Case study
เนื้อนาบุญของโลก
เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC
ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2546
ผู้นำบุญท่านหนึ่งอยู่เขตบางซื่อ กทม. เคยร่วมสร้างทุกบุญกับวัดอย่างเต็มที่ ห่างออกไปพักหนึ่งตอนวัดมีข่าว ตอนหลังผู้ประสานงานตามกลับมาสร้างบารมีใหม่ แต่มาแล้วก็หายไปอีก กระทั่งสุดท้ายตั้งใจจะมาสร้างบารมีอย่างเต็มที่ ได้ผัดผ่อนกับผู้ประสานงานว่า ขอให้ทุกอย่างพร้อมแล้วจะมาเข้าวัดสร้างบารมีกันให้เต็มที่ แต่ก็ผัดผ่อนกับพญามัจจุราชไม่ได้ ท่านละโลกไปด้วยอายุ ๔๕ ปี ถือว่าอายุยังไม่มากถ้าเทียบกับอายุเฉลี่ยของมนุษย์ยุคนี้ ตายแบบหลับไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
กัลยาณมิตรท่านนี้ เดี๋ยวมา เดี๋ยวไม่มา พอตั้งใจจะมาจริงๆ เวลาของชีวิตก็หมดไปแล้ว แม้มีเงินและอารมณ์ก็หมดสิทธิ์ ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดบอกให้มาเวียนประทักษิณที่มหาธรรมกายเจดีย์ ไม่ได้มาเพราะตอนนั้นหลับไปแล้วหมดสติไม่รู้เรื่อง ดังนั้นเราต้องช่วยตัวเองดีที่สุด อย่าหวังคนอื่นให้มาช่วย แม้ตอนนั้นเขาจะอยู่ใกล้ เป็นกัลยาณมิตรให้แก่เรา แต่ร่างกายเราไม่พร้อม จึงต้องช่วยตัวเองดีที่สุด ยังดีบุญที่ทำเอาไว้ทั้งทำด้วยตัวเองและชวนคนอื่นทำมาส่งผลได้ไปสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า สัตว์ในโลกนี้ไปสวรรค์แค่ฝุ่นในเล็บมือ ไปอบายเท่ากับฝุ่นในผืนปฐพี หากพิจารณาให้ดี ตั้งแต่ตื่นนอนจนกระทั่งเข้านอน ทั้งอยู่ในบ้านก็ดีนอกบ้านก็ดี ทุกสถานที่มีสิ่งดึงใจเราให้ไปอบายทั้งนั้น หมายถึงหนทางจะไปสู่อบายมันง่าย เพราะสามารถทำบาปได้ทั้งทางกาย วาจา
การที่กัลยาณมิตรท่านนี้ไปดาวดึงส์ได้จึงน่าอนุโมทนา ถ้าตั้งใจมาวัดทำบุญจะไปดีกว่านี้ เหตุที่ท่านอายุสั้นเพราะกรรมปาณาติบาตในอดีตชาติหนึ่ง ท่านเกิดเป็นชาวบ้านได้เลี้ยงหมูและสัตว์อื่น ฆ่ากินเป็นอาหาร และอายุสั้นมาหลายชาติแล้ว
Desktop Version
