ไม่มีอะไรจะโศกา, ไม่ได้มาง้อ...แต่มาขอล่ำลา

CASE STUDY

เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทาง DMC

ออกอากาศครั้งแรก วันที่ 12 เมษายน พ.ศ.2550

กราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงสุด

ผม เป็นนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา จากดินแดนเมืองคาวบอย รัฐเท็กซัส ถึงแม้จะอยู่แดนไกลถึงสหรัฐอเมริกา แต่ใจผมก็ไม่ได้ห่างเหมือนเช่นระยะทาง จึงเฝ้าเพียรฝันขอตามติดพระเดชพระคุณหลวงพ่อ สร้างบารมีไปจนถึงที่สุดแห่งธรรมครับ

ชีวิตในวัยเยาว์ของผม มีอิสระ เสรี ท่ามกลางผืนนาสีทองโอบอาบด้วยผืนฟ้าที่กว้างใหญ่ ภายใต้ครอบครัวอันอบอุ่นที่มีพ่อ แม่ กับพี่น้องอีก 10คน ที่อยู่กันพร้อมเพรียง แต่ทว่ามีสิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจผมมานานตั้งแต่เด็กจนถึงทุกวันนี้ คือ เรื่องของกฎแห่งกรรม ที่ผมให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้ ซึ่งดูเหมือนเป็นกฎเหล็ก ที่มันคอยบงการให้ผมต้องประสบพบเจอกับอุบัติเหตุเภทภัยอยู่เนืองๆ ไม่ว่าจะเป็นอุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม แม้จะระวังตัวอย่างไรก็ตามมันก็ต้องเจอ

แต่อุบัติเหตุครั้งสำคัญแทบจะเอาชีวิตไม่รอดที่ผมจำฝังใจมาตลอด เป็นต้นว่า ครั้งหนึ่งสมัยที่ผมเป็นเด็ก วันหนึ่งออกไปเลี้ยงวัว จู่ๆวัวคงเกิดตกใจอะไรไม่ทราบ บังเอิญผมไปยืนอยู่ใกล้ขาหลังมันพอดี มันก็ดีดขามาเตะตัวผมเต็มพิกัด ด้วยความแรงเท่าไหร่ไม่ทราบ แต่มันก็ทำให้เด็กตัวน้อยๆอย่างผมก็ถึงกับสลบเหมือดคาที่ ผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นวิบากกรรมอะไรของผมที่ต้องมาเจออย่างนี้

เมื่อผมโตขึ้นผมก็นึกว่าเคราะห์กรรมเบาบางจางหายไป แต่มันก็เล่นผมจนได้ คือก่อนหน้าที่ผมจะเข้ากรุงเทพฯ หลังจากที่ผมได้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ผมก็ได้มีโอกาสไปคัดเลือกทหาร ด้วยความที่มีความสามารถในการยิงปืนแม่น ผมจึงได้ถูกคัดมาอยู่ฝ่ายเสนารักษ์ จากนั้นผมก็ถูกส่งตัวไปทำงานเป็นผู้ช่วยหมอที่คลินิกในกรุงเทพฯ ณ จุดเกิดเหตุนี้เองที่ทำให้ผมต้องมาเจอกับอุบัติเหตุเกือบตายอีกครั้ง คือวันหนึ่ง มีช่างไม้มาซ่อมคลินิก ขณะนั้นผมเห็นสายไฟพาดระเกะระกะอยู่ เกรงว่าเด็กๆจะได้รับอันตราย จึงก้มลงเก็บสายไฟ ทันใดนั้นกระแสไฟฟ้ามันก็วิ่งเข้าร่างผมทันทีราวกับจะสูบผมลงดิน ผมดิ้นทุรนทุรายด้วยความทุกข์อย่างทรมานจนแทบจะขาดใจ โชคดีที่มีคนมาพบและช่วยไว้ทัน ซึ่งตอนนั้นผมสลบและหยุดหายใจไปแล้ว 7นาที

หรือกับอีกเหตุการณ์หนึ่ง ตอนนั้น ผมตั้งใจจะไปเยี่ยมญาติของภรรยาที่โคราช ซึ่งการเดินทางครั้งนั้นเราไปกัน 5ชีวิต คือมีผม ภรรยา หลานสาว และน้าสาวของภรรยาอีก 2คน ซึ่งคืนก่อนเดินทาง ภรรยาฝันว่าผมเดินทางไปที่แห่งหนึ่ง แล้วเกิดพลัดตกลงไปในเหว แต่ในความฝันนั้นได้มีแม่ชีคนหนึ่งมาฉุดแขนผมไว้ทัน ภรรยาเล่าความฝันให้ฟังและขอร้องไม่อยากให้ไป แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ยังคงยืนยันที่จะเดินทางต่อ

รุ่งเช้า ผมก็พาทุกคนออกเดินทาง ระหว่างทางที่รถกำลังแล่นไปนั้น จู่ๆก็มีรถไถนาคันหนึ่งหักเลี้ยวเข้ามาพอดี ผมหักหลบไม่ทัน รถจึงพุ่งชนเข้าอย่างจัง แล้วลอยกระเด็นไปปะทะกับรถสองแถวอีกต่อหนึ่ง ณ วินาทีนั้นผมถูกหน้ารถอัดเข้าหน้าอกอย่างเต็มที่ น้าสาวคนแรกที่ติดอยู่ในรถก็ช็อคอยู่ในรถ ส่วนตัวผมก็สลบไปทันที เพราะถูกหน้ารถอัดเข้าหน้าอกอย่างเต็มที่ ในเวลานั้นผมก็ไม่รู้ตัวว่าซี่โครงหักไปแล้ว 8ซี่ ไหล่หลุด และไหปลาร้าหัก ช่วงที่รถลอยไปปะทะกับรถสองแถว ภรรยาและน้าสาวของภรรยาก็กระเด็นออกนอกรถ โดยน้าสาวกระเด็นหลุดไปอยู่ใต้ท้องรถ ด้วยแรงกระแทกอย่างแรงจึงทำให้น้าสาวหัวแตก ส่วนภรรยาของผมบาดเจ็บเพียงแค่เข่าแตก แต่พยายามพยุงสติไว้ เพื่อเรียกให้คนช่วย แต่กว่าจะขอความช่วยเหลือเพื่อพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลได้ก็ทุลักทุเลมาก

จากอุบัติเหตุแต่ละครั้งนั้น ผมนึกว่าผมคงจะกลับบ้านเก่าไปหลายครั้งแล้ว หรือแม้แต่อยู่ในวัยชราที่อายุล่วงเลยมาถึงขนาดนี้ กรรมก็ยังตามมาอีก ล่าสุดบ้านผมถูกไฟไหม้ ทรัพย์สินที่มีอยู่มันก็มาหายไปในชั่วพริบตา ช่วงนั้นกำลังใจผมย่ำแย่มาก แต่ยังโชคดีที่ยังเหลือลมหายใจและชีวิต ให้ผมได้มีโอกาสมาสร้างบุญบารมีมาจนถึงทุกวันนี้

ต่อมา เมื่อถึงคราวเบนเข็มชีวิตไปใช้ชีวิตในต่างแดน ผมได้ตัดสินใจพาครอบครัวย้ายไปอยู่ที่อเมริกา ซึ่งการสร้างถิ่นฐานในต่างบ้านต่างเมืองนั้นไม่ง่ายอย่างที่คิด ต้องผจญชะตาชีวิต หาเงินเพื่อมาเลี้ยงครอบครัวให้อยู่รอด กอปรกับชีวิตในแดนไกล ต้องห่างพ่อแม่ญาติพี่น้อง และห่างที่พึ่ง ผมจึงพยายามเสาะหาวัด เพราะช่วงนั้นมีความรู้สึกว่าอยากจะไปวัดมาก วันหนึ่งชีวิตผมกับครอบครัวก็มาถึงจุดเปลี่ยน ได้หวนคืนสู่เส้นทางบุญ เมื่อมีกัลยาณมิตรท่านหนึ่งมาชักชวนให้เรามาทำบุญที่ ศูนย์ปฏิบัติธรรมเซอลิโตส (รัฐแคลิฟอร์เนีย) โดยมีบุญกฐินของวัดพระธรรมกาย ปี พ.ศ.2535 เป็นใบเบิกทางให้เราได้เข้ามาสู่หมู่คณะนับตั้งแต่บุญนั้นเป็นต้นมา

จากนั้น เราก็มีโอกาสสร้างบุญเรื่อยมา ตั้งแต่บุญกฐิน หรือบุญสร้างองค์พระที่มหาธรรมกายเจดีย์ พอเราได้ยินคำว่าสร้างพระ เราก็ร่วมสร้างทันที 10องค์ โดยไม่เคยมีคำถามสงสัยใดๆว่า ทำไมต้องสร้างอะไรใหญ่โต ทำไมต้องกำหนดทำบุญเท่านั้นเท่านี้ รู้เพียงว่านี่เป็นบุญใหญ่ และหาทำได้ยาก จึงมีแต่ลุยไปข้างหน้า ทำทุกๆบุญไปพร้อมหมู่คณะเรื่อยไปไม่มีถอย

นับเป็นความโชคดีของผม และครอบครัวอย่างหนึ่ง คือ ไม่ว่าจะย้ายไปอยู่ที่รัฐไหนก็จะมีศูนย์สาขาของวัดพระธรรมกายที่นั่น และบุญที่ผมปลื้มใจ ภูมิใจมากที่สุดถึงทุกวันนี้ คือ เมื่อครั้งที่เราย้ายมาอยู่รัฐเท็กซัส ผมและครอบครัวก็ได้มีโอกาสร่วมบุกเบิกสร้างวัดภาวนาเท็กซัสจนสำเร็จ

นับตั้งแต่นั้นมา ครอบครัวของผมก็ได้มีโอกาสมาวัดทุกวันอาทิตย์และทุกงานบุญ แต่ทว่าปัจจุบันครอบครัวของผมได้ทำธุรกิจเปิดร้านอาหารไทยในต่างรัฐ ซึ่งก็ต้องยอมรับว่ามันดึงเวลาการสร้างบุญของเราไปมากพอสมควร เพราะเราต้องไปช่วยกันการทำงานกันทั้งบ้าน ทุกคนต้องหันมาทุ่มเวลาไปกับการทำมาหากิน แต่ครอบครัวของผมก็จะพยายามส่งเงินมาทำบุญที่ศูนย์มาโดยตลอด เนื่องจากไม่สามารถมาวัดได้สะดวกเหมือนเมื่อก่อน อยากบอกว่าตอนนี้ครอบครัวของผม ไม่มีอารมณ์ทุกข์ใจ และไม่มีอารมณ์จนเลยครับ เพราะสุดเลิฟของผมและลูกๆ ลุยสร้างบุญกันเต็มที่ครับ

คุณพ่อของผม มีอาชีพทำนา ท่านจะเป็นหลักในการหาเลี้ยงครอบครัว มีอุปนิสัยเงียบๆ ขยัน ใจบุญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกวันขึ้น 15ค่ำ ท่านจะพาครอบครัวและลูกๆไปวัด ทำบุญอยู่เป็นประจำ และทุกครั้งเมื่อว่างจากการงาน ท่านมักจะไปช่วยงานวัดหรือไปอุปัฏฐากพระที่วัดใกล้บ้าน ความที่คุณพ่อท่านเคยบวชเรียน และเคยสอนหนังสือให้สามเณรสมัยยังบวชอยู่นั้น ชาวบ้านจึงมักติดปากเรียกคุณพ่อว่า อาจารย์ ช่วงบั้นปลายชีวิตของท่าน ก่อนที่จะเสียชีวิต ท่านได้พลัดตกจากต้นหว้า จากนั้นท่านก็เจ็บป่วยออดๆแอดๆเรื่อยมา กระทั่งเสียชีวิตด้วยวัย 79ปี

คุณแม่ของผม มีอาชีพเป็นแม่บ้าน คอยเลี้ยงดูลูกๆทั้ง 13คน ท่านเป็นคนขยัน ชอบช่วยเหลือญาติพี่น้อง และรักการทำบุญ ตลอดชีวิตท่านจะทำบุญไม่เคยว่างเว้น และท่านเสียชีวิตเมื่ออายุ 88ปี

คุณพ่อของภรรยา ท่านเป็นสมุห์บัญชีที่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนันและเจ้าชู้ แต่ก็รักลูก ตามใจลูก ท่านเสียชีวิตไปด้วยโรคมะเร็งที่เท้า จนต้องตัดขาทิ้งไป (ถึงเข่า)_แต่เนื่องจากมะเร็งได้ลุกลามขึ้นขามาเรื่อยๆ ทำให้หมอหมดทางรักษา จึงทำให้ท่านเสียชีวิตก่อนวัยอันควร เมื่ออายุ 54ปี

คุณแม่ของภรรยา...คุณแม่ยายมีลูกทั้งหมด 5คน ปกติท่านเป็นคนใจดี ใจบุญ รักการนั่งสมาธิ ในช่วงบั้นปลายชีวิต ภรรยาได้พาคุณแม่มาอยู่ด้วยที่อเมริกา ซึ่งท่านอยู่ที่นี่นานกว่า 30ปี จนท่านรู้สึกผูกพันและคุ้นเคยสนิทสนมกับลูกหลานที่นี่ ต่อมาน้องชายของภรรยาอยากตอบแทนพระคุณและขอเลี้ยงแม่บ้าง จึงขอให้พาคุณแม่กลับมาเมืองไทย ภรรยาต้องจำใจพาคุณแม่มาส่ง ทั้งๆที่คุณแม่ไม่อยากไป พอไปส่งเสร็จแล้ว ภรรยาก็แอบหนีกลับมาอเมริกา ตอนนั้นภรรยาของผมรู้สึกผิดมาก เพราะรู้สึกสงสาร และกลัวว่าคุณแม่จะเสียใจหาว่าทอดทิ้งท่าน แต่ตอนหลังภรรยาของผมก็ได้ไปกราบขอขมา และท่านก็อโหสิกรรมให้แล้ว ก่อนที่ท่านจะเสียชีวิตไปด้วยโรคชราไปเมื่อหลายปีก่อน รวมอายุได้ 92ปี

เพื่อนของภรรยา เป็นคนใจบุญโดยมีภรรยาของผมได้เป็นกัลยาณมิตรชักชวนมาวัด ต่อมาครอบครัวของเราทั้งสองก็เป็นทองแผ่นเดียวกัน เพราะลูกชายของเธอมาแต่งกับลูกสาวของผม นับตั้งแต่เพื่อนของภรรยามาเจอกับหมู่คณะ ก็ตั้งใจสั่งสมบุญมาตลอด จนกระทั่งเสียชีวิตเมื่ออายุ 69ปี ด้วยโรคมะเร็งมดลูก

คำถาม

1.คุณพ่อคุณแม่ของผม ท่านละโลกแล้วไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่ผมอุทิศไปให้หรือไม่ ท่านมีอะไรฝากมาบอกผมหรือไม่ครับ

2.คุณพ่อของภรรยามีกรรมใดจึงเป็นมะเร็งที่เท้าจนต้องตัดเท้าทิ้ง ท่านละโลกแล้วไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ มีอะไรฝากมาบอกภรรยาของผมหรือไม่ครับ

3.ตอนที่ภรรยาของผมต้องจำใจพาคุณแม่ไปส่งให้น้องชายที่เมืองไทย และแอบหนีกลับมา อยากทราบว่าตอนนั้นคุณแม่ของภรรยารู้สึกอย่างไร ภรรยาของผมจะบาปหรือไม่ครับ เพราะรู้สึกผิดที่อาจทำให้คุณแม่เสียใจหรือน้อยใจครับ

4.คุณแม่ของภรรยาละโลกแล้วไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ มีอะไรฝากมาบอกภรรยาของผมหรือไม่ครับ

5.เพื่อนของภรรยาละโลกแล้วไปไหน มีสภาพเป็นอย่างไร ได้รับบุญที่อุทิศไปให้หรือไม่ มีอะไรฝากมาบอกลูกชายของเธอหรือไม่ครับ

6.ผมทำกรรมอะไรมา จึงต้องประสบอุบัติเหตุแทบปางตายหลายครั้ง เช่น ถูกวัวเตะจนสลบ ถูกไฟช๊อตสลบ หรือประสบอุบัติเหตุรถชนสลบไป 7วัน อุบัติเหตุครั้งหลังสุดที่ผมกับภรรยาและญาติ ที่นั่งรถมาด้วยกันทั้ง 5ชีวิตนั้น เรามีบุพกรรมร่วมกันมาอย่างไร และเรารอดมาเพราะบุญใด จะมีวิธีใดที่จะแก้กรรมตรงนี้ให้เบาบางหรือหมดไปได้ครับ

7.ล่าสุด บ้านที่เมืองไทยก็ถูกไฟไหม้ ข้าวของทรัพย์สินที่มีก็ถูกไฟไหม้หมดไม่มีเหลือ เป็นเพราะกรรมใดครับ จะแก้ไขได้อย่างไรครับ

8.ทำไม ผมจึงมีบุญพิเศษในการช่วยปฏิสังขรณ์วัดหลายๆแห่งในต่างแดน ที่สำคัญในช่วงบั้นปลายของชีวิต ผมได้มีโอกาสบุกเบิกสร้างวัดภาวนาเท็กซัสอย่างเต็มกำลัง ซึ่งบุญพิเศษตรงนี้มีอานิสงส์อย่างไรบ้างครับ

9.หากครอบครัวของผม ตัดสินใจย้ายมาเปิดร้านอาหารใกล้วัดภาวนาเท็กซัส ร่วมกันกับสมาชิกกัลยาณมิตรที่อยู่ในวงบุญ กิจการจะรุ่งเรืองกว่าร้านอาหารเดิมหรือไม่ครับ และหากครอบครัวของผมอยากจะเป็นประธาน M_สักครั้ง หรือตลอดไป ผมและครอบครัวมีกำลังบุญพอที่จะทำได้สำเร็จสมความตั้งใจหรือไม่ครับ

10.ผมและครอบครัวสร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะมาอย่างไร เราเคยลงมาสร้างบารมีมากี่รอบครับ ผมมีลูกอยู่ 2คน เป็นชาย 1คน หญิง 1คน อยากทราบว่าลูกทั้งสองมีผังการสร้างบารมีมาอย่างไรครับ ส่วนลูกชายจะได้มีโอกาสบวชอีกครั้งหรือไม่ครับ

กราบแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพเป็นอย่างสูง

ฝันในฝัน
หลับตาฝันเป็นตุเป็นตะ ตื่นขึ้นมาหาว 1 ที

แล้วก็นำมาเล่าให้ฟังเป็นนิยายปรัมปรากันนะจ๊ะ

1.คุณพ่อตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพบุตรสุดหล่อมีวิมานทองของชั้นยามา ด้วยบุญที่บวชเรียน และทำบุญในพระพุทธศาสนาสม่ำเสมอตลอดมา

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น
ท่านได้ฝากขอบคุณ อนุโมทนาที่อุทิศบุญไปให้ท่าน

คุณแม่ตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวยอยู่ในวิมานทองของชั้นยามา ติดกันกับวิมานคุณพ่อ ด้วยบุญที่ทำร่วมกันมากับคุณพ่อในพระพุทธศาสนาอย่างสม่ำเสมอ และมีความผูกพันกันด้วย
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น
ท่านฝากอนุโมทนาขอบคุณที่อุทิศบุญไปให้ และฝากมาบอกว่าได้พบคุณพ่อแล้ว ให้ลูกสั่งสมบุญต่อไป เพราะผลแห่งบุญนั้นทำให้มีความสุขมาก

2.คุณพ่อของภรรยาเป็นมะเร็งที่เท้าต้องตัดเท้าทิ้ง เพราะกรรมในอดีต ชอบล่าสัตว์ด้วยวิธีวางกับดักเป็นอาจิณ จนทำให้สัตว์ที่มาติดกับดักนั้น ขาของมันบาดเจ็บทรมานมาก มารวมส่งผล

ตายแล้วก็ถูกเจ้าหน้าที่พาตัวไปยมโลกของมหานรกขุม5 ด้วยกรรมดื่มสุราและสูบบุหรี่ กำลังโดนเจ้าหน้าที่กรอกน้ำทองแดงร้อนกับขี้เถ้าร้อนทุกข์ทรมานมาก ที่ยังไม่ไปมหานรก เพราะมีบุญที่ทำตามประเพณีมาช่วยอุ้มไว้
ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ได้รับลดหย่อนผ่อนโทษลงมา
ท่านอยากพ้นจากความทุกข์ทรมานในยมโลกมาก

3.ตอนที่ภรรยาจำใจพาคุณแม่ไปให้น้องชายที่อยู่เมืองไทย แล้วแอบหนีกลับมานั้น ก็ทำให้ท่านรู้สึกน้อยใจ

การทำดังนี้ก็จะทำให้ภรรยาของลูกก็ต้องเจอสภาพนี้จากลูกหลานบ้าง แต่เนื่องจากภรรยาของลูกได้ขอขมาท่านแล้ว ก็ทำให้วิบากกรรมเบาบางลงมากแล้ว แต่ก็ควรสั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ให้มากๆ แล้วอธิษฐานจิตให้พ้นจากวิบากกรรมนี้

4.คุณแม่ของภรรยาตายแล้ว ก็ไปเป็นเทพธิดาสุดสวย มีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส3 ด้วยบุญที่ทำตามประเพณีในพระพุทธศาสนา

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น
ท่านฝากอนุโมทนาขอบคุณที่ทำบุญอุทิศไปให้ท่าน ท่านมีความสุขสบายดี

5.เพื่อนของภรรยาตายแล้ว แบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมานทองของชั้นดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตเสบียง ด้วยบุญที่สร้างมากับหมู่คณะและเป็นกัลยาณมิตรให้กับคนอื่น

ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้มีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น
ตอนนี้อยู่ที่วิมานของมหาสมณเทวบุตร กำลังนั่งสมาธิ ได้ฝากบอกลูกชายมาว่า ให้ตั้งใจสร้างบุญให้เต็มที่เหมือนแม่จะได้มาอยู่กับแม่ที่ดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์

6.ตัวลูกต้องประสบอุบัติเหตุปางตายหลายครั้ง เช่น ถูกวัวเตะจนสลบ ถูกไฟฟ้าช๊อตจนสลบ และประสบอุบัติเหตุถูกรถชนจนสลบไป 7วัน เพราะกรรมในอดีตเคยเป็นเจ้าหน้าที่ของทางการ โดยมีหน้าที่คอยโบยตีผู้กระทำความผิดตามอาญาหลวง มีหลายครั้งก็ได้ตีผู้ต้องโทษสลบไป วิบากกรรมดังกล่าวมารวมส่งผลให้ประสบอุบัติเหตุดังกล่าวทั้งหมด แต่ไม่ได้รับผิดชอบในส่วนของการประหารชีวิต จึงทำให้แค่สลบและพ้นจากความตายมาได้

ครั้งล่าสุดได้ไปกับภรรยาและญาติที่นั่งรถมาด้วยกัน 5ชีวิต ได้ประสบอุบัติเหตุแต่รอดมาได้ เพราะ...
ในอดีตทุกคนได้เป็นญาติกัน ได้นัดมาเจอกันเพื่อสังสรรค์ตามโอกาส ตัวลูกได้ชวนกันฆ่าสัตว์ โดยเชือดหมูมาทำเป็นอาหาร และทุกคนก็มาช่วยกันทำ วิบากกรรมนี้มาส่งผล
รอดมาได้ เพราะบุญที่ทำในปัจจุบันกับหมู่คณะ และในพระพุทธศาสนา
จะแก้ไข ก็ต้องสั่งสมบุญทุกบุญ และปล่อยสัตว์ปล่อยปลา อุทิศบุญกุศลให้กับสัตว์เหล่านั้นบ่อยๆ

7.บ้านที่เมืองไทยถูกไฟไหม้ ข้าวของทรัพย์สินที่มีถูกไฟไหม้หมดไม่มีเหลือ เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่ง ได้ทะเลาะกับคู่อริอีกหมู่บ้านหนึ่ง จึงได้ชวนพรรคพวกไปเผาบ้านของคู่อรินั้น จนบ้านและทรัพย์สินของเขาถูกไฟไหม้หมด มาส่งผล

จะแก้ไขก็ให้สั่งสมบุญทุกบุญทั้ง ทาน ศีล ภาวนา สร้างวัดวาอาราม ให้มากๆ แล้วอุทิศบุญนี้ไปให้ผู้ที่เราไปทำลายทรัพย์สินของเขาบ่อยๆ

8.ตัวลูกมีบุญพิเศษ ที่ช่วยเหลือปฏิสังขรณ์วัดหลายแห่งในต่างแดน โดยเฉพาะมีโอกาสบุกเบิกสร้างวัดภาวนาเท็กซัสอย่างเต็มกำลังนั้น จะมีอานิสงส์โดยย่อ คือ บุญนี้จะส่งให้มี รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มรรคผลนิพพาน วิชชาธรรมกาย เป็นต้น

อีกประการหนึ่ง ที่ตัวลูกมีจิตยินดีในทางนี้ เพราะได้อธิษฐานข้ามชาติมา ให้ได้มาปฏิสังขรณ์วัดวาอารามด้วย

9.หากครอบครัวตัดสินใจย้ายมาเปิดร้านอาหาร ร่วมกับเพื่อนกัลยาณมิตรใกล้วัดภาวนาเท็กซัสนั้น ก็สามารถทำได้ เพราะมีกำลังบุญดีอยู่แล้ว

ให้ตัวลูกเลือกทำเลให้ดี และมีความรักสามัคคีกันกับเพื่อนร่วมหุ้น และหมั่นสั่งสมบุญทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตให้กิจการเจริญรุ่งเรืองและได้ทำบุญเป็น M ให้ได้ทุกครั้งบ่อยๆ

10.ตัวลูกและครอบครัว ได้เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมา โดยเป็นกองเสบียง ประเภทตามกำลังบ้าง เต็มกำลังบ้าง ตามอารมณ์บ้าง พุทธันดรที่ผ่านมาทุกคนก็มีผลการปฏิบัติธรรมได้ดวงใสๆ พระใสๆ พอเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้

ได้ลงมาสร้างบารมีทั้ง 2รอบ
ลูกสาวก็เป็นกองเสบียงดังกล่าว

ส่วนลูกชายก็มีผังบวชระยะสั้น
ถ้าจะบวชยาวก็ต้องอาศัยกำลังใจสูง
ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย