณรซึ่งบวชมาก่อนหนึ่งปี ก็เลยสอนให้บุญมีนั่งสมาธิ ให้นึกถึงก้อนน้ำแข็งใสๆที่กลางท้อง เพราะเขายังไม่คุ้นกับดวงแก้วและองค์พระ เขาก็นึกตามได้อย่างง่ายๆ

ต่อมาลูกเณรถามว่า “น้ำแข็งยังอยู่ไหม”

เขากลับตอบว่า “ไม่เห็นแล้ว เห็นแต่ดวงแก้วกลมๆ ใสๆ แทน”

ลูกเณรก็ดีใจใหญ่ บอกให้เขานั่งต่อไปเรื่อยๆ คราวนี้ เขาก็เห็นดวงแก้วผุดขึ้นมาเรื่อยๆ ลูกเณรปีติใจไปกับเขาด้วย รีบกราบเรียนพระอาจารย์และขอความเมตตาให้ท่านช่วยสอนต่อ ในที่สุดเขาก็ได้เห็นองค์พระใสๆ ที่กลางท้อง ปัจจุบันสามเณรบุญมี บวชมาได้ 4ปีแล้วครับ

ยังมีเรื่องประหลาดอีกเรื่องหนึ่ง ที่ทุกคนในบ้านยังหาคำตอบไม่ได้ เรื่องมีอยู่ว่า เกือบทุกคืน ทุกคนในบ้านจะได้ยินเสียงเหมือนไม้ลั่นดัง...ปัง มาจากฝาบ้านเป็นระยะๆ บางครั้งเสียงดังมากเหมือนมีใครทุบฝาบ้านแรงๆ จนบ้านฝั่งตรงข้ามถนนก็ยังได้ยิน จะว่ามีคนมาแกล้งก็ไม่ใช่ เพราะบริเวณฝาบ้านที่เกิดเสียงดัง ก็เป็นชั้นสองซึ่งไม่ได้ติดกับฝาบ้านคนอื่น ตอนแรกๆทุกคนพากันกลัวมาก จนนอนไม่ค่อยหลับเลย โยมพ่อก็เลยต้องไปเชิญหมอผีมาทำพิธีปัดรังควาน เสียงดังนั้นจึงค่อยลดน้อยลงเรื่อยๆ แต่ก็ยังได้ยินอยู่บ้าง จนถึงทุกวันนี้ครับ

คำถาม

1.โยมพ่อเข้าวัดฟังธรรม ขวนขวายในงานพระศาสนา เป็นเพราะอัธยาศัยเดิมที่เคยบวชพระมาในอดีตใช่หรือไม่ เพราะเหตุใดเมื่อท่านปรารภว่าจะบวช แต่กลับไม่ได้บวช การที่โยมพ่อช่วยทำนุบำรุงวัดในสมัยเป็นหนุ่ม จะส่งผลอย่างไรในอนาคตครับ

2.วิบากกรรมใด โยมพ่อจึงต้องมาป่วยเป็นไข้มาลาเรียจนเกือบไม่รอด โยมพ่อตายแล้วฟื้นจริงหรือไม่ และขณะนั้นวิญญาณของท่านไปไหน เพราะบุญใดท่านจึงมีชีวิตรอดอีกครั้ง และยังหายป่วยเป็นอัศจรรย์อีกด้วยครับ

3.ลูกเณรเกิดมาเป็นลูกโยมพ่อโยมแม่ เป็นเพราะความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่ฝังใจโยมพ่อว่า ถ้าหากมีลูกชาย จะต้องให้ได้บวชเรียนตั้งแต่ยังเด็ก...ใช่หรือไม่ครับ ต้นโพธิ์ทั้งสองต้นที่โยมพ่อฝันเห็นหมายถึงอะไร สิ่งใดบันดาลให้ฝันเห็นเช่นนั้นครับ

4.ลูกเณรประสบกับเหตุการณ์เฉียดตายถึงสองครั้ง คือ ตกลงไปในบ่อน้ำ และตกต้นไม้จนสลบ เกิดจากวิบากกรรมใด และรอดตายมาได้เพราะบุญอะไรครับ

5.เป็นเพราะบุพกรรมใด บุญมีตอนคลอดใหม่ๆ ถึงไม่ร้องไห้ ไม่กระดุกกระดิกตัวเลย จนถูกเก็บใส่ถุงดำ และเกือบจะถูกโยนทิ้งครับ

6.การที่บุญมีนั่งสมาธิเห็นองค์พระนั้น เป็นจริงหรือเป็นเพียงแค่นิมิต เขาทำบุญอะไรมา จึงปฏิบัติธรรมได้สะดวก บรรลุได้เร็วครับ

7.โยมปู่ของลูกเณร ไม่ชอบทำบุญแต่ชอบดื่มเหล้า ท่านละโลกไปด้วยโรคมะเร็งลำไส้ เมื่ออายุได้ 68ปี ก่อนตาย ท่านนึกถึงบุญที่ลูกเณรไปโปรดท่านเป็นครั้งสุดท้ายได้หรือไม่ โยมปู่ตายแล้วไปไหน ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ครับ

8.เสียงไม้ลั่นที่ฝาบ้าน เกิดจากสาเหตุใด และจะแก้ไขได้อย่างไรครับ

9.โยมพ่อโยมแม่ เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาอย่างไร มีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรม ท่านทั้งสองจะมีโอกาสรวยอัศจรรย์ทันใช้ในชาตินี้หรือไม่ครับ

10.ลูกเณรมีเพื่อนสหธรรมิกที่สนิทกันรูปหนึ่ง มีพรสวรรค์ในด้านการพูดการเทศน์สอน สามารถกวาดรางวัลมาได้หลายครั้ง เป็นเพราะท่านเคยประกอบเหตุมาอย่างไร มีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมครับ

11.ลูกเณรกับบุญมี เคยสร้างบารมีมากับหมู่คณะอย่างไร มีหน้าที่อะไรในกองทัพธรรมครับ เราทั้งสองมีผังการบวชตลอดชีวิตหนาแน่นเพียงใด ชาติที่แล้วลูกเณรออกบวช เพราะเบื่อหน่ายทางโลกเหมือนชาตินี้หรือไม่ เคยเข้าถึงพระธรรมกายหรือไม่ครับ เพราะเหตุใดลูกเณรและบุญมี จึงมีบุญได้ศึกษาภาษาบาลีตั้งแต่เยาว์วัย จะมีโอกาสได้เรียนประโยคสิบ อย่างที่ตั้งใจไว้หรือไม่ครับ

12.ระหว่าง (1)การเรียนจบประโยคเก้าอย่างเดียว (2)การเรียนจบประโยคเก้าแล้วต่อด้วยประโยคสิบ (3)การเรียนเฉพาะประโยคสิบอย่างเดียวเท่านั้น ทั้งสามแบบนี้...เมื่อชีวิตนี้เป็นของน้อย ควรเลือกเรียนแบบไหนจึงจะดีที่สุดครับ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมา หาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.โยมพ่อชอบเข้าวัดฟังธรรม ขวนขวายในพระพุทธศาสนามาตั้งแต่หนุ่ม เพราะในอดีต เคยบวชตั้งแต่เป็นสามเณรจนเป็นพระ อัธยาศัยนี้ติดตัวมา แต่บวชเป็นพระได้ไม่นานก็ลาสิกขา เพราะฤทธิ์หนุ่ม

ชาตินี้ตั้งใจบวช แต่ไม่ได้บวช เพราะผังเก่าติดตัวมาจากชาติที่แล้วที่ลาสิกขาออกมา เพราะผู้หญิง เลยถอดจีวรไปหาบังอร

ผลบุญที่ได้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาตั้งแต่หนุ่ม จะส่งผลให้ท่านมี รูปสมบัติที่งาม มีทรัพย์สมบัติ เพราะทำทาน มีคุณสมบัติ เพราะสนับสนุนให้เกิดการแสดงธรรม เป็นต้น

2.โยมพ่อป่วยเป็นไข้มาเลเรีย จนเกือบตาย เพราะในอดีตเป็นนายพราน ล่าสัตว์เป็นจำนวนมาก กรรมปาณาติบาตนี้มาส่งผล ซึ่งที่จริงแล้วจะต้องตายด้วยกรรมดังกล่าว

แต่ในชาติเดียวกันนั้น ได้เจอพระธุดงค์ที่ท่านเดินธุดงค์อยู่ชายป่า กำลังป่วยหนักปางตาย จึงเข้าไปดูแลรักษาท่านอยู่เป็นเดือน ทั้งยา, อาหาร รวมทั้งอุปัฏฐากท่านจนหาย
ด้วยบุญนี้ จึงมาตัดรอนวิบากกรรมที่ล่าสัตว์เป็นจำนวนมาก ให้โยมพ่อรอดตาย และฟื้นได้

ช่วงนั้น กายละเอียดกำลังลอยหลุดไปแล้ว แต่ยังมีสายบุญเชื่อมบางๆไว้ จึงไม่ลอยหลุดไป และพลิกฟื้นเป็นอัศจรรย์

3.ลูกเณรเกิดมาเป็นลูกโยมพ่อ-โยมแม่ เพราะเคยทำบุญร่วมกันมาในอดีต บวกกับความปรารถนาของตัวลูกเณรในอดีต ที่เคยปรารถนาว่า ขอให้มีบิดามารดาสนับสนุนในการบวช รวมทั้งแรงอธิษฐานของโยมพ่อที่อยากจะมีลูกชาย เพื่อจะให้บวชด้วย

ต้นโพธิ์ 2ต้นที่โยมพ่อฝันเห็น ก็มีความหมายว่า จะได้ผู้มีบุญมาเกิดแล้วจะได้บวช รวมทั้งจะมีญาติบวชด้วย และลูกชายกับลูกพี่ลูกน้องเมื่อบวชแล้ว จะเป็นร่มโพธิ์หรือที่พึ่งของหมู่ญาติและสาธุชนได้ จะเป็นกำลังที่สำคัญของพระศาสนา
บุญบันดาลให้ฝันเห็น

4.ลูกเณรประสบกับเหตุการณ์เฉียดตาย 2ครั้ง คือ ตกลงไปในบ่อน้ำ และตกต้นไม้จนสลบ เพราะกรรมในอดีตชาติ ชาติหนึ่ง เคยแกล้งเพื่อน โดยผลักให้เขาตกน้ำ โดยไม่รู้ว่าเขาว่ายน้ำไม่เป็น

กับเคยซน แกล้งขย่มต้นไม้ จนเพื่อนตกลงมาจากต้นไม้จนสลบ มาส่งผล
แต่ไม่ได้เป็นกรรมหนัก เป็นแค่การเล่นแบบเด็กโดยไม่เจตนาและเพื่อนก็ไม่ตาย จึงทำให้ลูกเณรไม่ตาย

5.ลูกเณรบุญมี คลอดใหม่ๆ ไม่ร้องไห้ ไม่กระดุกกระดิกตัวเลย จนถูกเก็บใส่ถุงดำและเกือบถูกเก็บไปทิ้ง เพราะชาติในอดีตชาติหนึ่ง ตอนเด็กๆได้ไปเขย่าต้นไม้ด้วยความซน จนลูกนกตกลงมาจากรังปางตาย แต่ก็ยังไม่ตาย แล้วก็นำลูกนกตัวนั้นกลับไปไว้ในรังอย่างเดิม เศษกรรมนี้ มาส่งผล

ทำให้ดูเหมือนตายแต่ก็ไม่ตาย

6.ลูกเณรบุญมี นั่งสมาธิเห็นองค์พระนั้น ก็เป็นกุศลนิมิต ด้วยอัธยาศัยที่รักในการปฏิบัติธรรมมาข้ามชาติ จึงทำให้ชาตินี้ปฏิบัติธรรมได้สะดวกและบรรลุได้เร็ว

ดังนั้นให้ลูกเณรพยายามประคับประคองต่อไป ก็จะยิ่งชัดใสสว่างและมั่นคงขึ้น

7.โยมปู่ตายแล้ว...ท่านนึกถึงบุญที่ลูกเณรไปโปรดได้ก่อนตาย จึงทำให้ไม่ไปมหานรกขุม5 แต่ไปอยู่ยมโลกของมหานรกขุม5 แทน ด้วยกรรมดื่มสุรา

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว แต่ก็ยังไม่พ้นกรรม ให้ทำอุทิศไปให้อีกบ่อยๆ

8.เสียงไม้ลั่นที่ฝาบ้าน เกิดจากปรากฏการณ์ธรรมชาติของการยืดหดของไม้

ถ้ารำคาญ ก็ให้ช่างรื้อออกมาแล้วก็ทำใหม่ ก็จะหาย

9.โยมพ่อ-โยมแม่ เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียง ประเภทตามอารมณ์เป็นส่วนใหญ่ คือ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง จึงทำให้บางชาติก็เจอหมู่คณะ บางชาติก็ไม่เจอ บางชาติก็รวย บางชาติก็จน สลับกันไปมาอย่างนี้

ท่านทั้งสอง ก็มีบุญที่จะเป็นคนมีฐานะในระดับหนึ่ง ที่ไม่ลำบาก สามารถสร้างบารมีได้อย่างดี

10.ลูกเณรมีเพื่อนสหธรรมิกรูปหนึ่ง มีอัธยาศัยชอบเทศน์สอนธรรมะ สามารถกวาดรางวัลมาได้หลายครั้ง

ท่านประกอบเหตุมาในอดีต ได้เคยบวชกับหมู่คณะมา โดยทำหน้าที่เผยแผ่ มีความสามารถในการเทศน์สอน มาตั้งแต่พุทธันดรที่ผ่านมา

แต่ก็ต้องระวังในช่วงเปลี่ยนวัยให้ดี อย่าประมาทในการดำเนินชีวิตในเพศสมณะ เพราะมีบุญเก่าในการบวชมาดีแล้ว ก็อย่าให้ผังที่ดีนี้พังไปได้ ให้ประคองตัวและรักการสร้างบารมีให้มากๆ ผังบวชนี้จะได้หนาแน่น

11.ลูกเณร กับ ลูกเณรบุญมี เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกเณรทั้งสองได้เป็นกุลบุตร ได้เบื่อหน่ายในการครองเรือน จึงได้ออกบวชเป็นพระในวัยสูงอายุแล้ว

โดยมีชีวิตคล้ายๆกับโยมพ่อในชาตินี้ ที่ตอนหนุ่มอยากบวชแต่ไม่ได้บวช ได้ไปครองเรือนจนมีลูก แล้วก็เบื่อหน่ายในการครองเรือน จึงได้มาบวช แล้วอธิษฐานจิตให้ภพชาติต่อไป ได้บวชตั้งแต่ยังเยาว์วัย
เมื่อบวชแล้วก็ได้ชวนหลาน (ลูกเณรบุญมีในชาตินี้) ซึ่งยังหนุ่มอยู่ ออกบวชด้วย
ลูกเณรบุญมี (ในชาตินั้น) เมื่อบวชแล้ว ก็ได้ทำหน้าที่เผยแผ่และสอนการปฏิบัติธรรม

ส่วนตัวเณรลูกเอง ได้บวชตอนแก่ ก็ปฏิบัติธรรมจนเห็นองค์พระใส จึงพอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้
แต่สามเณรบุญมีในชาตินั้นหนุ่มกว่า มีใจรักการปฏิบัติธรรม ปฏิบัติธรรมได้ละเอียดกว่า แล้วก็เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

12.(1)การเรียนจบ ป.ธ.9 อย่างเดียว ไม่เพียงพอและยังไม่สมบูรณ์ จะให้สมบูรณ์ได้นั้น ก็ต้องเรียนทั้ง ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา ศึกษาวิชชาธรรมกายด้วย จึงจะดีที่สุด

(2)การเรียนจบ ป.ธ.9 และประโยค10 เป็นสิ่งที่ดีมากๆ เมื่อยังแข็งแรงอยู่ ก็ควรจะเรียนให้ครบทั้ง ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ เทศนา ศึกษาวิชชาธรรมกาย

(3)การเรียนประโยค10 อย่างเดียว เหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุแล้ว

ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย